ESDO

Den Haag
01-04-1915 - 30-06-1995

De oprichting van ESDO

De oprichting van ESDO vond plaats in april 1915. De gebroeders Frans en Jacobus Bandsma besloten om een voetbalclub op te richten genaamd SDO (Samenspel Doet Overwinnen). Bij toetreding tot de voetbalbond bleek echter dat er al een voetbalclub onder deze naam stond ingeschreven en zodoende werd besloten om de naam te veranderen in ESDO (Eendrachtig Samenspel Doet Overwinnen).
Er werd gestart in de laagste afdeling (3e klasse Haagsche Voetbalbond).
ESDO had een terrein aangewezen gekregen bij de Segbroeklaan waar nu zegmaar het Rode Kruis ziekenhuis is gelegen. De meeste clubleden kwamen uit de buurt van de Vaillantlaan.

1920 Samensmelting

In 1920 zocht het wild voetbal spelende V.C.M. (Voetbal Club Mercurius) contact met ESDO op om zo in een officieel competitieverband binnen de bond te spelen. Door deze fusie werd ESDO niet alleen twee elftallen rijker maar beschikte men ineens ook over een ruimer gevulde beurs. Twee zeer bekende spelers uit die periode waren stopper Tinus Toepoel en rechtsbuiten Peter van Kampen, de later Ere- voorzitter.
Ook omstreeks het jaar 1920 formeerde ESDO haar eerste jeugdelftal. In deze jaren was het nog zo dat een jongeman bij een leeftijd van 12 jaar pas aspirant (jeugd)-lid van een voetbalvereniging kon worden.
In het tweede competitiejaar behaalde deze stoere knapen het kampioenschap van hun aspirantenafdeling.

De eerste echte kleedtent van ESDO

Omkleden in sporttenue moest op het terrein aan de Segbroeklaan in een hokje plaats vinden zonder waterleiding. Het wassen na de wedstrijd bleef in die tijd beperkt tot het dopen van de voeten in een sloot achter dit terrein.
In 1925 werd er echter een bedrag van f.200,= uitgetrokken voor de bouw van een echt kleedhok van zes bij zes meter opgedeeld in 2 kleedkamers. Bovendien zat er een wasgootsteen in die was aangesloten op een waterpomp die met de hand bediend moest worden. Dat alles werd tot stand gebracht door timmerman De Vringer en zijn zoon Henk.
In het seizoen 1925-1926 wist het eerste elftal van ESDO de titel in de 2e Klasse B van de HVB te veroveren. Na de gewonnen wedstrijd tegen De Ooievaars kon ESDO dus het kampioenschap definitief gaan vieren. De spelers en supporters trokken met een grote scheepsbel van een Scheveningse haringlogger luid bellend door de Wateringsestraat naar het buurtcafé, zodat de hele buurt mee kon genieten dat ESDO kampioen was geworden.
Overigens bezaten in die tijd veel spelers van het 1e elftal een grote motor waarmee men altijd vanuit het buurtcafé in de Wateringsestraat gezamelijk naar de voetbalwedstrijden reden.

Het jaar 1926 werd gekenmerkt door een crisis binnen het bestuur van ESDO. Deze crisis leidde er bijna toe dat de voetbalclub met opheffing werd bedreigd. Echter door tijdig ingrijpen door de leden Tinus Toepoel, Peter van Kampen en P. van der Neut werd deze ondergang voorkomen, maar moest het eerste team wel weer starten in de laagste Klasse.
Onder het nieuwe voorzitterschap van P. van der Neut sr. ging het spoedig weer bergopwaarts met de club en waren hiermee de moeilijke tijden definitief voorbij.
Er doemden zich echter wel andere problemen aan want ESDO werd, wegens andere bestemmingsplannen aan de Segbroeklaan, genoodzaakt om uit te kijken naar een ander terreinencomplex. Die vond men uiteindelijk aan het einde van de Bezuidenhoutseweg bij boer Overgauw van de boerderij “Zuidwerf”. Het boerengrasland moest alleen wel omgetoverd worden tot speelveld maar dat was praktisch een onmogelijke opdracht. Echter de slogan “Eendracht Samenspel Doet Overwinnen” deed zijn naam wel eer aan en zodoende werden er wel wonderen verricht. Kleedruimten waren er helaas niet maar wel grote opbergschuren, waarvan er één voor ESDO beschikbaar werd gesteld.

Er was echter aan dit nieuwe terrein nog een groot struikelblok. Het grote stuk grasland werd n.l. gescheiden door de spoorlijnen van de baanvakken Den Haag – Scheveningen en Den Haag – Leiden. Via een onbeveiligde spoorwegovergang konden echter de velden wel bereikt worden. Een niet echt ideale en veilige situatie natuurlijk, maar de voorschriften waren toen in die tijd veel soepeler.
De familie Overgauw had in haar boerderij een soort kantine ingericht waarin van alles te koop was. Hiermee wist de familie dan ook een niet onaanzienlijke bijverdienste te verwerven.

Het ESDO-clublied op de melodie van “De schutters van Amsterdam”

Echter door de steeds verder oprukkende woningbouw in de wijk Mariahoeve moest ESDO uiteindelijk alweer in 1928 uitzien naar andere speelvelden. Deze werd tenslotte gevonden aan de Buurtweg te Wassenaar op het landgoed van de familie Jochems. Dit prachtige terrein was omringd door dicht geboomte en er stond zelfs een kleedtent en gezien de “droge” grond was er daar van afkeuringen door slecht weer nauwelijks sprake.

Al hoewel het ledenaantal bij ESDO fors groeide en er veel supporters de wedstrijden van het eerste elftal bezochten, lukte het “Vlaggenschip” van de vereniging maar niet om het zo fel begeerde kampioenschap in de 2e Klasse HVB te behalen. Het clubleven maakte echter niettemin een ongekende bloei door en er werden veel feesten en andere samenkomsten gehouden. Men bleef bij ESDO dan ook vaak tot heel laat ‘s-avonds “hangen” vanwege de zeer gezellige sfeer.

De jaren 1930 t/m 1939

Begin 1932 kon ESDO naar een nog betere behuizing overgaan op het landgoed van Baronesse Van Brienen aan de Waalsdorperlaan. De financiële positie van de club was dermate gunstig dat de club zelfs kon overgaan tot de bouw van een riant clubhuis met vier moderne kleedkamers, een scheidsrechter kleedkamer, toiletten, kantine, bar en alles voorzien van gas, licht en water.
Het werd allemaal, gezien de eisen inzake de fraaie omgeving, een clubhuis van allure. Voor ESDO was dit wel een enorme financiële uitgave, maar het aanzien was dit bedrag volledig waard. Heel veel werkzaamheden werden uitgevoerd door de eigen leden. Harry de Caluwe, één van ESDO’s beste spelers uit die tijd kreeg het beheer over de fraaie kantine en nam de verzorging van het complex op zich.

De voorspoedige gang van zaken zette zich ook voort in de sportieve gelederen want het eerste elftal wist n.l. in het seizoen 1933-1934 de titel in de 2e Klasse A van de HVB te veroveren.

ESDO 1 kampioen seizoen 1933-1934 Spelers voorste rij: Harry de Caluwé, Co Buis, Karel Kaffa, B. Brune en Han Vugt. Spelers 2e rij: Arie Brandwijk, ? Lem, W.v.d.Kroft, P.van Kampen, Joop Buchlie en Ko v.d.Ijsel.

Seizoen 1938-1939

De zondag 1e Klasse B van de HVB was in het seizoen 1938-1939 uit de volgende clubs samengesteld: ADO 5, Boerhave 1, ESDO 1, HUS 1, Laakkwartier 4, Overvoorde 1, PCK 1, Pijnacker 1, WIK 2 en Zuideinde 1.

De meest succesvolle tijd bij ESDO was toch wel de eind jaren dertig. De club, in die tijd ook wel de eeuwige HVB-club genoemd promoveerde dan ook eindelijk naar “de grote KNVB-bond”. Het eerste elftal werd n.l. in het seizoen 1938-1939 kampioen van de 1e Klasse B van de HVB en promoveerde zodoende voor het eerst in haar bestaan naar de KNVB.
Dit heugelijke feit gebeurde overigens tegen een club uit Pijnacker. Om kampioen te worden moest ESDO op zijn minst gelijk spelen tegen deze, op de tweede plaats vertoevende, tegenstander. Om heelhuids thuis te komen was het in die tijd beter om te verliezen maar ESDO was met drie supportersbussen gekomen en onder hen was een worstelaarsgroep, die altijd in het clubgebouw van ESDO kwamen. De wedstrijd eindigde in 1-1 en hiermee werd ESDO kampioen maar de spelers en bestuur werden belaagd door de Pijnacker-meute. Op dat moment kwam de worstelaarsgroep in actie en besloten de Pijnacker-supporters maar de wijste weg te kiezen en dropen af. Desondanks zag men nog wel de kans om de ESDO-aanvoerder Charles de Caluwé, bij het ruilen van het wedstrijdformulier, een bloedneus te slaan.

