VVP

Den Haag
01-09-1916 - 30-06-1997

Het ontstaan van V.V.P.

Onder de leden der Sint Pancratius vereniging waren enige jongelui die zich gaarne zouden willen toeleggen op sport en wel op die der voetbal. Bijna iedere zondagavond was voetballen het onderwerp hunner bespreking. lederen zondagavond zag men een clubje bij elkander zitten. Men besprak of wij ook geen voetbalvereniging op
konden richten, maar niemand durfde hieraan te beginnen.
Hoe zouden ze aan het geld komen.

Het bovenste is een citaat uit het eerste notulenboek waarin het ontstaan van VVP wordt beschreven en waaruit wij nog vele citaten laten volgen.
De jongelui waarover in de aanhef wordt geschreven gingen naar de verschillende terreinen om wedstrijden te volgen.

Hieronder leed het patronaat want als onze jongens hun gedachten vermoeid hadden met het berekenen van het spel en hun ogen met kijken, hadden zij niet veel lust meer om dan nog naar het patronaat te gaan maar bleven liever thuis.

De eerste notulist, C. Appelman, vervolgt: Nu, ik moet zeggen dat als het drukke, gezellige voetbalclubje niet aanwezig was, men het in het patronaat goed kon bemerken. Het duurde niet lang of een der grote hield met den Eerwaarde Moderator een bespreking of het niet mogelijk zou zijn om ook aan dit patronaat een voetbalvereniging te verbinden.

Toen werd dan op 1 september 1916 de vereniging voorgoed opgericht onder den naam van Leonidas.

De vereniging en het spel gingen steeds vooruit en het één en ander moest worden aangeschaft. Men stelde een contributie vast en men kocht een voetbal. Lang bleef de vereniging zo voortsukkelen, toen in september 1917 enige nieuwe leden er bij kwamen en er weer meer leven kwam in de brouwerij. De naam die de vereniging droeg werd toen veranderd in Wilhelmus. De samenstelling van het eerste bestuur zag er als volgt uit: J. Noordhuizen, voorzitter, C. Appelman, secretaris-penningmeester, H. Lucas, administrateur en P. Roovers, geestelijk adviseur.

De eerste jaren van V.V.P.

De eerste jaren van V.V.P. waren niet gemakkelijk. Vele problemen moesten worden overwonnen zowel op organitorisch als sportief gebied. Zo moest de geestelijke adviseur in een vergaderin in november 1917 de leden op het hart drukken om voorzichtig te zijn in het spel en niet wild en woest in het rond schoppen, niet wetende of men nu eigenlijk de bal of een jongen een trap gaf.
In december 1917 werd voor het eerst binnen de vereniging een lid geroyeerd. De reden? De betrokkene was toch wel in het Patronaat, doch ondanks herhaaldelijk verzoek van het bestuur weigerde hij op een vergadering te komen.
Eind 1917 had de vereniging 28 leden, waarvan 24 werkende, alsmede verscheidene donateurs.
Het eerste voetbalterrein van V.V.P. lag in de omgeving van de Waldorpstraat, een kleedgelegenheid ontbrak hier echter. De geestelijk adviseur beloofde echter zijn medewerking te verlenen door een matinee te laten geven, waarvan de opbrengst gebruikt zou worden voor het plaatsen van de zo verlangde kleedtent.
Dat het in het begin sportief ook niet echt voor de wind ging bij V.V.P. kunnen we terugvinden in de woorden die de geestelijk adviseur op 8 januari 1918 aan het adres van de leden richtte. Hij zei vooral niet mistroostig te worden wanneer de club weer eens een flink slaag krijgt, maar steeds weer nieuwe moed te scheppen.
Ook drukte hij de leden nog eens duidelijk op het hart toch vooral onder het voetballen niet te schreeuwen en allerhande mooie “stopwoordjes” te gebruiken wanneer iemand eens mis schopte of een mooie kans om de bal in het doel te kegelen verprutste.

De inning van de contributie bleek ook in die dagen al een probleem. De leden werden gemaand op tijd hun bijdrage van f.0.25 per maand te voldoen.
De heer Noordhuizen kreeg de opdracht een model clubtenue te ontwerpen. In 1919 werd een proefshirt aan de leden getoond en door hen goedgekeurd. De kleuren rood-zwart deden hun intrede.

V.V.P. in de jaren 1920 t/m 1929

Dat V.V.P. (toen dus nog Wilhelmus geheten) een Katholieke vereniging was bleek wel uit een opmerking van de toenmalige voorzitter Appelman in juni 1920 waarin hij zei; “De zondag is den dag door God gegeven en daarom moet voor onze sport de zondagsplicht nummer één zijn. Willen wij dus onze zondagsplicht goed vervullen, dan behooren wij ons niet naar de kerk te begeven met ons sportmateriaal, zoals voetbal en koffer, die onze gedachten afleiden van hetgeen op het altaar gebeurd”.

In 1920 had de vereniging 3 elftallen welke uitkwamen in de R.K. Jongelingen Voetbalbond. Het 2e elftal werd kampioen van haar afdeling en kon door het bestuur wel tot het sterkste elftal gerekend worden. Het 1e elftal eindigde als hekkesluiter.
In dit jaar ontstond er onenigheid in het bestuur en de voorzitter en secretaris verlieten de vereniging. Juist in die week moest “Wilhelmus” de beker verdedigen van den Jongelingen Voetbalbond. “Wilhelmus” was zeer gehandicapt en moest met veel invallers naar Duindigt om tegen VIOS te voetballen. Met veel leeuwenmoed werden de kleuren verdedigd en de spelers zaten als duivels op de bal, toch konden ze het niet bolwerken en verloren vijf minuten voor tijd met 1-0.

Geestelijk adviseur, kapelaan Roovers, werd elders tot pastoor benoemd en werd opgevolgd door kapelaan Schuyt. Deze geestelijke bracht de kwijnende vereniging weer tot leven door met enthousiasme aan het werk te gaan.
C. Appelman keerde terug van een buitenlands verblijf en aanvaarde opnieuw de functie van voorzitter.
Het jaar 1920 gaf nog meer tegenspoed. Het bestuur had een ballotagesysteem in het leven geroepen. Eén van de bestuursleden werd vervolgens het eerste slachtoffer van de ballotage en werd geroyeerd als lid van de vereniging. Het royement werd echter ingetrokken en omgezet in 6 maanden schorsing. Volgens de notulen was de betrokkene daarmee niet tevreden en toen men hem zonder toestemming van de geestelijk adviseur liet meespelen in een wedstrijd tegen Wilhelmus Voorburg ontplofte de bom. Verscheidene spelers die opgestaan waren tegen het geestelijk gezag werden uit de vereniging ontslagen.

