Met achttien jaar onafgebroken hoofdtrainer van SVPTT heeft Jacob Brik nog altijd een uniek record in de Haagse voetbalhistorie in handen. We zochten Jacob thuis in Nootdorp.

Bladerend door zijn ‘plakboeken’ dwalen de gedachten terug naar de dagen van weleer. ‘Goh, wat hebben we toch mooie en gezellige voetbaltijden meegemaakt, die tijden zullen nooit meer terugkomen.”

Jacob Brik, van 8 maart 1942, groeide op in de alom bekende Maasstraat in Den Haag en het was dus niet zo verwonderlijk dat hij zijn eerste voetbalstappen op het v.v. Maasstraat-veld zette. Toen nog gehuisvest aan de Fruitweg. Later verhuisde de club naar de Van Brienenlaan in Wassenaar.
Al snel bleek dat Jacob over de nodige talenten beschikte. ‘Al op 15-jarige leeftijd werd ik overgeheveld naar het eerste elftal, waarin ik debuteerde onder trainer Molendijk’ ,,vertelt Brik trots.
Na een aantal seizoenen Maasstraat 1 besloot Jacob de club te verlaten om bij buurman ESDO aan de Waalsdorperlaan (tegenover Renbaan Duindigt) te gaan voetballen.
‘Op 18-jarige leeftijd werkte ik in de bouw en veel van mijn collega’s voetbalden toen bij ESDO en zodoende wisten ze mij snel over te halen. Ik heb daar zeker geen spijt van gehad want als veel scorende links-binnen /spits, heb ik geweldige tijden met ESDO meegemaakt. Met spelers als Jan Lobel, Koos Wieser, Hans Hillebregt, Karel Zwarts en Jan Toepoel gingen we met ESDO een gouden periode tegemoet. Ik drong zelfs door tot de selecties van het Haagse-elftal en van District West II. Er speelde toentertijd zelfs interesse van Holland Sport’.
Het eerste elftal van ESDO in het seizoen 1965-1966 met Jacob Brik zittend in het midden naast keeper Aad Timmer.

Peesblessure
Op 30-jarige leeftijd dwong een peesblessure hem een definitieve punt achter zijn actieve voetbalcarrière te zetten. In die tijd trainde hij al enige tijd de jeugd van ESDO. Dit beviel zo goed dat Brik besloot om een trainerscursus te gaan volgen. ,Op deze cursus kwam ik in contact met Pim Beukema, bestuurslid van SVPTT. Zijn club was op zoek naar een nieuwe hoofdtrainer en Pim vroeg mij of ik daar interesse in had. Na veel wikken en wegen besloot ik ESDO te verlaten en te kiezen voor SVPTT. Deze overstap kreeg nog een vervelend staartje want zo’n vijf eerste elftalspelers van ESDO wilde met mij mee naar SVPTT. Bij ESDO dacht men dacht dat ik die spelers benaderd had maar dat was absoluut niet waar’.
Toen Jacob Brik in 1973 de overstap naar SVPTT maakte had deze club nog helemaal geen visie. De prestaties stonden dan ook minder voorop en de trainingen stelden niet veel voor. Dit was tegen het zere been van de jonge ambitieuze trainer.’ In mijn eerste jaar bleek meer dan de helft van de selectiegroep ook daadwerkelijk bij de PTT te werken. Ik denk wel dat de spelersgroep in eerste instantie van mijn werkwijze is geschrokken. Ik ambieerde altijd gezelligheid maar daarnaast was ik altijd voorstander van een bepaalde discipline en harde training. Voordat ik bij SVPTT kwam ging men altijd na de training , als ze tenminste kwamen trainen, en wedstrijd gelijk naar huis. Dat heb ik direct veranderd. Ik moet je eerlijk zeggen, dat is aardig gelukt’.