Adriaan Brandwijk was in de eindjaren dertig en veertig de keeper van het 1e elftal van ESDO.

Seizoen 1939-1940

Door deze promotie naar de KNVB-Klasse moest wel het speelveld worden aangepast aan de afmetingen van KNVB-formaat. Deze toch wel grote werkzaamheden werden op grandioze wijze door Tinus Toepoel en de heer Brand gratis verricht via hun relaties met het toen zo bekende Haagse bouwbedrijf De Jong aan de Zoutkeetsingel te Den Haag.
Met spelers als de vroegere ADO-vedette Henk Breitner (9 interlands voor Nederlands-elftal) en de gebroeders Harry, Charles en Lion de Caluwé was ESDO ook in het seizoen 1939-1940 oppermachtig in de 4e Klasse. Halverwege het seizoen kon de club zo goed als al de kampioensvlag gaan hijsen, echter de beruchte datum van 10 mei 1940 maakte een einde aan alle dromen. De bezetting door de Duitsers deed het Bondsbestuur van de KNVB besluiten om de promotie en degradatie te laten vervallen.

De oorlogsjaren

Het uitbreken van de oorlog bracht voor nagenoeg alle Haagse clubs veel ellende en narigheid maar in het bijzonder voor ESDO. Vooralsnog breidde het ledental zich nog even uit doordat voetbalvereniging A.G.C. wegens moeilijkheden met de bezetter opname zocht bij ESDO.

Seizoen 1940-1941

>

De competitie-indeling  van het eerste elftal in de zondag 4e Klasse van de NVB was als volgt: Cromvliet, DUNO, ESDO, HDV, sv De Jagers, LDWS, Oranje Blauw, Postalia, Roodenburg, Te Werve, VCST en VVP.

<
In 1943 viel het schitterende complex van ESDO ten prooi aan de bunkerbouw van de Duitsers en daarmee werd ESDO een harde slag toegebracht.
Voetbalvereniging Oranje Blauw reikte de helpende hand en zodoende had ESDO weer onderdak. Deze verplichte verhuizing gooid wel roet in het eten bij de groei binnen de jeugdafdeling van ESDO. Voordat ESDO uit Wassenaar was vertrokken had men met man en macht de hele kantine netjes uit elkaar gehaald en opgeslagen in een grote bergruimte in het Bezuidenhout. Echter na het verschrikkelijke bombardement van de Engelsen op Bezuidenhout werd ook deze opslagplaats gebombardeerd.

1945 Helemaal opnieuw beginnen

Na de Tweede Wereldoorlog kon ESDO weer helemaal opnieuw beginnen want bij terugkeer op de oude velden aan de Waalsdorperlaan kwamen de leden in 1945 een enorme puinhoop tegen. Het voormalige terrein stond vol met bunkers en de Duitsers hadden ook een tankgracht aangelegd zodat er van een speelveld geen sprake meer was.
Als club zonder Koninklijke goedkeuring kwam ESDO zodoende ook niet in aanmerking voor een vergoeding van deze gigantische schade. Echter een beroep op de KNVB van de toenmalige voorzitter Peter van Kampen, om als nood enigzins een bedrag te lenen, had succes en zodoende kon er een begin gemaakt worden aan de velen herstelwerkzaamheden. Ondertussen zwierf ESDO in deze periode wel noodzakelijk van hot naar haar, omdat voetballen op haar eigen terrein onmogelijk was.

Seizoen 1946-1947

De zondag 4e Klasse B van de KNVB was in het seizoen 1946-1947 uit de volgende clubs samengesteld: BTC, ESDO, sv De Jagers, LenS, RKAVV, Rouwkoop, Rijswijk, Wilhelmus, ZLC en Zwart Blauw.

Het eerste elftal van ESDO wist van de 18 competitiewedstrijden er 4 te winnen, 5 gelijk te spelen en 9 te verliezen. Met 17 punten, en een doelsaldo van 52-47, eindigde men op de zesde positie van de ranglijst.
In 1947 werd Anton van Kampen penningmeester bij ESDO, een functie die haar maar liefst 15 jaar zou vervullen, gevolgd door een zevenjarige periode als secretaris.

Seizoen 1947-1948

Dit seizoen kon ESDO terecht op het terrein van de voetbalvereniging Oranje Blauw, gelegen aan de Schimmelweg 200 op de grens van Den Haag en Rijswijk. Dit terrein was toen der tijd te bereiken met lijn 4 naar het eindpunt Hildebrandplein en vervolgens moest je nog vijf minuten lopen. 

<

Seizoen 1948-1949

>

Nadat alle werkzaamheden op het eigen terrein van ESDO zo goed als voltooid waren kreeg de club in 1949 als een donderslag de mededeling dat men ineens niet meer mocht terugkeren naar de velden in Wassenaar. Er volgde vele gesprekken met diversen instanties maar ook dit mocht niet baten. Deze onverkwikkelijke terreinkwestie werd tenslotte aanhandig gemaakt bij de KNVB, die hiermee een gedegen onderzoek naar ging richten.

Op de Algemene Ledenvergadering van 16 mei 1949 in gebouw Amicitia aan het Westeinde werd het volgende bestuur van ESDO benoemd; Peter van Kampen (voorzitter), …

De jaren 1950 t/m 1959

Hoogste Bondsofficial Willem Burgwal ging zich hoogstpersoonlijk met deze terreinenkwestie bemoeien en mede door zijn toedoen kreeg ESDO in 1950 de beschikking over andere velden aan de Waalsdorperlaan. Door het in actie komen van het toenmalige bestuur en dus de fantastische hulp van Willem Burgwal werd het voortbestaan van ESDO hiermee dus wederom op het nippertje gered.
Wederom moesten boerengrasvelden wederom getransformeerd worden tot een voetbalcomplex dus met man en macht werd het gehele terrein voor de zoveelste keer door de eigen leden opgeknapt. Met minimale middelen werd er voor 200 gulden een houten keet opgekocht en een soort grote legertruck van de Duitsers (genaamd “vliegtuigongeluk”) werd als kantine in gebruik genomen.

Seizoen 1951-1952

>

De zondag 1e Klasse B van de HVB was in het seizoen 1951-1952 uit de volgende clubs samengesteld: De Adelaars, ADO 5, DHBV, Duindigt, ESDO, GDS, Oranje Blauw, VDS, VELO en Wippolder.

<

Seizoen 1952-1953

>

<

Seizoen 1953-1954

>

<

Seizoen 1954-1955

>

Het eerste elftal van ESDO kwam in het seizoen 1954-1955 uit in de zondag 1e Klasse B van de HVB en moest het hierin opnemen tegen: CWP, Kranenburg, Oosterboys, SOA, Terlaak, Verburch, VOGEL en Wippolder.

De voetbalvereniging Verburch was dit seizoen met 28 punten uit 16 wedstrijden oppermachtig en werd uiteindelijk dan ook met een straatlengte voorsprong op de concurrentie kampioen. Het vlaggenschip van ESDO speelde ook een prima seizoen want van de (slechts) 16 competitiewedstrijden werden er 9 gewonnen, 3 gelijk gespeeld en 4 verloren. Met 21 punten, en de doelcijfers van 49 voor en 26 tegen, eindigde men samen met Kranenburg op een gedeelde tweede positie van de ranglijst.

In verband met het 40-jarig bestaan hield ESDO in april 1955 in een overvolle zaal van gebouw Amacitia een feestavond. Voorzitter Van kampen verwelkomde velen prominenten uit de Haagse voetbalwereld waaronder de heren N.G.M. van Wijk en J.H.F. de Boer, resp. voorzitter en vice-voorzitter van de KNVB afdeling ‘s-Gravenhage. De heer Van Wijk complimenteerde ESDO met zijn 8e lustrum en uitte zijn tevredenheid dat het met de vereniging cresendo ging. De voorzitter van de KNVB deelde mede dat ESDO bij de Bond uitstekend bekend stond en dat er al jaren geen strafzaken meer waren waarbij spelers van ESDO betrokken bij waren.
Tinus Toepoel, één van de oprichters van ESDO, werd tijdens deze feestavond gehuldigd als dank voor hetgeen hij gedurende 40 jaar voor de vereniging had weten te bewerkstelligen. Onder luid applaus overhandigde voorzitter Van Kampen het Erelid Toepoel een horloge met inscriptie.
Hierna werd er een attractief feest-programma afgewerkt met medewerking van radio-artiesten zoals André Carrel en Marianne van den Berg en de Wico’s accordeonisten. Een geanimeerd bal, o.l.v. de heer J.M.Boelhouwer, met muziek van het dansorkest “The Harvards”, hield de ESDO-aanhang nog ange tijd in feeststemming op de dansvloer.