Terreinen Westduinen en Hoornpark

In 1921 kreeg de vereniging de beschikking over een ander terrein, gelegen in de Westduinen. Wel werd te verstaan gegeven dat het terrein gedurende de zomer maanden bestemd was voor het beoefenen van verschillende spelen en de voetbalvereniging er gedurende die tijd geen aanspraak op kon maken.

De bedoeling was om in het seizoen 1921-1922 met 3 elftallen uit te komen in de Diocesane Haarlemse Voetbal Bond. Een teruglopend ledental veroorzaakte echter dat dit voornemen niet werd uitgevoerd en de intrede pas een jaar later werd gedaan.
In februari 1921 werd voorzitter Appelman opgevolgd door w. van Sassen.
Een nieuwe verhuizing volgde. Het als gezellig ervaren terrein in de Westduinen werd verruild voor een terrein in het Hoornpark te Rijswijk. Hiermee ging de vereniging betere tijden tegemoet.

In het seizoen 1921-1922 wist het 1e elftal zijn eerste kampioenschap te behalen. Het eindigde als eerste in de 4e Klasse van de Diocesane Haarlemse Voetbal Bond (DHVB) en promoveerde naar de 3e Klasse. Het seizoen daaropvolgend volgde alweer een promotie, ditmaal naar de 2e Klasse.

Naamsverandering

De naam van de vereniging werd in 1922 gewijzigd in V.V.W. (Voetbal Vereniging Wilhelmus) echter in 1924 kreeg de vereniging weer een nieuwe naam. Ditmaal werd er gekozen voor Voetbal Vereniging Pancratius, afgekort V.V.P.

In 1926 had V.V.P. zijn eerste tien woelige jaren erop zitten en dit jubileum werd op passende wijze gevierd. A. Vermeulen volgde in dit jaar Van Sassen op als voorzitter.
Mocht men gedacht hebben dat er nog betere tijden zouden aanbreken bij V.V.P. dan bleek dat snel een vergissing. In de loop van 1927 bedankten zoveel leden bij V.V.P. dat er ernstig aan opheffing van de vereniging werd gedacht. Maar een klein aantal leden bleven er over en met slechts één jeugdelftal werdvoor de competitie 1927-1928 ingeschreven. De seniorenafdeling werd wegens gebrek aan belangstelling opgeheven. De 11 jeugdspelers hielpen V.V.P. door de crisis heen. Na een mager resultaat in het eerste jaar werd in het volgende seizoen een tweede plaats in de competitie bereikt en kon er vervolgens een tweede jeugdelftal worden geformeerd.

In deze periode deed een nieuwe geestelijke adviseur zijn intrede, kapelaan Joh. Boon. Mede door de inzet van deze jonge priester maakte het jeugdwerk in de Hobbemaparochie en dus ook V.V.P. een bloeiperiode door. Er kwam een aanwas van vele nieuwe leden en het enige jeugdelftal uit 1927 ging in 1929 als senioren in de 5e Klasse van de D.H.B.V. spelen en werd direct kampioen.

V.V.P. in de jaren 1930 t/m 1939

Het seizoen daarop (1930-1931) werd het kampioenschap van de 4e Klasse behaald en door deze successen zag de club zijn ledenaantal gestaag toenemen.

In 1932 verhuisde V.V.P. van het Hoornpark te Rijswijk naar het complex in het Zuiderpark, waar de club t/m 1997 heeft gevoetbald.
In het seizoen 1932-1933 volgde er wederom een promotie. V.V.P. keerde terug in de 2e Klasse en had daarmee het verloren terrein dus terggewonnen. De gunstige ligging in het Zuiderpark leidde er toe dat er een grote toename was van het aantal leden. In die tijd telde V.V.P. 3 senioren en 4 jeugdelftallen, voor die periode een grote club.
Ook sportief ging het V.V.P. voor de wind, in seizoen 1933-1934 werd het 1e elftal kampioen en promoveerde naar de 1e Klasse D.H.V.B.
In seizoen 1935-1935 promoveerde V.V.P., na beslissingswedstrijden met Lenig en Snel tot een goed einde gebracht te hebben, wederom! Ditmaal naar de I.V.C.B., de landelijke bond van de Katholieke voetbalorganisatie. V.V.P. telde op dat moment 4 senioren en 5 jeugdelftallen.

In 1936 vond er een voorzitterswisseling plaats, H. Coret kreeg de voorzittershamer in handen.
Het seizoen 1937-1938 werd het succesvolste in de I.V.C.B. Met het Wassenaarse Blauw Zwart werd een spannende strijd om de 1e plaats gestreden. In een thuiswedstrijd op 27 maart 1938 werd ten aanschouwe van maar liefst 2500 toeschouwers met 3-1 van de opponent gewonnen. De vervolgens noodzakelijke wedstrijden hadden helaas niet het gewenste resultaat.
In deze periode werd een jeugdcommissie bij V.V.P. ingesteld. Dat het instellen van deze jeugdcommissie effect had mocht blijken dat na het seizien 1937-1938 het aantal jeugdleden ineens was verdubbeld naar 202.
V.V.P. introduceerde ook een maandblad, waarmee zij één van de eerste voetbalverenigingen was die een dergelijke uitgave verzorgde.

Op 9 juli 1939 werden de nieuwe kleedlokalen officieel in gebruik genomen, tevens werden de afrastering rond de twee velden en de toegang tot het terrein vernieuwd. De kosten van dit alles bedroegen destijds f.3.500,=.
In dit jaar werd begonnen met de organisatie van een groot jaarlijks juniorentoernooi. Aanvankelijk organiseerde V.V.P. dit alleen, later gebeurde dit in samenwerking met RAVA.
Op 16 juli 1939 vond het eerste juniorentoernooi plaats. Maar liefst 54 elftallen hadden zich ingeschreven, 29 elftallen daarvan moesten worden teleurgesteld wegens plaatsgebrek. Ook in het jaar 1939 werd de eerste buitenlandse trip gemaakt. Op 30 juli vertrokken 65 leden naar Antwerpen om daar een wedstrijd te spelen tegen St. Eligius.

