Als ik ergens een boek over kan schrijven dan is dat wel over mijn gouden periode bij de zondagafdeling van Svv Scheveningen. Hier heb ik twee fantastische seizoenen mee beleefd. Ik praat dan niet alleen over het voetbal maar over het hele totaalplaatje van de selectie. Sommige spelers waren zo gek als een deur, maar dan wel met een geweldige voetbalhumor. Het waren “ratjes” maar ze konden ongelofelijk goed voetballen.
Op zaterdag 29 juni a.s. komt dit kampioensteam van Scheveningen zondag 1 uit het seizoen 1995-1996 weer bij elkaar i.v.m. het 100-jarig bestaan van Svv Scheveningen. Ik kijk er nu al naar uit!

Toen trainer Arie van der Zwan halverwege het seizoen 1994-1995 besloot om na dit seizoen zijn functie van trainer/coach van Scheveningen zaterdag 2 om te ruilen voor de zondagselectie, ging hij meteen selectief te werk om een zo’n uitgebalanceerd elftal bij elkaar te kunnen krijgen. Die taak was Van der Zwan, samen met Dick Jol, wel op het lijf geschreven. De heren wisten ook mij te overtuigen om de overstap van SV’35 naar de zondagafdeling van Scheveningen te laten maken. Voor vele kwam die overstap als een verrassing, andere raadde het mij zelfs af. Ik heb er echter geen minuut spijt van gehad. Sterker nog, het werden mijn twee beste seizoenen uit mijn (bescheiden) voetbalcarrière.

Bij aanvang van het seizoen 1995-1996 was het Van der Zwan gelukt om bijna allemaal Scheveningse jongens bij elkaar te selecteren. Een uitstekende keeper, bikkelharde verdedigers met daarbij middenvelders en aanvallers met veel loop-, technisch- en vooral scorend vermogen. Zijn “puzzelstukjes” pasten precies op de juiste plaats en met prachtig voetbal werden we met overmacht kampioen van de zondag 4e Klasse B.

Ook in het KNVB beker toernooi maakte we in dit seizoen veel indruk en stootte we door tot de kwartfinale. In die kwartfinale koppelde de loting Scheveningen zaterdag 1 tegen Scheveningen zondag 1 tegen elkaar. Dit was in die tijd nog een unicum want het was in het Nederlandse bekervoetbal nog nooit voorgekomen dat twee ploegen van dezelfde vereniging zo ver in het toernooi tegen elkaar moesten uitgekomen.Om even uw geheugen op te frissen. Bij de zaterdag 1 van Scheveningen stond toen trainer Martin Jol, op z´n Schevenings gezegd, aan het roer en werd in dat seizoen Algeheel Nederlands amateur kampioen!

Zaterdag 6 april 1996 werd een unieke dag voor Svv Scheveningen want de kwartfinale van de KNVB beker tussen de zondag 1 en de zaterdag 1 trok maar liefst 2.500 toeschouwers en behoorlijk veel pers naar Sportpark Houtrust. Het werd dan ook één grote happening met een fantastische pot voetbal. De zondagploeg deed niets onder voor de toch wel op een veel hoger niveau acterende Scheveningen-zaterdag. Uiteindelijk werd het na verlenging een 2-2 gelijkspel en na strafschoppen trok de zaterdagploeg dan toch aan het langste eind.

Het was trainer Arie van der Zwan gelukt om in korte tijd van al die “ratjes” een geoliede machine, maar ook een echt vriendenteam, van te maken. Toch moest hij volgens mij af en toe gedacht hebben; “waar ben ik ooit aan begonnen”!?
Zeker toen in een belangrijke wedstrijd keeper Stef Ekkel het in zijn hoofd haalde om dezelfde capriolen uit te halen als de Columbiaanse keeper René Hiquita. U weet wel, die keeper die ooit op Wembley tijdens Engeland tegen Columbia de bal met een soort ‘scorpion-kick’ met zijn hakken op de doellijn redding bracht. Ekkel deed dit dus ook, en het lukte hem ook nog!
Klik hier om het fragment keeper René Hiquita op Wembley terug te kijken.

Het was dezelfde Ekkel die standaard op de trainingen, maar ook tijdens de warming-up, de ballen met de binnenkanten van zijn polsen harder terug sloeg dan dat er op hem werd geschoten. Ongekend! Zelfs de tegenstander keek zijn ogen uit.Over de tegenstanders gesproken. Je zou maar als spits zijnde tegenover voorstopper Martin Taal, met zijn lange blonde manen, moeten staan. Martin moest je wel zes keer voorbij, gaf nooit op. Lukte het je eindelijk een keer om hem voorbij te komen dan kwam je laatste man “Jopie” Roeleveld tegen. Nou prettige wedstrijd zou ik dan zeggen. We maakte menigmaal mee dat de spits aan zijn trainer vroeg of hij gewisseld mocht worden.

Wat zou Van der Zwan gedacht hebben toen hij pas na een wedstrijd kreeg te horen dat ‘we’ een speler (noem maar geen naam) met voetbaltas en al bij de Nutsspaarbank op de Westduinweg moesten ophalen. Het bleek dat hij met zijn voetbaltas en al op stap was geweest en bij het pinnen op zondagochtend binnen in het halletje in slaap was gevallen.
Of als linksback Jan de Ruiter, na weer eens een gele kaart, zijn naam moest melden aan de scheidsrechter en hij dan standaard de binnenkant van zijn onderlip liet zien waarop zijn naam stond getatoeëerd.

Ik kan zo nog wel een uurtje doorgaan. Alleen al bij het schrijven van deze column schiet ik telkens weer in de lach, wat een geweldige tijd was dat.

Ook in het seizoen 1996-1997 streden we tot en met de laatste competitieronde mee om het kampioenschap in de 3e Klasse en konden we in de uitwedstrijd bij Sparta de kroon op een wederom prachtig seizoen zetten. Wat middenmotor Sparta die dag bezielde snappen we nog steeds niet maar we mochten kosten wat kost in ieder geen kampioen worden van ze. Gevolg, een nederlaag en Westlandia werd hierdoor kampioen.

Na twee prachtige seizoenen besloot ik toch terug te keren naar SV’35. De belangrijkste reden was dat mijn vader, i.v.m. zijn christelijke geloof, nooit op zondag kwam kijken. Ook bij SV’35 volgde er niet veel later een gouden periode waarbij we naar de 2e Klasse promoveerde. Dit allemaal onder de bezielende leiding van trainer…… Arie van der Zwan!

Zaterdag 29 juni dus de jubileumwedstrijd Scheveningen zondag 1 tegen Scheveningen zaterdag 1, de ‘rematch’ van de kwartfinale KNVB beker uit het seizoen 1995-1996. Ik kijk er nu al enorm naar uit.
Echter ik weet nu ook al dat ik op deze dag op mijn hoede moet blijven want een vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken. De voetbalhumor zal die dag weer gaan overheersen. Wanneer ik terugkom van de wc zal ongetwijfeld het gebitje van Jan de Ruiter weer op de bodem van mijn bierglas liggen!

Tot 29 juni!
Rob Pronk
11 mei 2019