VUC, Hsv

Den Haag
01-07-1909 - Heden

 

H.s.v. VUC

Sportpark: Het Kleine Loo 1
2592 BW Den Haag ZH
Contact: info@vuc.nl
Telefoon: 070-3858018
Site: http://www.vuc.nl/

VUC vlag (2) - kopie-001

 

De geboorte van Hsv VUC

Aan het einde van het seizoen 1908-1909 bestond de voetbalverenigingen Voorwaarts 8 jaar en UD 4 jaar. Voorwaarts was, ondanks het feit dat de club al een paar jaar zijn veld in Rijswijk had, een onvervalste Haagse club. De heren Karel van der Meer, Ber Posman en De Strousen van Voorwaarts en die van UD, De Lissauers, Aron van Praag, de Nederpelds, Gerrit van Oortmerssen en Willem Burgwal waren er dit seizoen niet gerust op. Zij waren namelijk bang dat hun clubs zouden vergaan, net zoals vele andere voetbalverenigingen uit die tijd. En zo besloten zij om met elkaar te gaan praten over een mogelijk samengaan.
Het resultaat van deze gesprekken is dat op zondag 15 augustus 1909 in café-restaurant Hof van Berlijn in de Papestraat te Den Haag Voorwaarts en UD tot een fusie komen. De oprichters kiezen een naam waarin de namen van beide clubs in terugkomen. Voorwaarts verlangde als oudste van de twee dat zijn naam voorop kwam en zo werd de naam van de nieuwe fusievereniging Voorwaarts Utile Dulci Combinatie, oftewel V.U.C.

Seizoen 1909-1910

VUC had in haar eerste seizoen van haar bestaan 61 leden. Het eerste bestuur werd gevormd door Jef Strous (voorzitter), Aron van Praagh (secretaris) en Willem Burgwal (penningmeester). Voorzitter Strous was een Voorwaarts-man, de andere twee bestuursleden waren UD-ers.

De nieuwe vereniging had uiteraard een veld nodig. Er werd een terrein gevonden bij de boerderij en de bosjes van Pex, in een niemandsland achter de toenmalige velden van Quick en DVV. Dit terrein was te bereiken via de stoomtrein naar Scheveningen te nemen tot aan de halte Laan van Meerdervoort. Hierna moest men nog een half uur lopen via een brug over het afvoerkanaal, Laan van meerdervoort en de Beeklaan en vervolgens via een zandpad richting hoeve Hanenburg.
het bestuur van VUC schreef voor het seizoen 1909-1910 vier elftallen in voor de competitie.

Het eerste elftal van VUC werd in het seizoen 1909-1910 ingedeeld in de Westelijke 2e Klasse A, samen met Ajax en AFC uit Amsterdam, de Rotterdamse verenigingen VOC, Achilles en DVS, EDO uit Haarlem, Concordia uit Delft en de Haagse buurman DVV.
Op 26 september 1909 speelde VUC het eerste competitieduel uit haar bestaan. Het betrof een thuiswedstrijd tegen DVS, die met 4-1 verloren gaat. Op 10 oktober werd het eerste winstpunt behaald. Thuis werd het 1-1 tegen EDO. Het is tot 12 december 1909 wachten op de eerste zege. DVS werd in Rotterdam met 2-0 verslagen. Altijd wel leuk om te vermelden is dat VUC in dit seizoen twee keer van Ajax wist te winnen. Thuis werd het 4-1, uit 1-2.
VUC eindigde dit seizoen uiteindelijk als vijfde met 14 punten uit 16 wedstrijden en de doelcijfers 23-31. VOC werd dit seizoen kampioen

In het eerste seizoen van VUC bestond het 1e elftal uit de volgende spelers: J. Walhain, Chr. Hoogerhoud, A. Nijland, J. Hoogerhoud, H. Swuste, P. Franken, J. Burghout, J. Moonen, J. Post, A. van Gilst en E. de la Bije.

Seizoen 1910-1911

Het bestuur van VUC onderging voor aanvang van het seizoen 1910-1911 één wijziging. Aron van Praagh haakte af als secretaris. Willem Burgwal nam zijn functie over terwijl Gerard Scholtes tot penningmeester werd gekozen.
VUC zag zich gedwongen om na al één seizoen het terrein bij de boerderij van Pex te verlaten. Er werd een nieuw veld gevonden aan de Kerklaan in Rijswijk, voor de oud-Voorwaarts leden nog bekend gebied.

Sportief gezien werd 1910-1911 een slecht seizoen. VUC schreef wederom vier elftallen in, maar moest dit later bezuren toen bleek dat er slechts veertig leden voor wedstrijden beschikbaar waren. VUC 1 werd wederom ingedeeld in de Westelijke 2e Klasse A. VUC startte de competitie nog voortvarend met twee overwinningen maar uit de volgende acht ontmoetingen werd er slechts 1 punt gehaald. VUC eindigde uiteindelijk met slechts 9 punten uit 18 wedstrijden op de laatste plaats. Men mocht echter van geluk spreken dat de bond met ingang van het volgende seizoen de Westelijke 2e Klasse ging uitbreiden met het gevolg dat er dit seizoen geen degradatie zou plaats vinden.

De lagere elftallen van VUC ondervonden dit seizoen nog meer last van het geringe ledenbestand om de vier elftallen op de been te houden. Zo eindigde het 2e elftal onderaan met 0 punten en leed het 3e elftal nederlagen van onder meer 21-0 en 15-0.

Seizoen 1911-1912

Aan het begin van het seizoen 1911-1912 moest VUC wederom verhuizen en kon men beslag leggen op het veld van RVV, een paar 100 meter verderop aan de Kerklaan. Dit was een veel beter veld en bovendien kon men voor 100 gulden gebruik maken van de kleedtent van RVV, zodat de spelers zich niet meer hoeven om te kleden in een stal van een boer. VUC zou een drietal seizoenen op dit terrein blijven spelen.

Na de ervaring van het voorafgaande seizoen, waarin veelvuldig met incomplete teams moest worden aangetreden, werd er dit seizoen slechts drie teams ingeschreven.
In de competitie werd VUC 1 in het seizoen 1911-1912 wederom ingedeeld in de Westelijke 2e Klasse A, ditmaal samen met VVA, Allen Weerbaar, Neptunus, EDO en uit de 3e Klasse gepromoveerde teams Blauw Wit, RFC,  en Bloemendaal.
VUC deed geruime tijd mee aan de strijd om de titel maar door een aantal misstappen aan het eind van de competitie werd uiteindelijk VVA kampioen. VUC eindigde op de tweede plaats met 20 punten uit 14 wedstrijden en de doelcijfers 30-12.

Seizoen 1912-1913

In het seizoen 1912-1913 werd VUC 1 wederom geplaatst in de Westelijke 2e Klasse A samen met de oude bekenden als Blauw Wit, Allen Weerbaar, EDO, Neptunus,  RFC alsmede de gepromoveerde clubs Dordrecht en DEC uit Amsterdam.
Lid van VUC was dit seizoen Kees Roem geworden en zou in deze periode het doel van VUC 1 gaan verdedigen. Kees Roem zou later in de historie van VUC nog veelvuldig ter sprake komen.
Het werd een teleurstellend seizoen waarin VUC maar net de onderste plaats en het spelen van degradatieduels kon ontlopen. VUC eindigde met 10 punten uit 14 wedstrijden op de zesde plaats, een gelijk aantal punten als Neptunus en slechts een punt meer dan nummer laatst op de ranglijst RFC.

Met Kerstmis 1912 maakte VUC haar eerste buitenlandse toer in haar bestaan, en wel naar Duitsland. Op Eerste kerstdag werd in Werne met 5-2 gewonnen van de Sport- und Spielverein Werne en op Tweede Kerstdag in Bochum met 2-2 gelijk gespeeld tegen de Sportverein Germania.

In dit seizoen kon VUC weer vier elftallen voor de competitie inschrijven en begroette de club ook de eerste kampioen in het bestaan van de vereniging. VUC 3 behaalde de titel in zijn Klasse met 24 punten uit 12 wedstrijden met de doelcijfers 61-5.

Seizoen 1913-1914

De 2e Klasse afdeling bestond dit seizoen uit AFC, Blauw Wit, De Spartaan, RFC, Neptunus, Alcmaria Victrix, SVV en VUC. De mannen van VUC 1 maakte een matig seizoen 1913-1914 door. Er werden slechts 9 punten uit 14 wedstrijden behaald. Toch was er geen moment sprake dat VUC op de laatste plaats zou eindigen want men had al ruime afstand genomen van Neptunus.

VUC 1 meldde zich dit seizoen wel weer eens aan voor de NVB-beker. In de eerste ronde werd er met 2-1 gewonnen bij Ajax (Leiden) en in de tweede ronde werd er thuis met 3-3 gelijk gespeeld tegen de oostelijke 2e Klasser Hengelo. In die tijd stond er nog in het bekerreglement dat bij een gelijke eindstand de bezoekende vereniging doorging naar de volgende ronde.

Seizoen 1914-1915

Op 15 augustus 2014 vierde VUC haar eerste jubileum, de club bestond immers 5 jaar. Geld voor bijzondere feestelijkheden was er nog niet in kas. Er werd alleen onderling een gekostumeerde wedstrijd gespeeld en een hapje gegeten in “Kuys-Witsenburg”.
Het jubileum moest overigens gevierd worden in een nieuwe omgeving. VUC moest namelijk vertrekken van de Kerklaan te Rijswijk en vond een nieuw onderkomen aan de Prinses Mariannelaan in Voorburg. Dit terrein was gelegen aan de Vliet. VUC zou hier 8 seizoenen spelen. Omdat de eigenaresse van dit terrein een bepaalde periode van het jaar wilde genieten van haar stuk grond moest VUC aan het einde van de seizoenen regelmatig uitwijken naar andere terreinen, zoals dit van De Ooievaars in de Beijersstraat in het Transvaalkwartier of de Bondsvelden achter Houtrus te Scheveningen.

In augustus 2014 waren het overigens zorgelijke tijden. Twee weken voordat VUC jubileerde brak de Eerste Wereldoorlog uit. Het oorlogsgeweld zou uiteindelijk het neutrale Nederland voorbij gaan maar er werd wel overgegaan tot een militaire mobilisatie van een, voor Nederlandse begrippen, ongekende omvang. Deze mobilisatie zou tot 1918 blijven duren. Dit had ook consequenties in de voetbalsport want door deze mobilisatie zag de NVB voor het eerst in jaren het aantal clubs, elftallen en spelers teruglopen. Als er in de oorlog ook nog grotendeels het spoorwegverkeer grotendeels tot stilstand komt, besloot de bond voor het seizoen 1914-915 een noodcompetitie in te stellen, waarbij de clubs regionaal en niet naar Klasse werden ingedeeld. Hierbij gold dat er uiteraard niet gedegradeerd of gepromoveerd kon worden.
VUC 1 werd ingedeeld in een poule met andere tweedeklassers als Concordia, Ajax (uit Leiden) en DVV, met derdeklasser De Sportman en met HVV 2, HBS 2 en Quick 2. Deze competitie had niets om het lijf. VUC behaalde 13 punten uit 14 wedstrijden en moest, op Concordia en DVV na, alle teams op de ranglijst voor laten gaan.

Seizoen 1915-1916

In de zomer van 1915 achtte de NVB de situatie in Nederland zover genormaliseerd dat er voor het seizoen 1915-1916 weer een reguliere competitie kon worden uitgeschreven, zij het dat er werd besloten dat er aan het einde van de competitie geen degradatie zou plaatsvinden.
VUC werd zodoende in het seizoen 1915-1916 weer ingedeeld in de Westelijke 2e Klasse B met de oude bekende clubs: DVV, Ajax (Leiden), EDO, AFC, De Spartaan, Blauw Wit en Alcmaria Victrix. VUC speelde in deze competitie geen enkele rol van betekenis en eindigde met 10 punten uit 14 wedstrijden, en de doelcijfers 18-31, op de vijfde plaats.

VUC 2 ontliep de laatste plaats door een beter doelgemiddelde terwijl VUC 3 ook bracht tot een vijfde positie in een afdeling van 8 clubs. Het 4e elftal van VUC werd echter kampioen met 19 punten uit 12 wedstrijden.

In dit seizoen werd er aan de Prinses Mariannelaan bij VUC een heuse tribune gebouwd. deze was van hout en bood aan veertig personen een zitplaats. Deze tribune was een geschenk van het VUC-lid Aron van Praagh en werd in gebruik genomen bij de competitiewedstrijd VUC-AFC op 7 november 1915. Deze tribune zou tot de Tweede Wereldoorlog haar diensten bewijzen.

Seizoen 1916-1917

Het seizoen 1916-1917 was een belangrijk seizoen want in het daaropvolgende seizoen zou de 1e Klasse namelijk worden uitgebreid met een tweede afdeling. De nummers 1 en 2 van de vier tweede klassen dit seizoen zouden dus rechtstreeks naar de 1e Klasse promoveren. VUC 1 werd dit seizoen ingedeeld in de Westelijke 2e Klasse C, samen met Feijenoord, Hermes, DHC, Unitas, DVS, Dordrecht en Neptunus. VUC zou evenwel in deze competitie nooit meestrijden om de bovenste plaatsen en eindigde met 14 punten uit 14 wedstrijden, en de doelcijfers 27-21, uiteindelijk op de vijfde plaats.

Seizoen 1917-1918

Het verenigingsjaar 1917-1918 kende een voorspoedig verloop. De nieuwe secretaris van de club, Jozef Knijff, meldde in het jaarverslag dat het aantal leden, dat ten gevolge van de mobilisatie was afgenomen tot 49, weer was toegenomen tot 60.

VUC 1 werd dit seizoen ingedeeld in de Westelijke 2e Klasse C. De Hsv VUC was van het begin tot het einde van de competitie in een fel gevecht om de bovenste plaats gewikkeld met Fortuna Vlaardingen. Na 8 wedstrijden heeft VUC met 14 punten twee punten voorsprong op Fortuna Vl. De twee verliespunten had VUC opgelopen door zowel uit als thuis tegen Fortuna Vl. gelijk te spelen.
Een slechte periode in de winter, waarin in vier wedstrijden slechts drie punten worden behaald, kostte VUC uiteindelijk toch het kampioenschap. Fortuna werd uiteindelijk met 26 punten uit 16 wedstrijden kampioen. VUC eindigde met 24 punten, en de doelcijfers 33-17, op de tweede plaats.

VUC deed aan het einde van het seizoen 1917-1918 serieuze pogingen om weg te komen van het terrein aan de Prinses Mariannelaan om elders een complex (voor het hele jaar) te huren. Er werd veel onderhandeld maar zonder resultaat.

Seizoen 1918-1919

Een belangrijk feit uit het jaar 1918 was dat er binnen VUC tot de oprichting van een jeugdafdeling werd overgegaan. Competitievoetbal konden de jongelui pas in 1920 gaan spelen, wanneer de HVB de organisatie van het jeugdvoetbal op zich nam. Tot die tijd beperkte het jeugdvoetbal zich tot vriendschappelijke wedstrijden tegen andere clubs zoals Quick, HVV, HBS, RVC en Celeritas.

Het seizoen 1918-1919 was het tiende in de geschiedenis van de Hsv VUC en zou leiden tot het eerste kampioenschap van het eerste elftal.
VUC 1 werd wederom ingedeeld in de 2e Klasse C met louter bekende verenigingen als Unitas, CVV, Xerxes, DHC, Fortuna Vlaardingen, DVV en Neptunus. De Hsv VUC werd ongeslagen kampioen met 13 overwinningen en 1 gelijkspel en de doelcijfers van 34 voor en 7 tegen. De titel werd op 30 maart 1919 behaald in de uitwedstrijd tegen het Rotterdamse Neptunus.

VUC moest vervolgens in een nacompetitie met de andere tweede Klasse-kampioenen Hilversum en Stormvogels gaan strijden om twee plaatsen in de 1e Klasse. VUC speelde de eerste wedstrijd met 1-1 gelijk tegen Hilversum. Stormvogels wint een week later van Hilversum zodat VUC op 17 augustus 1919 (!) aan een gelijkspel tegen het al gepromoveerde Stormvogels genoeg heeft om de promotie te bereiken. De wedstrijd werd gespeeld op het neutrale terrein van DEC in Amsterdam en eindigde in 0-0. VUC promoveerde dus naar de 1e Klasse, twee dagen nadat het zijn tiende verjaardag had gevierd.

Seizoen 1919-1920

Bij aanvang van het seizoen 1919-1920 telde de Hsv VUC 67 werkende- en 118 ondersteunende-leden. De club had hiermee bijna net zoveel voetballende leden als aan het begin van zijn bestaan, tien jaar geleden dus. De festiviteiten rond het tienjarig bestaan bestond uit voetbal- en atletiek-wedstrijden, die door een muziekband werden opgeluisterd. Deze werden gevolgd door een grote feestavond in het feestgebouw aan de Willemstraat te Den Haag.
Omdat het er niet op leek dat VUC op korte termijn een nieuw veld zou weten te vinden werd er besloten om de bestaande clubtent aan de Prinses Mariannelaan uit te breiden met een waslokaal.

Na het kampioenschap en de slopende promotiecompetitie van 1918-1919 kwam VUC toch niet in de 1e Klasse terecht maar in de nieuw ingestelde overgangsklasse. Deze overgangsklasse bestond uit maar liefst twaalf club: VVA, De Spartaan, Feijenoord, WFC, Hermes DVS, Stormvogels, RFC, SVV, ‘t-Gooi, Concordia, Hercules en VUC.
Het zou een zeer zwaar seizoen worden omdat er voor het eerst 22 competitiewedstrijden gespeeld moesten worden en er bij de instelling van deze nieuwe Klasse was bepaald dat er maar liefst drie ploegen rechtstreeks naar de 2e Klasse  zouden degraderen. Helaas zou blijken dat VUC aan het einde van dit seizoen tot de drie degradanten zou behoren. Van de 22 wedstrijden werden er 6 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en 11 verloren. Met 17 punten, en de doelcijfers 24-34, eindigde VUC op de 11e en voorlaatste plaats, met het gevolg dat men na slechts één jaar op dit niveau, samen met Concordia en Hercules degradeerde.

Seizoen 1920-1921

Het ledental van de Hsv VUC steeg gestaag. Bij aanvang van het verenigingsjaar 1920-1921 liet een groei van 75 naar 105 werkende leden zien.

Terug in de 2e Klasse werd VUC in het seizoen 1920-1921 ingedeeld in een afdeling met veel clubs waartegen een Haagse vereniging doorgaans niet zo gauw komt te spelen: Hilversum, Allen Weerbaar (uit Bussum), Victoria (uit Loosdrecht), Velox, Hercules en DOO uit Utrecht, Zeist en tenslotte Gouda en Olympia. Dus dit seizoen geen Amsterdamse en Rotterdamse tegenstanders voor VUC.
De strijd om het kampioenschap ging het gehele seizoen tussen Hilversum en VUC, en zou pas een week voor aanvang van de competitie seizoen 1921-1922 (achter de groene tafel) beslist worden. VUC en Hilversum eindigden samen, met 28 punten uit 18 wedstrijden, op de eerste plaats. Hilversum had een doelsaldo van 38-14 en VUC van 41-14. Een net iets beter doelsaldo voor VUC dus en zodoende maande de Haagse club zich kampioen. Omdat echter op 9 januari 1921 bij de wedstrijd VUC-Hilversum de scheidsrechter niet kwam opdagen werd deze wedstrijd, met instemming van beide partijen, gefloten door VUC-lid Nol Lissaner. VUC won uiteindelijk deze topper met 2-0 maar na afloop van de competitie ging Wilhelmus alsnog in beroep tegen deze gang van zaken. Na veel protesten heen en weer van VUC, tegen het ongeldig verklaren van deze wedstrijd, kreeg de Haagse club pas op 17 september 1921 haar gelijk toegewezen waardoor VUC alsnog tot kampioen werd benoemd en hiermee promoveerde naar de Overgangsklasse.

Aan het einde van 1920 ondernam VUC, met 25 man en 3 vrouwen, voor de tweede maal in haar bestaan een Kersttoer naar Duitsland en werd er een bezoek gebracht aan Leipzig en Dresden.

Seizoen 1921-1922

De Hsv VUC kon dit seizoen voor de eerste keer vijf seniorenelftallen inschrijven voor de competitie. Voor aanvang van dit seizoen verwelkomde VUC twee nieuwe leden die in de toekomst op een nog heel ander niveau vertegenwoordigend voetbal zouden gaan spelen. Koos van Gelder en Koos van der Wildt zouden beiden als speler van VUC het Nederlands elftal bereiken.

Het eerste elftal van VUC kwam in het seizoen 1921-1922 wederom on de overgangsklasse uit. Deze afdeling bestond naast VUC 1 uit: ADO, AFC, DEC, Excelsior, ‘t Gooi, Hermes-DVS, Quick, Sparta, Stormvogels, SVV en ZFC.

Het eerste elftal van VUC speelde met vrijwel hetzelfde team als waarmee het in het vorige seizoen de titel in de 2e Klasse behaalde. De Hsv VUC zou dit seizoen dan ook voor het eerst in competitieverband tegen Sparta, ADO en Quick uitkomen. Net als twee jaar geleden was VUC op eigen terrein in Voorburg een meer dan geduchte tegenstander. In de elf thuiswedstrijden werden er in de competitie maar liefst 16 punten vergaard. Toch bleef het in de competitie tot op het laatst spannend omdat er dit seizoen maar liefst drie clubs zouden degraderen. Omdat VUC uit de laatste drie competitiewedstrijden 5 punten behaalde werd degradatie definitief afgewend. Sparta (kampioen) en Quick (2e plaats) promoveerden naar de 1e Klasse. DEC (18 punten), Hermes-DVS (16) en AFC (11) degradeerden uiteindelijk. VUC eindigde met 21 punten, en de doelcijfers 29-30, uiteindelijk op een keurige zesde positie van de ranglijst.

Voor het eerst kwamen er in dit seizoen ook VUC-spelers uit voor een vertegenwoordigend elftal want zowel Kas Bontje als Freek van de Waal werden in november 1921 opgeroepen voor het Haagse elftal.