V.V.P. in de jaren 1940 t/m 1949

Voor het seizoen 1939-1940 waarin binnen V.V.P. de sportieve verwachtingen hoog gespannen doch het mooie toekomstbeeld veranderde ingrijpend.
De internationale verhoudingen wijzigden zich zodanig dat een algemene mobilisatie werd afgekondigd, waardoor 25 V.V.P.-ers hun militaire verplichtingen moesten gaan vervullen.
De normale competitie werd stil gelegd, een noodcompetitie kwam ervoor in de plaats.

De Tweede Wereldoorlog

De Tweede Wereldoorlog was dan ook de oorzaak van dat sportieve activiteiten vrijwel niet meer mogelijk waren. Wel werd er op allerlei manieren geprobeerd de bal aan het rollen te houden.
Na de Nederlandse capitulatie in 1940 kwam in de zomer van dat jaar een fusie tot stand tussen de verschillende voetbalbonden. Het 1e elftal van V.V.P. werd zodoende ingedeeld in de 4e Klasse van de N.V.B.(Nederlandse Voetbal Bond), de overige seniorenelftallen in de afdeling Den Haag.

Ondanks de oorlogssituatie werd in september 1941 het 25-jarige bestaan op feestelijke wijze gevierd met als slot een daverende sluitingsavond in de inmiddels ter ziele gegane Haagse Dierentuin.
In 1942 werd de leden van V.V.P. medegedeeld dat de reiskosten hoger zouden uitvallen dan begroot was, dit vanwege het niet meer beschikbaar zijn van fietsen. Ook het clubblad kon vanwege de papierschaarste niet meer verschijnen.
In dit jaar werden de lagere seniorenelftallen ook ingedeeld bij de niet-Katholieke verenigingen. Er werd echter niet voor 12.00 uur gespeeld, dit om kerkbezoek mogelijk te maken.

Het “vlaggeschip” van V.V.P. wist in de oorlogsjaren een keer kampioen te worden. In seizoen 1943-1944 werd na een nek-aan-nek race met RVC de eerste plek gehaald. Promotie zat er echter niet in, aangezien vanwege de oorlogssituatie de promotieregeling was losgelaten. Ook de jeugd presteerde goed, in seizoen 1942-1943 werd het A-team kampioen na een competitie waarin zij het ondermeer hadden moeten opnemen tegen HBS, VCS en VUC.

In 1943 werd voor het eerst het Jeugdtoernooi samen met RAVA georganiseerd, er kwamen in totaal maar liefst 1800 betalende toeschouwers kijken naar de jeugdelftallen.
In juni 1944 werd het terreinencomplex door de Duitse bezetters gevorderd en de kleedkamers werden tot paardenstal omgebouwd. Tot aan de bevrijding werd er geen voetbal meer gespeeld.

De jaren na de Tweede Wereldoorlog

Na de bevrijding in mei 1945 kwam langzaam het normale leven op gang. Met veel moest opnieuw worden begonnen.
Het ledental van V.V.P. was gering geworden, veel goederen waren niet te koop en de accommodatie was in een zeer slechte staat.
Op de ledenvergadering in 1946 meldde secretaris G. Kuypers dat “in verband met de slechte schoenenpositie een groot aantal leden niet aan de wedstrijden konden deelnemen”, vooral de meeste junioren hadden geen voetbalschoenen en konden zo dus niet voetballen.

Een op touw gezette actie bij het 30-jarige bestaan van V.V.P. leverde veel effect op. Vele nieuwe leden traden toe en in 1947 telde de club weer 12 elftallen, alsmede meer dan 300 donateurs.
De technische prestaties bleven echter onder de verwachtingen en in het seizoen 1948-1949 moest het eerste elftal voor het eerst in het bestaan van de vereniging degradatiewedstrijden spelen. Deze werden gelukkig tot een goed einde gebracht en de plaats in de 4e Klasse bleef zodoende behouden.


Een VVP-elftal, eind jaren 40!  De namen zijn (bovenste rij van links naar rechts): H.v.d.Werf, H.Strik, J Martens, J Lanenstein, Theo Essers (de latere voorzitter) en H.Coret (leider met bolhoed).
Voorste rij v.l.n.r: F Nieuwenburg, ??, R.Brugmans, Koos Vermeulen, P.Frijters, ?? (namen doorgekregen van de heer H.Coret uit Duiven).

In die tijd stond er wel eens ij een belangrijke wedstrijd de geestelijke adviseur, kapelaan Verstralen langs de lijn en riep,” bloed aan de paal,” dat waren nog eens adviezen!

Seizoen 1949-1950

>

In het seizoen 1949-1950 kreeg het eerste elftal de opgaande lijn weer te pakken. Na een spannende strijd met Wilhelmus werd het kampioenschap in de 4e Klasse B binnengehaald. Op 30 april 1950 werd ten aanschouwen van maar liefst 4500 toeschouwers in een rechtstreeks duel Wilhelmus met 3-1 verslagen.
In de vervolgens noodzakelijke promotiewedstrijden tegen G.S.V., SJC en TONEGIDO bleek V.V.P. de sterkste. In de beslissende wedstrijd werd TONEGIDO voor 6000 (!) toeschouwers met maar liefst 5-0 aan de kant gezet en werd het felbegeerde 3e Klasserschap realiteit.

Seizoen 1950-1951

In het seizoen 1950-1951 was de zondag 3e Klasse B van de KNVB uit de volgende clubs samengesteld: Blauw Zwart, DIO, HBC, Hillinen, HPSV, Laakkwartier, LFC, De Postduiven, TYBB, VCS, VVP en Zandvoortmeeuwen.

Het debuut van VVP 1 in de 3e Klasse van de KNVB verliep moeizaam want de rood-zwarte formatie kon zich ternauwernood handhaven. Van de 22 competitiewedstrijden wist men er slechts 4 in winst om te zetten, speelde 6 x gelijk en werd er maar liefst 12 x verloren. Met 14 punten, en de doelcijfers 32-62, eindigde VVP dan ook op een elfde en voorlaatste positie van de ranglijst. Hiermee bleef men degradant DIO (10 punten) nog net voor.

Seizoen 1951-1952

>

De zondag 3e Klasse B van de KNVB was in het seizoen 1951-1952 uit de volgende clubs samengesteld: Alphen, Excelsior’20, GDA, HBC, Laakkwartier, Leonidas, LFC, VVP, Wassenaar, Westerkwartier, Woerden en Zandvoortmeeuwen.