Praatstoel
Dat het in die tijd er heel anders er aan toe ging blijkt wel als Brik eenmaal op zijn praatstoel zit. ‘In mijn beginperiode moest ik alles zelf doen. Zo trainde ik het eerste- en tweede-elftal en daarna apart nog de keepers. Tegenwoordig heeft een hoofdtrainer een hele technische staf tot zijn beschikking.’
SVPTT speelde in die tijd op Sportpark Filmstad op landgoed Oosterbeek bij de Benoordenhoutseweg. Van 1935 tot 1944 stond hier een complete filmstudio die door de Duitsers in 1944 werd gebombardeerd. Later werd hier dus een sportpark aangelegd die uit eerbetoon de naam “Filmstad” kreeg.
De herinneringen aan sportpark Filmstad zijn zoet.
‘We hadden nou niet bepaald de beste velden van de regio Den Haag en ook de kantine en kleedkamers waren vooral in de beginperiode begroeid met paddenstoelen. Toch had alles zijn charme. We speelden in de voorbereidingen op het nieuwe seizoen regelmatig tegen FC Den Haag. Manager Eddy Hartman was bevriend met SVPTT bestuurslid Pim Beukema en zodoende kregen we dit voor elkaar. Ik weet nog goed toen we met SVPTT voor de eerste maal tegen FC Den Haag moesten aantreden. Zo’n twee uur voor aanvang van de wedstrijd kwam ik aan op “Filmstad”, bleken er nog helemaal geen lijnen op het veld te zijn gekalkt. De materiaalman was spoorloos dus ben ik (als trainer) zelf maar de lijnen gaan kalken’.

Brik vervolgt: ‘SVPTT werd langzamerhand een echte familievereniging. M’n vrouw Wil ging ook altijd mee en ontving dan altijd de vrouwen van de spelers.
In die achttien jaar dat ik SVPTT onder mijn hoede had heb ik geweldige voetballers meegemaakt. In de beginperiode waren dit onder meer Rick Wagner, Frits Scholte, Chris Reijgersbergen, Wout Haring en Ton Spaans. Later natuurlijk ook Hans Lamens, Chris Willemsen, Ben van Eijk, Wim van de Brik, Herman Kooijenga. Ik zou er nog veel meer op kunnen noemen’.

Toch verbaast het ons dat je als trainer maar liefst achttien jaar onafgebroken aan een club gebonden kan zijn. Was er dan nooit behoefte om het eens ergens anders te gaan proberen?
‘Ik moet je eerlijk zeggen dat ik in die periode regelmatig ben benaderd door een andere voetbalclub om daar als hoofdtrainer aan de slag te gaan maar ik had het verschrikkelijk naar mijn zin bij SVPTT. Bovendien was het bestuur ook altijd tevreden en dit volgde alsmaar in contractverlenging. In die achttien seizoenen heb ik met SVPTT regelmatig in de hoogste regionen kunnen meedraaien. De uitwedstrijden van het kleine SVPTT tegen Katwijk, ARC en Excelsior Maassluis zal ik nooit vergeten’.

En dan ineens, na achttien seizoen geen contractverlenging meer?
‘Klopt! In mijn zeventiende jaar als trainer degradeerde we met SVPTT en het seizoen daarop konden we ons ternauwernood handhaven. Hierdoor kwam zowel bij het bestuur als bij mijzelf het besef dat het voor de club misschien toch wel eens beter zou zijn dat er een nieuwe trainer voor de groep kwam te staan. Ik tekende toen voor drie jaar bij Hsv Kranenburg’.

Veel vrienden
Jacob Brik en voetbal waren altijd onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Na zijn periode bij Kranenburg werd hij assistent-trainer bij SVPTT, PEC Den Haag, ‘s-Gravenzande VV, weer PEC Den Haag, sv Houtwijk en tot kort nog bij DSO.
Jacob Brik is nu definitief gestopt in de voetballerij, dit heeft te maken met de gezondheid van zijn vrouw Wil. “Ik heb zoveel vrienden overgehouden uit de voetballerij en daar ben ik trots op. Laatst nog op het afscheidsfeest van Hans Lamens kom je iedereen weer tegen en volgde de ene na de andere mooie anekdote. Nee die mooie Haagse voetbaltijden zullen nooit meer terugkomen en wat ben ik blij dat ik ze heb mogen meemaken’.

Dave Grondel
13-02-2017