Het seizoen 1921-1922 bleek onverwacht toch het laatste jaar te zijn geweest waarin VUC aan de Prinses Mariannelaan te Voorburg speelde. De eigenaresse van het terrein kwam in 1922 te overlijden en in haar testament bleek zij een bepaling te hebben opgenomen dat het landgoed gedurende een jaar na haar dood ongebruikt dient te worden gelaten. Dit dwong de Hsv VUC tot het zoeken van een nieuw terrein en dit dan weer leidde tot een heftige strijd tussen de leden die in Voorburg en Rijswijk en Den Haag woonden en graag daar wilde spelen. De leden die in Den Haag woonden “wonnen” uiteindelijk en de Hsv VUC verhuisde naar een terrein aan de Loosduinseweg, tegenover de begraafplaats Nieuw Eykenduynen, op de plaats waar nu de Den Helderstraat loopt.
20151224_092802Consumptie- en kleedtent van de Hsv VUC aan de Loosduinseweg.

Seizoen 1922-1923

De Hsv VUC begon haar nieuwe leven aan de Loosduinseweg met een bestuur waarin Herman Vintges (voorzitter), Jozef Knijff (secretaris) en Gerrit van Oortnerssen (penningmeester) de belangrijkste posities bekleedde. Willem Burgwal had in zijn functie als tweede voorzitter tijdelijk een stapje terug gedaan.

De Hsv VUC schreef voor het seizoen 1922-1923 zes seniorenelftallen in voor de competitie.

Het eerste elftal van VUC onmoette in de Overgangsklasse van het seizoen 1922-1923 ADO, Excelsior, ‘t Gooi, HFC, Hilversum, ODS, De Spartaan, Stormvogels, SVV, VVA en ZFC.

De competitiestart aan de Loosduinseweg was spectaculair want de eerste wedstrijd, op zondag 1 oktober 1922, versloeg VUC de FC Hilversum met maar liefst 8-1. Helaas was het eerste gewin kattengespin want na zes wedstrijden stond VUC 1 met 2 punten, en de doelcijfers 11-17, onderaan de ranglijst. De rest van de competitie zou VUC in de onderste regionen van de ranglijst blijven hangen. Ondanks het feit dat VUC in de laatste zes competitiewedstrijden acht punten verzamelde eindigde men met 15 punten uit 22 wedstrijden, en de doelcijfers 32-43, op de voorlaatste plaats van de ranglijst. Hiermee degradeerde VUC, samen met ADO (16 punten) en VVA (14 punten) naar de zondag 2e Klasse KNVB.

Omdat de Hsv VUC nu eindelijk een eigen terrein had waarover men het gehele jaar over kon beschikken, maakte men hiervan gebruik om na afloop van de competitie een nederlaagserie, zogeheten seriewedstrijden, te organiseren. Op vijf achtereenvolgende zondagen werden de eersteklassers HBS, Quick, BVV uit Den Bosch, Go Ahead uit Deventer en Bredania uit Brede, aan de Loosduinseweg ontvangen. VUC 1 wint drie keer en verloor tweemaal. De grootste nederlaag leed men tegen HBS (4-7), dat hiermee de seriewedstrijden won.

Seizoen 1923-1924

Het bestuur van de Hsv VUC kon bij aanvang van het seizoen 1923-1924 wederom een elftal bijschrijven dan in het vorige seizoen. Er werd dus dit seizoen met 7 seniorenelftallen deelgenomen aan de competitie.

Het eerste elftal van VUC werd in het seizoen 1923-1924 ingedeeld in de zondag 2e Klasse B van de afdeling II. In deze Klasse ontmoette VUC dit seizoen CVV, DHC, Gorkum, Hermes DVS, RFC, Steeds Hooger, SVW, Transvalia, Unitas en USC.
Het vlaggenschip van VUC hield zich van het begin tot het einde van de competitie in de middenmoot op. Van de 18 competitiewedstrijden werden er in totaal 6 gewonnen, 3 gelijk gespeeld en 9 keer verloren. Met 15 punten uit 18 wedstrijden, en de doelcijfers 23-36, eindigde VUC op de zesde positie van de eindranglijst.

Seizoen 1924-1925

Op de jaarlijkse Algemene Ledenvergadering aan het begin van het verenigingsjaar 1924-1925 werden Willem Burgwal (voorzitter), Simon Rietveld (2e voorzitter) en Gerrit van Oortmerssen (penningmeester) herkozen. Op de andere bestuurszetels verschenen nieuwe gezichten, zoals: Reinier Hermans (secretaris), Frans Logjes (2e secretaris), Freek Blommers (2e penningmeester) en de heer Halleen (commissaris materiaal).

De geldnood bij VUC was zo hoog dat het bestuur voor dit seizoen besloot om bij uitwedstrijden geen reiskosten meer te vergoeden. Tegen deze maatregel kwam veel verzet en de elftalcommissie waarschuwde het bestuur dat door dit standpunt het niet meer zou lukken om bij uitwedstrijden een behoorlijk elftal op de been te brengen. Uiteindelijk werd besloten dat reiskosten  boven een bedrag van 1 gulden vergoed zullen blijven worden.

Het vlaggenschip van de hsv VUC kwam in het seizoen 1924-1925 wederom uit in de zondag 2e Klasse B van de afdeling II en ontmoette hierin dit keer ADO, Gouda, Hercules, Kampong, Neptunus, Olympia, Steeds Hooger, SVV en Transvalia.
VUC 1 had een matig seizoen waardoor men lange tijd in degradatiegevaar bivakkeerde. Van de 18 competitiewedstrijden werden er in totaal 5 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en 8 keer verloren. Met 15 punten uit 18 wedstrijden, en de doelcijfers 29-35, eindigde VUC op de achtste positie van de eindranglijst.

In de NVB-beker bereikte VUC de derde ronde, waarin men in Utrecht met 3-0 verliest van Hercules. In de maanden juni en juli organiseerde VUC weer seriewedstrijden, waarbij men voor veel publiek speelde tegen de eersteklassers DFC, HBS, VOC, Stormvogels en Quick (H), alsmede tegen tweedeklasser ADO. Opmerkelijk was dat VUC alle vijf de eersteklassers wist te verslaan. Tegen ADO werd het 1-1 en hiermee sleepte ADO de eerste prijs in de wacht.

Seizoen 1925-1926

Het eerste elftal van VUC werd in het seizoen 1925-1926, samen met DHC, Hermes-DVS, LSV, Neptunus, ODS, Quick (H), Steeds Hooger, SVV en Transvalia, ingedeeld in de zondag 2e Klasse A van de afdeling II. Dit seizoen zou één van de meest gedenkwaardige uit de VUC-historie worden. Na een zeer spannende competitie en nog spannender promotiewedstrijden bereikte VUC voor het eerst in zijn bestaan de eerste Klasse.

In de reguliere competitie volgde er een spannende strijd om de titel tussen Hermes-DVS en VUC. Aan de vooravond van de alles beslissende wedstrijd Hermes-DVS-VUC, op 7 maart 1926, was de stand als volgt: 1. VUC 16-26 en 2. Hermes DVS 15-24. VUC won in Schiedam met 0-2 en door dit resultaat voldeed een zege in de laatste competitiewedstrijd, thuis tegen LSV, om kampioen te worden. VUC won uiteindelijk met 5-2 en hiermee kon de kampioensvlag in top.

In de promotie- en degradatiewedstrijden om één plaats in de eerste Klasse moest VUC het opnemen tegen CVV (kampioen van de 2e Klasse B) en Haarlem (de nummer 10 van de 1e Klasse). Haarlem was al vanaf 1897 onafgebroken in de 1e Klasse uitgekomen.

De historie van 1925 t/m 1947 volgt nog…

>

>

>

Seizoen 1947-1948

Het seizoen 1947-1948 verliep voor VUC 1 zeer teleurstellend. Het was niet zo zeer dat het 1e elftal het slecht deed, het bereikte n.l. de tweede plaats met 27 punten uit 20 wedstrijden, maar het speelde nooit echt mee om de titel. Het Dordtse Emma werd ongeslagen kampioen met slechts drie verliespunten.
VUC verleende in dit seizoen gastvrijheid aan het eerste elftal van ADO, dat door een algehele renovatie van de velden in het Zuiderpark niet in het eigen stadion terecht kon.

Seizoen 1948-1949

Ook in dit seizoen verleende VUC gastvrijheid aan het eerste elftal van ADO. In de zomer van 1948 brandde één van de twee gedeelten van de overdekte zittribune tot op de grond toe af. Howel de financiën ontbraken, viel er nu niet meer aan te ontkomen om tot de bouw van een nieuwe tribune over te gaan.
Men was van mening om een half-betonnen, half-houten tribune te bouwen, die demontabel was. Dit omdat er rekening gehouden werd dat de club binnen afzienbare tijd de velden aan de Schenkkade zou moeten verlaten in verband met de herinrichting van de Schenkkade als doorgaande weg vanaf het in 1941 geopende Schenkviaduct.
VUC 1 werd in dit seizoen ingedeeld in de 2e Klasse A van de westelijke afdeling II samen met HVV, Unitas, Gouda, Excelsior, Leerdam, EBOH, Sliedrecht, Overmaas, VFC en ODS. Men had bij VUC van dit seizoen hoge verwachtingen, maar deze werden niet ingelost. VUC werd uiteindelijk vierde achter Kampioen HVV, Unitas en Gouda met 23 punten uit 20 wedstrijden en de doelcijfers 44-37.


VUC 1 in 1948. Staand v.l.n.r. J. Rolfes, A. Stam, P. Flipse, J. Smit. J. de Kubber,P. Vaalburg en J. Hall (trainer). Zittend J. Holleman, C. de Graef, C. Oostdijk, Karel en Bertus de Harder.

In het voorjaar van 1949 werd Bertus de Harder uitgenodigd voor een wedstrijd met het Nederlands B-elftal tegen Frankrijk B in Bordeaux. Nederland B verliest deze wedstrijd met 5-0, maar De Harder liet een dusdanige indruk achter dat hij een lucratief contract kreeg aangeboden door Girondins de Bordeaux. In de zomer van 1949 vertrok Bertus de Harder naar Frankrijk.

Seizoen 1949-1950

Op 15 augustus 1949 bestond VUC veertig jaar en dit jubileum werd uitgebreid gevierd. Naast de diversen toernooien op VUC was op 20 augustus 1949 de officiële receptie voor officials en andere genodigden en de dag erna werd de Erewedstrijd tegen Limburgia gespeeld. Deze dag werd besloten met een diner in het gebouw “De Vereniging” in de Willemstraat, dat werd aangeboden door de oprichters van VUC.
Op 27 augustus 1949 vond de grote feestavond plaats in de grote zaal van “De Dierentuin”.
Aan het begin van seizoen 1949-1950 telde VUC 529 leden. VUC had vijftien senioren-elftallen en zestien jeugdelftallen.
Op 6 december 1949 ontving VUC Girondins de Bordeaux, met Bertus de Harder, aan de Schenkkade. VUC wint deze vriendschappelijke wedstrijd met 2-0 in een tot de laatste plaats bezet VUC-stadion.

Nieuwe overdekte tribune

Op 18 februari 1950 werd dan eindelijk de nieuwe overdekte tribune, waartoe al in de zomer van 1948 was besloten, officieel geopend. Het is dezelfde tribune die in de zomer van 1968 zal meeverhuizen naar het huidige complex aan Het Kleine Loo en daar nu nog steeds fier overeind staat.


De overdekte zittribune van VUC uit 1950 die meeverhuisde naar Het Kleine Loo

Met de nieuwe overdekte tribune werd de capaciteit van het stadion op ruim 13.000 plaatsen gebracht: 800 plaatsen op de overdekte tribune, 2.300 op de eerste rang, 5.000 op de tweede rang, 3.000 op de derde rang aan de Schenkkadezijde en 2.000 op de derde rang Spoorzijde.
VUC 1 werd dit seizoen ingedeeld in de 2e Klasse A samen met Scheveningen, UVS, Unitas, EBOH, DFC, Overmaas, CVV, Leerdam en DCV.
De start van de competitie was veelbelovend maar daarna verviel VUC in wisselvalligheid. Uiteindelijk eindigde VUC op een vijfde plaats met 18 punten uit 18 wedstrijden met de doelcijfers 36-33.
Aan het einde van dit seizoen nam VUC afscheid van speler Jan Rolfes. Jan was dertien jaar lang vaste kracht van het eerste elftal van VUC 1 en werd vanaf het volgende seizoen trainer van v.v.Rijswijk.

Seizoen 1950-1951

VUC telde aan het begin van dit seizoen 496 leden. Dit waren er 57 minder dan het vorige seizoen.
Voor aanvang van het nieuwe voetbalseizoen bracht VUC een tegenbezoek aan Girondins de Bordeaux. Deze wedstrijd werd gespeeld op 6 augustus 1950 en ging met 7-3 verloren. Bij de Fransen deed Bertus de Harder overigens niet mee, hij was geblesseerd. Na deze wedstrijd ging VUC-speler Joop de Kubber Bertus de Harder achterna naar Bordeaux en hij zou van 1950 t/m 1956 voor Girondins de Bordeaux uitkomen.
Voor het seizoen 1950-1951 werd VUC 1 ingedeeld in de 2e Klasse A samen met DHC, Excelsior, DFC, UVS, RFC, HVV, Leerdam, Fortuna Vlaardingen en HOV.
VUC begon slecht aan dit seizoen, van de eerste vijf duels gingen er vier verloren. Daarna trad een enig herstel aan met een aantal gelijke spelen en overwinningen. In de eindstand werd VUC voorlaatste met slechts 14 punten uit 18 wedstrijden en de doelcijfers 29-43. HOV degradeerde.
Spelers die dit seizoen deel uitmaakte van VUC 1 waren: Piet Flipsen, Wout Ruisch, John Huguenin, Ies de Rijke, Willy Berens, Jan Smit, Tonny Strous, Akie van Hoek, Gerrit Rosbergen, Otto de Vaal, Herman de Vaal, Aad Huisman, Willy Alberz en Hennie Hollink. Hennie Hollink zou na dit seizoen VUC verlaten en later weer opduiken in het betaalde voetbal, eerst als speler van Rapid JC en later als succesvol trainer van o.a. Roda JC, Heracles, FC Twente en het Franse RC Strasbourg.

Seizoen 1951-1952

Het seizoen 1951-1952 was een veelbewogen seizoen. Het eerste elftal zou door interne onenigheid het kampioenschap vergooien, er deed zich een ernstige bestuurscrisis voor en op 6 oktober 1951 kwam Willem Burgwal, mede-oprichter en Ere-voorzitter van de vereniging, te overlijden.
VUC 1 begon de competitie met vijf zeges op rij. De zesde wedstrijd werd verloren van UVS maar de hierop volgende vijf duels, waaronder de thuiswedstrijd tegen Scheveningen voor een vol “huis” (13.500 toeschouwers), leverde weer 9 punten op. In december 1951 ging VUC aan de leiding met maar liefst 6 punten voorsprong op nummer 2 COAL. In januari 1952 vond de vrije val plaats, VUC behaalde slechts 3 punten uit de laatste 9 wedstrijden en eindigde op een gedeelde derde plaats met 22 punten uit 20 wedstrijden en de doelcijfers 41-44.
De terugval van VUC was mede terug te voeren op onenigheid binnen het elftal. Voor de wedstrijd Quick-VUC liet het bestuur Tonny Strous uit het elftal zetten. Dit leidde tot veel commotie binnen de club, hetgeen voor het bestuur aanleiding was om de handdoek in de ring te gooien.
In maart 1952 nam VUC op de tweede rang een nieuw scorebord in gebruik met een speeltijdsklok van de Zwitserse uurwerkfabrikant Eterna. Deze wedstrijdklok was een primeur op de Nederlandse voetbalvelden.

Seizoen 1952-1953

Het eerste elftal van VUC werd dit seizoen in de 2e Klasse A ingedeeld samen met EBOH, Fluks, Fortuna Vlaardingen, Neptunus, HOV, HVV, COAL, TSC, ONA en Scheveningen.
VUC speelde een zeer middelmatig seizoen. In de voorlaatste wedstrijd van de competitie stelde VUC zich in veiligheid na een overwinning op COAL. VUC eindigde op een zevende plaats met 18 punten uit 20 wedstrijden en de doelcijfers 31-32.
De selectie van VUC bestond dit seizoen uit: Jan Wolf (trainer), Piet Flipsen, Koen Nuis, Ies de Rijke, Jan Smit, Wout Ruisch, Dirk de Nies, Jan Zonneveld, Wim Onink, Otto de Vaal, John Huguenin, Frans van der Zijden, Gerrit Rosbergen, Aad Huisman, Okkie Kampers, Chris Willemsen, Jaap Bakker en Jan Huntink.
VUC bevond zich nog steeds in een benarde financiële positie. De belangrijkste oorzaak hiervan was de ontvangsten uit recettes die steeds verder terugliepen. De netto-inkomsten uit de entreegelden over de eerste zes wedstrijden van dit seizoen bedroegen nog niet één-derde van die van de eerste zes duels uit seizoen 1951-1952 (fl.5.333,= tegen fl.17.077,=).

Seizoen 1953-1954

Op 26 juli 1953 werd er op Sportpark Duinhorst te Wassenaar een wedstrijd gespeeld waaraan een achttal Nederlandse profvoetballers, die op vakantie in Nederland waren, meededen. Omdat men nog wat spelers tekort kwam werden er een aantal Haagse amateurs uitgenodigd om de teams compleet te maken. Onder deze Haagse amateurs waren Karel de Harder, die geen lid meer was van VUC, en de vier VUC-spelers Hoetmer, Numan, Van der Schaft en Jan Holleman. Toen de K.N.V.B. hier “lucht” van kreeg werden de amateurspelers voor maar liefst 4 maanden geschorst. Het bestuur van VUC voegde daar nog eens 2 maanden aan toe en verzocht de vier spelers het lidmaatschap van de vereniging op te zeggen.
VUC 1 werd in seizoen 1953-1954 ingedeeld in de 2e Klasse B samen met Fluks, RFC, Gouda, UVS, VCS, Quick, Fortuna Vlaardingen, HVV en Neptunus.
De verrichtingen van VUC in het begin van het seizoen waren hoopvol want van de eerste drie wedstrijden werden er twee gewonnen, maar hierna ging het niet best met VUC in de competitie. Samen met Neptunus eindigde VUC op de laatste plaats en volgde er een beslissingsduel om degradatie.
Op 23 mei 1954 speelde VUC en Neptunus in een uitverkocht Sparta-stadion (Spangen) in Rotterdam met 1-1 (doelpunt van VUC door Chris Willemsen) tegen elkaar gelijk, dus volgde er een week later de tweede beslissingswedstrijd. Ditmaal werd VUC-Neptunus gespeeld op een uitverkocht “Houtrust” en wist VUC door een doelpunt van Herman de Vaal deze beslissingswedstrijd met 1-0 te winnen. VUC wist zich hiermee ternauwernood te handhaven in de 2e Klasse.
Voor de drie andere KNVB-elftallen van VUC was het seizoen 1953-1954 een somber jaar. VUC 2, VUC 3 en VUC 4 eindigde alle drie als laatste in hun afdeling en moesten het in het volgende seizoen een niveau lager gaan spelen. VUC 2 kwam hierdoor bijvoorbeeld in de reserve 3e Klasse te spelen en dit werd beschouwd als VUC-onwaardig.

Seizoen 1954-1955

Het seizoen 1954-1955 was vooral het seizoen waarin er in het Nederlandse voetbal een “aardverschuiving” plaatsvond in de vorm van de invoering van het betaalde voetbal. Eind 1953 werd de N.B.V.B. (Nederlandse Beroeps Voetbal Bond) opgericht. Deze Bond had de intentie om per seizoen 1954-1955 een prof-competitie op te gaan zetten naast de bestaande amateurcompetities.
Deze geschiedenis ging uiteraard niet geruisloos aan VUC voorbij. Ging de club spelers betalen of bleef men amateur? De voorstellen van de Bond over invoering van een premiestelsel werden door het VUC-bestuur voorgelegd aan de Buitengewone Ledenvergadering, die op 2 augustus 1954 werd gehouden. Het bestuur van VUC verklaarde dat men principieel tegen betalingen was. Tijdens deze vergadering spreken de leden van VUC zich met 88 tegen 23 stemmen ook uit tegen betalingen. VUC bleef een amateurclub!
In het seizoen 1954-1955 moest er natuurlijk ook nog gewoon gevoetbald worden. VUC werd ingedeeld in de 2e Klasse B samen met VCS, UVS, Fortuna Vl., Gouda, CVV, Leerdam, Unitas, ODS, COAL en HBS (dat na een verblijf van 58 jaar in de 1e Klasse naar de 2e Klasse was gedegradeerd).
De bovenste vijf clubs uit de eindranglijst zouden promoveren naar een nieuw in te stellen 1e Klasse na dit seizoen. Echt vlotten wil het niet met de prestaties van VUC en rond Kerstmis is de club met maar zeven punten terug te vinden in de staart van de ranglijst. Na een kleine opleving eindigde VUC op een negende plaats met 16 punten uit 20 wedstrijden en de doelcijfers 45-54 en miste hiermee de promotie naar de 1e Klasse. Eigenlijk betekende dit degradatie.

Seizoen 1955-1956

Het eerste elftal van VUC werd in dit seizoen ingedeeld in de 2e Klasse A van het district West II, samen met Lugdunum, Neptunus, HBS, HOV, LFC, HVV, Blauw Zwart, VFC, RKAVV, Wassenaar en Wilhelmus.
Met ingang van dit seizoen werd VUC getraind door Freek van der Gijp.
VUC begon dit seizoen redelijk. Van de eerste acht wedstrijden werd er mee één keer verloren. Overigens werden er maar twee duels gewonnen. Na acht wedstrijden nam VUC met met 9 punten een positie in de middenmoot in. Dan werd er maar liefst zes keer op rij verloren en even dreigde er een strijd tegen degradatie. Echter uit de laatste acht wedstrijden werden 11 punten gehaald zodat VUC 1 op een negende plaats eindigde met 20 punten uit 22 wedstrijden en de doelcijfers 39-44.
Op 25 juli 1956 kreeg de cricketafdeling van VUC er een “zomersportzusje” bij. Er werd n.l. een honkbalafdeling opgericht.