Seizoen 1955-1956

>

De zondag 1e Klasse A van de HVB was in het seizoen 1955-1956 uit de volgende clubs samengesteld: CWP, DWO, ESDO, De Flamingo’s, HMSH, sv De Jagers, Oosterboys, Oranjeplein, SVH, Texas en Wippolder.

De voetbalvereniging Oranjeplein was dit seizoen met 33 punten uit 20 wedstrijden oppermachtig en werd uiteindelijk dan ook met een straatlengte voorsprong op de concurrentie kampioen. Het vlaggenschip van ESDO speelde een vrij anonieme rol dit seizoen want van de 20 competitiewedstrijden werden er 8 gewonnen, 4 gelijk gespeeld en 8 verloren. Met 20 punten, en de doelcijfers van 59 voor en 61 tegen, eindigde men op een keurige in de middenmoot op de zesde positie van de ranglijst.

<

Seizoen 1956-1957

>

De indeling van ESDO 1 voor het seizoen 1956-1957 in de zondag 1e Klasse B van de HVB was als volgt; Delfia, ESDO, HDV, sv De Jagers, KRVC, Oliveo, OSC, RKDEO, SOA, SVH, VOGEL en WVS.

ESDO speelde ook dit seizoen geen rol van betekenis en eindigde keurig in de middenmoot. Van de uiteindelijke 22 competitiewedstrijden wist men er 11 te winnen, 2 gelijk te spelen en 9 te verliezen. Met 24 punten, en de doelcijfers 56-49, eindigde ESDO op de zesde positie van de ranglijst. KRVC werd kampioen met maar liefst 36 punten.

<

Seizoen 1957-1958

De wederopbouw van de jeugdafdeling van ESDO kreeg pas goed gestalte in de jaren 1957 tot en met 1975. In deze periode had ESDO n.l. de beschikking over minimaal een eerste elftal in alle leeftijdsgroepen. Mede door deze sterke jeugdafdeling was ESDO een graag geziende gast en werd daarom overal uitgenodigd voor toernooien. De club had ook hele goede contacten met Duitsland en ging dan ook regelmatig met diversen elftallen naar Wupperthal-Bontrop.
Jeugdvoorzitter J. Brekelmans beschikte in deze periode over diverse goede leiders zoals o.a. R.Pape, K.Jacobs, P.Gordeau, B.v.Ettinger, D. v.Ettinger, F.Ubert sr, G.Wieser, J.Emmen en G.Neervoort.

>

Seizoen 1958-1959

>

In het seizoen 1958-1959 was de zondag 1e Klasse B van de HVB uit de volgende clubs samengesteld: DVC, DWO, ESDO, De Flamingo’s, HDV, sv De Jagers, Kranenburg, Oliveo, RKDEO, SOA, SVH, De Valkeniers en Zwart Blauw.

Een poule met 13 clubs dus dat betekende maar liefst 24 competitiewedstrijden. Van die 24 competitiewedstrijden wist ESDO 1 er 9 in winst om te zetten, speelde 3x gelijk en er werd 12x verloren. Met 21 punten, en de doelcijfers van 65 voor en 70 tegen, eindigde men op een achtste positie van de ranglijst.

<

Seizoen 1959-1960

>

Het jaartal 1960 mag ongetwijfeld met gouden letters in de annalen van de Haagse voetbalvereniging E.S.D.O. worden opgetekend. Daar was dan ook alle redenen voor want deze toendetijd populaire vereniging vierde niet alleen op 1 april haar 45-jarig bestaan maar ook het eerste elftal, o.l.v. trainer Toon Wieser en elftalleider J.v.Vught, werd in het seizoen 1959-1960 kampioen van de 1e Klasse A HVB en wist hiermee de terugkeer naar de KNVB te bewerkstelligen. Hiermee ging dan eindelijk de grote wens van de vereniging in vervulling.

ESDO 1 seizoen 1959-1960. Staand v.l.n.r. Manus Toepoel, Jan Toepoel, Maarten van Oort, Willem Zuurland, Tinus van Wijngaarden, Kees Weber, Jan Ponsen, Tom Wieser, Bertus Sluis en Peter van Kampen. Zittend Daan van Ettinger, Kees Prins, Geer Ridderhof, Ben Eikelhof, Jan Hoogenband en Bram van Ettinger.

Overigens hadden Toon Wieser en J.v.Vught, beiden oud eerste-elftalspelers van ESDO, zich geheel belangeloos zich ingezet om hun vereniging te brengen waar ze thuis hoorde.

Seizoen 1960-1961

Aan het seizoen 1960-1961 nam E.S.D.O. met 6 senioren-, 6 junioren- en 3 pupillen-elftallen deel aan de competitie terwijl een 300-tal donateurs mede voor een gezonde financiële basis van de vereniging zorgde.

De zondag 4e Klasse C van de KNVB was in het seizoen 1960-1961 uit de volgende clubs samengesteld: Ammerstolse SV, BMT, ESDO, Oranjeplein, Quick Steps, RAVA, Spoorwijk, Steeds Volharden, Te Werve, TONEGIDO en Ursus.

Na de promotie van het eerste elftal naar de KNVB was het streven van het bestuur uitsluitend gericht op het opvoeren van de sportprestaties binnen ESDO. Het was dan ook een unicum te noemen dat zo’n “klein cluppie” als ESDO het aandurfde om een overeenkomst af te sluiten met de ‘s-Gravenhaagsche Gymnastiekvereniging “Donar”. De “geel/zwarten” konden dus vanaf dit seizoen trainen in een gymnastieklokaal in de Teylerstraat te Den Haag.

Al met al werd het voor het vlaggenschip van ESDO een moeizaam seizoen waarin men zich ternauwernood kon handhaven voor de 4e Klasse KNVB. Van de uiteindelijk 20 competitiewedstrijden werden er 6 gewonnen, 4 gelijk gespeeld en 10 verloren. Met 16 punten, en de doelcijfers 35-46, eindigde de geel-zwarte formatie op de negende positie van de ranglijst van de 4e Klasse C. Dit was nog net voor Te Werve (15 punten) en Ursus (10).

Seizoen 1961-1962

In de jaren 60 wist voorzitter van Kampen samen met bouwvoorman Leen Smit een aantal directieketen op de kop te tikken en dit was weer een stap dichter richting een nieuw clubgebouw. Door de firma Hubers werd tegen een gering bedrag een toegangshek tot het terrein geleverd (citaat Rob Pronk: dit hek staat er anno 2017 nog steeds!).

In het seizoen 1961-1962 was de zondag 4e Klasse B van de KNVB uit de volgende clubs samengesteld: BEC, DRL, DSO, ESDO, LenS, Maasstraat, Oranjeplein, PDK, De Postduiven, Steeds Volharden en TONEGIDO.

Het eerste elftal van ESDO had inmiddels zijn draai gevonden in de 4e Klasse KNVB en presteerde in dit seizoen aanzienlijk beter dan vorig seizoen. Van de 20 competitiewedstrijden werden er 7 gewonnen, 6 gelijk gespeeld en 7 verloren. Met 20 punten, en de doelcijfers 43-43, eindigde ESDO op een keurige vierde positie van de ranglijst van de 4e Klasse B. TONEGIDO werd dit seizoen met 32 punten met overmacht kampioen, gevolgd door BEC (27 punten), De Postduiven (24) en zoals gezegd ESDO.

Seizoen 1962-1963

>

De zondag 4e Klasse C van de KNVB was in het seizoen 1962-1963 uit de volgende clubs samengesteld: Delfia, ESDO, De Hollandiaan, Martinit, ‘t Noorden, Oranjeplein, PDK, Poortugaal, Spoorwijk en Verburch.

Op papier een onaantrekkelijke poule met weinig Haagse derby’s. Bovendien bestond deze 4e Klasse C dus ook maar uit tien verenigingen dus dat betekende dit seizoen slechts 18 competitiewedstrijden. Van die 18 wedstrijden werden er door ESDO 8 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en 5 verloren. Met 21 punten, en de doelcijfers 41-37, eindigde ESDO 1 op een gedeelde derde positie van de ranglijst van de 4e Klasse C. Kampioen werd Oranjeplein met maar liefst 32 punten, gevolgd door Verburch (22) en ‘t Noorden (21) en dus ESDO.

Seizoen 1963-1964

>

De zondag 4e Klasse D van de KNVB was in het seizoen 1963-1964 uit de volgende clubs samengesteld: Aeolus, BEC, BMT, Delft, Demos, ESDO, Graaf Willem II VAC, Hillesluis, PDK, RKWIK en Verburch.

