Pop Koegler (1947) is al bijna een leven lang aan de voetbalvereniging ODB verbonden. Met andere woorden, een echte clubman. Waar vindt je deze nog heden ten dagen. Samen met Pop blikken we terug op zijn mooie voetbalverleden.
Pop Koegler begint het interview maar gelijk met een onthulling en vertelt ons dat hij eigenlijk Leo heet. ,,Ik was vroeger de jongste van het gezin waardoor mijn broers mij regelmatig Pop noemde. Deze bijnaam is mij altijd bijgebleven het gros van de mensen kent mij niet anders als Pop Koegler.”
Pop doet maar meteen nog een onthulling. ,,Wat veel mensen ook niet weten is dat ADO eigenlijk de eerste club waar ik met voetballen ben begonnen. Ondanks dat mijn hele familie lid was van ODB. In die tijd mocht je officieel pas met 10 jaar lid worden van een voetbalvereniging en wat ik me nog goed kan herinneren is dat toen alle ADO-pupillenelftallen een dierennaam hadden. Ik speelde bij de poema’s!.”
Zoals gezegd, de hele familie Koegler voetbalde bij ODB en al heel snel maakte Pop dan ook de overstap van ADO naar ODB, waar hij de hele jeugdafdeling doorliep.
,,Onder Frans Schrurs debuteerde ik al vrij snel in het eerste elftal en maakte ik meteen glorietijden mee,” graaft Pop de herinneringen aan die mooie voetbaltijd op uit zijn herinneringen. In het seizoen 1965-1966 behaalde ODB het kampioenschap in de 4e Klasse C en een jaar later herhaalde de Haagse volksclub dit kunststukje in de 3e Klasse B. Met deze geweldige prestaties belandde ODB bijna in de top van het zondagvoetbal. Het maakte de Ons Doel Bereikt aantrekkelijk voor vele goede Haagse voetballers. Wat voor Pop Koegler niet helemaal goed uit viel. ,,Door de aanwas van die vele goede spelers kwam mijn basisplaats op het middenveld in gedrang. Mijn, nog steeds, goede vriend Klaas Krul was op dat moment keeper bij De Ooievaars en hij ging goed om met zijn trainer Mick Clavan. Samen bezochten zij een keer een wedstrijdje van ODB. Zo raakte we in gesprek om het eens bij De Ooievaars te gaan proberen. Van het een kwam het ander en samen met mijn broer Jan maakte ik de overstap naar De Ooievaars.”
Geen geweldige start
De start bij De Ooievaars was niet echt geweldig. ,,Vlak voor aanvang van het seizoen viel ik met mijn werk als schilder van de vierde etage naar beneden. Die valpartij liet zich voelen. ,,Ik hield er een zware hersenschudding, een scheurtje in mijn schedel en een scheurtje in mijn bekken aan over. Mick Clavan begeleidde mij maanden lang met de revalidatie en na vier maanden stond ik weer op het veld. Samen met mijn broer Jan maakte ik een geweldige periode mee bij De Ooievaars. Ondanks dat De Ooievaars in de Haagse Voetbal Bond (HVB) speelde, hadden we met spelers als Daan Schrijvers, Henk Gordeau, Nico Krul, Peter Krens, Pim Firma, Frits van Olphen, Hans Jansen, Melbi Raboen, Mick Clavan en Ben de Jel een geweldig elftal. In het seizoen 1968-1969 eindigde we op de tweede positie van de zondag Hoofdklasse HVB. Dat was genoeg voor een promotie naar de 4e Klasse KNVB op. Deze promotie werd gevierd met een feestelijke rondrit op een platte kar door Den Haag”
De Ooievaars voetbalde in de tijd dat Koegler de clubkleuren verdedigde in Het Zuiderpark naast het ADO (later FC Den Haag red.) stadion. Speelde de profs thuis dan gebruikte vele ADO supporters de rust om een een kwartiertje bij De Ooievaars te kijken. Na drie seizoenen keerde de broers Koegler weer terug in de schoot van het geliefde ODB.
Vijf Koeglers in ODB 1
,,Vanaf 1970 tot de heden heb ik veel lief en leed bij ODB meegemaakt en in vele functies mij altijd voor honderd procent ingezet voor mijn ‘cluppie’. Je mag best concluderen dat ik een blauw wit hart heb. Hoogtepunt is toch wel geweest dat we op een gegeven moment met vijf Koeglers (mijn broers Jan, Bas, Rien mijn neef Theo en ik ) in ODB 1 speelde.
Pop Koegler (links) op 29 april 1973 in actie in de beslissingswedstrijd, om degradatie, tussen HBS en ODB, één van zijn vele hoogtepunten in zijn voetbalcarrière. ODB wist zich overigens te handhaven.
Na mijn eerste elftalperiode bij ODB ben ik nog heel lang als voetballer actief gebleven, eerst in het tweede elftal en daarna in een vriendenelftal.” Al pratend komen de herinneringen aan die goede ouwe tijd als een alsmaar doorratelende jukebox naar boven. ,,Ik kan me nog heel goed herinneren dat we met ODB 2 thuis kampioen werden en dit uiteraard gevierd werd in de kleedkamer. Het eerste elftal speelde echter ook een belangrijke wedstrijd om niet te degraderen. Na al aardig wat gedronken te hebben bleek dat de keeper van het eerste elftal geblesseerd was uitgevallen en werd er aan mijn broer Jan gevraagd of hij wilde keepen. Ook Rob Dorlas werd gevraagd om in te vallen. Jan en Rob maakten de raarste capriolen in het veld, we lagen helemaal in een deuk langs het veld maar ODB 1 speelde zich wel veilig. Met andere woorden, dubbel feest dus. Bij de veteranen hebben we iedere week ook zo gelachen met vooral leider Jan Keizer, Geer Hansler en broer Jan als gangmakers.”
Wie was de beste voetballer die Pop Koegler bij ODB heeft zien voetballen?
,,Persoonlijk vind ik Theo Dusbaba de beste voetballer ooit van ODB. Theo was altijd positief en hielp je werkelijk overal mee. Na mijn voetbalcarrière ben ik als tweede trainer en tweemaal als hoofdtrainer nauw betrokken geweest bij de selectie. Nu ben ik nog steeds keeperstrainer bij de A-selectie en allemaal uit pure liefde voor de club.”
Zorgen over de dag van morgen
Ondanks dat ODB al tientallen jaren bekend staat als gezelligheidsvereniging maakt ‘Pop’ zich zorgen over het voortbestaan van zijn geliefde club. Hij vertelt: ,,ODB is altijd een echte volksclub geweest waarbij de kinderen van de leden ook automatisch lid werden. Dit zie je de laatste jaren echter fors afnemen. Verder zijn wij een echte arbeidersvereniging. Helemaal niets mis mee natuurlijk maar niemand van ons heeft connecties bij zeg maar de gemeente. Onze buren RAS krijgen een geheel nieuwe kantine terwijl onze kantine en vooral kleedkamers sterk verouderd zijn. Hoe de toekomst van ODB er uit gaat zien weet ik niet maar hieraan moet toch echt iets veranderen.”
Op de vraag of ‘Pop’ al tot titel “Lid van Verdienste” of “Erelid” van ODB is benoemd reageert hij heel koel met ‘nee joh, voor mij hoeft dat niet’! De gezichtsuitdrukking hierbij geeft mij dan wel een teleurstelling aan.