Seizoen 1956-1957

VUC 1 was in het seizoen 1956-1957 ingedeeld in de 2e Klasse A West II samen met HVV, Blauw Zwart, Lugdunum, VDL, Spartaan’20, Wassenaar, De Musschen, HBS, LFC, RKAVV en VIOS.
VUC ging de competitie voortvarend van start. HBS, Lugdunum en Blauw Zwart werden verslagen. De vierde wedstrijd tegen sv Wassenaar ging echter met 4-1 verloren, maar daarna volgde weer overwinning na overwinning met af en toe afgewisseld door een gelijkspel. Bij de jaarwisseling had VUC 20 punten uit 12 wedstrijden en bedroeg de voorsprong op de nummer twee liefst 6 punten.
Na de winterstop verspeelde VUC een aantal punten zodat aan de vooravond van de belangrijke wedstrijd tegen de nummer twee HVV het verschil 6 punten was. VUC had echter 24 punten uit 15 wedstrijden behaald terwijl HVV 18 punten had uit slechts 12 wedstrijden.
Op zondag 3 februari 1957 speelde de wedstrijd VUC-HVV zich af voor maar liefst 10.000 toeschouwers. HVV nam de leiding maar Aad Huisman zorgde voor de gelijkmaker. Joop Castenmiller bezorgde uiteindelijk VUC met een kopbal de 2-1 overwinning. Met nog drie wedstrijden te spelen ging VUC aan de leiding met 31 uit 19, voor HVV met 23 uit 17. Toen VUC een week later met 2-0 van VDL in Maassluis won kreeg men pas veel later te horen dat HVV zeer verrassend van Lugdunum had verloren en zodoende was VUC, op een beetje saaie wijze, kampioen geworden.


VUC 1, kampioen 2e klasse seizoen 1956-1957. Staand v.l.n.r. Bep Magito, Gerard Otten, Frans vd Zijden, Piet Clemenkowff, Henny vd Broek, Henny van Zijl, Wout Ruisch en trainer Freek vd Gijp. Zittend Wil Brink, Gerrit Rosbergen, Aad Huisman, Joop Castenmiller Han vd Loos en Wil Albertz.

De kampioenstitel betekende nog niet dat VUC naar de 1e Klasse was gepromoveerd. Daarvoor moest eerst nog een promotiecompetitie afgewerkt worden met drie andere Westelijke 2e Klasse-kampioenen, waarbij voor slechts twee clubs promotie was weggelegd.
Deze promotie-competitie ging tussen OSV uit Oostzaan, DCG uit Amsterdam, DCV uit Krimpen a/d IJsel en natuurlijk VUC. In de laatste wedstrijd van deze promotie-competitie was het erop of eronder voor VUC. OSV was al gepromoveerd. VUC moest naar DCG en beide clubs hadden 5 punten. De wedstrijd eindigde in 3-3 waardoor er een week later een beslissingsduel volgde. Dit duel werd gespeeld op het veld van Velox in Utrecht en werd jammerlijk door VUC met 2-1 verloren. VUC bleef zodoende 2e Klasser.

Seizoen 1957-1958

VUC 1 werd dit seizoen ingedeeld in de 2e Klasse A samen met Laakkwartier, LFC, HBS, VFC, DCV, RKAVV, Vriendenschaar, HVV, Lugdunum, Blauw Zwart en Wassenaar. In de competitie 1957-1958 wil het niet zo vlotten als in het vorige seizoen. In de eerste zes thuiswedstrijden werden slechts 4 punten behaald. Halverwege de competitie wint VUC vier keer op rij en stond zo nog 9 punten achter op koploper Laakkwartier. VUC eindigde uiteindelijk op een zesde plaats met 23 punten uit 22 wedstrijden en de doelcijfers 50-32.
Op 7 maart 1958 krijgt het bestuur van VUC van de leden toestemming om een obligatielening van fl. 20.000,= uit te schrijven ter verbetering van de lichtinstallatie en de accommodatie, in het bijzonder de staantribune aan de Schenkkadezijde.

Seizoen 1958-1959

In de zomer van 1958 werd de houten staantribune aan de Schenkkadezijde afgebroken en vervangen door een betonnen staantribune. De toeschouwerscapaciteit van het VUC-stadion werd hierdoor weer op 15.000 gebracht.
In de loop van het verenigingsjaar 1958-1959 groeide het ledental van VUC van 511 naar 587.
VUC 1 werd in dit seizoen ingedeeld in de 2e Klasse A samen met VFC, LFC, Sliedrecht, HBS, Fluks, Roodenburg, Leerdam Sport, Blauw Zwart, HVV, RKAVV en Wassenaar.
De aanvang van de competitie 1958-1959 was mager, tegen Blauw Zwart werd gelijkgespeeld en van Leerdam Sport verloren. Daarna bleef VUC maar liefst veertien wedstrijden ongeslagen en droomde men als zachtjes over een kampioenschap. De wintermaanden januari en februari brachten vijf punten uit drie wedstrijden, maar de maand maart begon slecht met een 2-1 nederlaag tegen Sliedrecht. Op 15 maart 1959 moest VUC thuis tegen VFC. VUC had voor deze belangrijke wedstrijd 27 punten uit 18 wedstrijden en VFC 23 uit 17. Bij een overwinning van VUC kon de titel zo goed als zeker worden binnengehaald maar het liep geheel anders! VUC verloor thuis met 0-2 van VFC en een week later werd er een zware 4-1 nederlaag geleden tegen Fluks. Zeges op HVV en HBS konden niet voorkomen dat VFC met de titel in de 2e Klasse A aan de haal ging. VUC eindigde als tweede met 31 punten uit 22 wedstrijden met de doelcijfers 63-33.

Seizoen 1959-1960

Op 15 augustus 1959 bestond VUC vijftig jaar en dit jubileum werd groots gevierd. De feestelijkheden namen in totaal 3 weken in beslag. Op 1 en 2 augustus 1959 vonden er verschillende honkbalactiviteiten plaats met als hoogtepunt een honkbalwedstrijd tussen Nederland B en een Amerikaanse legerploeg uit Evreux.
Op 1 en 8 augustus speelde de jeugd van VUC onderlinge voetbaltoernooien en op zondag 9 augustus werden er erewedstrijden gespeeld tussen de VUC-veteranen en een veteranencombinatie van HBS, HVV en Quick.
Op 14 augustus werd de traditionele Oudejaarsavond gevierd in Tivoli, bij welke gelegenheid Nol Lissauer als eerste de gouden speld voor vijftig jaar ononderbroken lidmaatschap ontving. Op de officiële verjaardag van VUC vond een kranslegging plaats en werd de officiële receptie gehouden in Hotel Central. Op 16 augustus vond er in hetzelfde Hotel een galadiner plaats. Op 22 augustus was er een grote feestavond in “de Dierentuin” aan de Benoordenhoutseweg. Tenslotte was er op 23 augustus een onderlinge cricketwedstrijd tussen de Old Fellows en de Young Boys.
VUC 1 werd voor dit seizoen wederom ingedeeld in de 2e Klasse A met als tegenstanders CVV, Neptunus, LFC, De Musschen, Roodenburg, HVV, HBS, VCS, Excelsior’20, Blauw Zwart en RKAVV.
VUC eindigde op een keurige derde plaats met 26 punten uit 22 wedstrijden en de doelcijfers 37-29. CVV werd kampioen met 33 punten. Aan het einde van het seizoen nam trainer Freek van der Gijp afscheid van VUC. Dit bleek echter een tijdelijk vaarwel want in 1962 keerd hij voor nogmaals vijf seizoenen terug.

Seizoen 1960-1961

I het seizoen 1960-1961 werd VUC ingedeeld in de 2e Klasse A samen met Spartaan’20, RFC, DCL, Blauw Zwart, HBS, Roodenburg, Fluks, LFC, Celeritas, HVV en VCS.
O.l.v. nieuwe trainer Huub Geraerts begon VUC de competitie overdonderend met een 7-3 gewonnen wedstrijd tegen Celeritas. Ronnie van der Linden, rechtstreeks vanuit de junioren in het eerste elftal, scoorde in deze wedstrijd maar liefst vier keer. Wat volgde was echter een matig en wisselvallig seizoen. VUC kon zich nooit in de strijd om de eerste plaats mengen maar kwam door het zwakke optreden van VCS ook nooit in degradatiegevaar. VUC eindigde tenslotte op een gedeelde voorlaatste plaats met 16 punten uit 22 wedstrijden en de doelcijfers 39-49. Spartaan’20 werd kampioen, terwijl VCS naar de 3e Klasse degradeerde.

Seizoen 1961-1962

De prestaties van het eerste team in de 2e Klasse A vielen ook in dit seizoen tegen. Het lukte VUC maar net om degradatie te ontlopen. Door de laatste twee competitiewedstrijden te winnen speelde VUC zich uiteindelijk toch nog “veilig” en eindigde men op een negende plaats met 18 punten uit 22 wedstrijden. Overmaas werd kampioen en HVV zou voor het eerst in haar bestaan in de 3e Klasse moeten gaan voetballen. Aan het einde van het seizoen vertrok trainer Huub Geraerts en keerde Freek van der Gijp weer terug.
In het seizoen 1961-1962 vond er een ingrijpende wijziging plaats van de juniorencompetitie in de afdeling Den Haag. De vijf bestaande leeftijdscategorieën werden vervangen door drie leeftijdsklassen, de A-, B-, en C-klassen, met daaronder nog de pupillen.

Seizoen 1962-1963

Het eerste elftal van VUC werd dit seizoen wederom ingedeeld in de 2e Klasse A, ditmaal samen met Roodenburg, Fluks, VFC, RFC, LFC, HBS, Blauw Zwart, EBOH, Emma, Excelsior’20 en Leonidas.
VUC werd voor dit seizoen behoorlijk versterkt door de terugkeer van de voetballers Joop Castenmiller en John Huguenin en de overkomst van spelers van andere clubs n.l. Freddie Eckhardt, Peet Wilbers en Pim van der Meent.
De start van de competitie was niet groots, van de eerste 6 wedstrijden werd er vijf keer gelijk gespeeld en één keer gewonnen. Het zevende duel ging uit bij Roodenburg verloren zodat VUC op een gedeelde vijfde plaats stond met zeven uit zeven en vier punten achterstand op koploper RFC. Vervolgens werd er door VUC drie keer op rij gewonnen van Emma (4-0), Fluks (5-4) en op Houtrust tegen HBS (3-2), maar hierna volgde weer een teleurstellende 3-1 thuisnederlaag tegen EBOH. Tijdens de winterstop, die door sneeuw en ijs maar liefst 3 maanden duurde, stond VUC met 13 punten uit 11 wedstrijden op een tweede plaats achter Roodenburg (13 uit 10 wedstrijden).
Na de lange winterstop behaalde VUC maar liefst tien punten uit zes wedstrijden. Met nog twee wedstrijden te gaan is de stand: VUC en Roodenburg aan kop met 26 punten uit 20 wedstrijden, gevolgd door Fluks en VFC met 24 uit 20. Op 26 mei 1963 winnen alle vier de teams hun voorlaatste wedstrijd waardoor er in de stand niets veranderde. Op de laatste speeldag van de competitie moest VUC naar EBOH in Dordrecht, terwijl Roodenburg op bezoek moest bij HBS. Deze wedstrijden werden gespeeld op 3 juni 1963, Tweede Pinksterdag. HBS bewees VUC een zeer goede dienst door Roodenburg met 1-0 te verslaan. VUC won haar wedstrijd met 3-0 en werd zodoende op de laatste wedstrijddag kampioen van de 2e Klasse A, waardoor het volgend seizoen eindelijk weer in de 1e Klasse mag uitkomen.


VUC 1 seizoen 1962-1963. Staand v.l.n.r. Joop Castenmiller, Piet Clemenkowff, Wout Ruisch, Hennie de Caluwé, John Huegenin, Wim Schijf(leider), Peter Wilbers en Freek van der Gijp(trainer). Zittend Tom de Graef, Gerrit Rosbergen, Han van der Loos, Herman Kelfkens en Fred Eckhardt.

Seizoen 1963-1964

VUC 1 speelde in het seizoen 1963-1964 voor het eerst in zeventien jaar weer in de 1e Klasse. VUC werd ingedeeld in de 1e Klasse B samen met Unitas, CVV, De Musschen, DCV, SVW, ONA, Overmaas, Laakkwartier, TSC, Slikkerveer en Spartaan’20.
VUC deed het bij haar debuut op dit hogere niveau goed. Van de eerste vijf wedstrijden werden er drie in winst omgezet, waaronder de derby tegen Laakkwartier met 4-1. Daarna ging het een stuk minder met drie nederlagen in zes wedstrijden. Al met al stond VUC bij de jaarwisseling nog steeds bij de eerste vier: CVV 11-18, SVW en De Musschen 11-14 en VUC 11-12. En dit bleef ook het beeld gedurende de rest van de competitie. VUC eindigde uiteindelijk op een met DCV gedeelde derde plaats met 25 punten uit 22 wedstrijden en de doelcijfers 33-27. De achterstand op kampioen CVV was inmiddels opgelopen naar negen punten.

Seizoen 1964-1965

Voor aanvang van dit seizoen werd bekend dat VUC op korte termijn haar terrein aan de Schenkkade zou moeten gaan vertrekken. Het nieuwe terrein van VUC zou komen te liggen in de Duivenlandsepolder, het gebied achter de nieuwe wijk Mariahoeve.
VUC 1 werd wederom ingedeeld in de 1e Klasse B met bijna allemaal dezelfde tegenstanders als vorig seizoen. Alleen Papendrecht en UVS hadden de plaatsen ingenomen van Spartaan’20 en Slikkerveer.
VUC begon de competitie sterk met zeven punten uit vijf wedstrijden maar in de daarop volgende elf wedstrijden werden slechts zes punten behaald. VUC zakte door deze slechte resultaten naar de voorlaatste plaats met 13 punten uit 16 wedstrijden. Uit de hierop volgende zes wedstrijden behaalde VUC acht punten maar ook de concurrentie zat niet stil. Met nog één wedstrijd te spelen was ONA al gedegradeerd en was er verder nog van alles mogelijk. UVS en SVW hadden 21 punten, Overmaas en VUC 20 punten en TSC, Laakkwartier en Unitas 19 punten. Op de laatste wedstrijddag stond onder meer UVS-VUC en SVW-Laakkwartier op het programma. VUC speelde zijn laatste wedstrijd tegen UVS met 2-2 gelijk en had het geluk dat van de drie onderstaande ploegen eentje er niet in slaagde te winnen. Laakkwartier verloor met 3-2 en degradeerde door dit resultaat naar de 2e Klasse. VUC eindigde tenslotte op de gedeelde achtste plaats met 21 punten uit 22 wedstrijden en de doelcijfers 28-36. Papendrecht werd kampioen.

Seizoen 1965-1966

Bij aanvang van seizoen 1965-1966 telde VUC 534 leden. VUC 1, wederom spelende in de 1e Klasse B, behaalde pas in de zesde competitiewedstrijd de eerste overwinning. In november 1965 had VUC slechts vijf punten uit zeven wedstrijden behaald. Regen, sneeuw en vorst zorgde ervoor vervolgens voor dat de competitie bijna vier maanden stil lag. Op 1 april 1966 moesten er nog heel wat wedstrijden worden gespeeld in de 1e Klasse B en VUC stond er dan uitgesproken slecht voor. De stand onderin was op dat moment: De Musschen 12-8, VUC 13-8, Papendrecht 12-7 en Overmaas 13-7. Cruciaal was dat VUC binnen enkele weken twee keer van De Musschen won. Met op 19 juni 1966 nog één competitieronde te gaan, was de stand onderaan de ranglijst: Overmaas 21-16, VUC 21-15 en De Musschen 21-14. Omdat VUC haar laatste wedstrijd thuis met 2-0 won van SVW en er dit seizoen maar één club degradeerde uit de 1e Klasse, speelde men zich hiermee in veiligheid. VUC eindigde op een elfde plaats met 17 punten uit 22 wedstrijden en de doelcijfers en de doelcijfers 27-35. Kampioen werd UVS, De Musschen degradeerde dus.
Aan het einde van het seizoen vertrok doelman Rob Boersma van VUC naar PSV en zou later, gemeten het aantal wedstrijden (176), de meest succesvolle VUC-er in het betaalde voetballer worden.

Seizoen 1966-1967

Het eerste elftal van VUC werd in het seizoen 1966-1967 ingedeeld in de 1e Klasse B samen met Unitas, Roodenburg, Overmaas, Gouda, CVV, Neptunus, Papendrecht, EBOH, SVW en DCV.
Het leek er aanvankelijk op dat VUC de rol van middenmoter zou spelen want na zeven wedstrijden bezette VUC de zesde plaats met zeven punten. Hierna volgde  echter niets dan nederlagen en belandde men weer dichtbij de laatste plaats. Met nog vijf wedstrijden te gaan waren er nog maar drie kandidaten voor de degradatieplaatsen: VUC en SVW 17-11, DCV 17-8. VUC ging ineens wel punten halen maar dat gold ook voor SVW. Met op de laatste speeldag SVW-VUC op het programma had VUC met 15 punten één punt voorsprong op SVW, terwijl DCV inmiddels was gedegradeerd. Voor 4.000 toeschouwers nam SVW met 1-0 de leiding en moest VUC vrezen voor een slechte afloop. Jan Mak, Tom de Graef en opnieuw Jan Mak bogen echter de achterstand om in een 3-1 zege en VUC eindigde zo als tiende met 17 punten uit 22 wedstrijden en de doelcijfers 17-30. SVW en DCV degradeerde, Unitas werd kampioen. Na dit seizoen vertrok trainer Freek van der Gijp en hij zou worden opgevolgd door Joop de Kubber.
Het seizoen 1966-1967 was ook het eerste seizoen waarin VUC een aparte trainer, in de naam van John van der Lubbe, voor de jeugd had aangesteld.

Seizoen 1967-1968

VUC 1 werd in dit seizoen ingedeeld in de 1e Klasse B met nagenoeg dezelfde clubs als vorig jaar, zij het dat De Musschen en GSV de plaats hadden ingenomen van de degradanten SVW en DCV.
VUC draaide, o.l.v. nieuwe trainer Joop de Kubber, wederom een moeilijk seizoen, na negen competitieronden stond men onderaan met slechts twee punten uit negen wedstrijden. Hierna ging het iets beter met de prestaties van VUC maar de achterstand was al te groot. UIt de volgende acht wedstrijden werden acht punten gehaald, maar de pech was dat de concurrentie ook haar punten bleven pakken. Van de laatste vijf wedstrijden werden er vier door VUC gewonnen en eenmaal gelijk gespeeld. Dit gelijke spel, uit tegen Ovewrmaas 0-0) deed VUC uiteindelijk de das om. VUC werd uiteindelijk voorlaatste met 19 punten, één punt minder dan Overmaas en degradeerde zodoende , samen met GSV, naar de 2e Klasse.
In de herfst van 1967 kwam vast te staan dat VUC niet naar de Duivenlandse polder achter Mariahoeve zou verhuizen, maar naar het complex aan Het Kleine Loo, dat door de vereniging Duinoord werd bespeeld. De verhuizing zou reeds in de zomer van 1968 haar beslag krijgen, zodat het seizoen 1967-1968 het laatste van VUC aan de Schenkkade was!

Seizoen 1968-1969

VUC stond niet alleen voor een drukke verhuizing maar ook voor het zestigjarig jubileum. Het verenigingsjaar 1968-1969 startte dus in een nieuwe omgeving aan Het Kleine Loo, een complex dat op dat moment van verhuizing nog verre van “af” was. Vanaf het oude complex aan de Schenkkdade verhuisde alleen de overdekte tribune mee. Deze tribune werd aan het begin van dit seizoen aan Het Kleine Loo helemaal opnieuw opgebouwd, zij het nog zonder kleedkamers eronder. De lichtinstallatie van de Schenkkade kon niet worden meegenomen. Met de bouw van het clubhuis moest nog worden begonnen. Het eerste seizoen deed als clubhuis dienst de consumptietent, die sv Duinoord had achtergelaten.
In januari 1969 volgde er een Buitengewone Leden Vergadering, die volledig in het teken stond van de verdere inrichting van het nieuwe complex en de financiering ervan. Benodigd was ongeveer fl.260.000,-, waarvan zo’n fl.240.000,- voor de bouw en inrichting van het clubhuis. Van die fl.260.000,- stond uit acties en de opbrengst van de verhuizing ongeveer fl.160.000,- reeds ter beschikking, zodat er een te overbruggen verschil van om en nabij fl.100.000,- bestond. Het bestuur vroeg en kreeg toestemming van de leden om deze fl.100.000,- te lenen. Er werd een bouwcommissie benoemd en op 1 april 1969 ging de eerste paal van het nieuwe clubhuis de grond in.


Het nieuwe clubhuis in aanbouw.

Intussen moest er ook nog gevoetbald worden en wel een Klasse lager dan in het vorige seizoen. VUC 1 werd ingedeeld in de 2e Klasse A van district West II samen met RVC, Blauw Zwart, HBS, Laakkwartier, Alblasserdam, Alphen, Leonidas, ODB, ODS, DHL en VFC.
In nasleep van de verhuizing speelde VUC in eerste instantie slechts uitwedstrijden. VUC begon niet goed aan het seizoen en na elf wedstrijden raakte de club in de degradatiezone verzeild met slechts één punt voorsprong op Alphen en ODS, die de voorlaatste plaats deelden. Van de resterende wedstrijden werd er maar één keer verloren, zodat VUC zich toch nog vrij eenvoudig in veiligheid speelde. VUC eindigde op een zevende plaats met 21 punten uit 22 wedstrijden met de doelcijfers 24-28. RVC werd met grote voorsprong kampioen en DHL en VFC daalden af naar de 3e Klasse. Trainer Joop de Kubber nam na dit seizoen afscheid van VUC.