Het eerste elftal van VVP had dit seizoen redelijk zijn draai gevonden in de 3e Klasse van de KNVB. Van de uiteindelijk 22 competitiewedstrijden wist men er dit seizoen 7 in winst om te zetten, speelde 6x gelijk en er werd 9x verloren. Met 20 punten, en de doelcijfers 37-42, eindigde VVP dan ook op een keurige vijfde positie van de ranglijst. Wassenaar was dit seizoen oppermachtig en werd met maar liefst 40 punten kampioen.

Seizoen 1952-1953

>

In het seizoen 1952-1953 was de zondag 3e Klasse B van de KNVB uit de volgende clubs samengesteld: BMT, Excelsior’20, GDA, Hoek van Holland, Laakkwartier, Leonidas, RKAVV, Roodenburg, VCS, VDL, VIOS en VVP.

Een onopvallend seizoen ditmaal voor VVP 1, waarin men uiteindelijk keurig in de middenmoot eindigde. Van de 21 competitiewedstrijden won men er 6, speelde 10 keer gelijk en werd er 5 maal verloren. Met 22 punten, en de doelcijfers 32-32, eindigde VVP op de zesde positie van de 3e Klasse B. Men kwam tot ‘slechts’ 21 wedstrijden dit seizoen omdat de laatste wedstrijd van de competitie (tegen Hoek van Holland) ‘om den keizers baard’ was en zodoende besloten beide clubs af te zien van deze wedstrijd.

Seizoen 1953-1954

>

In het seizoen 1953-1954 kwam het vlaggenschip van VVP wederom uit in de zondag 3e Klasse B van de KNVB. VVP moest ditmaal in deze Klasse strijden tegen:  Archipel, BEC, Blauw Zwart, Excelsior’20, GDA, Hoek van Holland, HPSV, Laakkwartier, LFC, Svv Scheveningen en The Rising Hope.

Het eerste team van VVP kende wederom een goed seizoen. Van de 22 competitiewedstrijden wist men er namelijk 12 in winst om te zetten, speelde 2x gelijk en werd er 8x verloren. Met 26 punten, en de doelcijfers 36-29, eindigde VVP op een prachte vijfde positie van de 3e Klasse B. Dit was achter kampioen Excelsior’20 (35 punten) en nummer twee LFC (34 punten), Archipel (30 punten) en Scheveningen (27 punten).

Seizoen 1954-1955

>

Het seizoen 1954-1955 was vooral het seizoen waarin er in het Nederlandse voetbal een “aardverschuiving” plaatsvond in de vorm van de invoering van het betaalde voetbal. Eind 1953 werd de N.B.V.B. (Nederlandse Beroeps Voetbal Bond) opgericht. Deze Bond had de intentie om per seizoen 1954-1955 een prof-competitie op te gaan zetten naast de bestaande amateurcompetities. Voor het vlaggenschip van VVP veranderde er echter niets want men kwam ook in dit seizoen gewoon uit in de zondag 3e Klasse van de KNVB.

De zondag 3e Klasse B van de KNVB was in het seizoen 1954-1955 uit de volgende clubs samengesteld: Alphen, Excelsior’20, GDA, HPSV, Lugdunum, RKAVV, The Rising Hope, VIOS, VVP, Westerkwartier, Westlandia en Wilhelmus.

Aangezien in 1954 het betaalde voetbal zijn intrede deed, kwamen er extra plaatsen in de hogere Klassen beschikbaar. In het seizoen 1954-1955 leek het er zelfs even op dat de 2e Klasse voor VVP binnen bereik lag. Van de uiteindelijk 22 competitiewedstrijden wist VVP er 11 te winnen, 3 gelijk te spelen en 8 te verliezen. Met 25 punten, en de doelcijfers 42-39, eindigde de rood-zwarte formatie op de vierde positie van de ranglijst van de 3e Klasse B. Hiermee werd de promotie naar de 2e Klasse op een haar na gemist want de eerste drie clubs op de eindranglijst promoveerden rechtstreeks naar de 2e Klasse. Naast kampioen Lugdunum (34 punten) werden RKAVV (30 punten) en Wilhelmus (27 punten) de gelukkigen.
De aan het einde van de competitie behaalde vierde plaats gaf echter recht op deelname aan een aantal promotiewedstrijden. Met drie andere verenigingen, L.F.C., Zwijndrecht en S.V.W. werd gestreden om 3 plaatsen in de 2e Klasse. Helaas trok V.V.P. aan het kortste eind en bleef men zodoende derdeklasser.

Vermeldenswaard is voorts dat in 1953 voor het eerst een jeugdteam deelnam aan een N.K.S.-sportkamp, dat jaar gehouden in Vught.

Seizoen 1955-1956

>

In het seizoen 1955-1956 was de zaterdag 3e Klasse B van de KNVB uit de volgende clubs samengesteld: Alphen, GDA, Hillegom, HPSV, Laakkwartier, LenS, Ripperda, Roodenburg, RVC, TYBB, VVP en VVSB.

Het werd een uiterst spannende competitie met een zinderend slot waarbij VVP tot de laatste wedstrijddag meestreed om het kampioenschap. Uiteindelijk kregen de mannen van VVP wederom een klap te verwerken want Roodenburg werd met 35 punten uit 22 wedstrijden kampioen. VVP wist van de 22 competitiewedstrijden er 14 te winnen, 6 gelijk te spelen en 2 te verliezen. VVP eindigde met 34 punten, en de doelcijfers 45-24, op de tweede positie van de ranglijst van de 3e Klasse B, met dus slechts 1 punt achterstand op de kampioen.

Seizoen 1956-1957

In 1956 werd het 40-jarig bestaan van V.V.P. uitgebreid gevierd. Het feestprogramma liep van 15 augustus tot en met 9 september en bevatte 25 verschillende activiteiten.

In het seizoen 1956-1957 kwam het eerste elftal van VVP uit in de zondag 3e Klasse A van de KNVB en ontmoette daarin: Alphen, Ammerstolse SV, Archipel, Celeritas, Cromvliet, Delft, DHL, De Postduiven, RVC, Westerkwartier en Westlandia.

Vergeleken met de twee voorgaande seizoenen speelde het eerste elftal van VVP ditmaal een onopvallend seizoen waarin men uiteindelijk in de middenmoot eindigde. Van de 22 competitiewedstrijden won VVP er 11, speelde 3 keer gelijk en werd er 8 maal verloren. Met 25 punten, en de doelcijfers 49-46, eindigde men op de vijfde positie van de 3e Klasse A.

