Zondag 30 november 2014 is het weer zover, de wedstrijd van het seizoen voor ADO. En vooral voor de supporters met een door en door GroenGeel hart. Veel mensen begrijpen niet wat deze wedstrijd zoal teweeg brengt onder de ADO supporters, maar laat ik een bescheiden poging doen vanuit mijn perspectief.
Laat ik eens beginnen met een wedstrijd van heel lang geleden, ja, ja, opa vertelt. Het was 20 augustus 1972. Ik zat op de middelbare school, was bijna 15 jaar, en kreeg dat jaar een nieuwe leraar Aardrijkskunde, die ook nog eens bij ADO voetbalde, zijn naam Kees Weimar. In een klas boven mij zat Aad Kila als leerling en in de straat waar ik toen woonde was ook de woning van de oma van Harry Vos, waarvoor mijn moeder boodschappen deed. Ik woonde dichtbij het Zuiderpark en die zondag vertrok ik zoals altijd al heel vroeg naar het ADO stadion in het Zuiderpark. Ik zat toen altijd onder het scorebord op de West tribune, omdat bij regen, je daar altijd nog overdekt stond. De verkoper van het clubblad schreeuwde weer: “gewijzigde opstellingen”, en je kon 8 Koetjes chocoladerepen kopen voor 1 gulden. Ook toen was er het vertrouwde broodje wogs. Ik vond en vind het nog steeds heerlijk om de aanloop naar de wedstrijd zo compleet mogelijk mee te maken. Kees Weimar stond tegenover ene Johan Cruijff, en de rest is geschiedenis. Die goal heb ik tot vervelens toe gezien. De les aardrijkskunde of sociale geografie, zoals Kees Weimar dat noemde, ging dus over die wedstrijd en die goal. Ik zat achter het goal en zag dat Ton Thie de bal nog aanraakte. Hoewel toen al aanwezig, is toen ook mijn aversie tegen 020 verder toegenomen.
De Amsterdamse arrogantie of gogme, daar moet ik niets van hebben. Ik denk vaak aan die ene scene uit een speelfilm, waarin een kung fu vechter allerlei schitterende bewegingen maakt tegenover zijn tegenstander, deze zijn schouders ophaalt en hem neerknalt met een pistool. Dus laat 020 maar lekker aan de bal mooie bewegingen maken, terwijl Michiel Kramer uit een corner keihard met zijn kop doel treft.
De wedstrijden tegen 020 hebben altijd iets speciaals, zo zie ik nog die kleine Ricky van den Berg onder de lat staan. Ik was er ook bij in 1987, toen het volledig uit de hand liep op de tribune. Ik moest toen letterlijk rennen voor mijn leven. De door 020 supporters veroorzaakte brand in het supportershome blijft altijd in mijn geheugen staan.
Zomaar een aantal redenen waarom ik zo blij ben als die club uit Amsterdam niet zal winnen aanstaande zondag. Uiteraard zal ik er weer zijn, lekker vroeg, op vakkie F, net zoals toen achter het goal, met een broodje Wogs. En ook nu weer met een mooie supportersdas.
COME ON THE HAGUE
27 november 2014
Cor van Welbergen