Seizoen 1969-1970

De maand augustus van 1969 stond bijna geheel in het teken van de viering van het zestigjarig bestaan van VUC. Hoogtepunt was de opening op 15 augustus 1969 van het nieuwe clubhuis, het Pinquin -Paviljoen, en van het Pinquin-Nest, de tot jeugdhonk verbouwde oorspronkelijke Duinoord-kantine.
VUC 1, o.l.v. nieuwe trainer John van der Lubbe, werd dit seizoen ingedeeld in de 2e Klasse A samen met Lugdunum, Alblasserdam, Leonidas, DHC, HBS, ODB, LFC, Laakkwartier, Blauw Zwart, Naaldwijk en Alphen.
VUC draaide een redelijk goed seizoen, waarin het geruime tijd kansen behield o het behalen van het kampioenschap. De ploeg begon met vijf wedstrijden zonder nederlaag maar de zesde wedstrijd werd met 1-0 verloren van het onderaanstaande ODB, een tegenvaller. De zevende wedstrijd, thuis tegen Lugdunum, ging ook verloren maar daarna volgde er weer acht wedstrijden zonder nederlaag. Door de strenge winter kon er 10 zondagen achter elkaar niet gevoetbald worden. Vervolgens was het al april en de stand bovenaan de ranglijst is: Lugdunum 14-20, Alblasserdam 15-20, VUC 15-18. Een zware nederlaag met 4-0 uit bij DHC maakte een einde aan de hoop op de titel. VUC eindigde uiteindelijk op een keurige derde plaats met 24 punten uit 22 wedstrijden en de doelcijfers 28-28. Lugdunum werd kampioen terwijl Naaldwijk en Alphen degradeerden.

Seizoen 1970-1971

De Algemene Leden Vergaderingen van 14 en 21 augustus 1970 stonden in het teken van de enorme groei van de jeugdafdeling van VUC. Er was sprake sprake van een toename met 150 nieuwe jeugdleden. De leden kiezen uiteindelijk voor de invoering van een wachtlijst, met dien verstande dat deze niet geldt voor kinderen van VUC-leden.
VUC 1 werd voor seizoen 1970-1971 ingedeeld in de 2e Klasse A samen met Xerxes, DHC, Wilhelmus, Blauw Zwart, ODB, Spartaan’20, LFC, ONA, TOGB, HBS en Laakkwartier.
VUC begon de competitie met vier gelijke spelen, een nederlaag tegen ODB en een 2-1 overwinning bij Laakkwartier. Met zes uit zes stond men drie punten achter op de koploper ODB. De rest van het kalenderjaar 1970 volgde nog vijf gelijke spelen plus een 3-2 zege op Blauw Zwart. Bij de jaarwisseling stond VUC op een vijfde plaats met vijf punten achterstand op nummer één Wilhelmus. In februari en maart 1971 werden vijf punten uit vijf wedstrijden gehaald, waarbij een 5-0 overwinning op het hooggeplaatste ODB eruit springt. Met 18 punten uit 17 wedstrijden en maar drie, vier verliespunten minder dan Xerxes en Wilhelmus, die aan kop stonden, waren er nog steeds kansen op het kampioenschap, te meer omdat VUC nog tegen deze twee ploegen moest voetballen. Maar helaas, VUC behaalde uit die laatste vijf wedstrijden niet meer dan een punt per wedstrijd en eindigde zodoende op een vierde plaats met 23 punten uit 22 wedstrijden en de doelcijfers 31-22. Xerxes werd klampioen terwijl HBS en Laakkwartier naar de 3e Klasse degradeerde.

Seizoen 1971-1972

Het eerste voetbalelftal van VUC werd in het seizoen 1971-1972 ingedeeld in de 2e Klasse A samen met DRL, Wilhelmus, TOGB, LFC, DHL, Naaldwijk, Blauw Zwart, DHC, Leonidas, ONA en ODB.
VUC begon de competitie goed door thuis met 1-0 van ODB te winnen, echter daarna volgde een 3-1 nederlaag bij LFC. Hierna bleef VUC een serie wedstrijden ongeslagen. Op 1 november 1971 heeft men 9 punten uit zeven wedstrijden en stond het op de met LFC gedeelde tweede plaats met één punt achterstand op TOGB. In november en december werden zeven punten uit zes wedstrijden gehaald, teleurstellend was de 4-2 thuisnederlaag tegen Blauw Zwart. Bij de jaarwisseling had VUC 16 uit 13 en stond het op een tweede plaats, ditmaal met één punt achterstand op koploper Wilhelmus. LFC, TOGB en DRL waren ook nog in de race om de titel.
De eerste wedstrijd van het nieuwe jaar was gelijk een topper, Wilhelmus-VUC. Een kwartier voor tijd leidde VUC nog met 3-1 maar moest op het einde nog een 3-3 gelijkspel toestaan. Een weel later werd er teleurstellend van middenmoter DHL verloren maar daarna volgden er weer enkele zeges. Aan de vooravond van de wedstrijd VUC-Wilhelmus was de stand bovenaan: VUC en Wilhelmus 20-26, DRL 20-25. VUC-Wilhelmus, gespeeld op Tweede Paasdag, eindigde in 0-1 met de winnende Voorburgse goal in de slotfase. Met deze nederlaag waren de titelkansen van VUC wel zo ongeveer verkeken.
Omdat Wilhelmus zeer verrassend de laatste wedstrijd verloor ging DRL er met de titel vandoor. VUC eindigde samen met Wilhelmus op een tweede plaats met 28 punten uit 22 wedstrijden en de doelcijfers 36-23.

 

Seizoen 1972-1973

De zondag 2e Klasse A van de KNVB van het district West II was in het seizoen 1972-1973 uit de volgende clubs samengesteld: Blauw Zwart, DHC, DHL, Laakkwartier, LFC, Lugdunum, Naaldwijk, RKAVV, Texas, TOGB, VUC en Wilhelmus.

VUC moest het dit seizoen doen zonder Bob Vosmaer, Dick Hoogendorp en Leslie Hazelzet, die naar elders waren vertrokken. Tegenover hun wegvallen stond de terugkeer van Bob van Roon en Jan Holleman en de komst van de nieuwelingen Joop Pronk (RVC), Dick van der Zwan (Scheveningen) en Joop van Hijkoop (Celeritas).
O.l.v. trainer John van der Lubbe begon VUC het seizoen met een uitwedstrijd tegen Texas en verloor deze met 4-3. VUC had aan het begin van de competitie met veel blessures te maken maar wist toch spoedig de eerste plaats in de 2e Klasse A te bereiken. Begin november zag de ranglijst er als volgt uit: VUC 8-12, Blauw Zwart 8-11, RKAVV 7-9. VUC is dan al zeven wedstrijden ongeslagen. Ook de volgende vier wedstrijden werden niet verloren waardoor de club rond de jaarwisseling nog steeds fier bovenaan stond.
In het nieuwe kalenderjaar was het echter heel lang wachten op een overwinning maar toch bleven VUC’s kampioenskansen intact. Met op de laatste speeldag Wilhelmus-RKAVV en VUC-TOGB op het programma was de stand als volgt: RKAVV 21-26, VUC 21-25 en Wilhelmus 21-24. VUC wint thuis met 3-2 van TOGB, dit was de eerste overwinning sinds 17 december van het vorig jaar. Het wachten was vervolgens op het resultaat van de wedstrijd Wilhelmus-RKAVV. Na een lange wachttijd kwam eindelijk het verlossende bericht uit Voorburg, dat RKAVV had verloren. VUC was kampioen en keerde eindelijk weer terug in de 1e Klasse! 


VUC kampioen 2e klasse seizoen 1972/1973. Staand v.l.n.r. leider Wim Schrijf, Rob van Ginkel, Jan Gerritsen, Hans van Hoek, Ton de Graef, Frank Bok, Nico van der Mark, Ron Stoop, Wim Dopmeier, Trainer John van der Lubben en Jan Hoos. Zittend Joop van Hijkoop, Kick Nibbering, Loek van Noord, ??, Dick van der Zwan, Wim Elligens en Joop Pronk.

Van de 22 competitiewedstrijden werden er door VUC 9 gewonnen, 9 gelijk gespeeld en 4 verloren. Met een puntentotaal van 27 en 31 doelpunten voor en 21 tegen, eindigde VUC dus zoals gezegd op de eerste plaats in de 2e Klasse A. Dit was slechts een punt meer dan de nummers twee Wilhelmus en RKAVV.

Niet alleen voor het eerste elftal was dit een prachtseizoen, ook werden VUC 2, VUC 4, VUC 6, de A1, C1 en de C4 kampioen.

Seizoen 1973-1974

Het eerste elftal van VUC werd dit seizoen ingedeeld in de 1e Klasse B samen met Hermes-DVS, Unitas, Papendrecht, Gouda, UVS, CVV, RVC, Xerxes, Zwijndrecht, Roodenburg en DRL.

Dit seizoen was een uiterst belangrijk seizoen. VUC acteerde niet alleen voor het eerst in vijf jaar weer op het hoogste niveau bij de amateurs, het volgende seizoen zouden er door de KNVB ook drie landelijke Hoofdklassen worden ingevoerd. Voor district West-Nederland hield dit in dat de eerste zeven clubs in de eindstand van de 1e Klasse A- en B zich zouden plaatsen voor de Hoofdklasse A van het volgende seizoen.
De start van de competitie was boven verwachting, VUC won drie van zijn eerste zes wedstrijden en bezette na zes speeldagen de derde plaats. Hierna volgde twee gelijke spelen en drie nederlagen, waardoor VUC behoorlijk op de ranglijst zakte.
VUC gooide het roer om qua spelopvatting en ging behoudender spelen. Er volgde een reeks van zeven duels zonder nederlaag, waarin overigens ook maar één keer de volle winst werd behaald. Met nog één speeldag te gaan stond VUC op de negende plaats met 19 punten uit 21 wedstrijden. VUC was veilig voor “dubbele” degradatie en kon zelfs nog op een zevende plaats eindigen. VUC won thuis met 1-0 van Xerxes maar aangezien RVC won van Unitas eindigde VUC op een achtste plaats en bleef zodoende “gewoon” 1e Klasser.
Het tweede elftal van VUC werd dit seizoen wederom kampioen en slaagde er ditmaal wel in om promotie te bereiken naar de reserve 1e Klasse.

Seizoen 1974-1975

VUC was er dit seizoen vanzelfsprekend op gebrand om alsnog de Hoofdklasse te gaan bereiken. Het moest daarvoor de volgende concurrenten achter zich zien te houden: Xerxes, Roodenburg en Zwijndrecht, de drie tegenstanders van het vorige seizoen die net als VUC zich niet voor de Hoofdklassen wisten te plaatsen, en de acht uit de 2e Klasse gepromoveerde clubs Wilhelmus, DHL, LFC, LenS, EBOH, HION, DHS en HOV. Hoofdtrainer was nog steeds, alweer voor het zesde seizoen, John van der Lubbe.

De competitiestart was wisselvallig. De eerste drie thuiswedstrijden leverde vijf punten op, de eerste vier uitwedstrijden slechts drie. Dan volgt er een ijzersterke periode van VUC met 17 punten uit 9 wedstrijden. Bij de jaarwisseling stond VUC inmiddels op een keurige eerste plaats. Vijf weken later kon alleen nog Xerxes volgen en was de stand bovenaan: VUC 16-25, Xerxes 17-22. Half februari verliest VUC weer eens, op eigen veld nog wel van Wilhelmus met 1-0 voor maar liefst 3.000 toeschouwers. VUC was echter niet meer van het kampioenschap af te houden, al liep het op het eind allemaal net even anders dan gewenst. Op 16 maart 1974 kon VUC bij winst in de thuiswedstrijd tegen LFC de titel binnenhalen echter de wedstrijd eindigde in een 1-1 gelijkspel. Dan moest het maar een week later gebeuren in de uitwedstrijd tegen de laatste concurrent Xerxes waar VUC aan één punt genoeg had. Het werd echter 3-1 voor de Rotterdammers. Pas op 13 april 1974 werd VUC uiteindelijk kampioen zonder zelf in het veld te komen. Xerxes speelde in de inhaalwedstrijd tegen EBOH gelijk waardoor VUC niet meer te achterhalen was. VUC werd dus kampioen met 31 punten uit 22 wedstrijden met de doelcijfers 35-19 en drie punten voorsprong op nummer twee Xerxes.

Seizoen 1975-1976

VUC debuteert in het seizoen 1975-1976 in de Hoofdklasse A die verder bestond uit: CVV, RVC, Hermes-DVS, Unitas, UVS, Elinkwijk, EDO, Aalsmeer, De Spartaan, AFC, SDW, Rood Wit (A) en Zilvermeeuwen.
VUC doet voorafgaande aan de competitie mee aan het Zilveren Bal-toernooi en het Twentse Ros-toernooi. Voor het eerst in haar bestaan wint VUC de Zilveren Bal. Op het Twentse Ros-toernooi eindigde VUC op een vijfde plaats.
In de competitie ging VUC zeer voortvarend van start. Uit de eerste zeven duels werden maar liefst tien punten gehaald. Onderdeel van deze reeks vormde de 3-0 zeges thuis tegen UVS en uit tegen AFC. En een 0-0 in de thuiswedstrijd tegen RVC, die maar liefst 5.000 toeschouwers trok.
Hierna volgde een mindere periode, waarin onder meer stevige uitnederlagen werden geleden tegen Unitas (3-0) en EDO (4-1). Bij de jaarwisseling stond VUC vijfde met 13 uit 12, vier punten achter koploper CVV. In het nieuwe jaar volgde er een tweede sterke serie van tien punten uit zeven wedstrijden, waaronder op 21 maart 1976 een fraaie 3-1 uitzege op het voor deze wedstrijd boven VUC staande RVC.
De stand aan kop na deze wedstrijd was: CVV 19-26, Elinkwijk 19-24, VUC en RVC 19-23. Helaas maakte een week later middenmoter Aalsmeer met 0-1 een einde aan VUC’s ongeslagen thuisrecord. Dit record stond al van februari 1975. Hierna speelde VUC 0-0 tegen Unitas en verloor men met 1-0 van CVV, dat zich na deze wedstrijd kampioen mocht noemen. VUC eindigde uiteindelijk samen met RVC op een gedeelde derde plaats met 31 punten uit 26 wedstrijden en de doelcijfers 33-22.
Aan het einde van dit seizoen nam VUC afscheid, wat betreft het eerste elftal, van Tom de Graef. Tom had bijna zeventien jaar, met meer dan 350 duels, in VUC 1 gespeeld.

Seizoen 1976-1977

Voor het begin van dit seizoen nam VUC wederom deel aan het Zilveren Bal-toernooi, dat voor de tweede achtereenvolgende keer werd gewonnen. In de finale werd met 1-0 van HVV gewonnen.
In het seizoen 1976-1977 speelde VUC voor het merendeel tegen dezelfde clubs als vorig seizoen. Alleen SDW en Zilvermeeuwen waren naar de 1e Klasse gedegradeerd en werden vervangen door DWV en Xerxes. VUC startte zeer verrassend in de Hoofdklasse met drie zeges (Xerxes 2-0, Hermes-DVS 3-1 en RVC 3-0) uit de eerste vier wedstrijden. In de vijfde (sensationele) wedstrijd verloor VUC met 6-4 bij AFC.
Halverwege de competitie stond VUC met 16 punten uit 13 wedstrijden op een derde plaats met twee punten achterstand op koploper DWV.
Na de winterstop veranderde er niet veel in de stand. Op 1 maart had VUC 20 punten uit 16 wedstrijden en stond het vierde met nog steeds maar twee punten achter koploper DWV. Daarna werden de resultaten minder en van de laatste tien wedstrijden werd er slechts eentje gewonnen. VUC eindigde op een zesde plaats met 28 uit 26 en de doelcijfers 36-36. DWV werd kampioen.

Seizoen 1977-1978

In de Hoofdklasse A namen in het seizoen 1977-1978 Neptunus en Blauw-Wit de plaatsen in van de gedegradeerde verenigingen Hermes-DVS en Rood Wit/A.

VUC begon de competitie met twee gelijke spelen tegen CVV en UVS. Daarna werd de ene na de andere wedstrijd gewonnen en zodoende ging VUC halverwege oktober aan de leiding met 14 punten uit 8 wedstrijden. Rond de jaarwisseling stond VUC nog steeds ongeslagen “aan kop” met 25 punten uit 15 wedstrijden, gevolgd door Blauw-Wit (23 uit 15) en EDO (22 uit 15). De wintermaanden januari en februari leverde voor VUC mindere resultaten op. Uit vijf wedstrijden werden slechts vijf punten gehaald. Gelukkig lieten de achtervolgers Blauw-Wit en EDO ook veel punten liggen zodat de voorsprong intact bleef. Met nog drie wedstrijden te gaan was de stand op 2 april 1978: VUC 23-35, EDO en Blauw Wit 23-32 en Aalsmeer 23-31. VUC won thuis met 2-0 van Unitas maar de concurrenten wonnen ook. Een week later werd VUC kampioen van de Hoofdklasse A door uit bij Xerxes 3-1 te winnen. VUC behaalde uiteindelijk 41 punten uit 26 wedstrijden en de doelcijfers 51-24.


VUC 1, kampioen Hoofdklasse A seizoen 1977-1978 met o.a: Kees Mol, Ton Lensink, trainer John vd Lubbe, Rob Alkemade, Peter Roos, Wim Schijf, Fred Gouwetak, Dick vd Meer, Bob Rijpstra, Wim Alkemade, Paul Camminga, Frank Bok, Cor Buytelaar, Floor Klein, Gabri Winkels, Goof van Andel, Pim Westgeest en Jan Gerritzen.

Maar het seizoen was nog niet afgelopen. Samen met Hoogeveen en Geldrop, de kampioenen van de twee andere Hoofdklassen, moest VUC in een hele competitie strijden om het kampioenschap van Nederland bij de zondagamateurs. Helaas lukte het VUC niet om algeheel kampioen te worden bij de zondagamateurs want dit werd uiteindelijk Hoogeveen.
Het succesvolle seizoen 1977-1978 was voorlopig het laatste van trainer John van der Lubbe bij VUC. Na negen jaar VUC’s hoofdtrainer te zijn geweest vertrok hij naar het Wateringse VELO.

Seizoen 1978-1979

Als kampioen van de Hoofdklasse was VUC dit seizoen gerechtigd aan deelname van het toernooi om de KNVB-beker. VUC lootte in de eerste ronde een thuiswedstrijd tegen Eerste Divisie-club Eindhoven en verloor deze op 20 augustus 1978 met 2-3. Wel won VUC in het laatste weekeinde van augustus voor de derde achtereenvolgende keer de “Zilveren Bal”.
VUC moest in dit seizoen zijn titel verdedigen in de Hoofdklasse A, waarin Ilpendam en DHS de plaatsen innamen van de gedegradeerde clubs Unitas en De Spartaan. Naast trainer Van der Lubbe waren ook de spelers Jan Gerritzen (naar VELO), Ton Lensink (naar VIOS), Karel Bouwens (naar RVC) en Rob Alkemade (contract bij Ajax) vertrokken.
Onder leiding van de nieuwe hoofdtrainer Leen Admiraal begon VUC de competitie goed door in de eerste vier wedstrijden zeven punten te halen. Hierna volgde een nederlaag tegen EDO (3-1) en twee gelijke spelen tegen Elinkwijk en Ilpendam. Door winterse omstandigheden kwam de competitie bijna vier maanden stil te liggen. Het gevolg hiervan was dat op 31 maart 1979 VUC pas de helft van de competitieduels er op had zitten. De stand was op dat moment: VUC 13-18, RVC en EDO 11-17. De tweede helft van de competitie werd in nauwelijks twee maanden afgewerkt, zeg maar afgeraffeld. Voor het Pinksterweekeinde, waarin een afsluitend dubbel programma op de agende stond, was de stand bovenaan als volgt: VUC 24-32, RVC 24-31 en EDO 24-30.
VUC liet op Paaszaterdag een duur punt in Amsterdam bij DWV liggen terwijl RVC en EDO wel hun wedstrijden wisten te winnen. Voor de laatste competitiedag op Tweede Pinksterdag stond uitgerekend VUC-RVC op het programma. De winnaar van dit duel mocht zich kampioen noemen, terwijl bij een gelijkspel EDO nog op gelijke hoogte met VUC en RVC kon komen. Voor een uitverkocht huis versloeg VUC RVC, dat getraind werd door Aad de Mos en Karel Bouwens in de gelederen had, met 1-0 door een doelpunt van Wim Alkemade en werd daarmee voor het tweede achtereenvolgende seizoen kampioen in de Hoofdklasse A.
De strijd om het kampioenschap van Nederland bij de zondagamateurs, met EHC uit Hoensbroek en Rohda uit Raalte, werd op verzoek van de betrokken clubs beperkt tot een halve competitie omdat het inmiddels al juni was geworden. VUC verloor met 1-0 van EHC en 3-0 van Rohda en mocht zodoende op vakantie. Rohda werd uiteindelijk landskampioen.

Seizoen 1979-1980

In de Hoofdklasse A komen in het seizoen 1979-1980 de volgende clubs uit: Xerxes, RVC, CVV, Elinkwijk, EDO, Hilversum, AFC, DHC, DWV, Neptunus, UVS, Aalsmeer, Blauw-Wit en VUC.

De eerste competitiewedstrijd van het seizoen deed nog niet vermoeden dat VUC een moeizaam jaar tegemoet ging, UVS werd in Leiden n.l. met 4-1 verslagen. In de volgende zes wedstrijden werden echter slechts drie punten behaald, bovendien wist VUC maar één keer te scoren. Rond de jaarwisseling stond VUC met elf punten uit twaalf wedstrijden op een zevende plaats. Na de winterstop deed het VUC het aanvankelijk redelijk. In acht wedstrijden werd slechts één keer verloren en werden er tien punten vergaard. Echter twee nederlagen in het Paasweekeinde tegen RVC en Neptunus, gevolgd door een 2-0 verlies bij Elinkwijk, brachten VUC in acuut degradatiegevaar. Het bestuur besloot dan in te grijpen en trainer Leen Admiraal werd op non-actief gesteld en Rob Haasjes werd verzocht zijn taken over te nemen. Direct effect had dit nog niet want de wedstrijden tegen Hilversum en CVV werden door VUC ook verloren. Met nog één speeldag te gaan was de spanning om te snijden. Aalsmeer, DWV en VUC hadden 21 punten, UVS 20 en Blauw-Wit 19. VUC ontving op die laatste speeldag Blauw-Wit en wint deze belangrijke wedstrijd door doelpunten van Rob Alkemade, Henk van Dorp en Wim Alkemade. VUC eindigde hierdoor op een gedeelde negende plaats met 23 uit 26 en de doelcijfers 31-37. Xerxes werd kampioen, terwijl Aalsmeer en Blauw-Wit degradeerden.