Het eerste elftal van ESDO kende een uitstekend seizoen en streed, samen met Verburch, tot en met de laatste wedstrijddag om het kampioenschap. Helaas kwamen de mannen van trainer Ton Wieser net een puntje tekort en zodoende werd Verburch kampioen. Van de 20 competitiewedstrijden werden door ESDO 13 gewonnen, 2 gelijk gespeeld en 5 verloren. Met 28 punten, en de doelcijfers 57-35, eindigde ESDO dus op de tweede positie van de ranglijst van de 4e Klasse D. Kampioen werd dus zoals gezegd Verburch met 29 punten.

Seizoen 1964-1965

>

In het seizoen 1964-1965 was de zondag 4e Klasse D van de KNVB uit de volgende clubs samengesteld: Demos, DONK, ESDO, HMSH, LenS, Moordrecht, Oliveo, PDK, Postalia, SMV en Wippolder.

Achteraf kunnen we concluderen dat het seizoen 1964-1965 misschien wel het hoogtepunt in de 80-jarige historie van ESDO is geweest want het eerste elftal werd met een record aantal punten kampioen van de 4e Klasse D. Van de uiteindelijk 20 competitiewedstrijden wist ESDO 1 er maar liefst 17 te winnen, 3 gelijk te spelen en werd er dus 0 keer verloren. Met 37 punten, en de doelcijfers 46-17, eindigde ESDO met een straatlengte voorsprong op de eerste positie van de ranglijst van de 4e Klasse D. Hiermee promoveerde de club voor het eerst in haar historie naar de 3e Klasse van de KNVB. Met 12 punten achterstand eindigde LenS op de tweede positie, gevolgd door PDK (23 punten) en Postalia (22).

Met het veroveren van het kampioenschap en tegelijk het vieren van het vijftigjarig bestaan had de voetbalvereniging ESDO reden te over om in de feestzaal van Amicitia aan het Westeinde te Den Haag een receptie te houden. Namens de KNVB overhandigde Dirk Nijs de gebruikelijke wimpel aan ESDO-voorzitter Peet van Kampen. Tijdens deze receptie kreeg voorzitter Van Kampen namens het gemeentebestuur de zilveren medaille uitgereikt. “Peet”van Kampen was namelijk al 25 jaar bestuurslid waarvan 23 jaar als voorzitter.
Tijdens de hierna volgende feestavond werden de ESDO-leden Manus Toepoel (vanaf de oprichting al lid) en A. van der Sluis (ook al 25 jaar bestuurslid) gehuldigd voor hun belangrijke diensten voor de club. Van de heer Claassens van de Haagse Afdeling ontvingen de twee oudgedienden het zilveren onderscheidingsteken.

Seizoen 1965-1966

>

In het seizoen 1965-1966 was de zondag 3e Klasse B van de KNVB uit de volgende clubs samengesteld: ADS, Bodegraven, Celeritas, CKC, DHL, ESDO, GDA, Naaldwijk, Sliedrecht, Unio, VELO en Verburch.

ESDO 1 in het seizoen 1965-1966. Staand v.l.n.r: Kees de Pagter, Jan Lobel, Bas Reedijk, Freek Mertens, Jan Ponsen, Henk Dat en trainer Aad van Kampen. Zittend v.l.n.r: Koos Wieser, Aad Timmer, Jacob Brik,  Broertje Boutier en Bram Damen.

ESDO debuteerde uitstekend in de 3e Klasse van de KNVB, alleen staken DHL en ADS met kop en schouders boven alle andere teams uit. Van de uiteindelijk 22 competitiewedstrijden werden er 10 gewonnen, 4 gelijk gespeeld en 8 verloren. Met 24 punten, en de doelcijfers 52-46, eindigde ESDO op een keurige derde positie van de ranglijst van de 3e Klasse B. Kampioen werd DHL met 33 punten, gevolgd door ADS met 32 punten.

In het seizoen 1965-1966 won E.S.D.O. wel de Districtbeker Zuid-Holland. In de finale, in het ADO-stadion in het Zuiderpark, werd Spartaan’20 met 3-1 verslagen.

Seizoen 1966-1967

>

De zondag 3e Klasse B van de KNVB was voor het seizoen 1966-1967 uit de volgende clubs samengesteld: Aeolus, Celeritas, Delft, ESDO, Excelsior’20, HMSH, Naaldwijk, ODB, TOGB, VDL, VELO en Verburch.

Het eerste elftal van ESDO speelde dit seizoen in de competitie geen rol van betekenis. De geel-zwarte formatie wist van de uiteindelijk 22 competitiewedstrijden er 8 te winnen, 5 gelijk te spelen en 9 te verliezen. Met 21 punten, en de doelcijfers 38-40, eindigde ESDO in de middenmoot op de achtste positie van de ranglijst van de 3e Klasse B.

Seizoen 1967-1968

>

De zondag 3e Klasse B van de KNVB was in het seizoen 1967-1968 uit de volgende clubs samengesteld: ADS, Celeritas, CKC, Delft, ESDO, HION, De Hollandiaan, Kranenburg, VCS, VDL, Wassenaar en Wilhelmus.
ESDO 1 seizoen 1967-1968. Staand v.l.n.r. Bas Reedijk, Jan Lobel, Karel Zwarts, Kees de Pagter, Jacob Brik, Hans Hillebregt,  Gerrit Smitskamp(trainer) en Jan Brekelmans(verzorger). Zittend Loek Hinsen, John Neervoort, Henk Dat, Bram Damen, en Jan Toepoel.

<

Seizoen 1968-1969

Bij ESDO bleef dit seizoen de oud-ADO’er Aad van Kampen trainer/coach. De spelers Sprenkels en Hofman kwamen over van Oranjeplein.
ESDO 1 werd ingedeeld in de 3e Klasse A van het zondagvoetbal en ontmoette daarin Archipel, Celeritas, HMSH, Lisse, Lugdunum, ONA, RKAVV, Tediro, Teijlingen, Van Nispen en Wilhelmus.

In het seizoen 1968-1969 kon het eerste elftal van ESDO het hoofd niet boven water te houden en degradeerde uiteindelijk naar de 4e Klasse KNVB. Van de 22 competitiewedstrijden werden er 5 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en maar liefst 12 verloren. Met 15 punten, en de doelcijfers 33-55, eindigde ESDO samen met Archipel op de voorlaatste positie van de ranglijst van de 3e Klasse A. Er volgde dus een beslissingswedstrijd tussen Archipel en ESDO met als resultaat wie er na HMSH (9 punten) ook moest degraderen naar de 4e Klasse.
Op neutraal terrein (veld van Laakkwartier) zagen duizenden toeschouwers een wedstrijd die weinig fraais aan voetbal liet zien, want bij zowel Archipel als ESDO voerden de zenuwen de boventoon. Het bleef heel lang 0-0, totdat Archipel in de 85ste minuut toch op een 1-0 voorsprong kwam. Uit een vrije trap van Archipel belandde de bal via de rug van een speler van ESDO in het doel. In de allerlaatste minuut kreeg ESDO nog een geweldige kans op de gelijkmaker maar de bal verdween enkele centimeters naast de paal. Kort hierna floot de scheidsrechter af en door deze nederlaag degradeerde ESDO weer terug naar de 4e Klasse KNVB.

Voorzitter Peter van Kampen gaf in 1969 na een zittingsperiode van maar liefst 32 jaar de hamer over aan Nico Regeer. In dat zelfde jaar kreeg ESDO een grote subsidie van de N.S.F. en de gemeente voor de bouw van een geheel nieuw clubhuis en kleedkamers. Ook Anton van Kampen trad in dit jaar af als secretaris van ESDO. Anton werd n.l. gevraagd om zitting te nemen in de strafcommissie van de Haagse Voetbal Bond, een eervol verzoek dat hij graag aanvaarde en ook zag als erkenning van en beloning voor al zijn inspanningen op bestuurlijk gebied.

Seizoen 1969-1970

>

In het seizoen 1969-1970 was de zondag 4e Klasse E van de KNVB uit de volgende clubs samengesteld: Aeolus, BEC, DJS, ESDO, Graaf Willem II VAC, Moordrecht, Oliveo, Oranjeplein, Progress, Scheveningen en Wippolder.

Het eerste elftal van ESDO deed dit seizoen lang mee in de top van de 4e Klasse E, maar moest uiteindelijk kampioen Scheveningen (31 punten) en BEC (27 punten) voor zich houden. Van de 20 competitiewedstrijden wist ESDO er 12 te winnen, 2 gelijk te spelen en 6 te verliezen. Met 26 punten, en de doelcijfers 31-22, eindigde men op een keurige derde positie van de ranglijst van de 4e Klasse E.

