In 1963 werd Peter Godschalk lid van de Hsv Marathon en ging er voetballen bij de jeugdelftallen. Hij was geen echte hoogvlieger en bracht het zodoende later niet verder dan het derde elftal bij de senioren.
“In die periode waren er acht jeugdelftallen actief bij de Hsv Marathon en werden er regelmatig grote toernooien gehouden waaraan Engelse, Duitse en Franse ploegen deelnamen. Dat waren fantastische tijden. De buitenlandse spelers werden ondergebracht bij de ouders van de spelers van Marathon en in het buitenland sliepen wij bij de ouders van die spelers” vertelt Peter vol trots.
Om de twee jaar was er een groot toernooi dat door de hsv Marathon werd georganiseerd. Dat toernooi duurde dan drie dagen en de finale werd altijd gespeeld op Tweede Pinksterdag.
Het eerste elftal van Marathon werd in het seizoen 1962-1963 kampioen van de 1e Klasse B van de HVB en promoveerde hiermee naar de 4e Klasse van de KNVB, alwaar zij twee jaar in uitkwamen. Bekende spelers uit dit elftal waren ondermeer; Eef de Vos, Henry de Vos, Theo Godschalk, Jan Jansen, Gerard Zersteegen en Joop Tobias.
Aangezien de Hsv Marathon altijd een vereniging is geweest waarbij de gezelligheid voorop stond, liepen de prestaties van het eerste elftal daarmee parallel en zo zakte het vlaggenschip van de vereniging weer snel terug naar de 2e Klasse van de onderafdeling (HVB).
In het seizoen 1974-1975 werd Hsv marathon Winnaar nacompetitie, door in de beslissende wedstrijd v.v. Maasstraat met 1-0 te verslaan en zodoende volgde er weer promotie naar de 1e Klasse van de HVB.
Peter Godschalk heeft heel wat voorzitters bij de Hsv Marathon meegemaakt. Dat waren Van Driel, Rienstra, Piet Godschalk, Arie Bruggelink, Peter zelf, weer Piet Godschalk, Joop Guth en in 1992 dus weer Peter zelf.
Langzaam maar zeker werd het aantal jeugdelftallen minder bij de Hsv Marathon. Van acht werden het er vijf en zo verder tot er geen één elftal meer overbleef. De reden hiervan was o.a. het afgelegen veld aan de Waalsdorperlaan te Wassenaar en de mindere belangstelling van ouders om hun kinderen te brengen en te halen. In 1992 moest de club weer gaan proberen om jeugd aan te trekken, dit tot aanvulling van de seniorenelftallen. Als dit niet lukt dan kreeg de Hsv marathon alleen nog maar bestaansrecht als men ging fuseren met een andere vereniging.
Bij een eventuele fusie zou er nieuw bloed in de vereniging komen, het ledenbestand groeien en zodoende ook meer kader beschikbaar zijn. De nieuwe fusieclub zou dan hopelijk ook weer de velden op zaterdag en zondag kunnen bespelen.
Als we vragen aan Peter wat hij de leukste herinnering vindt aan zijn Hsv Marathon zegt hij gelijk de bouw van de nieuwe kantine van Hsv Marathon eind jaren tachtig. De club kreeg het voor elkaar om de kantine in eigen beheer te krijgen en rendabel te maken. Tijdens de bouw van negen maanden was er een enorme inzet van veel Marathon-leden, het saamhorigheidsgevoel was hartverwarmend!
Interview Peter Hijmans in het jubileumboek 60 jaar Hsv Marathon in 1992