Het kampioenschap van VUC in 1979 gaf de club dit seizoen opnieuw recht op deelname aan het toernooi om de KNVB-beker in het seizoen 1979-1980. In de eerste ronde won VUC met 1-0 uit bij Achilles’29 uit Groesbeek. In de tweede ronde lootte VUC een uitwedstrijd in het Zuiderpark tegen FC Den Haag. Voor ruim 10.000 toeschouwers liep FC Den Haag pas in het laatste kwartier uit van 2-1 naar 5-1. VUC hield nog een aardig bedrag van f.15.000,= aan dit duel over.

Seizoen 1980-1981

In de Hoofdklasse A namen in het seizoen 1980-1981 Unitas en Zeeburgia de plaatsen in van Aalsmeer en Blauw-Wit. Na een afwezigheid van twee jaar keerde succes-trainer John van der Lubbe weer terug bij VUC.
VUC begon uitstekend aan de competitie, de eerste vijf wedstrijden leverde acht punten op. De zesde wedstrijd bracht de eerste nederlaag op, 1-0 bij EDO. Een week later volgde VUC-DHC, een duel om de bovenste plaats. DHC wist deze topper met 2-1 te winnen. Bij de jaarwisseling stond VUC met 14 punten uit 11 duels op een gedeelde vijfde plaats op slechts één punt achterstand op een kwartet koplopers dat bestond uit DHC, Unitas, Hilversum en Xerxes.
Op 1 april 1981 is de stand als volgt: DHC 18-26, VUC en Xerxes 18-24 en Elinkwijk 18-23. ER was dus nog van alles mogelijk maar VUC kreeg ineens een enorme inzinking. UIt de laatste acht duels werden nog slechts vijf punten gehaald. VUC eindigde op een gedeelde zesde positie met 29 punten uit 26 wedstrijden en de doelcijfers 37-33. DHC veroverde de titel terwijl CVV en UVS degradeerden.

Seizoen 1981-1982

Op de Algemene Ledenvergadering van 18 september 1981 werd Joep Bik gekozen tot de nieuwe voorzitter van VUC i.p.v. Frits Bodaan.
In het seizoen 1981-1982 namen in de Hoofdklasse A RCH en De Musschen de plaatsen in van CVV en UVS. Evenals het vorige seizoen begon VUC goed aan de competitie. Eind november is het team van trainer Van der Lubbe nog ongeslagen en deed het nog volop mee in de strijd om de bovenste plaatsen. Door de strenge en natte winter lag de competitie ruim twee maanden stil. Op 31 januari 1982 wint VUC met 1-0 van RVC, maar de week erop leed men, thuis tegen EDO, de eerste nederlaag. Pas begin maart zat de helft van de competitie erop en was de stand bovenaan de ranglijst: DWV 14-21, Elinkwijk 14-19 en VUC 13-16. In de tweede helft van het seizoen ging het een stuk minder en VUC won geen enkele wedstrijd meer. Op de laatste speeldag van de competitie had VUC nog één punt nodig om zich definitief “veilig” te spelen. Tegen RVC werd het 1-1 en zo eindigde VUC met 22 punten uit 26 wedstrijden één schamel puntje boven de degradatiestreep.
VUC 2 deed het dit seizoen stukken beter en werd kampioen van de reserve 1e Klasse.

Seizoen 1982-1983

In het seizoen 1982-1983 werd VUC ingedeeld in de Hoofdklasse A samen met DHC, DWV, Elinkwijk, Xerxes, AFC, EDO, Zeeburgia, Blauw-Wit, RCH, Unitas, CVV, Hilversum en RVC.
Het nieuwe verjongde team van VUC startte de competitie verrassend sterk. Na zes wedstrijden ging VUC aan de leiding met negen punten uit zes wedstrijden, één punt voor DHC. De zevende speelronde was tegen DHC en VUC verloor deze topper met 1-0. In februari 1983 was VUC nog steeds koploper in de Hoofdklasse A. De stand bovenin was als volgt: VUC 16-21, DHC 15-20, AFC en Elinkwijk 16-19. In de maand maart verloor VUC echter drie opeenvolgende wedstrijden, waardoor de kansen op de titel danig verminderde. VUC haalde uit de laatste zes wedstrijden slechts zes punten en nam uiteindelijk een zesde plaats in met 28 punten uit 26 wedstrijden en de doelcijfers 34-26. DHC werd kampioen en Hilversum en RVC degradeerden naar de 1e Klasse.
Na het seizoen 1982-1983 nam trainer John van der Lubbe definitief afscheid van VUC.

Seizoen 1983-1984

O.l.v. de nieuwe trainer (en oud-eerste elftalspeler van VUC) Jan Hoos werd VUC wederom ingedeeld in de Hoofdklasse A. Wilhelmus en AFC’34 namen ditmaal de plaatsen in van de gedegradeerde clubs RVC en Hilversum.

Voordat de competitie begon won VUC oppermachtig het “Zilveren Bal-toernooi” door in de finale met 4-0 van Verburch te winnen. Echter in de competitie kende VUC een wisselvallige start, uit de eerste zes wedstrijden werden vijf punten gehaald. Hierna volgde, op eigen veld, ook nog eens twee zware 5-1 nederlagen tegen AFC en Elinkwijk. Bij de jaarwisseling stond VUC helemaal onderaan, zij het dat het minder wedstrijden had gespeeld dan de concurrentie. De eerste tien wedstrijden in 1984 leverde VUC tien punten op, waardoor de club zich een aantal plaatsen omhoog werkte. Mede door Kees Mol, die tijdelijk weer naar het eerste elftal was overgeheveld om VUC in veilige haven te loodsen won VUC de laatste vier wedstrijden waardoor de club alsnog op een achtste plaats eindigde met 25 punten uit 26 wedstrijden en de doelcijfers 28-35.

Seizoen 1984-1985

In de maand augustus 1984 vierde VUC haar 75-jarig bestaan. Het jubileumprogramma vermelde een receptie op 17 augustus, een groot aantal toernooien voor de jeugd, senioren en veteranen, de organisatie van het Zilveren Bal-toernooi op 26 augustus, een Ere-wedstrijd tegen PSV op 28 augustus, een zomersportdag op 29 augustus, een reünie op 31 augustus en, ter afsluiting, een feestavond in het Congresgebouw op 1 september.
VUC won wederom het Zilveren Bal-toernooi, ditmaal door Laakkwartier (3-0), HVV (3-1), Quick (1-0) en Verburch (4-0) te verslaan. De op 28 augustus 1984 gespeelde Ere-wedstrijd VUC-PSV eindigde in een 9-1 overwinning voor de Eindhovenaren. Deze wedstrijd werd druk bezocht door 2.500 toeschouwers. VUC-speler Henk van Dorp had het genoegen om de enige treffer van VUC te scoren.

 


Elftalfoto van VUC en PSV t.g.v. het 75-jarig bestaan van VUC in 1984

VUC begon opnieuw wisselvallig aan de competitie, goede overwinningen werden afgewisseld door teleurstellende nederlagen. Op de helft van de competitie was de stand onderaan in de Hoofdklasse A: VUC 13-11, Unitas 11-9, CVV 13-9, Spartaan’20 12-8 en Wilhelmus 12-6. In de tweede helft van de competitie zakte VUC gestaag verder weg. E werden acht wedstrijden op rij niet meer gewonnen terwijl de naaste concurrenten wel punten bij elkaar sprokkelde. Als er op Bevrijdingsdag 1985 ook nog eens met 2-0 wordt verloren van Wilhelmus, is het met het verzet van VUC gedaan. VUC eindigde, samen met Blauw-Wit op een gedeelde laatste plaats met 19 punten uit 26 wedstrijden en de doelcijfers 34-54 en degradeerde zodoende, na tien jaar over het geheel genomen succesvolle jaren in de Hoofdklasse, naar de 1e Klasse.

Seizoen 1985-1986

Op de Algemene Ledenvergadering van 27 september 1985 trad Joep Bik terug als voorzitter van VUC. Een opvolger was niet direct voorhanden zodat George Warris het voorzitterschap ad interim op zich nam.
VUC 1 werd in seizoen 1985-1986 ingedeeld in de 1e Klasse B samen met UVS, Papendrecht, Nieuwenhoorn, Xerxes, Blauw Zwart, Sparta, Sliedrecht, DFC, ADO, Hermes DVS, Oud-Beijerland en HOV.
VUC begon nog redelijk aan de competitie want na zes wedstrijden stond het team van trainer Jan Hoos met zeven punten op een gedeelde vierde plaats met slechts twee punten achter koploper Nieuwenhoorn. Tot aan de jaarwisseling wist VUC slechts eenmaal gelijk te spelen en alle overige wedstrijden werden verloren waardoor VUC wederom onder de degradatiestreep was beland. In het nieuwe jaar begon VUC een goede serie neer te zetten met negen punten uit vijf wedstrijden. Echter achtereenvolgende nederlagen tegen Sliedrecht en (de latere kampioen) UVS maakte de aanhang toch weer nerveus. Met drie overwinningen op rij tegen ADO, DFC en Xerxes speelde VUC zich uiteindelijk toch gemakkelijk in “veiligheid”. VUC eindigde op een vijfde plaats met 23 punten uit 24 wedstrijden en de doelcijfers 32-33.

Seizoen 1986-1987

Ook voor het seizoen 1986-1987 werd VUC 1 ingedeeld in de 1e Klasse B. Ten opzichte van vorig seizoen zijn hieruit UVS (door promotie), Oud Beijerland en HOV (door degradatie) verdwenen. Nieuw erbij gekomen waren Spartaan’20, CVV (beide gedegradeerd uit de Hoofdklasse), HMSH en SVW (de kampioenen uit de 2e Klasse).
VUC draaide een goed seizoen zonder daadwerkelijk uitzicht te krijgen op de titel, daarvoor stak Papendrecht er te ver bovenuit. Wel bleef VUC de eerste acht competitiewedstrijden ongeslagen maar speelde men in deze reeks teveel gelijk. Bij de jaarwisseling stond VUC op een verdienstelijke tweede plaats met 18 punten uit 14 wedstrijden, met een achterstand van vijf punten op koploper Papendrecht. Na een lange winterse periode zonder voetbal volgde er bij VUC een mindere periode waarmee de achterstand op de koploper steeds groter werd. Uiteindelijk eindigde VUC op een vijfde plaats met 29 punten uit 26 wedstrijden en de doelcijfers 39-20, met een achterstand van 11 punten op kampioen Papendrecht.

Seizoen 1987-1988

Op de Algemene Ledenvergadering van 30 oktober 1987 werd Rob Wursten als de nieuwe voorzitter gekozen.
Het eerste elftal van VUC, nog steeds o.l.v. trainer Jan Hoos, werd wederom ingedeeld in de 1e Klasse B. Unitas (gedegradeerd uit de Hoofdklasse) nam de plaats in van kampioen Papendrecht terwijl RKAVV en DCV (de kampioenen van de 2e Klasse) kwamen voor de degradanten Spartaan’20 en CVV.
De start van de competitie was matig, van de eerste zeven wedstrijden werd er slechts één keer gewonnen en drie keer gelijk gespeeld. Halverwege de competitie stond VUC zelfs onderaan met slechts 10 punten uit 13 wedstrijden. Overigens was de achterstand op koploper Xerxes slechts 6 punten. In de eerste drie wedstrijden in het nieuwe jaar werden nog vier punten behaald maar daarna brak er een slechte periode aan. Er werd vier keer op rij verloren en in elf wedstrijden wist VUC niet één keer te winnen. De stand onderaan de ranglijst is op een gegeven moment: DFC 19-16, Hermes-DVS 19-15, VUC en Sliedrecht 19-14 en Sparta 19-13. Tegen het slot van de competitie werd zelfs nog weer een beroep gedaan op Kees Mol maar ook hij kon het tij niet doen keren. Op de voorlaatste competitiedag degradeerde VUC na een 3-0 nederlaag in en tegen Sliedrecht. Op de laatste speeldag won VUC toch nog eens en met maar liefst 7-1 van DFC. Hierdoor behaalde VUC 20 punten uit 26 wedstrijden met een doelsaldo van 36-44.

Seizoen 1988-1989

In het seizoen 1988-1989 werd VUC 1 ingedeeld in de 2e Klasse A samen met Voorburg, Quick (H), Verburch, TONEGIDO, VELO, Rijswijk, SFC, Roodenburg, Lugdunum, Westlandia, Woerden, Altior en SJC. Hoofdtrainer dit seizoen was Rob Jansen, hij volgde Jan Hoos op die naar TONEGIDO was gegaan.
Het was VUC veel aangelegen om uiteraard z.s.m. terug te keren naar de 1e Klasse. Aan de andere kant degraderen er aan het het einde van dit seizoen, in het kader van het terugbrengen van de 1e- en 2e Klasse van veertien naar twaalf teams, maar liefst vijf clubs. VUC begon zwak aan de competitie en het duurde tot de vijfde speeldag voordat de eerste overwinning werd behaald. Bij de jaarwisseling stond VUC onderaan bij de laatste vijf, in de gevarenzone dus. De stand onderin was op dat moment: VUC 12-10, Verburch 11-9, SJC 12-8 en Altior 13-7. Na de winterstop vond VUC eindelijk zijn draai en werden in zeven wedstrijden maar liefst dertien punten behaald. VUC eindigde tenslotte op een vijfde plaats met 29 punten uit 26 wedstrijden en de doelcijfers 36-34. Kampioen werd sv Voorburg terwijl Lugdunum, Westandia, Woerden, Altior en SJC degradeerden.

Seizoen 1989-1990

VUC 1 werd in het seizoen 1989-1990 in de 2e Klasse A ingedeeld samen met TONEGIDO, Spartaan’20, VELO, Verburch, OLIVEO, Quick, Rijswijk, Roodenburg, De Musschen, Blauw Zwart en Overmaas.

In dit seizoen werd bij de amateurs het fenomeen periodekampioenschappen geïntroduceerd. Een periodetitel gaf aan het einde van het seizoen recht op deelname aan een nacompetitie met als inzet één extra promotieplaats. Echter de keerzijde hiervan was dat er een versterkte degradatie werd ingevoerd.
Vanaf de eerste competitiedag vertoefde VUC onderaan de ranglijst. Na vijf speelronden had VUC slechts twee punten en na tien wedstrijden slechts vier punten. Halverwege de competitie herstelde VUC zich enigszins en werden er in zeven wedstrijden zeven punten behaald. Er waren nog volop kansen om de drie degradatieplaatsen aan andere clubs over te laten, maar in de laatste zeven duels werden slechts twee punten behaald. Hiermee was het lot van VUC bezegeld! Van de 22 competitiewedstrijden werden er in totaal slechts 3 in winst omgezet, 6 gelijk gespeeld en maar liefst 14 maal werd er verloren. Met 12 punten, en de doelcijfers 21 voor en 42 tegen, eindigde VUC zodoende op de twaalfde en laatste plaats in de eindrangschikking van de 2e Klasse A en zal in het volgende seizoen voor het eerst in haar tachtigjarige bestaan in de zondag 3e Klasse KNVB moeten gaan spelen.

Seizoen 1990-1991

VUC kwam in het seizoen 1990-1991 uit in de 3e Klasse B met als tegenstanders VIOS, Westlandia, Vredenburch, Wippolder, Laakkwartier, Hoek van Holland, Delfia, LenS, GDA, DWO en DSO.
Na de degradatie van het vorige seizoen hadden een groot aantal spelers VUC de rug toegekeerd. Kees Mol was dit seizoen de nieuwe trainer van VUC.
VUC begon zijn verblijf in de 3e Klasse met een 2-0 overwinning in Rijswijk tegen Vredenburch. Daarna wordt er gedurende lange tijd niet meer gewonnen (slechts twee keer in veertien wedstrijden), maar evenmin vaak verloren (ook twee keer). Pas in het laatste gedeelte van de competitie ziet VUC kans een serie overwinningen neer te zetten. Uiteindelijk eindigde VUC op een keurige tweede plaats met 26 punten uit 22 wedstrijden, vier punten minder dan kampioen VIOS. De tweede plaats gaf recht op deelname aan de na-competitie maar deze verliep teleurstellend. VUC begon in Delft met een 1-0 overwinning bij Delfia. Thuis tegen Wippolder had VUC genoeg aan een gelijkspel om een ronde verder te komer, maar men verloor met 1-2 waardoor het team van trainer Kees Mol de kans op een directe terugkeer naar de 2e Klasse in rook zag opgaan.

Seizoen 1991-1992

Het eerste elftal van VUC werd dit seizoen ingedeeld in de 3e Klasse B, samen met Westlandia, Hoek van Holland, Vredenburch, Quick Steps, Delfia, GDS, ODB, RKSVM, GONA, GDA en Laakkwartier.
Het team van trainer Kees Mol begon voortvarend aan de competitie want de eerste zes wedstrijden leverde maar liefst elf punten op, hetzelfde aantal als medekoploper Westlandia. In de zevende wedstrijd tegen Quick Steps verspeelde VUC een 2-0 voorsprong door in de allerlaatste minuut met 3-2 te verliezen. Na deze nederlaag volgde een inzinking en omdat Westlandia wel bleef winnen, werd de achterstand op de koppositie steeds groter. Bij de jaarwisseling was de stand aan kop van de ranglijst: Westlandia 10-18, Delfia 11-15, VUC 11-13. Na de winterstop herstelde VUC zich maar vooralsnog maar bleef Westlandia ook haar wedstrijden winnen. Begin maart ging de ploeg uit Naaldwijk nog steeds aan kop met 17-27, gevolgd door VUC met 17-21.
Toen kreeg Westlandia ineens een inzinking, in drie speelrondes verzamelde verzamelde de Naaldwijkers slechts één puntje en doordat VUC in deze drie ronden wel de volle buit waardoor het verschil tussen beide ploegen werd teruggebracht naar één punt. Op de laatste speeldag van de competitie stond uitgerekend de wedstrijd Westlandia-VUC op het programma. Als VUC zou winnen was men kampioen, bij ieder ander resultaat was de titel voor Westlandia.
Voor ruim 3.000 toeschouwers was VUC de betere ploeg en nam in de 20ste minuut dan ook de leiding door een treffer van Chris de Jong. Een kwartier na rust moest VUC de gelijkmaker toestaan en in deze stand kwam geen verandering meer. Westlandia werd dus kampioen, VUC restte de nacompetitie. Deze nacompetitie liep echter, net als het voorafgaande jaar, op een teleurstelling uit. In de strijd tussen Delfia en Vredenburch werd VUC op doelsaldo uitgeschakeld.

Seizoen 1992-1993

Op bestuurlijk vlak was 1992 een gedenkwaardig jaar voor VUC. Henk Drabbe, 82 jaar, lag zijn functie van secretaris neer. Henk Drabbe maakte vanaf 1937, met een korte onderbreking, tot 1992 deel uit van het bestuur van VUC.
In het seizoen 1992-1993 kwam VUC wederom in de 3e Klasse B uit, samen met LenS, DSO, Wippolder, Verburch, Vredenburch, GDS, Delfia, RKSVM, Scheveningen, ODB en Quick Steps. Trainer René Pas was de opvolger van Kees Mol.
VUC begon de competitie met een groot aantal gelijke spelen, vijf in de eerste zes wedstrijden. Vier zeges op rij brachten VUC echter op een gedeelde eerste plaats met LenS, met beide vijftien punten uit tien wedstrijden. De topper uit tegen LenS eindigde vervolgens in 0-0. Bij de jaarwisseling sonden LenS en VUC nog steeds gezamelijk aan kop met 19 punten uit 13 wedstrijden. De eerste wedstrijd na de winterstop leed VUC een gevoelig verlies tegen Quick Steps (4-2), de latere degradant waardoor LenS een voorsprong op VUC kon nemen. Het slot van de competitie verliep uiterst teleurstellend voor VUC. In de laatste vijf wedstrijden werd slechts één punt aan het totaal toegevoegd waardoor de club zelfs de nacompetitie misliep. VUC eindigde tenslotte als vierde met 25 punten uit 22 wedstrijden en de doelcijfers 37-29. LenS werd kampioen.

Seizoen 1993-1994

In het seizoen 1993-1994 werd VUC ingedeeld in de 3e Klasse B samen met DHL, Verburch, OLIVEO, GONA, GDS, RAVA, RKSVM, Delfia, Hoek van Holland, Vredenburch en Wippolder.
VUC kende, o.l.v. trainer René Pas een goede competitiestart. Op 31 oktober behaalde men in Poeldijk, door een overwinning van 1-4 bij Verburch, de eerste periodettel binnen. Bij het ingaan van de winterstop ging VUC “op kop” met 18 punten uit 11 wedstrijden met één punt voorsprong op GONA. Op de derde plaats stond DHL met slechts 11 uit 11, zodat de strijd om de titel een onderonsje leek te gaan worden tussen GONA en VUC. Net als in het vorige seizoen leverde de eerste wedstrijd na de winterstop voor VUC de eerste nederlaag op. Naaste concurrent GONA was met 2-1 te sterk en nam door deze zege de koppositie over. VUC leek hierdoor van slag want in de vijf volgende wedstrijden werden slechts vijf punten behaald. Gelukkig deed GONA het niet beter zodat de achterstand op deze club niet groter werd. Half april, met nog vijf wedstrijden te gaan, was de stand als volgt: 1. GONA 17-23, 2. VUC 17-22 en 3. DHL 16-19. Waar GONA het ook verder geheel liet afweten, herstelde VUC zich zodat er een nek-aan-nekrace ontstond tussen VUC en DHL. Op Hemelvaartsdag verloor VUC in Pijnacker met 3-1 van OLIVEO maar ook DHL verloor (van RKSVM). Drie dagen later, op 15 mei 1994, werd VUC kampioen door een 1-0 thuisoverwinning op GONA. Peter van Rijswijk scoorde de enige treffer en door dit resultaat keerde VUC weer terug in de 2e Klasse.
De selectie van VUC die dit kampioenschap binnenhaalde bestond uit o.a: Marcel Buitendijk, Robert Dubbelman, Jeffrey Kettenis, Ron Kneteman, Marco en Marcel Gerla, Peter van Rijswijk, Ronald Trouwborst, Herbert Otten, Jasper van Schip, Harm Huizing, Ed Mientjes, John Petrici, Eric van Galen, Remco Frankhuizen en Norman Zaalblok.