Seizoen 1970-1971

Drie jaar achtereen had het eerste elftal van ESDO in het toernooi van De Ooievaars om de Harry de Hartogbeker de eindstrijd bereikt, maar evenzoveel jaren echter ging de kostbare trofee aan de prijzenkast voorbij. Echter in het vierde achtereenvolgende jaar dat ESDO 1 zich wist te plaatsen voor de finale lukte het dan eindelijk wel.

In de finale moest ESDO (4e Klasse KNVB) op het Laakkwartier terrein aantreden tegen het  RAVA, dat in de zondag 3e Klasse KNVB uitkwam. Het Klasse verschil was tijdens deze finale duidelijk te zien want RAVA bleek een zeer technisch team met soms uitstekende combinaties en een aantal zeer goede spelers. De mannen van ESDO compenseerde dit echter met een groot enthousiasme en fysieke krachten.
Het was dus niet zo verwonderlijk dat RAVA na twintig minuten aan de leiding kwam na een uitstekende combinatie maar nog voor de rust scoorde Wim Vink, uit een door Jacob Brik genomen hoekschop, met een formidabele kopstoot de gelijkmaker (1-1). In de tweede helft kwam RAVA wederom op voorsprong maar vlak daarna bracht Goedhart de stand voor de tweede maal in evenwicht (2-2). Na 90 minuten stond het nog steeds 2-2 en dit betekende dus een verlenging. Na negentig minuten en een verlenging van tweemaal een kwartier was de stand nog immer 2-2. In de noodzakelijke strafschoppenserie was ESDO uiteindelijk de sterkste. Aanvoerder Jan Toepoel mocht onmiddellijk na afloop van het spannende duel uit handen van voorzitter L. Poons van De Ooievaars de Harry de Hartogbeker in ontvangst nemen.

In het seizoen 1970-1971 was de zondag 4e Klasse B van de KNVB uit de volgende clubs samengesteld: Altior, BMT, ESDO, De Flamingo’s, GDA, Graaf Willem II VAC, Kranenburg, Rijpwetering, Spoorwijk, VTL en VVP.

Wederom speelde ESDO een uitstekend seizoen maar zag dit weer niet bekroond worden met een kampioenschap. Van de 20 competitiewedstrijden wist men er namelijk 10 in winst om te zetten, speelde 6 x gelijk en werd er 4 x verloren. Met 26 punten, en de doelcijfers 32-18, eindigde ESDO op een derde positie van de 4e Klasse B. Dit was achter kampioen VVP (30 punten) en nummer twee VTL (27 punten).

Onder de bekwame leiding van Bram van Ettinger, bijgestaan door een met hem bevriende architect werd er met de bouw gestart.


Het in 1972 geopende clubgebouw aan de Waalsdorperlaan, dat er momenteel nog steeds staat.

>

>

Seizoen 1971-1972

Bij aanvang van het seizoen 1971-1972 telde ESDO 7 seniorenelftallen en 5 jeugdteams, bestaande uit 1 A- en 1 B-juniorenelftal, 2 pupillen-teams en 1 welpenteam.

Drie jaar achtereen had het eerste elftal van ESDO in het toernooi van De Ooievaars om de Harry de Hartogbeker de finale bereikt echter evenzoveel keer ging de beroemde trofee aan de prijzenkast van ESDO voorbij. Op zondag 5 juli 1971 had ESDO zich voor de vierde achtereenvolgende jaar voor de finale geplaatst met ditmaal als tegenstander RAVA.
RAVA nam na twintig minuten voetballen een 1-0 voorsprong maar nog voor de rust scoorde Wim Vink met een formidabele kopstoot de gelijkmaker (1-1). Al vroeg in de tweede helft kwam RAVA wederom op voorsprong (2-1) waarna ESDO, via Goedhart, de stand voor de tweede maal in evenwicht bracht (2-2). Ook in de verlenging werd er niet meer gescoord waardoor er strafschoppen volgde. ESDO was vervolgens het meest koelbloedige vanaf de elfmeterstip en won zodoende dan toch eindelijk de Harry de Hartogbeker.

Het 1e elftal van ESDO werd voor het seizoen 1971-1972 ingedeeld in de 4e Klasse C, samen met: Alphia, BEC, BMT, DONK, ESTO, HMSH, Kranenburg, Paraat, RKSVM, Stolwijk en Wassenaar.

Het werd uiteindelijk een fantastisch seizoen voor de mannen van trainer Theo Godschalk want van de 22 wedstrijden werden er 10 gewonnen, 9 maal gelijk gespeeld en slechts 3 keer verloren. Met 29 punten, en een doelsaldo van 29 voor en 23 tegen, werd ESDO dit seizoen dan ook kampioen van de 4e Klasse C en promoveerde hiermee dus naar de 3e Klasse van het zondagvoetbal.

>

ESDO 1 seizoen 1971-1972, kampioen 4e klasse C. Staand v.l.n.r. Peter van Kampen, Theo Godschalk, Karel Zwarts, Wim Vink, Hans Jansen, Jan Lobel, Jacob Brik, Loek Hinsen, Jan Toepoel en Bram Ettinger. Zittend v.l.n.r; Nico de Groot, Paul Simonis, Hans Hillebregt, David van Viersen, Wim Kuiper, Jaap Klein en Kees de Pagter.

Seizoen 1972-1973

In 1972 vond de feestelijke opening plaats van het nieuwe clubgebouw door de Haagse wethouder van sport dhr. Piet Vink. Zeer veel clubs gaven blijk van hun belangstelling waaronder RVC, dat ESDO een fraaie klok aanbood voor de kantine.

De zondag 3e Klasse C van de KNVB was in het seizoen 1972-1973 uit de volgende clubs samengesteld: ADS, Bodegraven, ESDO, ONA, Overmaas, PDK, RFC, Tediro, UNIO, VELO, VEP en Westlandia.

Na het kampioenschap in de 4e klasse in 1972 volgde een periode met sterk wisselende sportieve resultaten. In het eerste seizoen in de 3e Klasse deed ESDO het nog prima want van de 22 competitiewedstrijden werden er 8 gewonnen, 9 gelijk gespeeld en 5 verloren. Met 25 punten en een doelsaldo van 25 voor en 21 tegen eindigde men op een keurige vierde positie van de ranglijst. Dat was achter kampioen VELO (32 punten), Westlandia (29) en RFC (28).

>

Seizoen 1973-1974

>

In de zondag 3e Klasse B waren de tegenstanders van ESDO 1 dit seizoen: Celeritas, COAL, DHC, DSO, EDS, HBS, Hellevoetsluis, RKWIK, Tediro, TOGB en VOC.

Het werd een uiterst moeizaam seizoen voor ESDO waarbij de Haagse club uiteindelijk op de voorlaatste plaats van de ranglijst eindigde. Van de 22 duels won men er slechts 5, werd er 7x gelijk gespeeld en 10 maal verloren. Hiermee behaalde ESDO 17 punten en een doelsaldo van 19 voor en 27 tegen.
Door dit resultaat volgde er degradatiewedstrijden en moesten ASC, Flakkee, VDL en ESDO strijden in een extra competitie welke club er niet zou gaan degraderen. Het team van trainer Jan Ponsen wist zich op zondag 23 juni 1974 tijdens de laatste wedstrijd uit tegen VDL (1-1 door een doelpunt van Willem Vink) te verzekeren van nog een seizoen derdeklassevoetbal. ASC werd het kind van de rekening en degradeerde hiermee naar de 4e Klasse.

Op 21 mei 1974 besloot voorzitter Nico Regeer per direct zijn functie als voorzitter van de voetbalvereniging ESDO neer te leggen. Volgens zijn visie waren er enkele leden die hem betichten van financieel wanbeleid. Na 16 jaar bestuurslid van ESDO (2 jaar commissaris, 9 jaar secretaris en 5 jaar voorzitter) vond hij die beschuldigingen welletjes en hoopte hij hiermee dat de rust in de vereniging zou terugkeren.
Op de ingelaste Algemene Ledenvergadering van 6 juni 1974 werd Piet Ruygrok door de ESDO-leden gekozen tot de nieuwe voorzitter.

Seizoen 1974-1975

>

De zondag 3e Klasse A van de KNVB was in het seizoen 1974-1975 uit de volgende clubs samengesteld: Bodegraven, ESDO, GSV, HBS, HVV, LDWS, sc Lisse, ONA, Quick, VEP, VOC en Woerden.

De selectie van ESDO bestond dit seizoen o.a. uit; John Neervoort (keeper), Jan Lobel, J. Klein, Willem Derks, Karel Zwarts, Loek Hinsen, Theo Verheijen, Wim Kuiper, Wim Vink, Bob de Zeeuw, Ted Helleman en W. Hennink. Nieuw was trainer Ton Lobel.