Seizoen 1957-1958

>

<

Seizoen 1958-1959

>


Het 2e elftal, staand v.l.n.r. B. Kouwenhoven, B. Lemckert, J. Paalvast, P. Konijnenburg, K. Pronk, H. Coret, J. Hooft, B. van Bilsen(leider) en  ??.  Zittend: Th. Essers(voorz.), Jan van Buuren, H. Lemckert, F. van der Lans, P. van den Berg en J. van der Wallen.

Seizoen 1959-1960

>

<

Seizoen 1960-1961

In de jaren zestig ontstond bij VVP de behoefte aan een eigen clubgebouw. In 1960 werd een Bouwfonds opgericht en werden plannen verder uitgewerkt.

>

Seizoen 1961-1962

>

In het seizoen 1961-1962 was de zondag 3e Klasse C van de KNVB uit de volgende clubs samengesteld: Alphia, Archipel, CKC, DHS, GSV, HOV, Kranenburg, ODI, RAVA, Transvalia, UNIO en Westerkwartier.

>

Seizoen 1962-1963

In juni 1962 werd gestart met de bouw, op 10 november vond de officiële ingebruikname plaats. De plechtige opening werd verricht door wethouder M. Vrolijk. Wel werd in de Treffer van
12 december 1962 gevraagd wie thuis nog een bruikbaar oliekacheltje over had. Die kon dan gebruikt worden in het kleedlokaal, want daar was het zo koud. VVP hield het 12 jaar vol in de 3e klasse, in 1962 werd naar de 4e klasse gedegradeerd. De sportieve
neergang was hiermee ingezet, een jaar later volgde weer een degradatie, nu naar de 1e klasse van de afdeling Den Haag.

In 1964 droeg Th. Essers de voorzittershamer – na deze 12 jaren gehanteerd te hebben – over aan C. Kemper. Een jaar later keerde Essers weer terug en bleef vervolgens aan tot 1969 in welk jaar hij werd opgevolgd door M. Kortman. In dit historisch overzicht mag niet onvermeld blijven dat in 1967 Gijs Kuypers om gezondheidsredenen zijn functie in het bestuur moest neerleggen, daarmee een periode van 40 jaar besturen afsluitend.

Het begin van de 60-er jaren was voor VVP – sportief gezien – niet de meest succesvolle periode in zijn bestaan. Zeventien jaar moest er gewacht worden op een nieuw sportief succes. Door de instelling in 1967 van een Hoofdklasse in de afdeling Den Haag promoveerden een groot aantal verenigingen naar deze klasse. VVP was er één van. In datzelfde jaar won VVP de Afdelingsbeker door in de finale DSO met 3-2 te verslaan, een jaar later werd deze prestatie herhaald, nu was Den Hoorn in de finale het slachtoffer. In de Hoofdklasse draaide VVP steeds bovenin mee.

Seizoen 1968-1969

>

De zondag Hoofdklasse HVB was in het seizoen 1968-1969 als volgt samengesteld: BTC, sv Den Hoorn, Duindorp SV, Full Speed, GDS, GSC, Juventas, de Ooievaars, Oranje Blauw, Postalia, VDS en VVP.

Na in 1968 het kampioenschap op één punt na gemist te hebben, kon na afloop van dit seizoen wel de kampioensvlag gehesen worden. Na met 2-1 van Postalia gewonnen te hebben werd na 7 jaar de terugkeer naar de 4e klasse van de KNVB een feit.
Van de 22 competitiewedstrijden wist VVP er 14 te winnen, 4 gelijk te spelen en 4 te verliezen. Met 32 punten, en een doelgemiddelde van 51 voor en 32 tegen, eindigde men met slechts 1 punt voorsprong op de Ooievaars op de eerste positie van de ranglijst.

Ook de oudere jeugd behaalde successen, de hoogste A en B elftallen behaalden het kampioenschap.
In dat jaar had VVP 9 senioren en 15 jeugdelftallen. Th. Essers legde zijn voorzittersfunctie neer, M. Kortman was zijn opvolger.

Seizoen 1969-1970

Na het kampioenschap werd het 1e elftal van V.V.P. in seizoen 1969-1970 ingedeeld in de zondag 4e Klasse B van de KNVB en ontmoette daarin; ASC, Cromvliet, DSO, De Flamingo’s, GDA, HMSH, Hoek van Holland, De Postduiven, VVSB en sv Wassenaar.

>

Seizoen 1970-1971

In het seizoen 1970-1971 werd het eerste elftal van VVP ingedeeld in de zondag 4e Klasse B van de KNVB met als tegenstanders: Altior, BMT, ESDO, De Flamingo’s, GDA, Graaf Willem II VAC, Kranenburg, Rijpwetering, Spoorwijk en VTL.

VVP had de opgaande lijn weer te pakken want aan het einde van het seizoen 1970-1971 viel er weer, met 30 punten uit 20 wedstrijden, een kampioenschap te vieren. Van de 20 competitiewedstrijden werden door VVP 12 gewonnen, 6 gelijk gespeeld en 2 verloren. Met 30 punten, en de doelcijfers 40-26, eindigde VVP 1 dus op de eerste positie van de ranglijst van de 4e Klasse B en promoveerde daarmee automatische naar de zondag 3e Klasse.

De A-jeugd selectie volgde in dit spoor door te promoveren naar de regionale afdeling.

Seizoen 1971-1972

>

Het verblijf in de 3e Klasse bleek slechts van korte duur. Het eerste seizoen verliep dramatisch en degradatie naar de 4e Klasse bleek onontkoombaar.

<

Seizoen 1972-1973

<

De zondag 4e Klasse D van de KNVB was in het seizoen 1972-1973 uit de volgende clubs samengesteld: Delfia, sv den Hoorn, GDA, De Ooievaars, RKSVM, Schiebroek, Stolwijk, VFC, VIOS, Vredenburch, VVP en Westerkwartier.

>

Seizoen 1973-1974

Het inmiddels 10 jaar oude clubgebouw was fors verbouwd. De bestuurskamer werd verplaatst, waardoor een keuken kon worden ingericht. De exploitatie werd door VVP in eigen beheer genomen.

In het seizoen 1973-1974 was de zondag 4e Klasse B uit de volgende clubs samengesteld: Alphen, Archipel, Delft, Excelsior’20, HMSH, Oranjeplein, Paraat, De Postduiven, Spoorwijk, TONEGIDO, VVP en Westerkwartier.

<

Seizoen 1974-1975

>

In het seizoen 1974-1975 kwam VVP 1 uit in de zondag 4e Klasse D van de KNVB met daarin de volgende tegenstanders: Cromvliet, Den Hoorn, Full Speed, GDS, Graaf Willem II VAC, HMSH, Kranenburg, Oranjeplein, de Postduiven, Schiebroek en Tediro.