Seizoen 1994-1995

Het gepromoveerde VUC speelde dit seizoen in de 2e Klasse A, samen met VIOS, SJC,  Foreholte, Wilhelmus, RVC, Roodenburg, Verburch, Lugdunum, LenS, Westlandia en Rijswijk. Ook dit seizoen fungeerde René Pas als trainer van VUC.
De eerste twee duels van het seizoen 1994-1995 brachten tegen VIOS en Verburch twee nipte 2-1 nederlagen op. De volgende zes duels bleef VUC ongeslagen, zij het dat er wel maar één keer (2-1 tegen Westlandia) werd gewonnen. Gedurende de wintermaanden werd er echter dramatisch slecht gepresteerd, liefst zeven duels op rij gingen verloren. Deze nederlagen drukten VUC vast op de laatste plaats. In maart werd de selectie van VUC flink uitgedund wanneer er een aantal eerste elftalspelers het vertrouwen in trainer René Pas opzegde, en het bestuur achter de trainer bleef staan. Na dit incident won VUC de eerstvolgende wedstrijd, uit tegen LenS, met 5-3 en ook de daarop volgende wedstrijden, tegen Lugdunum 5-1 en Rijswijk 4-2, werden gewonnen. Deze drie zeges brachten VUC weer terug in de strijd om het behoud van het 2e Klasse-schap. Uiteindelijk wierp de ingezette eindsprint geen vruchten af, de laatste competitiewedstrijd, uit tegen Foreholte, ging met 2-0 verloren en zodoende daalde VUC samen met Westlandia en Rijswijk weer af naar de zondag 3e Klasse KNVB.

Seizoen 1995-1996

In het seizoen 1995-1996 werd door de KNVB een nieuwe puntentelling ingevoerd. Een overwinning leverde tegenwoordig drie punten op i.p.v. twee. Het eerste elftal van VUC werd ingedeeld in de 3e Klasse B samen met Voorburg, DHL, GDS, RKSVM, Hoek van Holland, Westlandia, Rijswijk, RAVA, GDA, Quick Steps en GONA. Trainer bij VUC in dit seizoen was Frank Kuyl, die hiermee René Pas opvolgde.
Halverwege de competitie stond VUC met 16 punten uit 11 duels op de vierde plaats met maar liefst 12 punten achterstand op koploper Voorburg. VUC startte de tweede seizoenshelft dramatisch slecht met vier nederlagen op rij. Het gevolg hiervan was dat VUC niet langer naar “boven”, maar naar “beneden” moest kijken. Tien punten uit de laatste vijf wedstrijden brachten VUC uiteindelijk toch nog vrij gemakkelijk in veilige haven. VUC eindigde uiteindelijk op een negende plaats met 29 punten uit 22 wedstrijden.

Seizoen 1996-1997

Op de ledenvergadering van 25 oktober 1997 werd Rob Wursten benoemd tot Ere-lid van VUC en bereikte Henk Drabbe een mijlpaal van maar liefst zeventig lidmaatschapsjaren.
Het eerste elftal van VUC werd ingedeeld in de 3e Klasse A van het (nieuwe) district West III, met als tegenstanders: RKAVV, HVV, DWO, OLIVEO, Rijswijk, Altior, DoCos, Alkmania, NSV’46 en FC Lisse.
De start van de competitie beloofde weinig goeds. Van de eerste zes wedstrijden werden er vier verloren, waaronder een 7-3 nederlaag tegen HVV en een 5-1 nederlaag tegen Alkmania. Halverwege het seizoen had VUC zijn positie al iets verbeterd en stond met op een zevende plaats met 13 punten uit 10 wedstrijden. De tweede helft van de competitie presteerde het team van trainer Frank Kuijl aanmerkelijk beter. Als half maart thuis koploper DWO wordt verslagen wordt er zelfs min of meer aansluiting bij de kopgroep verkregen maar het herstel was echter net te laat gekomen om nog echt kans te maken op een kampioenschap. Wel pakte VUC dit seizoen de 2e Periode waardoor men een extra kans kreeg voor promotie d.m.v. nacompetitie.
In deze nacompetitie speelde VUC een enerverende “dubbel” tegen HVV. De uitwedstrijd, die werd gespeeld op het terrein van sv Voorburg, eindigde in 2-2. De return liep sensationeel. HVV, met als trainer André Wetzel nam in het eerste half uur van de wedstrijd een 2-0 voorsprong maar Richard Urgert scoorde één keer vlak voor rust en één keer vlak na rust en zodoende stond het weer gelijk (2-2). Na negentig minuten was het nog steeds 2-2 en moest er worden verlengd. VUC wist uiteindelijk na de verlenging met 5-3 te winnen en zodoende moest de club het in de finale, om één plaats in de 2e Klasse, opnemen tegen het Rotterdamse Xerxes. De wedstrijd werd gespeeld op Tweede Pinksterdag op het Juliana Sportpark te ‘s-Gravenzande. Het werd een deceptie voor VUC en de wedstrijd ging uiteindelijk met 4-0 verloren. VUC zou het volgende seizoen opnieuw in de 3e Klasse moeten uitkomen.

Seizoen 1997-1998

O.l.v. de nieuwe trainer Frank Bijloos kwam VUC dit seizoen uit in de 3e Klasse A. In de eerste wedstrijd van het seizoen stond meteen de derby HVV-VUC op het programma. In tegenstelling van de doelpuntrijke duels in de nacompetitie, eindigde deze wedstrijd in 0-0. Vervolgens won VUC vier wedstrijden op rij alvoren het tegen DoCos tegen een 7-5 nederlaag opliep. In de maanden november/december wordt er weer vijf keer achter elkaar gewonnen. In de wedstrijd tegen DOSR in Roelofarendsveen scoorde VUC voor de eerste en enige keer in haar 100-jarige bestaan tien keer in één competitiewedstrijd: 10-1. Rond de jaarwisseling was de stand in de 3e Klasse A aan kop: DWO en HVV 13-30, VUC 12-28 en DoCos 13-25. Na de winterstop kwam VUC niet meer zo goed op gang. Toch bleven de kampioenskansen in stand. Met nog drie duels te spelen was de stand aan de kop van de ranglijst als volgt: VUC en HVV 17-36, DoCos 17-35 en DWO 16-33. Helaas gingen er van de drie resterende wedstrijden van VUC twee verloren, en werd VUC uiteindelijk derde met 39 punten uit 20 wedstrijden. DoCos werd, na een beslissingswedstrijd tegen DWO, kampioen van de 3e Klasse A. VUC moest het in de nacompetitie opnemen tegen DWO. Thuis aan Het Kleine Loo kwam VUC niet verder dan 1-1 en ook in de uitwedstrijd stond er na de reguliere speeltijd een gelijkspel (2-2) op het scorebord. In de verlenging was DWO de gelukkigste (3-2) en moest VUC het volgende seizoen wederom uitkomen in de 3e Klasse.

Seizoen 1998-1999

Het eerste elftal van VUC werd dit seizoen ingedeeld in de 3e Klasse A, samen met RVC/Rijswijk, Altior, Alkmania, HBS, HVV, Scheveningen, Foreholte, UDO, Voorschoten’97, FC Lisse en DOSR. Trainer van VUC was in dit seizoen Dick van der Toorn, die Frank Bijloos had opgevolgd.
In deze competitie staken vanaf de eerste competitiedag RVC/Rijswijk (de nieuwe fusieclub) en VUC ver boven de andere clubs uit. Beide clubs winnen de eerste zes wedstrijden op rij. De onderlinge confrontatie tussen beide clubs vond plaats in de zevende speelronde. Vlak voor tijd wisten de Rijswijkers de 2-1 te scoren waardoor zij deze topper wisten te winnen. Hierna gaven beide clubs elkaar weer weinig tot niets toe waardoor de stand zeven wedstrijden voor het einde van de competitie als volgt was: 1. RVC/Rijswijk 15-39, 2. VUC 15-38. Alles duidde erop dat de returnwedstrijd RVC/Rijswijk-VUC de beslissing moest brengen maar voorafgaande aan deze return verspeelde VUC ineens in twee wedstrijden vijf punten. RVC/Rijswijk-VUC eindigde in 1-1 zodat RVC/Rijswijk ongeslagen kampioen werd van de 3e Klasse A. Voor VUC, dat in 22 wedstrijden maar liefst 52 punten behaalde, restte slechts de nacompetitie. In deze nacompetitie behaalde VUC met groot gemak het klasseperiode-kampioenschap, het versloeg Altior (3-0) en HBS (2-0). In de finaleronde om één plaats in de 2e Klasse moest VUC het opnemen tegen de andere klasseperiode-kampioen Sparta en DSO, de nummer 10 van de 2e Klasse. VUC leverde een uitstekende prestatie door in Zoetermeer DSO met 3-0 te verslaan. VUC had wel de pech dat daarna Sparta tegen het uitgebluste DSO net één doelpunt beter wist te doen (5-1). Het gevolg hiervan was dat Sparta nu aan een gelijkspel tegen VUC genoeg had op te promoveren. VUC-Sparta eindigde in 0-0! In deze wedstrijd schoot Harold Tjaden een aan VUC toegekende penalty op de paal. Voor de vijfde keer in negen jaar slaagde VUC er niet in om een nacompetitie winnend af te sluiten.

Seizoen 1999-2000

Op 15 augustus 1999 bestond VUC precies negentig jaar. Dit jubileum werd gevierd met onder meer een drukbezochte reünie en een grote feestavond. Het bestuur zag er ten tijde van de jubileumviering als volgt uit: Karel Looman (voorzitter), Barry Schrijvers (secretaris),  Emmy van DRunick (penningmeester), Peter Hollander (2e voorzitter), Jan van der Zanden (2e secretaris), Chris Rijnaarts, Jan Looijestein en John van der Lubbe (commissarissen).
VUC 1 werd in het seizoen 1999-2000 ingedeeld in de 3e Klasse A van het district West III met als tegenstanders: SJC, Alkmania, Altior, HVV, Nieuwkoop, DSO, Bernardus, HBS, Voorschoten’97, Foreholte en Kickers’69.
Vanaf de eerste speelronde domineerde VUC het verloop van de competitie. Het team van trainer Dick van der Toorn begon met acht zeges op rij, wat gelijk ook resulteerde in de eerste periodetitel. Pas in de negende competitiewedstrijd, thuis tegen SJC, werd het eerste puntverlies geleden: 2-2.
Bij het ingaan van de winterstop had VUC maar liefst elf punten voorsprong op de nummer twee SJC. Ook na de winterstop bleef VUC maar winnen en speelde men pas in de negentiende speelronde nog een tweede keer gelijk, uit tegen Nieuwkoop werd het 0-0. Op 19 maart 2000 werd met een 4-0 thuiszege het kampioenschap in de 3e Klasse A binnengehaald. VUC beëindigde de competitie met een ongekend puntenaantal van 62 uit 22 en de doelcijfers 66-16.
De selectie van VUC die deze unieke prestatie bewerkstelligde bestond o.a. uit: Robert Hendriks, Francis Nauman, Eus Vink, Jeffrey van Oostrom, Marco van Hoek, Marlon Ramtahalsing, Dennis de Groot, Martijn Sulter, Dennis Appiah, Robert Dubbeldam, Danny Kettenis, Richard Urgert, Michael Krul, Harold Tjaden en Eric van Galen.

Seizoen 2000-2001

In het verenigingsjaar 2000-2001 keerde Rob Wursten terug als voorzitter in plaats van Jan Karel Looman.
Het eerste elftal van VUC moest het in dit seizoen in de 2e Klasse C van district West III opnemen tegen RKAVV, VELO, SJC, Laakkwartier, VCS, DoCos, Alphense Boys, RVC/Rijswijk, VVM, Lugdunum en ADO Den Haag.
VUC begon de eerste wedstrijd van het seizoen met een uitwedstrijd tegen RVC/Rijswijk, de grote concurrent van twee seizoenen ervoor in de 3e Klasse. De terugkeer in de 2e Klasse kon VUC in deze wedstrijd met een fraaie 2-3 overwinning luister bijzetten. VUC trok de goede lijn van de prestaties van het vorige seizoen gewoon door. Eind oktober won VUC thuis met 8-0 van het onderaan staande ADO Den Haag en door deze zege pakte men wederom de eerste periodetitel. Zoals wel vaker het geval bij VUC was geweest kwam het elftal van trainer Dick van der Toorn na de winterstop maar moeilijk op gang. Tegen Laakkwartier werd de eerste nederlaag (1-0) van het seizoen geleden en ook tegen Alphense Boys werden de punten verspeeld (0-0). En toen volgde de returnwedstrijd tegen RKAVV, thuis voor 2.000 toeschouwers. VUC nam al snel de leiding door een doelpunt van Danny Kettenis maar nog voor rust wist RKAVV (met 10 man!) de achterstand om te buigen in een 2-1 voorsprong. Uiteindelijk werd het zelfs 1-3 en door deze resultaten van de laatste weken raakte VUC flink achterop op RKAVV. De stand was nu als volgt: 1. RKAVV 14-35, 2. VUC 13-29. VUC herstelde zich knap door zes achtereenvolgende zeges te behalen met de doelcijfers 20-0 en met nog drie wedstrijden te gaan stond men weer gelijk met RKAVV, beide 47 punten uit 22 duels. Helaas verloor VUC twee van die laatste drie wedstrijden terwijl RKAVV geen fout maakte en dus kampioen werd.
Dit betekende dat VUC nog nacompetitie moest spelen. In de eerste ronde werd Puttershoek verslagen met 2-1 en 0-4 (4x Danny Kettenis). In de tweede ronde / halve finale moest VUC het opnemen tegen DCV. In de uitwedstrijd wist VUC zich met een 3-3 gelijkspel een gunstige uitgangspositie te verwerven maar in de return aan Het Kleine Loo ging VUC vier dagen later echter kansloos met 1-4 ten onder.

Seizoen 2001-2002

Na de gemiste promotie van afgelopen seizoen werd VUC in het seizoen 2001-2002 ingedeeld in de 2e Klasse C van het district West II. Bij VUC was men enigszins verbolgen over het feit dat de KNVB de Haagsche 2e Klassers over 2C en 2D had verdeeld met als gevolg dat VUC de derbies tegen VCS, Laakkwartier, HMSH, ODB en VELO misliep.
Bij VUC hadden een aantal spelers de club verlaten zoals waaronder keeper Robert Hendriks, Eric van Galen en de gebroeders Tjaden maar men kon ook nieuwe spelers verwelkomen zoals Jos van Rijn, Dennis Pronk, Patrick van Pruyssen en Dion de Roo.
Het seizoen 2001-2002 mondde uit in een nek-aan-nek-race tussen VUC, SJC en Olympia. VUC begon de competitie goed met een reeks van zeven ongeslagen wedstrijden, vier overwinningen en drie gelijke spelen. Het achtste duel was de topper tegen koploper Olympia uit, deze werd echter door VUC met 1-0 verloren. Op deze wedstrijd volgde weer een sterke serie van ongeslagen duels. Bij de jaarwisseling ging SJC aan de leiding met 28 punten uit 12 wedstrijden, gevolgd door VUC 27 uit 12 en Olympia met 25 uit 10. Eind maart, met nog vier wedstrijden te spelen, was de stand als volgt: VUC en Olympia 18-41 en SJC 18-38. In de slotfase van de competitie liet VUC het echter afweten. Eerst werd er van UNIO verloren en vervolgens thuis tegen Olympia, dat trouwens ook helemaal van slag was, met 0-0 gelijk gespeeld. Voor de laatste competitieronde was de stand als volgt: 1. SJC 21-47, 2. VUC 21-45 en 3. Olympia 21-43. VUC speelde haar laatste duel thuis tegen HBS gelijk (1-1) waardoor SJC de kampioenstitel in de schoot kreeg geworpen. Voor VUC restte voor de zoveelste keer in de afgelopen jaren deelname aan de nacompetitie die, ook voor de zoveelste keer, op een teleurstelling uitliep. VUC werd in de eerste ronde uitgeschakeld door VELO.

Seizoen 2002-2003

VUC 1 speelde in het seizoen 2002-2003 in de 2e Klasse D waarin de concurrentie bestond uit HBS, Alphense Boys, Excelsior’20, Concordia, VELO, GDA, Laakkwartier, HMSH, GONA, RVC/Rijswijk en Quick(H). De nieuwe trainer van VUC is Chris Treling.
Dit seizoen verliep voor VUC minder dan de vorige twee competities want het eerste elftal speelde geen rol in de strijd om het kampioenschap. Tijdens de winterstop was HBS koploper met 29 punten uit 11 wedstrijden. VUC stond op een vierde plaats met 16 punten uit slechts 8 wedstrijden. Na de winterstop had VUC een slechte serie met slechts één punt uit vier wedstrijden. De maand maart bracht VUC echter weer terug bij de kopgroep met vijf overwinningen op rij. HBS bleef echter onbereikbaar en werd kampioen met een grote voorsprong op Alphense Boys, Excelsior’20 en VUC. Wel plaatste VUC zich met een vierde plaats voor de nacompetitie. In de eerste ronde werd er twee maal van Hellevoetsluis gewonnen, eerst met 0-1 en thuis met 3-2. In de tweede ronde werd VUC teleurstellend uitgeschakeld door Alphense Boys. VUC verloor thuis met 2-1 en uit werd het 1-0.

Seizoen 2003-2004

In het seizoen 2003-2004 kwam VUC in de 2e Klasse C uit tegen de volgende clubs: VCS, VELO, GDA, Laakkwartier, Concordia, SJC, Delft, DHC, HMSH, Den Hoorn en ODB.
VUC begon de competitie goed want in de eerste zes wedstrijden werden zestien punten behaald. Tijdens de winterstop was de stand bovenin de 2e Klasse C als volgt: 1. VELO 12-24, 2. VUC 11-23 en 3. VCS 12-19.
Na de winterpauze zette VUC wederom een sterke serie van zes wedstrijden neer, die veertien punten opleverde. Het leek erop dat VUC, met nog vijf duels te spelen, op zijn sloffen kampioen ging worden, maar in de volgende vier wedstrijden werden echter slechts vier punten bijeen gesprokkeld, terwijl VELO en VCS respectievelijk zeven en negen punten behaalde zodat het nog ongemeen spannend werd. Bij de laatste competitieronde was de stand als volgt: 1. VUC 21-41, 2. VCS 21-40 en 3. VELO 21-39. VUC speelde zijn laatste wedstrijd bij Concordia in Delft. Het team van trainer Chris Treling nam voor de rust een 2-0 voorsprong door doelpunten van Eric van Galen en Hans Apontoweil. Na de rust kwam Concordia terug tot 2-1 maar een tweede treffer van Eric van Galen maakte een eind aan alle onzekerheid. VUC werd eindelijk kampioen en keerde na een afwezigheid van zestien jaar terug in de 1e Klasse.

Seizoen 2004-2005

In het seizoen 2004-2005 werd VUC ingedeeld in de 1e Klasse B samen met VVSB, DCV, Feijenoord, Nieuwenhoorn, RKAVV, Excelsior’20, Leonidas, HBS, Sparta, Olympia en SVW.
VUC begon de competitie met gelijke spelen tegen Sparta, DCV en HBS. Deze wedstrijden werden gevolgd door twee 3-1 overwinningen met aantrekkelijk voetbal tegen Leonidas en Nieuwenhoorn. Helaas verloor VUC hierna twee maal achter elkaar tegen  Excelsior’20 en VVSB. Thuis tegen koploper Feijenoord werd vervolgens met 2-2 gelijk gespeeld waardoor de stand bovenin de 1e Klasse B als volgt was: 1. Feijenoord 9-22, 2. VVSB 8-21 en VUC op een vijfde plaats met 9-13, ver achter de koplopers. Voor de jaarwisseling werd er door VUC nog driemaal verloren waardoor VUC het jaar afsloot met 16 punten uit 13 wedstrijden. Na de winterstop speelde VUC geen rol meer van betekenis in de 1e Klasse B en eindigde uiteindelijk als zesde met 31 punten uit 22 duels en de doelcijfers 45-38. Topscorers dit seizoen waren bij VUC Dominique Broekhuizen met negen en …. doelman Jos van Rhijn met acht treffers.
Het seizoen 2004-2005 kreeg meer kleur doordat VUC tot de finale van de wedstrijden om de districtsbeker van West II was doorgedrongen. De beker werd weliswaar niet gewonnen, maar wel verdiende VUC een plaats in het hoofdtoernooi van de Amstel Cup.
Bij de jaarlijkse lintjesregen eind april 2005 werd Rob Wursten Koninklijk onderscheiden voor zijn grote verdiensten voor de sport, de vereniging VUC in het bijzonder.