ESDO kon in het vorige seizoen ternauwernood degradatie ontlopen maar in het seizoen 1974-1975 moest de formatie van trainer Lobel er dan toch echt aan geloven. Van de 22 competitiewedstrijden werden er slechts 3 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en maar liefst 14 verloren. Met 11 punten en een doelsaldo van 14 voor en 48 tegen eindigde ESDO op de laatste positie van de ranglijst en degradeerde hiermee naar de 4e Klasse.

Ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan van ESDO speelde het eerste elftal op zaterdag 26 april 1975 een jubileumwedstrijd tegen de “Oud-Internationals. Bij de oud Nederlandselftalspelers deden o.a. mee; Piet Lagarde, Guus Haak, Cor Veldhoen, Jan Villerius, Abe Lenstra, Henk Groot en Piet de Zoete. Scheidsrechter was deze middag aan de Waalsdorperlaan de bekende Lau van Ravens. De aftrap werd verricht door oud eerste elftalspeler en Erelid van ESDO Martinus Toepoel.
(helaas weten we nog de uitslag van deze wedstrijd)

Seizoen 1975-1976

Het bestuur van ESDO bestond dit seizoen uit Gordeau (voorzitter), De Bruin (penningmeester) en mevrouw Van Asperen (secretaris).

Het bestuur van ESDO schreef voor het seizoen 1975-1976 vijf seniorenelftallen in voor de zondagcompetitie en vier juniorenteams voor op de zaterdag. Positief was dat ESDO, met ingang van dit seizoen er een nieuwe jeugdafdeling bij kreeg namelijk de Mini-welpen (6 t/m 8 jaar). De club begon gelijk al met twee teams. Het was iets heel nieuws om al die kleine kinderen op het veld te zien voetballen (spelen) en ook een lust voor het oog voor al die, in grote getallen aanwezige, ouders. 

Na de degradatie in het seizoen 1974-1975 werd het eerste elftal van ESDO in het seizoen 1975-1976 ingedeeld in de zondag 4e Klasse D van de KNVB. In deze Klasse moesten de mannen van ESDO 1 strijden tegen: Delft, Den Hoorn, Excelsior’20, Full Speed, GDA, ODI, PDK, Sint Lodewijk, Tediro, TONEGIDO en VDL.

>

Aan het einde van dit seizoen werd door ESDO de overeenkomst betreffende de veldhuur van inwoner NSEM per 1 juli 1976 opgezegd. Het bestuur ging voorzichtig op zoek naar een andere voetbalvereniging om een eventuele fusie aan te gaan. Met een vrij nieuwe accommodatie en twee speelvelden liepen de kosten wel op. De voorwaarde was wel dat ESDO bij een eventuele fusie in ieder geval de naam wilde behouden. De voetbalvereniging RCDH meldde zich meteen maar na een aantal gesprekken ketste deze fusie af. Overigens hoefde ESDO nu ook weer niet per direct te fuseren want met vijf seniorenelftallen en zes jeugdteams kon men het nog wel wat jaartjes uithouden.

Seizoen 1976-1977

Bij aanvang van het seizoen 1976-1977 had de v.v. Holland Sport’32 onderdak gevonden bij de v.v. ESDO. De zaterdagvereniging Holland Sport’32 telde maar liefst 9 elftallen en dit was voor ESDO financieel ook erg aantrekkelijk immers de vaste lasten werden steeds zwaarder en de kosten steeds hoger.

<

Seizoen 1977-1978

>

De zondag 4e Klasse A van de KNVB was in het seizoen 1977-1978 uit de volgende clubs samengesteld: Alphense Boys, Altoir, DOSR, ESDO, Foreholte, MMO, ODB, Rijpwetering, SJC, sv Voorburg, VVSB en sv Wassenaar.

Het zat dit seizoen voor de nieuwe trainer John Rietveld allemaal niet mee. Vlak voor aanvang van de competitie vroeg keeper (en routinier) John Neervoort i.v.m. werkzaamheden overschrijving aan naar de zaterdagclub SVPTT waardoor ESDO zonder geschikte keeper zat. Halverwege het seizoen keerde keeper Neervoort toch weer terug bij ESDO maar toen was het eigenlijk al te laat want uit de eerste tien competitiewedstrijden had men slechts 2 punten behaald.

Met John Neervoort op doel wist ESDO in de tweede competitiehelft prompt 13 punten te halen en kon men de dans om degradatie nog ontspringen. Het mocht uiteindelijk allemaal niet baten. De overwinning van 1-0 (doelpunt Karel Toet), die ESDO in de laatste competitiewedstrijd tegen ODB behaalde, kon de formatie van trainer John Rietveld niet vrijwaren van degradatie uit de KNVB. Aangezien de enig overgebleven strohalm SJC met dezelfde cijfers over Alphense Boys zegevierde, werd de stap terug naar de afdeling (HVB) voor ESDO onvermijdelijk.

Van de 22 competitiewedstrijden wist ESDO er slechts 4 te winnen, 9 gelijk te spelen en werd er 9 keer verloren. Met 17 punten, en een doelsaldo van 22 voor en 35 tegen, eindigde men op een twaalfde (en laatste) positie van de ranglijst.
Trainer John Rietveld vertrok na dit seizoen naar GONA.

Seizoen 1978-1979

Het bestuur van ESDO was bij aanvang van dit seizoen als volgt samengesteld: Piet Gordeau (voorzitter), Jan van der Berg (vice-voorzitter) en Betty van Asperen (secretaris). Vooral de komst, zo’n acht maanden geleden, van de in paardenkringen bekende Jan van der Berg was er weer een heerlijke sfeer bij ESDO gekomen. Van der Berg nodigde regelmatig zijn paardenvrienden van Renbaan Duindigt uit om een kijkje te nemen in de prachtige kantine van ESDO.

Ondertussen waren er bij ESDO ook nieuwe lichtmasten rondom het veld geplaatst die op 8 november 1978 officieel in gebruik werden genomen.

Aan het begin van de competitie 1978-1979 namen Loek Hinsen en Jan Toepoel het initiatief om een team voor het zaalvoetbal te laten inschrijven bij de KNVB afdeling Den Haag. Logischerwijs moest er in de laagste Klasse van de zaalvoetbalcompetitie gestart worden maar na het eerste seizoen promoveerde ESDO gelijk al naar de 3e Klasse.

De zondag Hoofdklasse van de HVB was dit seizoen uit de volgende clubs samengesteld: ADS, DWO, ESDO, De Flamingo’s, GDA, Kranenburg, Oranje Blauw, OSC, Quick Steps, SVDHB, Steeds Voorwaarts en Westerkwartier.

Het bestuur van ESDO had voor dit seizoen Lex Rijnvis aangesteld als nieuwe trainer. De bekende Lex Rijnvis was ooit linksbuiten van de roemruchte ploeg van ADO die in 1957 Den Haag voor het eerst Eredivisie voetbal bracht. Trainer Rijnvis kreeg de moeilijke opdracht om het gedegradeerde ESDO weer zo snel mogelijk naar de KNVB te brengen. Dat moest hij ook gaan doen met een bijna geheel nieuwe selectie want o.a. de sterhouders Arie de Zeeuw, Karel Zwarts, Wim Steenwijk en Ton Timmers waren allemaal vertrokken naar andere verenigingen.
De selectie van Lex Rijnvis was met een gemiddelde leeftijd van 21 jaar wel heel erg jong. Alleen Paul Simonis, Theo Verheijen en Ted Helleman waren de overgebleven routiniers.

>

Seizoen 1979-1980

>

Ook in het seizoen 1979-1980 kwam ESDO dus uit in de zondag Hoofdklasse van de HVB met daarin de volgende tegenstanders: Concordia, Cromvliet, DWO, De Flamingo’s, GDA, GONA, Kranenburg, Oranje Blauw, Paraat, Steeds Voorwaarts, De Valkeniers en Westerkwartier.

In dit seizoen zouden de bovenste twee clubs in de eindranglijst promoveren naar de 4e Klasse KNVB. Helaas was dit echter bij lange na niet weggelegd voor ESDO want het eerste elftal wist van de 24 competitiewedstrijden er 7 te winnen, 8 gelijk te spelen en 9 te verliezen. Met 22 punten en een doelsaldo van 36 voor en 36 tegen eindigde de formatie van trainer Lex Rijnvis op een teleurstellende negende positie van de ranglijst.

<

Seizoen 1980-1981

In 1980 ging ESDO voor het eerst in haar bestaan van start met meisjesvoetbal en dit team draaide gelijk al leuk mee in de competitie. De eerste grote beker won dit meidenteam aan het einde van seizoen 1980-1981 op een toernooi bij TEDO.

De zondag Hoofdklasse van de HVB was in het seizoen 1980-1981 uit de volgende clubs samengesteld: BTC, Cromvliet, Esdo, De Flamingo’s, GDA, GONA, Kranenburg, Oranje Blauw, Postalia, SEP, SOA en VVP.

