DHB

Den Haag
01-07-1931 - 01-06-1973

 

 

De oprichting van D.H.B.

In het jaar 1931 begon het allemaal bij de firma Lensvelt-Nicola Bakkerij, men zocht een elftal bij elkaar en noemde deze elf “Het verse kadetje” Men speelde tegen een VUC combinatie en won met 5-4. Het ging zo goed dat men tijdens een vergadering een bestuur vormde en zodoende de voetbalvereniging Lensvelt opgerichte. De clubkleuren werden Oranje-Blauw.

Waar nu de hoge flats staan op de Bezuidenhoutseweg ging Lensvelt voetballen. Gespeeld werd in de Kantoorvoetbalbond, afdeling bedrijfsvoetbal met drie elftallen en Lensvelt was daar te sterk voor, reden om over te gaan naar de H.V.B. alleen de naam moest toen veranderd worden, het werd uiteindelijk: DHB (De Haagse Bakkers). Met wisselend succes werd aan de competitie deelgenomen, soms met drie, ook wel met vier elftallen al was seizoen 1935/36 wel een uitspringer, want D.H.B. 1 en 3 werden kampioen. Van veld werd ook veranderd, DHB bespeelde op het terrein naast B.T.C. aan de Houtweg. ln augustus l937 verhuisde D.H.B. wederom, nu naar de Vredenburchweg langs de spoorlijn en alles moest heel zuinig aan gedaan worden, omdat de grote werkloosheid ook aan DHB knaagde.

In 1939 kwam de mobilisatie, diverse verenigingen moesten het bestaan opgeven maar DHB kon zich net staande houden. De donkere dagen kwamen en zo mocht zelfs het orgaan van DHB niet meer verschijnen. De vondst was toen het mededelingenblaadje, wat de bezetting zou overleven. Kon DHB in 1942 nog 3 elftallen in het veld brengen, begin 1943 was dit krap 1 elftal. Het DHB veld lag toen vlak tegen het “sperr-gebied” Overvoorde, dus wegwezen was toen de boodschap.

De viering van het 12,5-jarig bestaan van D.H.B. in 1942

Op 12 september 1943 verhuisden DHB naar de Fruitweg. Door het besluit om handbal, zwemmen en atletiek in D.H.B. op te nemen, waardoor een grote toename van leden werd verkregen, kon de vereniging door deze moeilijke jaren heenkomen. De opbouw van D.H.B. was begonnen. Een naam moet hier aan de vergetelheid ontrukt worden, en dat is de man, die als voorzitter, als secretaris, kortom als “manus van alles” ervoor zorgde, dat D.H.B. bleef bestaan. De man die alles uitdacht, alles zo goed organiseerde, en alles deed wat in zijn vermogen lag om D.H.B. door deze moeilijke jaren heen te werken. Daarom kon men de heer F. v.d. Waart niet dankbaar genoeg zijn, dat hij op zulk een eminente wijze D.H.B. door deze zorgzame tijden heen loosde.

Geleidelijk aan kwamen de voetballers weer terug en in seizoen 1945- 1946 waren er weer twee elftallen en in seizoen 1946/47 was dit aantal zelfs verdubbeld. Het daarop volgend seizoen begon de “historische” opmars van het meisjes handbalteam, dat zou eindigen in de 2e klas Districts (o.a. Gouda – Rotterdam – Leerdam – Leiden) Tot 1952 werd gespeeld met 4 voetbal-,3 dameshandbal-, 1 meisjeshandbal,- en 1 herenhandbalteam; de successen waren heel afwisselend, al bleef Dames 1 constant winnen.

Een DHB-elftal, omstreeks 1950, op het terrein aan de Fruitweg.    Bovenste rij 3e van links Keeper Chris Zuiderwijk , 4e van links Bep Zuiderwijk.