Seizoen 2005-2006

In de zomer van 2005 vond de tweede fase plaats van de verbouwing van de kleedruimten onder de overdekte tribune. De vernieuwde kleedkamers werden in september officieel geopend door oud-doelman van VUC, Piet Flipsen.
OP de Algemene Ledenvergadering van 28 oktober 2005 werd Nico de Roo gekozen tot de nieuwe voorzitter van VUC. Nico de Roo volgde hiermee Rob Wursten op, die in twee termijnen in totaal vijftien jaar de voorzittershamer had gehanteerd.
Het eerste elftal van VUC werd dit seizoen wederom in de 1e Klasse B ingedeeld met als tegenstanders: Concordia, SVVSMC, UNIO, DCV, HBS, RKAVV, Excelsior’20, Leonidas, Feijenoord, UVS en Neptunus.
VUC werd dit seizoen getraind door Albert van der Dussen, die Chris Treling had opgevolgd.
Voorafgaande aan de competitie speelde VUC in de eerste ronde van het hoofdtoernooi van de Amstel Cup op eigen veld tegen de Eerstedivisionist MVV. VUC hield de profs in de reguliere speeltijd op 1-1 en moest pas in de verlenging buigen (1-4).
VUC, dat gerekend werd tot de favorieten, begon heel matig aan de competitie. Tegen UVS verloor men onnodig met 2-1 terwijl het thuis tegen SVVSMC niet verder kwam dan een 1-1 gelijkspel. Hierna volgde er een serie van vier gewonnen wedstrijden. Begin november, na negen speelronden, ging VUC inmiddels aan de leiding met twintig punten, gevolgd door Neptunus en Leonidas met zestien punten. Hiermee had VUC wel in ieder geval de eerste periodetitel op zak. Hierna maakte VUC een aantal “slippertjes”. Bij de jaarwisseling zag de stand aan kop er als volgt uit: VUC en Feijenoord 13-24 en Neptunus 13-23, hiermee was de spanning weer helemaal terug.
VUC kwam goed uit de winterstop, in vijf wedstrijden werden dertien punten behaald. Op 1 maart 2006 stond VUC weer alleen bovenaan in de 1e Klasse B met 17-34, gevolgd door Neptunus 17-31, UVS 16-28 en Feijenoord 17-28. Puntverlies tegen de lage middenmoters RKAVV en UNIO leidde weer een spannende slotfase in, waarin VUC nog slechts één puntje voorsprong op Neptunus had. VUC en Neptunus hadden beide op de laatste speeldag een zeer lastige uitwedstrijd op het programma staan. VUC moest naar Leonidas, dat bij winst nog de derde periodetitel kon binnenhalen en Neptunus moest naar Feijenoord. Na een 0-0 ruststand werd Leonidas in de tweede helft opzij gezet (0-2) en hierdoor werd VUC kampioen. Na 21 jaar keerde VUC weer terug in de Hoofdklasse.

Foto van 7 mei 2006, toen VUC door een 0-2 overwinning bij Leonidas na een nek aan nek race met Neptunus kampioen werd in de 1e klasse en na 21 jaar weer in de Hoofdklasse terugkeerde.
Bovenste rij v.l.n.r: Albert vd Dussen (trainer), Foad Arab, Bas Lensink, Mario Lopes de Brito, Dennis Pronk, Soenil Malaha en Jason Schelfhout
Onderste rij v.l.n.r: Steve Kenepa, Rick van Rijswijk, Michael Nieuwenburg, Dominique Broekhuizen, Stephan Pijpers en Max de Jong.

Net als het eerste elftal van VUC promoveerde ook het tweede elftal, via de nacompetitie, naar de reserve Hoofdklasse en ook werd VUC 4 kampioen van de reserve 3e Klasse. Het was dus een zeer succesvol seizoen voor de vereniging.

Seizoen 2006-2007

VUC 1 moest het bij de terugkeer in de Hoofdklasse A opnemen tegen Argon, Elinkwijk, ADO’20, VVSB, AFC, Turkiyemspor, Haaglandia, DWV, Omniworld, Hilversum, TONEGIDO, Hollandia en Excelsior’20.
Het team van trainer Albert van der Dussen vierde zijn terugkeer in de Hoofdklasse met een overwinning in Amsterdam tegen AFC in een wedstrijd met een sensationeel slot. VUC stond kort voor tijd met 1-2 voor toen twee spelers tegen een rode kaart aanliepen. Met negen man moest VUC in blessuretijd de gelijkmaker toestaan en leek het zelfs rijp voor de knock-out, als Steve Kenepa op eigen helft vlak voor de dugout een vrije trap in één keer over de te ver voor zijn doel staande AFC-keeper heentilt, 2-3! Ook de tweede wedstrijd, uit tegen Omniworld, werd gewonnen maar hierna volgde er drie nederlagen op rij en stond VUC weer met beide benen op de grond. Na 8 wedstrijden stond VUC op een keurige zesde plaats met 13 punten en iets later ging men de winterstop in met 17 punten uit 11 wedstrijden. De voorsprong op de drie onderste ploegen uit de Hoofdklasse A was maar liefst 9 punten. Tijdens de winterstop maakte trainer Albert van der Dussen bekend dat hij VUC aan het einde van dit seizoen ging verlaten en per seizoen 2007-2008 bij Haaglandia SW aan de slag ging. Bij toeval mocht het zo zijn dat VUC de eerste wedstrijd na de winterstop thuis tegen Haaglandia moest aantreden. De met veel spanning tegemoet geziene derby liep uit op een anti-climax. Bij een 1-0 voorsprong voor VUC werd de wedstrijd gestaakt. Enkele dagen later werd Haaglandia door de KNVB als schuldige aangewezen en omdat de Rijswijkse club nog een voorwaardelijke straf had staan werd men per direct uit de competitie genomen waardoor de stand in de Hoofdklasse op z’n kop werd gezet. Zes weken later won Haaglandia het kort geding tegen deze strafmaatregel en zag de Bond zich gedwongen om de uitsluiting ongedaan te maken waardoor nogmaals de stand moest worden gewijzigd. VUC bleef inmiddels zijn puntjes bij elkaar sprokkelen en eindigde uiteindelijk op de achtste plaats met 36 punten uit 26 wedstrijden. De kampioenstitel was voor Argon, terwijl Excelsior’20, Hilversum en TONEGIDO degradeerden.
Toch won VUC in het seizoen 2006-2007 een prijs. Op 26 mei 2007 werd op een bomvol Houtrust voor het eerst de AD/HC Cup gewonnen door in de finale Haaglandia te verslaan. Fouad el Hamdaoui scoorde het enige doelpunt.

Seizoen 2007-2008

In het seizoen 2007-2008 werden in de Hoofdklasse A de plaatsen van de gedegradeerde clubs ingenomen door Westlandia, DWS en DCV. De VUC selectie had voor dit seizoen geen ingrijpende wijzigingen ondergaan. Wel had het bestuur van VUC trainer Edwin Vurens als opvolger van Albert van der Dussen aangetrokken. Edwin Vurens was oud-international en oud-speler van o.a. Sparta, FC Twente en Roda JC.
De competitiestart van VUC was dramatisch slecht. In de eerste negen competitiewedstrijden werd geen enkele keer gewonnen en slechts drie keer gelijk gespeeld. Gelukkig voor VUC bleek dat DWS en DCV het nog minder deden dan VUC. Tegen DWS en DCV wist VUC nog wel te winnen waardoor de stand onderin de Hoofdklasse A bij de jaarwisseling als volgt was: Westlandia 12-11, VUC 11-9, DCV en DWS 12-4. Na de winterstop zette VUC zijn zegereeks voort met fraaie overwinningen op Omniworld (4-0) en Haaglandia (2-1) en een uiterst nuttige zege bij DWS (0-2). Uiteindelijk eindigde VUC als achtste met 36 punten uit 26 wedstrijden, één punt minder dan de nummers 6 en 7, maar ook slechts drie punten meer dan de nummer twaalf DWV. Hollandia werd met grote voorsprong kampioen terwijl DCV en DWS degradeerden.
In het seizoen 2007-2008 speelde VUC ook met een standaardteam in de 5e Klasse van het zaterdagvoetbal. VUC eindigde als derde achter kampioen Polanen en SVOW.
In maart 2008 verscheen de laatste gedrukte versie van de Pinguïn Post. Met ingang van april 2008 verscheen de Pinguïn Post in digitale vorm op de website van VUC.

Seizoen 2008-2009

Op 15 augustus 2008 vierde VUC zijn 99ste verjaardag en ging het zijn honderdste jaar in.
In het seizoen 2008-2009 namen in de Hoofdklasse A HBS en Hilversum de plaatsen in van de gedegradeerde clubs DCV en DWS. De verwachtingen voor dit derde seizoen in de Hoofdklasse waren redelijk optimistisch en er werd al gesproken over een plek in het “linkerrijtje”. De start van de competitie kon niet slecht worden genoemd want in de eerste acht wedstrijden werden dertien punten behaald. Echter hierna volgden er vele nederlagen en in deze periode gebeurde er ook van alles buiten het veld. VUC en trainer Edwin Vurens besloten in december dat hun wegen na dit seizoen zullen scheiden. Twee weken later werd trainer Wim Schaap voor seizoen 2009-2010 vastgelegd. Begin maart 2009 stelde het bestuur van VUC Edwin Vurens op non-actief en werd Dick van der Toorn benoemd als interim-trainer voor de rest van het seizoen. De stand onderaan de ranglijst is dan als volgt: HBS 17-19, Omniworld 17-18, VUC 14-13, Elinkwijk 15-13 en DWV 16-10.
VUC streed tot de laatse speeldag voor het ontlopen van de twaalfde (promotie/degradatie)plaats, maar redde het net niet, mede door een groot aantal blessures en schorsingen. In de nacompetitie richtte VUC zich enigzins op door JOS/Watergraafsmeer over twee wedstrijden uit te schakelen.
Nu draaide het allemaal nog maar om één beslissingswedstrijd, op maandag 1 juni 2009 (Tweede Pinksterdag) tegen de naburige 1e Klasser TONEGIDO, de club die trainer Wim Schaap aan het einde van dit seizoen verruilt voor VUC. Hoe kon het zo uitkomen! Op een bomvol en zonovergoten sportpark Houtrust speelde VUC onherkenbaar en deed veteraan Harry de Haas, die voor TONEGIDO zijn laatste wedstrijd speelde, van zich spreken. Met een harde uithaal scoorde De Haas in de eerste helft de enige goal van de wedstrijd en zodoende degradeerde VUC tweeënhalve maand voor zijn honderdste verjaardag naar de 1e Klasse.
Succes dit seizoen was er wel voor het eerste zaterdagteam van VUC. Via de nacompetitie werd er promotie naar de 4e Klasse afgedwongen.

De 100-jarige geschiedenis van VUC

De 100-jarige geschiedenis van VUC werd samengesteld door o.a.: Rob Schamper, Ruud Ackermann, Joep Bik, Ab Bourquin, Piet van der Eijck, Ton Holzenbosch, Hans Klippus, Tom Scholten, Chris Willemsen, Rob Wursten en André de Vries. Onze dank gaat dan ook uit naar al deze personen die heel wat uurtjes in de archieven hebben lopen snuffelen, en uiteraard naar de voetbalvereniging VUC. Wij hopen hiermee dat veel mensen kunnen mee genieten van de historie van deze unieke nostalgische vereniging.

Seizoen 2009-2010

In de maand augustus vierde één van de meest roemruchte clubs uit Den Haag, de Haagse Sportvereniging VUC, op grootse wijze haar 100-jarig jubileum. Op Sportpark Het Kleine Loo, in de wijk Mariahoeve, vonden tal van activiteiten plaatsvinden.
Op zaterdag 15 augustus was er een reünie voor leden en oud-leden, die om drie ‘s middags begon. Tijdens deze reünie vond o.a. de presentatie plaats van het jubileumboek en de eindtrekking van de hoofdprijzen van de jubileumloterij, met als eerste prijs een bedrag van tienduizend euro, een tweede van vierduizend en een derde van tweeduizend euro.

Op zondag 16 augustus vond het Residentie voetbal toernooi plaats. Om 11.00 uur werd er gestart en de finale was om half drie in de middag. De deelnemende clubs waren uiteraard HBS, HVV, Quick en VUC ofwel ruim 400 jaar Haags Amateurvoetbal bij elkaar. Als voorwedstrijden traden de E-junioren van bovengenoemde clubs aan. De prijsuitreiking werd gedaan door oud-betaald voetbalscheidsrechter Mario van der Ende.

Op zaterdag 22 augustus was er dan een receptie voor de Gemeente Den Haag, de KNVB, Sponsors en verenigingen. Deze bijeenkomst is alleen toegankelijk voor genodigden. Een dag later, zondag 23 augustus, was er een Zomersportdag, met wedstrijden tussen oud-cricketers en honk- en softballeden. Op die dag speelde bovendien voor de KNVB-beker VUC 1 en HBS 1 tegen elkaar (14.00 uur).

Maar daarmee waren de festiviteiten nog niet afgelopen, want op zaterdag 29 augustus kwamen de oud-internationals naar Het Kleine Loo. Het eerste team van VUC speelde om 19.30 uur tegen Oud-Oranje, met o.a. in de gelederen zoals Richard Witschge, Michael Mols, Pierre van Hooydonck, Regi Blinker, Winston Bogarde, Stanley Menzo, Michael Reiziger en Peter van Vossen.  Zo’n 1200 toeschouwers zagen de ‘pinguïns’ nipt met 1-0 aan het langste eind trekken.
Na dit jubileumduel namen bij VUC drie spelers afscheid van het selectievoetbal. Bas Lensink, die de aanvoerdersband weer mocht dragen, Kees Thies (die zich alleen nog gaat richten op topzaalvoetbal) en Mark Moen.

Kortom, de jubileumcommissie ‘viering VUC 100 jaar’ onder aanvoering van voorzitter Rob Wursten, hadden alle registers open getrokken.

 

Op de jaarlijkse Algemene Ledenvergadering van VUC op 28 oktober 2009 werd bestuurslid Peter Hollander benoemd tot Erelid. Naast het erelidmaatschap voor Peter den Hollander, werden André de Vries en Berry Schrijvers benoemd tot Lid van Verdienste. De volgende leden ontvingen het Ereteken voor hun 25-jarig lidmaatschap: F.Nauman, R.van Rijswijk, N. Snoek, E. Sulter en R.van Weerd. Dat geldt ook voor O.Brokke, C.Rijnaarts, A.van Strien en M.Steketee, die al 40 jaar lid van VUC zijn. Dan waren er ook nog twee leden die gehuldigd weden vanwege hun 50-jarig lidmaatschap: H.Boerman en F.Bok, terwijl E.Sanders de kroon spant met 60 jaar.
Tijdens deze algemene vergadering van VUC stelde voorzitter Nico de Roo zich beschikbaar voor een nieuwe termijn en werd in die functie dan ook herkozen. Dat geldt ook voor Emmy van Drunick (penningmeester) en bestuurslid materiaal Frits Feekes.

>

De jeugd van VUC werd vanaf dit seizoen begeleid door een nieuwe technische staf. De belangrijkste taak was weggelegd voor Huib van Oostrom Soede. Hij was eerder trainer bij RAVA, Wilhelmus en de jeugd van Sparta. Afgelopen twee jaar was hij trainer van het tweede elftal van de pinguins. Dit seizoen was de 53-jarige Van Oostrom Soede hoofd jeugdopleidingen bij VUC. Daarnaast was hij ook verantwoordelijkheid voor het VUC onder 23 jaar en de B-jeugdselectie. Jan Oosterling werd teammanager van VUC onder 23. Oosterling was de afgelopen acht jaar teammanager van het vlaggenschip van VUC. Het duo Jos van Rhijn en Onno Heinsman ging de A1 trainen, Paul Guyt de C1 en Tolga Turkeri gaat zich bezig houden met de D1. De E1 wordt begeleid door Willem Klaassen. Daarnaast leidde Cecil Carot en Kevin Samson de spelers van de F-selectie en de Mini F op. De selectiespelers spelers Urtje Turhan, Floris Kingma en Quint Ros gingen de trainers assisteren. Moktar Mansourri droeg de zorg voor de medische begeleiding van de jeugd. Het bestuur van VUC was zeer content met deze ontwikkeling en streefde ernaar in de nabije toekomst eigen jeugd op te leiden voor het eerste elftal.

O.l.v. de nieuwe trainer Wim Schaap begon de Hsv VUC meteen uitstekend aan het seizoen 2009-2010 door de Harry de Hartogbeker te winnen. Op een snikheet complex van Laakkwartier aan de Jan van Beersstraat wist jubilaris VUC beslag te leggen op de eerste plaats van het bekendste voetbaltoernooi uit de regio, de Harry de Hartogserie. In een finale, op zaterdag 15 augustus 2009, was VUC de meerdere over gastheer Laakkwartier want door doelpunten van Bram van den berg en Danny Kettenis werd het 0-2.
VUC kwam overigens in deze eindstrijd door eerst Quick met 2-0 (2x Bram van den Berg) te kloppen en vervolgens in de halve finale HBS met 5-1 (doelpunten Bram van den Berg 2x, Dominique Broekhuizen, Jeremy Overbeek Bloem en Ugur Turhan) te verslaan.
Voor het 100-jarige VUC kon het weekend van 15 en 16 augustus sowieso niet op, want er werden twee bekers  in de wacht gesleept. Na de winst van zaterdag in de finale om de Harry de Hartog-beker werd op zondag het eigen Residentie-toernooi een prooi voor de ‘pinguïns’. Het Residentie-toernooi had als deelnemers, naast organisator VUC , de roemruchte clubs als HBS, HVV en Quick.

Na de degradatie van het afgelopen seizoen werd het eerste elftal van VUC dit seizoen ingedeeld in de 1e Klasse B met als tegenstanders DHC, Nieuwenhoorn, Quick, Leonidas, Neptunus, Alphense Boys, HVV, JHR, TOGB, SJC en RKAVV.

Door de vorming van de Topklasse komen er in het seizoen 2010-2011 extra plaatsen vrij in de Hoofdklasse. Bovendien zullen vanaf het seizoen 2010-2011 ook de competities in de 1e Klasse gaan bestaan uit 14- i.p.v. 12 ploegen. Dit betekende dat in dit voetbalseizoen 2009-2010 een verzwaarde promotie regeling gold.

Later hier meer over het seizoen 2009-2010…….

>

Seizoen 2010-2011

Tijdens de Algemene Ledenvergadering van 29 oktober 2010 nam bestuurslid Technische zaken Cindy van Teunenbroek afscheid van zijn functie. Op dat moment was er voor deze functie nog geen opvolger gevonden. Ook tweede voorzitter Peter Hollander en bestuurslid barexploitatie Herman Spaarman traden op de ALV af. Als nieuwe vice-voorzitter van Hsv VUC werd Barry Schrijvers benoemd. Zijn functie als secretaris werd door T. van Rooden ingenomen. Henri de Beer nam de taak van bestuurslid barexploitatie op zich.

>

Seizoen 2011-2012

VUC speelde vanaf dit seizoen weer met een standaardteam in de 4e Klasse op zaterdag. Er werd zelfs een tweede elftal voor de zaterdagcompetitie ingeschreven. De zaterdagtak van VUC bestond hiermee nu uit twee senioren- en één veteranenteam. De club aan ‘t Kleine Loo streefde ernaar in 2014 met vijf teams op zaterdag uit te komen.
Op de zondag was VUC ditmaal in de competitie vertegenwoordigd met negen heren- en twee damesteams. Daarnaast begon VUC dit jaar met zaalvoetbal en had daarvoor een herenteam en twee damesteams ingeschreven.

Maar er was meer nieuws van ‘t Kleine Loo. Vanaf dit seizoen bood VUC onderdak aan Den Haag Lacrosse. De voorzitters Nico de Roo (VUC) en Sara Kraus (Den Haag Lacrosse) tekende hiertoe een intentieverklaring. De leden van Den Haag Lacrosse gingen hiermee volledig meedraaien in het rijke verenigingsleven van VUC. De “pinguins” kregen daarmee een grote positieve impuls. Lacrosse is een teamsport, die wordt gespeeld met tien spelers per team (men’s lacrosse), twaalf speelsters (women’s lacrosse) of 6 spelers (box lacrosse). Elke speler draagt een stick (crosse) met aan het uiteinde een netje, waarin hij of zij de bal houdt. De bedoeling van het spel is om de bal met behulp van de stick in het doel van de tegenstander te schieten, waarbij 1 doelpunt 1 scorepunt oplevert. Lacrosse is een full-contact sport, waarbij men bescherming draagt.

Ook dit seizoen kwam het “Vlaggenschip” van VUC uit in de 1e Klasse B met ditmaal als tegenstanders ADO Den Haag, SJC, Boshuizen, Pancratius, Schiebroek, Quick, Papendrecht, Nieuwerkerk, UVS, Excelsior’20, GDA, HVV en VELO.
Belangrijke aanwinst dit seizoen voor trainer Toon Brakus was de van Top Oss overgekomen speler Charley Jones. Ondanks alle goede bedoelingen werd het een hectisch en dramatisch seizoen voor VUC.
Het begon al met de openingswedstrijd op 4 september thuis tegen Papendrecht (1-1). Door een misverstand tussen de KNVB en VUC kreeg het team van trainer Brakus na dit duel 3 punten in mindering door het opstellen van Dennis Pronk. Volgens de KNVB was Pronk nog geschorst en kreeg hij daarom nogmaals acht wedstrijden schorsing aan z’n broek maar volgens VUC klopte dit niet en ging de club in beroep. Na het gelijke spel (2-2) bij Excelsior’20 en de nederlaag bij GDA (3-2) belandde VUC op de onderste plaats van de 1e Klasse B. Op zondag 25 september kreeg VUC weer wat adem door thuis verrassend met 4-2 van koploper Boshuizen te winnen. In oktober volgde de opmerkelijke uitspraak van de KNVB dat Dennis Pronk alsnog werd vrijgesproken maar VUC alsnog twee i.p.v. drie strafpunten kreeg en de gehele wedstrijd tegen Papendrecht overgespeeld moest worden.

>

De selectie van VUC bereidde zich van woensdag 11 t/m zaterdag 14  januari in Marbella voor op de tweede seizoenshelft.

Later hier meer over seizoen 2011-2012……..

>

Seizoen 2012-2013

>

>

Zeer verheugd kon de Hsv VUC in januari 2013 vermelden dat, in deze moeilijke tijden, de club  in Du Chatenier Vastgoed voor de komende drie jaar een nieuwe hoofdsponsor had gevonden.

Op 30 januari 2013 zette het bestuur van VUC  weer drie vrijwilligers, die zich het afgelopen jaar hadden ingezet voor de club, in het zonnetje. Irma Hollander, Ger Buyten en Hans Klippus ontvingen uit handen van VUC-voorzitter Nico de Roo ‘de bronzen pinguïn’. Dit was een blijk van waardering voor inzet, toewijding en loyaliteit voor deze drie echte clubmensen. Dit drietal was sinds jaar en dag op allerlei vlakken met hart en ziel bezig voor de traditionele vereniging. Hierbij moet men denken aan indeling van de bardiensten, de organisatie van grote jeugdtoernooien en archivering van de historie van VUC.