>

Aan het einde van het seizoen 1980-1981 degradeerde ESDO 1 naar de 1e klasse HVB.

Seizoen 1981-1982

>

De zondag 1e Klasse A van de HVB was in het seizoen 1981-1982 uit de volgende clubs samengesteld: Azzurri, Concordia, Duindorp SV, DZS (De Zwarte Schapen), ESDO, GSC, HDV, Juventas, OSC, TEDO, WIK en Wit Blauw.

Het vlaggenschip van ESDO kende een matig seizoen. Van de uiteindelijk 22 competitiewedstrijden wist men er 6 in winst om te zetten, speelde 8 x gelijk en werd er 8 maal verloren. Met 20 punten, en een doelsaldo van 31 voor en 33 tegen, eindigde ESDO dan ook op een achtste positie van de ranglijst van de 1e Klasse A.

<

Seizoen 1982-1983

Bij aanvang van het seizoen 1982-1983 kreeg ESDO inwoning van de voetbalvereniging Wit Blauw R.K., dat uit Leidschendam was verjaagd. Vanwege de uitstekende verstandhouding tussen beide clubs besloot men op een gegeven moment een gecombineerde jeugdafdeling op te zetten. De jeugd van ESDO en Wit Blauw RK speelden dus gezamenlijk in één elftal en kwamen uit onder de naam ESDO/Wit Blauw, maar de jongenlui bleven wel lid van hun eigen club. Met dit initiatief was men overigens de eerste in onze regio.

In 1982 kwamen ESDO en Wit Blauw ook met een gezamenlijk clubblad uit.

De zondag 1e Klasse A van de HVB was in het seizoen 1982-1983 uit de volgende clubs samengesteld: Azzurri, CWP, Duindorp SV, DVC, DZS (De Zwarte Schapen), ESDO, GONA, Groen Wit’58, GSC, Postalia en Quintus.

>

Seizoen 1983-1984

Twee clubs (ESDO en Wit Blauw RK) dus die nauw samenwerkte op één complex maar een voorgestelde fusie tussen beide verenigingen, in september 1983, ging toch niet door. Na een aantal vergaderingen van en met de achterban bleken n.l. de leden van ESDO toch teveel gehecht aan de eigen identiteit. Dus er volgde geen fusie, ondanks het feit dat beide clubbesturen het beheer, onderhoud, kantinediensten etc etc. in goede vertrouwen en zonder moeilijkheden bleven handhaven.

in 1985 promotie naar de Hoofdklasse HVB, in 1989 weer degradatie naar de 1e klasse HVB . Hierna was er een opleving met promoties in 1991 naar de Hoofdklasse  HVB en in 1992 naar de 4e klasse van de KNVB, bevochten in een nacompetitie met DUNO en Oranjeplein.  Een jaar later was er weer een degradatie naar de Hoofdklasse HVB , waarin nog twee seizoenen werd gespeeld.

>

Seizoen 1984-1985

>

De zondag 1e Klasse A van de HVB was in het seizoen 1984-1985 uit de volgende clubs samengesteld: Concordia, DVC, ESDO, GONA, Groen Wit’58, Marathon, Oranje Blauw, OSC, Paraat, SOA, SVDHB en SVH.

<

Seizoen 1985-1986

>

De zondag Hoofdklasse van de HVB was in het seizoen 1985-1986 uit de volgende clubs samengesteld: ADS, Archipel, ESDO, Full Speed, Kranenburg, Naaldwijk, Oranjeplein, PDK, Quintus, SEP, TEDO en WIK.
De mannen van trainer John Wolff draaide een niet al te best seizoen want uit de 22 competitiewedstrijden wist men slechts 15 punten bij elkaar te sprokkelen en hiermee eindigde ESDO op de 10e plaats van de Hoofdklasse HVB. Alleen PDK (13 punten) en Archipel (7 punten) hield men onder zich op de eindranglijst.

Tot aan het einde van het seizoen 1985-1986 had ESDO inwoning van de voetbalvereniging Wit Blauw RK.

>

Seizoen 1986-1987

>

Het eerste elftal van ESDO kwam in het seizoen 1986-1987 uit in de zondag Hoofdklasse van de HVB en moest het daarin opnemen tegen: ADS, Full Speed, GONA, Kranenburg, Oranjeplein, Quintus, REMO, RKSVM, SEP, Texas DHB en WIK.

<

Seizoen 1987-1988

>

De zondag Hoofdklasse van de HVB was voor het seizoen 1987-1988 uit de volgende clubs samengesteld: ADS, Archipel, Concordia, ESDO, Full Speed, GONA, HS Texas DHB, Kranenburg, REMO, RKSVM, SEP, SOA, VVM en WIK.

<

Seizoen 1988-1989

>

<

Seizoen 1989-1990

>

De indeling van ESDO 1 voor het seizoen 1989-1990 in de zondag Hoofdklasse A van de HVB luidde als volgt; ADS, BMT, Duindorp SV, sv EOC, ESDO, GONA, HS Texas DHB, Paraat, REMO, SOA en Westerkwartier.

Het werd een zeer moeizaam seizoen voor de mannen van trainer John Wolff want van de 20 competitiewedstrijden wist men slechts 4 in winst om te zetten, werd er 6x gelijk gespeeld en 10x verloren. Met 14 punten, en de doelcijfers 32-48, eindigde ESDO op de tiende en voorlaatste positie van de ranglijst. Dit was nog net voor BMT (12 punten).

<

Seizoen 1990-1991

<

Het eerste elftal van ESDO werd in het seizoen 1990-1991 ingedeeld in de zondag 1e Klasse A van de HVB, met ditmaal als tegenstanders: De Adelaars, Archipel, Graaf Willem II VAC, Groen Wit’58, HDV, Marathon, Postalia, SVS’70, WVS en FC Zoetermeer.

Het werd een ongekend spannend seizoen voor trainer John Wolff en zijn manschappen waarbij bijna het gehele seizoen de strijd om de titel ging tussen ESDO, Graaf Willem II VAC en Groen Wit’58. Aan het eind van het seizoen was de strijd om het kampioenschap van de 1e Klasse A nog steeds niet beslist. Van de uiteindelijk 20 competitiewedstrijden wist ESDO er 14 te winnen, 5 gelijk te spelen en werd er slechts eenmaal verloren. Met 33 punten, en een doelsaldo van 53 voor en 16 tegen, eindigde men samen met Groen Wit’58 op een gedeelde eerste positie van de ranglijst. Graaf Willem II VAC eindigde met 32 punten op de derde positie.

Het kampioenschap was dus nog niet beslist waardoor er op zondag 5 mei 1991, op het terrein van Laakkwartier, een beslissingswedstrijd volgde. Voor ruim 800 toeschouwers werd het een beslissingsduel waar alles inzat wat van een spannende partij voetbal verwacht mag worden. Veel spanning, opgelegde kansen, vijf boekingen, ballen tegen de lat en tenslotte ook nog een verlenging. ESDO was in de eerste helft duidelijk in de minderheid maar ging toch met een 1-0 voorsprong de rust in omdat Oscar Musch na zo’n 20 minuten voetballen met een zeer fraaie halve omhaal de score had geopend.
Twee minuten na de rust kwam Groen Wit’58 weer langszij. Rene Kaffa werd in het zestien meter gebied onderuit gehaald en Danny Hanique voltrok het vonnis (1-1). De druk van Groen Wit’58 hield aan en dat resulteerde in de 75e minuut 1-2 in het voordeel van de groen-witte formatie toen Kaffa de bal onhoudbaar voor ESDO-doelman Claus Heijstek inkopte. De strijd leek beslist, totdat ESDO tien minuten voor tijd onverwacht gelijk maakte. Uit een vrije schop van John Vroomans kopte de kleine Willem Weezener de bal achter de Groen Wit’58-keeper Ubel Kooyenga. Het bleef 2-2 en dat betekende de twee keer een kwartier verlengen. In die verlenging was Groen Wit’58 de bovenliggende party maar Danny Hanique en Ton Duchener hadden echter geen geluk doordat ze beide de lat raakte.

Na deze 2-2 moesten ESDO en Groen Wit’58 elkaar dus nog een keer treffen. Mocht dit duel dan wederom gelijk eindigen dan zal de titel, met de daarmee gepaard gaande promotie naar de Hoofdklasse HVB, op grond van een beter doelsaldo naar ESDO gaan.
Op donderdag 9 mei 1991 (Hemelvaartsdag) volgde dus de tweede beslissingswedstrijd tussen ESDO en Groen Wit’58, ditmaal op het veld van De Flamingo’s in Rijswijk.