We zien dit seizoen een uiterst mager presterend VVP dat zich maar ternauwerhand kon handhaven in de KNVB. Van de 22 competitiewedstrijden werden er slechts 4 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en 13 verloren. Met 13 punten en een doelsaldo van 21 voor en 41 tegen eindigde VVP op de elfde en voorlaatste positie van de ranglijst. Met 11 punten werd Cromvliet laatste zodat deze club degradeerde naar de HVB.

Seizoen 1975-1976

In 1975 kreeg de jeugdafdeling van VVP, d.m.v. een jeugdhonk, de beschikking over zijn eigen ruimte. Voorts startte VVP dit seizoen met een geheel nieuwe activiteit, het zaalvoetbal. Initiatiefnemer was Bob Scholten. Hij moest de nodige weerstanden overwinnen alvorens de eerste bal in de zaal getrapt kon worden. Een volgende vernieuwing was het onderlinge mix toernooi.

Op donderdag 4 september 1975 werd er bij VVP een receptie gehouden ter ere aan de heer W. Dijkmans. De heer Dijkmans werd namelijk gehuldigd omdat hij dit seizoen maar liefst 25 jaar lang de bestuursfunctie penningmeester hanteerde.

De zondag 4e Klasse A van de KNVB was in het seizoen 1975-1976 uit de volgende clubs samengesteld: Altior, Archipel, Bernardus, Graaf Willem II VAC, MMO, ODB, Rijpwetering, SJZ, SVLV, UDO, VVP en sv Wassenaar.

<

Seizoen 1976-1977

>

Het 1e elftal kwam aanvankelijk goed uit de startblokken. Echter na een 2-daags bezoek in oktober aan Zeist, waar het zeer gezellig was, werden de resultaten langzaam aan minder. Uiteindelijk werd het 4e Klasse schap in de laatste wedstrijd tegen Concordia, door een 2-0 zege, veilig gesteld.

<

Seizoen 1977-1978

In 1977 neemt penningmeester Wim Dijkmans de voorzittershamer van M. Kortman over, in dat jaar doet tevens het eerste mini-welpenelftal zijn intrede bij VVP.

<

Seizoen 1978-1979

>

In het seizoen 1978-1979 kwam het eerste elftal van VVP uit in de 4e Klasse C van de KNVB met daarin als tegenstanders: BMT, Concordia, DONK, DSO, GSV, Moerkapelle, Moordrecht, RKSVM, TONEGIDO, UNIO en WSE.

Het bestuur van VVP had Piet Clemenkowff aangesteld als de nieuwe hoofdtrainer voor de A-selectie. Het jonge VVP-elftal was samengesteld uit voornamelijk oud jeugdspelers samengesteld die een aantal jaren geleden nog in de regionale jeugd speelde. VVP deed het aardig dit seizoen en wist als enige club bij de latere kampioen TONEGIDO met 0-2 te winnen.
Van de 22 competitiewedstrijden werden er 9 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en 8 verloren. Met 23 punten en een doelsaldo van 34 voor en 34 tegen eindigde de formatie van trainer Clemenkowff op een prima vijfde positie van de ranglijst. Dat was achter kampioen TONEGIDO (31 punten), GSV (27), UNIO (26) en RKSVM (24).


VVP C1 in 1978 met staand 3e van rechts Kenneth Monkou, die later 3 jaar bij Feyenoord en 4 jaar bij Chelsea zou spelen. Zittend 4e van links Ronald Scholten, die later als prof-darter furore zou maken. Verder nog zittend 2e van links Mario Vermeulen, die deze foto geleverd heeft, en 5e van links Richard Vermeulen.

Seizoen 1979-1980

Op 3 september 1979 worden, de naast het clubgebouw, nieuw gebouwde kleedkamers officieel in gebruik genomen. De handeling werd verricht door wethouder Pieter Vink die vaststelt dat: zulks ter vervanging dient van het in 1939 gebouwde houten optrekje.

De zondag 4e Klasse D van de KNVB was in het seizoen 1979-1980 uit de volgende clubs samengesteld: Archipel, DONK, GSV, Lekkerkerk, Moerkapelle, Moordrecht, ODB, Spoorwijk, TOGB, sv Voorburg, VVP en WSE.

Qua prestaties volgde er een dramatisch seizoen voor het vlaggenschip van VVP. Van de uiteindelijke 22 competitiewedstrijden wist men er slechts 4 te winnen, 7 gelijk te spelen en werd er 11 keer verloren. Met 15 punten, en de doelcijfers 26-41, eindigde VVP op de laatste plaats van de ranglijst en degradeerde hiermee naar de HVB. De tachtiger jaren begonnen dus slecht voor VVP.

Seizoen 1980-1981

>

De zondag Hoofdklasse van de HVB was in het seizoen 1980-1981 uit de volgende clubs samengesteld: BTC, Cromvliet, Esdo, De Flamingo’s, GDA, GONA, Kranenburg, Oranje Blauw, Postalia, SEP, SOA en VVP.

Tijdens de winterstop was de stand als volgt; 1. GDA 15-23, 2. VVP 15-21 en 3. BTC 14-20.

Wetende dat de nummers 1 en 2 in de eindstand van deze Hoofdklasse zouden promoveren naar de 4e Klasse KNVB begon VVP vol goede moed aan de tweede seizoenshelft.

De strijd om het kampioenschap (en de tweede plaatst) ging nu volledig tussen GDA, VVP en B.T.C. In een bloedstollende slot van de competitie moest koploper VVP op zondag 17 mei 1981 (op de allerlaatste speeldag) spelen tegen De Flamingos. Door een 1-0 zegen op De Flamingo’s werd VVP kampioen van de Hoofdklasse HVB. Het verblijf in de HVB duurde zodoende slechts een jaar duren en werd het 65-jarig bestaan opgesierd met een kampioenschap en terugkeer naar de 4e klasse KNVB.

Seizoen 1981-1982

In 1981 kreeg VVP, in de persoon van Nel Gelauff, zijn eerste vrouwelijke bestuurslid. Zij bleef aan tot september 1985.

Trainer Huub Scherpenisse had bij VVP o.a. de beschikking over de volgende spelers: Leo Zoutendijk (keeper), Jack van Veen, Jan van Riet, Kees Scheffers, C. Boekhein, Frank Beekhuizen, Ben Gelauff, Ton Boevink, H. de Coninck, A. van Riet, R. van Meer, Nico van Houten en Frans Buitenwijk.