Inmiddels wilde de HTM aan de Fruitweg gaan bouwen met gevolg een noodgedwongen verhuizing. Tweede Pinksterdag 1952 vertrok DHB naar een terrein aan de Buurtweg. Juli 1954 werd weer een poging ondernomen om een juniorenelftal (voetbal) te formeren, dit werd een grandioos succes. Dit juniorenvoetbalelftal verloor op 2 oktober haar eerste wedstrijd met 2-1 van de Jagers. In deze periode namen de handbalelftallen met veel succes deel aan toernooien overal in Nederland ln verband met een nadelig saldo moest de contributie in 1955 met 5 cent worden verhoogd.

Rumoerige jaarvergaderingen kwamen helaas dikwijls voor en het toen zittende bestuur kreeg handen vol werk om de vereniging door te laten draaien’ Op 20 februari 1955 weer een succes van dames 1 , zij werden kampioen 2eklas, (zaalhandbal). Een 2e juniorenelftal (voetbal) kwam op 14 mei 1955 in het veld, wat een weelde! Een jaarlijks terug kerend evenement was de strijd om de vriendschapsbeker, waar aan door verschillende bekende verenigingen werd deelgenomen, o.a. Paraat, Oranjeplein, O.D.B. en RKDEO. Op 12 juni 1955 werd deze beker door D.H.B. 1, 2 en 3 gezamenlijk gewonnen. D.H.B. 1 kampioen van de 3e klasse A. Hier had de vereniging 16 jaar op gewacht, en het mooiste was dat dit kampioenschap ongeslagen werd bereikt. De voorzitter J. v. Velzen nam op 2 mei 1956 afscheid van D.H.B. i.v.m. een verhuizing naar Apeldoorn, hij hanteerde 5 jaar de voorzittershamer met succes. Op 25 augustus 1956 werd in het kader van het 25 jarig bestaan, een grote feestavond georganiseerd in gebouw “de Vereniging”. Wegens gebrek aan belangstelling moest DHB in het seizoen 56/57 de juniorenafdeling opheffen.

Op 22 mei 1957 werd door het bestuur een zeer ingrijpende beslissing genomen, e.e.a. hield in de opheffing van de gehele handbalafdeling, de tegenwerking van de handballeden was hier de oorzaak van. Het was een enorme teleurstelling voor secretaris H. Claassens’ omdat hij zich 13 jaar heeft ingespannen voor deze afdeling. Augustus 1958 kwam met een bestuurscrisis. Leden stemde het zittende bestuur weg toen men zag geen kans om voor aanvulling te zorgen, gevolg dat J Mooijman als eerste secretaris-penningmeester fungeerde. Met 2 elftallen werd gestart Ook het daarop volgend seizoen werd een fusie met DZS afgestemd! Men sukkelde maar verder. Het einde was in zicht doch een fusie vergadering nu met ODB werd op het laatste moment afgelast omdat 3 oud-bestuursleden ingrepen en gingen proberen de vereniging weer zelfstandig te laten voortbestaan Onder leiding van Bob Majoor, ging op 7 juli een nieuw bestuur van start en kon weer met 2 elftallen de competitie worden ingegaan. Op 24 januari 1962 werd DHB koninklijk goedgekeurd, al waren de verrichtingen op het groene veld niet daverend te noemen, er zat weer leven in de vereniging. De jaarlijks georganiseerde viswedstrijd bleek een groot succes, jammer dat na enige jaren hiermede gestopt moest worden. In seizoen 1962/63 werd gestart met 3 elftallen, echter moest na enige maanden, wegens herhaaldelijk niet opkomen van spelers het 3e elftal worden teruggetrokken. De overige 2 elftallen konden nu vrij redelijk eindigen.

In juni 1964 moest B.Majoor als voorzitter bedanken wegens ziekte, zijn opvolger werd H. Borsboom, die toen “pas” 18 jaar in D.H.B. speelde, zijn optreden activeerde de vereniging merkbaar. De inkomsten verdrievoudigde, en in zijn nieuwjaarsboodschap begin 1965, kon hij alles van de optimistische kant bekijken. Het identiteitsbewijs werd ingevoerd, een trainer (de heer Brand) ging DHB 1 vergezellen. DHB kreeg Spaanse voetballers en hun temperamentvolle inzet bezorgde scheidsrechters ‘s zondags menig moeilijkheid. En dan na 10 jaar, beleefde D.H.B. weer eens de vreugde van een kampioenschap dit dankzij het derde elftal dat op 1 mei 1966 het kampioenschap veroverde. Van de 15 gespeelde wedstrijden werden er 14 gewonnen en speelden zij er één gelijk. Aanvoerder van dit succesvolle team was de toen 47-jarige Herman Dille.

