Spittend in mijn stoffig archief kwam ik de wijkkrant voor Duindorp en omgeving, genaamd ‘Achter De Duinen’, tegen uit maart 1976. In deze uitgave had ene heer R. Janssen van Duindorp SV een mooie herinnering geschreven over het Houtrust van toen. Deze mooie herinneringen wil ik u (enigszins door mij bewerkt) niet onthouden….
“De herinneringen aan het Houtrust van toen”
Op zaterdag 8 augustus 1975 was het de Haagse wethouder van Jeugd- Sport en Recreatie, de heer P. Vink, die het nieuwe veldencomplex Houtrust en het fraaie clubhuis van Duindorp SV officieel opende.
Voor het legendarische Sportpark Houtrust betekende dit het einde van een mooie en lange voetbalhistorie. Zoals op 25 maart 1913 toen het Nederland elftal van de Engelse profs won en HBS haar gloriejaren beleefde. Al snel kreeg Houtrust tot ver in den landen de reputatie van; “Er gebeurt altijd wel wat op Houtrust”!
Op Houtrust kreeg HBS, maar ook veel later Holland Sport, de naam van een onberekenbare ploeg, die van de sterkste tegenstanders kon winnen en even vrolijk van de zwakste kon verliezen. Ajax heeft wel eens een kampioensfeest moeten uitstellen omdat het op Houtrust van HBS verloor. En ADO verloor er ook eens onbegrijpelijk in zijn roemruchte gloriejaren met o.a. Ben en Wim Tap, Woutje de Korte, Kees van Maaren, Herman Choufoer en doelman Willem Koek. De ADO-keeper werd in deze merkwaardige wedstrijd door Bep Bakhuis met een kogel vanaf de middenlijn verrast. In de magere jaren van HBS won men toen uiteindelijk met 3-2 van ADO. De collegeclub van Houtrust was dagenlang in alle Haagse cafés en onderwerp van gesprek en op lijn 13 droegen een aantal tramconducteurs rouwbanden. De reacties in den landen was niet anders dan; “hoe kan het ook anders, zoiets gebeurt alleen op Houtrust”. De reputatie en die speciale sfeer die zorgde voor menig spectaculaire vertoningen.
Houtrust werd ook voor vele andere sporten benut. Alleen al om zijn ligging en onverklaarbare aantrekkingskracht op het publiek. HBS beëindigde een onvergetelijke historie met een allerlaatste traditie tussen de jaren 1946 en 1952, als het haar doel verdedigde aan de Sportlaan-zijde. Renpaard Van der vegt zorgde ervoor dat de doelpunten aan de andere kant vielen waar nu het tweede veld van Duindorp SV ligt.
De roep om betaald voetbal had de KNVB in 1954 doen zwichten maar het aloude HBS bleef het amateurisme trouw en het nam daarmee definitief afscheid van het verleden, van het Nederlandse voetbalpubliek en later onvermijdelijk ook van Houtrust.
Even werd het stil rond de Sportlaan maar de komst van Svv Scheveningen zou later voor een nieuwe sensationele voetbalstorm zorgen.
De tijd van Holland Sport en de herinneringen liggen sommige nog steeds vers in het geheugen. Wat een tijd! Houtrust hervond een voortzetting in de Nederlandse voetbalhistorie. Na Anton van der Vegt waren het Mick Clavan en maestro Bertus de Harder die menige Hagenaar in verrukking bracht. En wat dacht u van Kees Crist, Bouman of Wim Landman, die vele malen voor een knetterend applaus zorgden.
Er gebeurde altijd wel wat op Houtrust, zoals sneeuwballen gooien in de rust naar het publiek. Nooit politiehonden of dreigende supposten als we als één zwerm spreeuwen in de rust met de wedstrijdbal op het veld het publiek vermaakte.
Ook Holland Sport werd een merkwaardige club. Na Bertus de Harder waren het Sjaak Roggeveen, Joop van Maurik en Paultje Roodnat die de reeds vermaarde heilige grond in de ring van Houtrust deden voortleven voor zoveel Hagenaars en Scheveningers met hun dierbare herinneringen.
Voor het grote publiek is Houtrust helaas verloren gegaan maar Den Haag had er wel een nieuw veldencomplex voor de recreatie bijgekregen.
R. Janssen
Maart 1976