>

Seizoen 1982-1983

>

 

<

Seizoen 1983-1984

>

Het eerste elftal van VVP werd dit seizoen ingedeeld in de zondag 4e Klasse B met daarin als tegenstanders: Bernardus, Cromvliet, DSO, HBS, Meerburg, ODB, PDK, Randstad Sport, RKSVM, SJZ en SVLV.

<

Seizoen 1984-1985

>

In het seizoen 1984-1985 kwam het eerste elftal van VVP uit in de zondag 4e Klasse C met daarin als tegenstanders; BTC, DCL, GLZ, Hoek van Holland, De Hollandiaan, HS Texas DHB, HWD, PDK, DE Postduiven, RAVA en Wippolder.

<

Seizoen 1985-1986

In 1985 raakte VVP voor het eerst in zijn bestaan een speler rechtstreeks kwijt aan het betaalde voetbal. Kenneth Monkou ging naar Feyenoord, wat VVP enig geld en een oefenwedstrijd tegen deze vermaarde club opleverde.

De zondag 4e Klasse C van de KNVB was in het seizoen 1985-1986 uit de volgende clubs samengesteld: BEC, Delft, De Flamingo’s, GDA, Hoek van Holland, De Postduiven, RKSVM, Schipluiden, Spoorwijk, VVM, VVP en sv Wippolder.

>

Seizoen 1986-1987

>

De zondag 4e Klasse C van de KNVB was in het seizoen 1986-1987 uit de volgende clubs samengesteld: BEC, BMT, Delft, Haastrecht, Laakkwartier, De Postduiven, Schiedam, Spoorwijk, Swift Boys, TEDO, VOC en VVP.

<

Seizoen 1987-1988

In 1987 nam B. Jasper de leiding van de vereniging over, ruim een jaar later (1988) werd C.S. Los voorzitter van de vereniging, in welke functie hij het 75-jarig bestaan meemaakte.

Het eerste elftal van VVP werd in het seizoen 1987-1988 ingedeeld in de zondag 4e Klasse C met daarin als tegenstanders: BMT, BTC, Delft, Haastrecht, Laakkwartier, Oranjeplein, Quintus, Schiedam, Spoorwijk, SVDP en TEDO.

>

Seizoen 1988-1989

>

Het eerste elftal van VVP werd in het seizoen 1988-1989 ingedeeld in de zondag 4e Klasse B met ditmaal als tegenstanders: Celeritas, Cromvliet, Delft, Duindorp SV, GDA, ODB, Quick Steps, RAVA, Scheveningen, Vredenburch en sv Wassenaar.

In de eerste seizoenshelft behaalde VVP 11 punten uit 12 competitiewedstrijden en ging hiermee op een achtste positie de winterstop in.

<

Seizoen 1989-1990

>

De indeling van het amateurvoetbal voor de regioclubs in district West II seizoen 1989-1990 in de zondag 4e Klasse B zag er als volgt uit: Celeritas, Cromvliet, sv Den Hoorn, ODB, De Postduiven, Quick Steps, RAVA, Scheveningen, Spoorwijk, VIOS, Vredenburch en VVP.

In de eindrangschikking van de 4e Klasse B werd er door VVP uiteindelijk een slechte positie bewerkstelligd. Van de 22 competitiewedstrijden werd er namelijk slechts 1x gewonnen, 5 gelijk gespeeld en 16 verloren. Met 7 punten en een doelsaldo van 11 voor en 38 tegen eindigde VVP dan ook op de laatste positie van de ranglijst en degradeerde hiermee naar de HVB.

Het enige lichtpunt dat jaar was dat op het complex een nieuwe veldverlichting werd aangelegd. En zo sloten we de 80-er jaren af en gingen de negentiger jaren in, jaren waarvan vele hoopte dat VVP zelfstandig in het Zuiderpark zou kunnen blijven voetballen.

Seizoen 1990-1991

>

VVP is terug van weggeweest stond in Het Binnenhof van vrijdag 24 mei 1991. Hiermee werd weergegeven dat V.V.P, na een zinderende wedstrijd tegen TEXAS-DHB voor de nacompetitie van de afdelingsklasse, als overwinnaar (1-0) uit de strijd was gekomen. Promotie naar de 4e klasse KNVB werd een feit.

Na dit seizoen keerde eerste elftalspeler Arno van Riet de hoofdmacht van VVP de rug toe. Van Riet, befaamd om zijn enorme doelpuntenproductie voor VVP 1, werd hiervoor op feestelijke wijze gehuldigd.

Seizoen 1991-1992

Op 1 september 1991 bestond V.V.P. precies 75 jaar en voor deze unieke gebeurtenis was er een heel jubileumprogramma in elkaar gezet. Op zaterdag 31 augustus was er op V.V.P. een groot jeugdtoernooi georganiseerd waaraan alle jeugdelftallen van V.V.P. hun krachten konden meten met leeftijdgenoten van andere voetbalverenigingen.
Omdat V.V.P. nog steeds een katholieke vereniging was, werd op die zaterdagavond het 75-jarig bestaan herdacht met een eucharistie-viering in de kapel aan de Tenierstraat te Den Haag. De eucharistieviering werd geleid door pastoor Van der Meer en het evangelie werd gedaan door VVP’s Ere-voorzitter W. Dijkmans.
Op zondag 1 september werd het traditionele mixtoernooi gehouden, waaraan deze keer ook vele oud-leden van VVP aan meededen. Maar liefst 12 teams streden om de Pieter Bierens Sr. Bokaal.

De zondag 4e Klasse C van de KNVB was in het seizoen 1991-1992 uit de volgende clubs samengesteld: BTC, Cromvliet, DSO, HBS, HVV, Kranenburg, LenS, RAVA, SVLV, VVP, Wassenaar en WIK.

<

Seizoen 1992-1993

>

De zondag Hoofdklasse A van de HVB was voor het seizoen 1992-1993 als volgt samengesteld: BMT, DUNO, EOC, Graaf Willem II VAC, HDV, LYRA, Oranjeplein, SEP, Spoorwijk, Te Werve, VVP en sv Wassenaar.

<

Seizoen 1993-1994

>

De zondag Hoofdklasse B van de HVB was in het seizoen 1993-1994 uit de volgende clubs samengesteld: Archipel/Ornas, DUNO, ESDO, Graaf Willem II VAC, GSC, HS Texas DHB, sv Kijkduin, OSC, Paraat, VOGEL, VVP en sv Wassenaar.

