Het was in augustus 1922 dat Wim Tap in de A.D.O.-gelederen werd opgenomen. Toen reeds was hij een speler met een bijzondere aanleg. Dit moge blijken uit het feit, dat hem op 15-jarige leeftijd reeds de eer te beurt viel als linksbuiten te mogen meespelen in een wedstrijd voor het H.V.B.-elftal.
Eenmaal in het eerste elftal van A.D.O. opgenomen ontpopte hij, toen 18 jaren tellende, zich weldra als een zeer talentvolle speler.
Wim Tap was voor een belangrijk deel debet aan de buitengewone prestaties die A.D.O. leverde na de degradatie uit de overgangsklasse in het seizoen 1922-1923. Zo werd A.D.O. namelijk in het seizoen 1923-1924 kampioen van de 2e Klasse A, in het seizoen 1924-1925 kampioen van de 2e Klasse B en in seizoen 1926-1927 kampioen der 2e Klasse B met daarbij nu eindelijk wel promotie naar de 1e Klasse.
Die promotie is een der gedenkwaardigste periodes in de geschiedenis van A.D.O. want de club want in de promotiewedstrijden moesten de rood-groenen maar liefst 13 wedstrijden winnen om uiteindelijk te promoveren naar de 1e Klasse. Met ongekende geestdrift wierp A.D.O. zich toen zondag aan zondag in de strijd en de promotie werd dus de beloning.
A.D.O.1 in seizoen 1931-1932. Staand v.l.n.r: C. Quax, C. van Maren, F. Vogel, W. de Korte, H. Breitner, A. van Eembergen, M. Weber en H. de Groot. Zittend v.l.n.r: G. Tap, C. van Osch en Wim Tap.
Ook in de 1e Klasse werd Wim Tap een kracht van betekenis voor A.D.O. en bracht hij menige achterhoede tot wanhoop. Het gebeurde dan ook regelmatig dat Wim vier of vijf tegenstanders, inclusief keeper, op onnavolgbare wijze in de luren legde. De bijzondere capaciteiten waren de elftal-commissie van de N.V.B. inmiddels ook niet ontgaan en reeds op 25 oktober 1925 maakte Wim Tap zijn debuut als internationaal in de wedstrijd Nederland-Denemarken, welke dankzij zijn fantastische spel met 4-1 werd gewonnen. Met zijn optreden tegen Denemarken had zijn fraaie internationale carrière een aanvang genomen en zou Tap in totaal maar liefst 36 maal het oranje shirt om de schouders dragen.
Wat nu zo prettig aandeed bij Wim Tap was het feit dat hij de weelde van het succes kon dragen. Wim bleef onder alle omstandigheden de eenvoudige, prettige persoon, zowel in het veld als daar buiten. Om steeds fanatiek en goed in conditie te blijven heeft hij vele offers gebracht want de voetbalsport was een groot deel van zijn leven geworden.
In 1936 kwam er een einde aan het glorieuze tijdperk van Wim Tap als voetballer. De sympathieke Wim Tap werd door A.D.O. op grootse wijze gehuldigd voor al zijn succesvolle wedstrijden.
Tijdens deze huldiging werd er nog iemand in de bloemetjes gezet en dat was zijn broer Henk. Henk Tap heeft heel Wim zijn carrière als een soort vader voor hem gezorgd en heel veel voor zijn sportieve ontwikkeling betekend. Weinigen hebben geweten dat voor aanvang van vele wedstrijden, waarin Wim met succes optrad, zijn broer Henk hem steeds inspireerde om zijn uiterste best te doen voor A.D.O.
Wim Tap zijn voetballoopbaan bij A.D.O. was echter nog niet ten einde want hij werd binnen de club op een andere wijze in dienst gesteld van de voetbalsport.
Een nieuwe taak wachtte hem namelijk als trainer van A.D.O.1. En hoe? Wim Tap zou uiteindelijk ook nog eens de meest succesvolle trainer ooit van A.D.O. worden met in 1942 en 1943 zelfs een landskampioenschap.