Seizoen 66/67 zal in de D.H.B. geschiedenis blijven voortbestaan als een “rampseizoen”. Dit kwam aan de ene kant door een belangrijk ledenverlies, ziektes en andere oorzaken. maar aan de andere kant door een slechte mentaliteit onder de spelers. Het was in die tijd “gewoon” te noemen dat men ‘s zondags met maar 9 man in ‘t veld stond. Boze tongen voorspelden dat het nu wel met D.H.B. gedaan zou zijn. Door krachtige maatregelen te treffen (o.a. werd er een elftal uit de competitie teruggetrokken) heeft het bestuur, mede dankzij wel goedwillende leden, D.H.B.naar de finale gesleept van het seizoen 66/67, over prestaties niets te vermelden. Het seizoen 67/ 68 heeft D.H.B. grotendeels benut om weer op adem te komen. DHB zag veel leden vertrekken, enkele werden medisch afgekeurd en door de slechte prestaties van D.H.B. was de toeloop van nieuwe leden al even slecht. De competitie werd ingezet met twee elftallen, maar naar gelang het seizoen vorderde, kon toch een 3e elftal worden ingezet. Eindelijk kon D.H.B. gaan bouwen aan zijn herstel, en dit lukte uitstekend, tot D.H.B. weer een tegenslag kreeg. De voorzitter tevens 1e elftal speler de heer H. Borsboom moest na een lidmaatschap van ruim 20 jaar noodgedwongen D.H.B. vaarwel zeggen, door verhuizing naar Uden. Vier jaar lang is Harm Borsboom bij D.H.B. aan het “bewind” geweest. Zijn vertrek betekende een gevoelig verlies voor het bestuur, maar tevens een enorm gemis voor het 1e elftal.

DHB sukkelde zo nog een paar jaar door totdat men het echt niet meer kon bolwerken en besloot in 1973 te gaan fuseren met buurman Texas en verder ging onder de naam Texas DHB.

Seizoen 1972-1973

De zondag-2e Klasse A van de HVB was in het seizoen 1972-1973 uit de volgende clubs samengesteld: BBW, BTC, CWP, Den Haag’65, DHB, DUNO, De Zwarte Schapen, HWS, Marathon, NLS/Bremah en WVS

>

<

 

 

Heeft u foto’s of nog meer informatie over D.H.B. mail dan aub naar haagse.voetbalhistorie@gmail.com

Palmares D.H.B.

Kampioenschappen:
1933-1934 3e klasse F HVB
1935-1936 2e klasse G HVB
1939-1940 afdeling M HVB(noodcompetitie)
1955-1956 3e klasse A HVB

Andere prestatie’s:

Parade der trainers bij D.H.B.

1960-1961 ?
1961-1962 ?
1962-1963 ?
1963-1964 ?
1964-1965 ?
1965-1966 ?
1966-1967 ?
1967-1968 ?
1968-1969 ?
1969-1970 ?
1970-1971 ?
1971-1972 Buitenhuis

Parade der voorzitters bij D.H.B.

1931-???? ?
???? -???? P. Karssen
???? -???? ?
1959-1964 Bob Majoor
1964-1968 H.Borsboom
1968-1972 ?

Terreinen waar D.H.B. heeft gespeeld:

Terrein aan Bezuidenhoutseweg

*

*

Erevoorzitter(s) D.H.B.

?

Ereleden D.H.B.

?
?
?
?

Lid van Verdienste bij D.H.B.

?
?
?
?

Zijn we allemaal nog naar op zoek….