Na het spektakelstuk in de eerste beslissingswedstrijd was het nu afzien voor de dik 800 toeschouwers. Beide ploegen waren vermoeid en zodoende was er van goed voetbal geen sprake. ESDO-speler/trainer John Wolff gokte daarom dan ook op een gelijkspel want vooral zijn team zat er na dit lange seizoen in principe helemaal doorheen. Bovendien miste ESDO een aantal spelers i.v.m. blessures.
In de eerste helft gebeurde er dan ook vrijwel niets. Veel blessurebehandelingen, spelers die de grootste moeite hadden om een bal over een afstand van tien meter naar een medespeler te plaatsen en vrijwel geen gevaarlijke momenten voor beide doelen. Heel even, een kwartier na rust, kreeg Groen Wit’58 meer grip op de wedstrijd en twee dotten van kansen maar dankzij een ijzersterke mentaliteit wist ESDO zich er doorheen te slaan en bleef het bij 0-0. Vlak voor tijd kreeg ESDO, namen de gebroeders Johan en Chris Janssen, twee kansen maar lieten deze mogelijkheden echter onbenut.
Weer verlenging dus waarin Groen Wit’58 nu alles of niets moest gaan spelen. ESDO bleef echter simpel op de been en verzuimde zelfs om via razendsnelle uitgevoerde counters de beslissing te forceren. De stand was en bleef 0-0 en dus ging de titel naar ESDO, omdat men in de reguliere competitie een iets beter (2 treffers) doelsaldo had.

20150322_103152

De opstelling van ESDO in deze tweede beslissingswedstrijd tegen Groen Wit’58 was als volgt: Klaus Heystek (keeper), Henk de Klerk, Boutier, (Vink), Karel Toet, Schreve, Johan Janssen, Frans Bossy, John Wolff, Willem Wezenaar, Chris Janssen en Oscar Musch (Spierenburg).

>

Seizoen 1991-1992

>

In verband met het opheffen van de 3e Klasse had de HVB (Haagse Voetbal Bond) dit seizoen de vier overgebleven teams ondergebracht in de 2e Klasse. Dit had het gevolg dat de zaterdag 2e Klasse HVB bestond uit 13 teams, te weten: Blauw Zwart, CWP, DWO, ESDO, GDA, Graaf Willem II VAC, Marine, MVO’72, ORNAS, PZH, RAS, Westerkwartier en FC Zoetermeer.

RAS was dit gehele seizoen oppermachtig en werd dan ook met 39 punten uit 24 duels kampioen. De zaterdag 1 van ESDO speelde een matig seizoen en eindigde in de onderste regionen van de 2e Klasse. Van de 23 wedstrijden (laatste wedstrijd niet meer gespeeld) werden er 7 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en 11 verloren. Met 17 punten en een doelsaldo van 41 voor en 50 tegen eindigde ESDO op de elfde positie van de ranglijst.

Na het kampioenschap van vorig seizoen kwam ESDO dit seizoen dus uit in de Hoofdklasse van de HVB. De indeling van ESDO 1 voor het seizoen 1991-1992 in de zondag Hoofdklasse B van de HVB luidde als volgt; BMT, DUNO, sv EOC, ESDO, HS Texas DHB, Oranjeplein, OSC, Paraat, REMO, Spoorwijk en SVH.

<

Op zondag 10 mei 1992 wist ESDO wederom te promoveren, ditmaal naar de 4e Klasse van de KNVB. Door een 1-3 zege bij HS Texas DHB werd men de winnaar van de nacompetitie.

Seizoen 1992-1993

>

De zaterdag 2e Klasse van de HVB was in het seizoen 1992-1993 uit de volgende clubs samengesteld: Blauw Zwart, BMT, Cromvliet, DWO, ESDO, GDA, Graaf Willem II VAC, HTSV, Marine, Ornas, PZH, Vredenburch en Westerkwartier.

<

Seizoen 1993-1994

>

De zondag Hoofdklasse B van de HVB was in het seizoen 1993-1994 uit de volgende clubs samengesteld: Archipel/Ornas, DUNO, ESDO, Graaf Willem II VAC, GSC, HS Texas DHB, sv Kijkduin, OSC, Paraat, VOGEL, VVP en sv Wassenaar.

<

Seizoen 1994-1995

>

De zondag Hoofdklasse A van de HVB was in het seizoen 1994-1995 uit de volgende clubs samengesteld: De Adelaars, Archipel/Ornas, Azzurri, Duindorp SV, ESDO, Klamingo’s/Bizon, GSC, HS Texas DHB, JuVentas, sv Kijkduin, Spoorwijk en VVP.

<

Het einde van ESDO

Het ging niet goed met voetbalvereniging ESDO. Bij ingang van het seizoen 1994-1995 was het ledental sterk teruggelopen. Op papier had de club nog maar zeventig spelende leden en konden er zodoende slechts drie seniorenelftallen worden ingeschreven bij de KNVB. Omdat sommige spelers regelmatig bij wedstrijden niet kwamen opdagen moest er al voor de winterstop een elftal worden teruggetrokken.
Ook de jeugdafdeling was op een dood spoor gelopen want de club bezat nog maar twee jeugdteams. ESDO zat nl. nog steeds aan de Waalsdorperweg in een “dooie hoek”. Omdat er in deze omgeving geen openbaar vervoer reed was er weinig tot geen mogelijkheid meer om jeugd aan te trekken. Ook de dames- en meisjes-afdeling was in de loop der jaren verdwenen bij ESDO.
Tijdens het seizoen 1994-1995 kwam het bestuur van ESDO in contact met ‘s-Gravenhaagse Sport Club, oftewel G.S.C., die in een soort gelijke situatie verkeerde en binnen een half jaar was de fusie een feit.

Op 1 juli 1995 werd de fusie tussen ESDO en GSC officieel beklonken en verliet ESDO haar terrein aan de Waalsdorperweg en verhuisde onder de nieuwe naam GSC/ESDO naar de Erasmusweg te Den Haag.
Velen spelers van ESDO waren het overigens niet eens met deze fusie en verlieten de club.

 

Wie heeft nog meer informatie of foto’s ?
Mail dan naar haagse.voetbalhistorie@gmail.com

Palmares ESDO (zondag)

Kampioenschappen:

1925-1926 2e klasse B HVB
1933-1934 2e klasse A HVB
1938-1939 1e klasse B HVB
1939-1940 klasse K (noodcompetitie)
1949-1950 1e klasse C HVB *
1959-1960 1e klasse A HVB
1964-1965 4e Klasse D
1971-1972 4e Klasse C
1984-1985 1e klasse A HVB
1990-1991 1e klasse A HVB
* = geen promotie

Andere prestatie’s:

1965-1966 winnaar Districtbeker Zuid-Holland (finale ESDO-Spartaan’20 3-1 in het ADO-stadion in Zuiderpark
1970-1971 winnaar Harry de Hartog beker (finale ESDO – RAVA 2-2)
1991-1992 Winnaar nacompetitie Hoofdklasse HVB, promotie naar 4e Klasse KNVB

Parade der trainers bij ESDO:

1959-1960 Ton Wieser
1960-1961 ?
1961-1962 ?
1962-1963 ?
1963-1964 Ton Wieser
1964-1965 Ton Wieser
1965-1966 Aad van Kampen
1966-1967 Aad van Kampen
1967-1968 Aad van Kampen
1968-1969 Aad van Kampen
1969-1970 Ton Wieser
1970-1971 Theo Godschalk
1971-1972 Theo Godschalk
1972-1973 Theo Godschalk / Jan Ponsen (a.i.)
1973-1974 Jan Ponsen
1974-1975 Ton Lobel
1975-1976 Brand
1976-1977 Brand
1977-1978 John Rietveld
1978-1979 Lex Rijnvis
1979-1980 Lex Rijnvis
1980-1981 ?
1981-1982 ?
1982-1983 Wim IJzendoorn
1983-1984 John Wolff
1984-1985 John Wolff
1985-1986 John Wolff
1986-1987 John Wolff
1987-1988 John Wolff
1988-1989 John Wolff
1989-1990 John Wolff
1990-1991 John Wolff
1991-1992 John Wolff
1992-1993 John Wolff
1993-1994 Albert van der Dussen / Puck Hofland (a.i.)
1994-1995 Albert van der Dussen

Parade der voorzitters bij ESDO:

1915- ???? Frans Bandsma
???? – ???? ?
???? – ???? ??
1937-1969 Peter van Kampen
1969-1974 Nico Regeer
1974-???? Piet Ruygrok
???? – ???? ?
???? -1990 Piet Gordeau
1990- ???? Nico Regeer
????-1995 ??

?
Waalsdorperlaan t/o Renbaan Duindigt te Wassenaar
?

Erevoorzitter(s) ESDO:

Peter van Kampen
??

Ereleden ESDO:

Karel Kaffa
Tinus Toepoel
Anton van Kampen
??
??, ….

Verder zijn we nog op zoek naar veel meer Ereleden van ESDO

Leden van Verdienste ESDO:

>

Zijn we nog naar op zoek………