<

Seizoen 1994-1995

De zondag Hoofdklasse A van de HVB was in het seizoen 1994-1995 uit de volgende clubs samengesteld: De Adelaars, Archipel/Ornas, Azzurri, Duindorp SV, ESDO, Klamingo’s/Bizon, GSC, HS Texas DHB, JuVentas, sv Kijkduin, Spoorwijk en VVP.

In het seizoen 1994-1995 werd Henk Spaan trainer bij VVP. Het werd een succesvol seizoen voor VVP. De club uit het Zuiderpark werd weliswaar zesde in de Hoofdklasse B van de HVB, maar veroverde wel de tweede periodetitel, die recht gaf op nacompetitievoetbal.
In die nacompetitie bleef het tot het laatste moment spannend. VVP ontving Azzurri en mocht met twee doelpunten verschil verliezen om promotie alsnog te bewerkstelligen. Het werd een merkwaardige wedstrijd waarbij VVP op een 2-0 voorsprong kwam, maar bij rust was het 2-2. Er leek niets aan de hand maar na rust kreeg VVP een blackout en stond het team van Henk Spaan ineens met 2-5 achter. VVP wist echter terug te komen tot 4-5 en promoveerde zodoende naar de 4e Klasse van de KNVB.

Seizoen 1995-1996

>

De zondag 1 van VVP werd in het seizoen 1995-1996 ingedeeld in de 4e Klasse B van de KNVB en trof hierin de volgende tegenstanders; BTC, Cromvliet, HS Texas DHB, Laakkwartier, ODB, OSC, Paraat, Scheveningen, SOA, sv Wassenaar en WIK.

Vanaf dit seizoen werd er door de KNVB een nieuwe puntentelling ingevoerd. Een overwinning leverde tegenwoordig drie punten op i.p.v. twee. Ondanks dat wist VVP in de gehele competitie slechts één wedstrijd te winnen en één gelijk te spelen. Alle overige 20 competitiewedstrijden werden verloren. Het was dus niet zo vreemd dat men met deze resultaten met 4 punten, en een doelsaldo van 20 voor en 71 tegen, onderaan de ranglijst van de zondag 4e Klasse B eindigde.

<

Seizoen 1996-1997

>

<

Het einde van V.V.P.

Halverwege de jaren negentig werkte de gemeente Den Haag aan een nieuw in te richten Zuiderpark, waar voor zowel RAVA als VVP geen ruimte meer was. Op 1 juli 1997 fuseerde VVP samen met GDS (Groot Door Samenwerking) en vormen zij een basis voor een sterke en gezonde SV ERASMUS

 

Wie kan ons helpen aan historische foto’s van VVP? Mail dan aub naar haagse.voetbalhistorie@gmail.com

Palmares V.V.P. (zondag)

Kampioenschappen:
1942-1943 4e klasse D *
1949-1950 4e klasse B
1968-1969 Hoofdklasse HVB
1970-1971 4e klasse B
1980-1981 Hoofdklasse HVB
* = geen promotie

Andere prestaties:
1990-1991 Winnaar nacompetitie Hoofdklasse HVB, promotie naar 4e Klasse KNVB
1994-1995 Winnaar nacompetitie Hoofdklasse HVB, promotie naar 4e Klasse KNVB

Parade der trainers bij V.V.P.

1960-1961 Ben Peeters
1961-1962 ?
1962-1963 ?
1963-1964 ?
1964-1965 ?
1965-1966 ?
1966-1967 ?
1967-1968 ?
1968-1969 Henk van der Naaten
1969-1970 Henk van der Naaten
1970-1971 v.d.Broek
1971-1972 v.d.Broek
1972-1973 Wim van der Zwart
1973-1974 Wim van der Zwart
1974-1975 Eddy Moreels
1975-1976 Eddy Moreels
1976-1977 Eddy Moreels
1977-1978 Eddy Moreels / Ruud van der Linden (a.i.)
1978-1979 Piet Clemenkowff
1979-1980 Piet Clemenkowff
1980-1981 Huub Scherpenisse
1981-1982 Huub Scherpenisse
1982-1983 Huub Scherpenisse
1983-1984 Peter Hoet
1984-1985 Peter Hoet
1985-1986 Peter Hoet
1986-1987 Rob Blankestein
1987-1988 Rob Blankestein
1988-1989 Ton Boevink
1989-1990 Ton Boevink
1990-1991 Ton Boevink
1991-1992 Kees van der Kolk
1992-1993 Hans Ploeg
1993-1994 ?
1994-1995 Henk Spaan
1995-1996 Henk Spaan
1996-1997 Cees Glaudemans

Parade der voorzitters bij V.V.P.

1916-1918 J. Noordhuizen
1918-1919 C. Appelman
1919-1920 A. van Dijk
1920-1921 C. Appelman
1921-1926 W. van Sassen
1926-1936 A. Vermeulen
1936-1947 H.J.A. Coret
1947-1952 P. Houdé
1952-1964 Th. Essers
1964-1965 C. Kemper
1965-1969 Theo Essers
1969-1977 M. Kortman
1977-1986 Wim Dijkmans
1986-1987 B. Jasper
1987-1992 Cees Los
1992-1995 Henk Koolmees
1995-1997 Ben Gelauff

Terreinen waar V.V.P. heeft gespeeld:

*

Westduinen

Hoornpark te Rijswijk

Zuiderpark

Erevoorzitter(s) V.V.P.

W. Dijkmans
P. Houdé
?

Ereleden V.V.P.

B. van Bilsen
P. Houdé
W. van Rongen
A, Vermeulen
B. Jasper
Leo van Veen
J. Guilonaard
J. Verreydt
J. Noordhuizen
?
?

Lid van Verdienste bij V.V.P.

S. Anthonisse
M. Brugman
A. van Leeuwen
P. Frijters
F. Gallast
Chr. Lemckert
F. van Oorschot
B. Scholten
H. Kouwenhoven
A. Dijkman
H. Koolmees sr.
A. Knijnenburg
F. van Nieuwenburg
J. Lahnstein
L. van Veen
H. v.d. Werf
G. Thoen
A. Kant
B. Jasper
A. Lamboo
Br. Erik
Br. Damiaan
G. v.d. Wege
C. Kemper
W. van Rongen
W. Dijkmans
H. Houtman
B. van Bilsen
M. Kortman
P. Bierens Sr.
?
?

Zijn we allemaal nog naar op zoek….