>

Seizoen 2013-2014

Voor dit seizoen schreef het bestuur van de Hsv VUC 7 seniorenelftallen, 1 veteranenteam en 2 vrouwenelftallen in voor de zondagcompetitie. Voor de senioren zaterdagcompetitie werden 2 elftallen en 1 veteranenteam bij de KNVB ingeschreven. De jeugdafdeling van VUC bestond ditmaal uit 2 B-elftallen, 2 C, 4 D, 5 E, 5 F en 1 Mini-pupillenteam. De zaalvoetbalafdeling van de Hsv VUC bestond dit seizoen uit 3 vrouwenteams.

Wethouder Karsten Klein heeft woensdag 13 november 2013 het 25e “Buurthuis van de Toekomst” in Den Haag op feestelijke wijze geopend. Deze mijlpaal werd gevierd in het clubgebouw van Sportvereniging VUC aan het Kleine Loo. Wethouder Klein: “In april 2012 hebben we het eerste Buurthuis van de Toekomst geopend en ik ben dan ook bijzonder verheugd dat we zo’n anderhalf jaar later dit kunnen vieren.” Een “Buurthuis van de Toekomst” houdt in dat maatschappelijke organisaties gezamenlijk gebruik maken van bestaande accommodaties. Zo stellen bijvoorbeeld sportkantines, verzorgingstehuizen of scholen ruimtes beschikbaar voor andere maatschappelijke organisaties. Door slim gebruik te maken van bestaande gebouwen wordt leegstand vermeden.
In het “Buurthuis van de Toekomst” werken sportclubs, scholen, culturele instellingen en andere organisaties in de wijk met elkaar samen. Zodat bijvoorbeeld de voetbalclub niet alleen een voetbalclub is, maar ook een plek wordt waar mensen samenkomen voor een praatje, voor een cursus of misschien wel voor huiswerkbegeleiding.

>

De indeling van West II zaterdag 4e klasse C was in seizoen 2013-2014 uit de volgende clubs samengesteld; BMT, Duindorp sv, HDV, HVV Hercules Den Haag, KSD-Marine, sv Loosduinen, PGS/VOGEL, RAS, Vredenburch, VUC, Wanica Star, Te Werve, en Wilhelmus.

Wat al langer in de pen zat, werd nu ook officieel. Mark Moen volgende in seizoen 2013-2014 Toon Brakus opv als hoofdtrainer van zondag tweedeklasser VUC. Moen was vorig seizoen nog werkzaam als assistent van Brakus.

<

Seizoen 2014-2015

Het bestuur van de Hsv VUC schreef voor het seizoen 2014-2015 6 seniorenelftallen en 1 veteranenteam in voor de zondagcompetitie. Voor de senioren zaterdagcompetitie werden 3 elftallen en 1 veteranenteam bij de KNVB ingeschreven.
De jeugdafdeling van VUC bestond ditmaal uit 2 B-elftallen, 3 C, 4 D, 5 E, 5 F en 2 Mini-pupillenteams. De zaalvoetbalafdeling van de Hsv VUC bestond dit seizoen uit 3 vrouwenteams.

Na de opening van de Algemene Ledenvergadering VUC van 24-10-2014 werd er stilgestaan bij de leden die Hsv VUC in het afgelopen verenigingsjaar waren ontvallen: dit waren de heren N. de Roo, E. Voswinkel en de dames G. Feekes en D. Maenhout – Koppe.
Berry Schrijvers trad af als vice-voorzitter. Maarten van Heck werd voorlopig waarnemend voorzitter, totdat een nieuwe voorzitter was gevonden. De bestuursfuncties van voorzitter, vice-voorzitter en 2e secretaris waren nog altijd vacant. Rob Haasjes stelde zich wederom beschikbaar als Jeugdvoorzitter. Het bestuur had oud-voorzitter Peter Hollander gevraagd om de ere tekens uit te reiken aan de leden die x-aantal jaar lid waren van de vereniging: 25 jaar: R.E. Dubbeldam en R. Vrolijk, 40 jaar: E. Liem, 50 jaar: H. de Graaf en R. Van Aller en maar liefst 70 jaar: H. Verbiest.

Trainer Mark Moen en VUC hadden de samenwerking met 1 jaar verlengd. Verder zag de technische leiding bij VUC er als volgt uit: Assistent-trainers; Sandro Tarantino en Remo Oudshoorn, verzorger; Bert Molenaar en leiders; Mike Ariës, Karel Holsteijn, Marco Vis en Peter Looijestein.

De 2e Klasse C van de KNVB-zondag was voor het seizoen 2014-2015 uit de volgende clubs samengesteld: BMT, Concordia, Delft, Den Hoorn, Foreholte, GSC ESDO, HVV, FC Lisse, RKDEO, ROAC, Schipluiden, TAC’90, VUC, Wilhelmus.
Er waren dit seizoen in de 2e Klasse C dus veel regio-derby’s te aanschouwen. Uit de Haagse regio trof VUC; BMT, GSC ESDO, HVV, TAC’90 en Wilhelmus. Uit de Delftse regio waren de tegenstanders RKDEO, Concordia, Delft, Den Hoorn en Schipluiden en buiten de regio trof men Foreholte, FC Lisse en ROAC.

VUC begon uitstekend aan de competitie. De openingswedstrijd bij ROAC werd nog wel een 1-1 gelijkspel maar daarna werd er achtereenvolgens RKDEO (8-1), GSC ESDO (0-1) en Den Hoorn (8-0) verslagen. Op zondag 5 oktober raakte VUC in Voorhout haar ongeslagen status kwijt toen er met 1-0 werd verloren bij Foreholte. Hierna volgde er een 1-0 overwinning op BMT, een 0-0 tegen Concordia en een 2-6 overwinning bij HVV. Op zondag 9 november volgde de kraker tussen de nummer 2 VUC (17 punten) en nummer 1 van de ranglijst TAC’90 (20 punten). Aan het Kleine Loo werd VUC met 3-5 verslagen en werd hiermee het gat met de koploper 6 punten verschil. Toch pakte hierna VUC de draad weer op en ging koploper TAC’90 aardig wat punten verspelen. Tijdens de winterstop was de stand bovenaan de ranglijst in de 2e Klasse C als volgt: 1. Wilhelmus 13-26, 2. TAC’90 13-25, 3. VUC 13-22, 4. Foreholte 13-22 en 5. GSC ESDO 13-22. Ongekend spannend dus.

Tijdens de winterstop vertrok de selectie van trainer Mark Moen, samen met een aantal sponsoren, van donderdag 15 januari t/m maandag 19 januari voor wederom een trainingskamp in Marbella Zuid Spanje, om zich daar klaar te stomen voor het vervolg van de competitie, met in de eerste wedstrijd RKDEO als tegenstander.
Dit pakte goed uit want op zondag 25 januari 2015 werd er met 0-2 gewonnen bij RKDEO en vervolgens werden ook sv Den Hoorn (1-4) en GSC ESDO (2-0) verslagen. Foreholte bleek dit seizoen een echte “angstgegner” te zijn voor VUC want ook thuis werd er van de club uit Voorhout verloren (1-2). Dit zou achteraf heel duur puntenverlies voor VUC blijken. Hierna versloegen de mannen van trainer Moen achtereenvolgens BMT (1-2), Concordia (1-2) en HVV (1-0). Na de overwinning op HVV stond VUC met 40 punten uit 20 wedstrijden weer aan kop van de ranglijst in de 2e Klasse C, gevolgd door Wilhelmus (38), Foreholte (37) en TAC’90 (36). Op zondag 29 maart stond TAC’90-VUC op het programma. Het werd uiteindelijk 3-2 voor TAC’90 en hiermee werd het ongekend spannend aan kop van de 2e Klasse. Toen VUC echter hierna van zowel FC Lisse (0-3) en Delft (2-1) verloor kon de titel wel vergeten worden. In de laatste competitieronde speelde VUC 2-2 gelijk bij Wilhelmus. Hierdoor werd TAC’90 kampioen, plaatste Wilhelmus zich voor de nacompetitie en was het seizoen voor VUC gelijk afgelopen.
Met 45 punten uit 26 wedstrijden, en een doelsaldo van 55-32, eindigde VUC op de derde positie van de 2e Klasse C. Topscorer bij VUC 1 werd dit seizoen Jeroen Nagel met 11 doelpunten.

De Hsv VUC mocht dit seizoen maar liefst vijf kampioenen begroeten. VUC 5 werd kampioen van de 3e Klasse B, de C3 van de 6e Klasse 21 L, de D2 van de 5e Klasse 02, de F1 van de 2e Klasse 3 en het 2e team van de vrouwen zaalvoetballers van de 2e Klasse 2. Het opleidingselftal van VUC, o.l.v. trainer Remo Oudshoorn promoveerde dit seizoen naar de reserve eerste Klasse.

Aan het einde van dit seizoen kreeg de Hsv VUC nieuwe kleedkamers. De nieuwbouw, die zo’n drie maanden zou gaan duren, paste in het kader van het ‘Buurthuis van de Toekomst’, het predicaat dat VUC eind 2013 als 25ste vereniging van de gemeente Den Haag kreeg toebedeeld. Om de nieuwbouw te bewerkstelligen, kreeg VUC subsidie van de gemeente en bovendien belangrijke financiële steun van Fonds 1818 (50.000 euro) en het Oranjefonds (25.000 euro). Uiteraard moest de vereniging ook een flinke eigen bijdrage leveren. Een aantal sponsors en leden hadden al steun toegezegd. De voormalige hoofdsponsor, Van Lochem, nam de bouw op zich.
Om het resterende gat in de begroting van de nieuwbouw te dichten, hield VUC op zaterdag 30 mei een veiling en op 6 juni een grote loterij. Onder andere een door Lionel Messi gedragen shirt, waar ook nog eens zijn krabbel op staat heeft zaterdagavond 1.450 euro opgeleverd bij een veiling. De totale opbrengst van de VUC-veiling was boven verwachting: 14.065 euro!

Seizoen 2015-2016

Op zaterdag 22 augustus 2015 was het dan zover! Het zesde Haagse Voetbalhistorietoernooi vond voor de vierde maal plaats op het terrein van VUC. Er namen een recordaantal van (60!) teams van niet meer bestaande voetbalverenigingen uit de regio deel. Het werd een evenement om nooit meer te vergeten. Op een zomerse dag (28 graden en veel zon) begroetten vele duizenden (oud)voetballers en leden elkaar weer op het complex van de Hsv VUC aan het Kleine Loo te Den Haag. Het werd een reuze gezellige dag met een spetterende feestavond. Kortom, in alles een ongekend succes.

Open vrijdag 30 oktober 2015 werd aftredend bestuurslid Harry van Dijk benoemd tot Erelid van de Hsv VUC. Van Dijk ontving deze titel op de Algemene Ledenvergadering uit handen van interim voorzitter Maarten van Heck. Naast Van Dijk werd oud voorzitter Nico de Roo postuum lid van verdienste bij de 106 jarige vereniging. De heren Stok (40 jaar), Strik (50 jaar), Bourquin en Van Dyk (beiden 60 jaar) ontvingen het Ereteken van VUC voor het grote aantal jaren dat zij lid waren van de zwart-witten.

>

Ook startte VUC dit seizoen met 7 tegen 7 35- en 45-plus voetbal op de vrijdagavond.

De zondag 2e Klasse C van de KNVB West II was in het seizoen 2015-2016 uit de volgende clubs samengesteld; BMT, Delft, DOSR, FC Lisse, Foreholte, GSC ESDO, Hillegom sv, HVV, Laakkwartier, RKDEO, ROAC, Voorschoten ’97, VUC en Wilhelmus.

<

De Hsv VUC ging het dit seizoen weer proberen met een standaard elftal op de zaterdag en zou dus weer uit gaan komen in de 4e Klasse. De indeling van het amateurvoetbal voor de regioclubs in district West II seizoen 2015-2016 in de zaterdag 4e Klasse A zag er als volgt uit: Blauw-Zwart, FC Boshuizen, Football Factory, Haagse Hout, vv Leiden, Leidsche Boys, LSVV ’70, Oosterheem, UDO, VUC, VVSB, Wilhelmus en sv Wassenaar.

De spelers van de zaterdag 1 van VUC, die vorig seizoen nog in de reserve competitie speelde, waren bijna allemaal lid van de kerk Tabernacle of David. De formatie van de bekende Haagse trainer Wil Dorland bestond voornamelijk uit Nigeriaanse spelers.
Voor aanvang van de competitie leek het nog goed te gaan met de zaterdag 1 van VUC want de eerste twee bekerwedstrijden tegen WIK (1-1) en HDV (0-0) werd nog gelijk gespeeld. In de derde bekerwedstrijd ging men met 6-1 onderuit bij Quick Steps.
In de competitie ging het echter weer mis. Na nederlagen tegen Leiden (10-1), Haagse Hout (0-6), Oosterheem (4-1), Leidsche Boys (1-3) en LSVV’70 (1-4) kon men op 10 oktober in de uitwedstrijd tegen Roodenburg geen team meer op de been brengen. Oorzaak, onderling gekonkel en een conflict met trainer Dorland. Het bestuur van de Hsv VUC besloot hierna om per direct de zaterdag 1 uit de competitie te halen.

>

>

Het bestuur van de H.s.v. VUC verzocht in maart 2016 bestuurslid Cindy van Teunenbroek een commissie te vormen met de vraag een advies uit te brengen over de toekomst van VUC voor de middellange termijn. Van Teunenbroek stelde een commissie samen bestaande uit een aantal zeer betrokken leden. De leden kwamen uit alle geledingen van de vereniging, zoals de jeugdafdeling, de zaterdagtak en het damesvoetbal. Hiervoor werd gekozen om tot een zo breed en gedegen mogelijk advies te komen. De Commissie bestond uit: Dion de Roo, Erik van Galen, Ferry Jansen, Monique Kriek, Bas Venneman en René Heysteeg.

Seizoen 2016-2017

Het inmiddels traditionele  Haagse Voetbalhistorie Toernooi werd ditmaal op zaterdag 13 augustus 2016 gehouden op het terrein van VUC. Mede dankzij de wederom vele vrijwilligers van VUC werd het weer een geslaagd evenement met gelukkig heel mooi weer.

Op 4 november 2016 vond bij VUC de jaarlijkse Algemene Ledenvergadering plaats. Hierin werd o.a. medegedeeld dat het ledental gelijk was gebleven ten opzichte van het jaar ervoor. Opmerkelijk was wel de groei van het seniorenvoetbal op zaterdag. Tegenover acht zondagteams kende de Hsv VUC dit seizoen zes zaterdagteams. Dit maakte het voor het bestuur noodzakelijk om op zoek te gaan naar een coördinator voor het seniorenvoetbal op zaterdag.
De aftredende bestuursleden Maarten van Heck (voorzitter), Theo Booms (tweede penningmeester), Henri de Beer (bestuurslid bar en exploitatie) en Rob Haasjes (voorzitter jeugdcommissie) werden in hun functies herkozen. Eef van Dijk, (60 jaar), Rick van Ginkel en Richard Wursten (beiden 40 jaar) en Maarten van Heck en Piet Kauffmann (beiden 25 jaar) ontvingen de eretekenen voor ononderbroken lidmaatschap van de vereniging.

Het VUC bestuur focuste zich dus al een tijdje op een hechte en gezellige vereniging met een familiaire sfeer. Alle leden moesten op VUC met plezier hun hobby kunnen uitoefenen. De Hsv VUC moest dit voor iedereen faciliteren. Van spelers van het eerste elftal tot de reserves van de laagste senioren- en jeugdteams. Eén en ander was niet mogelijk zonder een strakke organisatie met duidelijke interne communicatie en handhaving van clubregels en afspraken. Om hiertoe te komen waren er een aantal veranderingen noodzakelijk. Dat was het advies van de Commissie VUC 3.0. Op maandag 28 november presenteerde de commissie het advies “VUC gezond op weg naar een prestatieve en gezellige vereniging in 2020”, aan het bestuur van de pinguïns.
De commissie hing het algehele advies op aan een flink aantal (deel)adviezen. Deze (deel)adviezen leidde volgens de commissie tot een vitale sportvereniging voor iedereen. Een aantal deeladviezen pakte het bestuur direct op. Zo werd de muziekinstallatie in het clubhuis per direct vervangen en ging het bestuur zich buigen over de aanleg van een speeltuin. Ook op voetbaltechnisch vlak had de commissie een aantal adviezen bij het bestuur neergelegd. Zo was er dringend behoefte aan een voetbalschool binnen de vereniging. Ook hiermee ging het bestuur direct aan de slag.

Op donderdag 15 december 2016, tijdens de Kerstsoiree, maakte voorzitter Maarten van Heck aan de leden bekend dat de Hsv VUC een tweede kunstgrasveld gaat krijgen. Het bestuur was in stilte ruim een jaar bezig geweest met de kunstgraslobby. Het vitaliteitsrapport van VUC gaf uiteindelijk de doorslag. VUC scoorde op vrijwel alle punten (bijvoorbeeld mogelijkheid tot groei en vitaliteit en dat er meer gebeurt dan alleen voetballen) de hoogste score. De gemeente kon daarom niet anders dan de zo gewenste droom van VUC in vervulling laten gaan. De planning was dat het hoofdveld voor augustus 2017 klaar moest zijn, dat i.v.m. het Haagse Voetbal Historie Toernooi. Geweldig nieuws dus voor de hele vereniging. Zo zouden de jeugdselecties nu de mogelijkheid kunnen krijgen om drie keer per week te gaan trainen en hierdoor extra stappen kunnen maken richting een hoger niveau.

Voor het seizoen 2016-2017 had de KNVB voor een nieuw competitiemodel gekozen. Dit nieuwe competitiemodel ging in de top bestaan uit een Eredivisie, een Eerste divisie, de Tweede divisie, twee Derde divisies en vier Hoofdklassen. In de competities kwam er ruimte voor de beloften-teams van betaald voetbalclubs, die voorheen nog uitkwamen in een gesloten competitie. Sportief gezien was dit een optimale voetbalpiramide. Zoveel mogelijk goede voetballers treffen elkaar in dezelfde competitiestructuur, en clubs kunnen nu bij wijze van spreken doorstoten van de vijfde klasse naar de Eredivisie. De top werd dus in theorie haalbaar voor iedereen en voor elke club. Met andere woorden, voor het eerst sinds de intrede van het betaald voetbal in 1954 werd promotie en degradatie tussen het betaald voetbal en amateurvoetbal mogelijk. Voor het eerste elftal van VUC veranderde er eigenlijk weinig want ook in dit seizoen kwam men gewoon uit in de 2e Klasse van de KNVB.

Er was echter nog een verandering vergeleken met het vorige seizoen. Vanaf het seizoen 2017-2018 ging de KNVB bij het jeugdvoetbal een aantal grote veranderingen doorvoeren. Deze pasten in het streven van de KNVB naar verbetering van kwaliteit en aantrekkelijkheid van het voetbal en spannende competities. Om de overgang geleidelijk te laten verlopen startte men in het seizoen 2016-2017 met de nieuwe aanduiding voor alle jeugdcompetities. De benaming voor de leeftijdscategorieën F tot en met A verdwenen. Daarvoor in de plaats kwamen de gebruikelijke aanduidingen die internationaal al geldde, Onder 19 tot en met onder 9.
De nieuwe benaming werd nu als volgt; Onder 19 (JO19), was voorheen A-junioren, Onder 17 (JO17), voorheen B-junioren, Onder 15 (JO15), voorheen C-junioren, Onder 13 (JO13), voorheen D-pupillen, Onder 11 (JO11), voorheen E-pupillen en Onder 9 (JO9) voorheen F-pupillen. De afkorting ‘JO’ betekent ‘Jeugd onder’. De opgave van teams ging op dezelfde manier als de jaren hiervoor. Alleen heette bijvoorbeeld het B1-elftal voortaan het O17-1 elftal en het D4 team het O13-4 team.

Het bestuur van VUC schreef voor de zaterdagcompetitie 5 seniorenelftallen en 1 veteranenteam en voor de zondagcompetitie 7 seniorenelftallen en 1 veteranenteam in de bij de KNVB. De jeugdafdeling bestond ditmaal uit: 1x JO-19, 2x JO-17, 3x JO-15, 4x JO-13, 5x JO-11, 4x JO-9 en 1x JO-7 teams. De zaalvoetbalafdeling van VUC bestond ditmaal uit 1 heren- en 3 vrouwenteams. Ook in dit seizoen speelde men op vrijdagavond bij VUC 7 tegen 7 35- en 45-plus voetbal.

De zondag 2e Klasse D van de KNVB West II was in het seizoen 2016-2017 uit de volgende clubs samengesteld: Antibarbari, BMT, sv Charlois, Excelsior’20, GDA, GLZ/Delfshaven, HVV, Kocatepe, OHVV, Spartaan;20, VFC, VUC, Wateringse Veld/GONA, Wilhelmus en Xerxes/DZB. Een poule dus met maar liefst 15 verenigingen!

Mark Moen begon aan zijn vierde seizoen als hoofdtrainer van VUC en zag zijn team, door allerlei oorzaken, een slechte competitiestart maken. Uit de eerste 7 wedstrijden werden namelijk slechts 5 punten behaald. Daarna zette VUC dan gelukkig toch de stijgende lijn in, mede door de terugkeer in het elftal van de 40-jarige routinier Danny Kettenis. In de eerste seizoenshelft wist VUC van de 14 wedstrijden er 6 te winnen, 3 gelijk te spelen en werd er 5 keer verloren. Met 21 punten, en de doelcijfers 32-30, ging men alsnog op een zevende positie van de ranglijst de winterstop in. Overigens speelde Danny Kettenis op zondag 18 december tegen HVV (4-0 winst) zijn 350e wedstrijd in VUC 1.

Zoals de laatste jaren gebruikelijk verbleef de selectie van VUC tijdens de winterstop enkele dagen in het Zuid-Spaanse Marbella, om zich op de tweede seizoenshelft voor te bereiden. De Haagse ‘pinquins’ verbleven wederom, van woensdag 11 t/m zondag 15 januari 2017, in het prachtige Hotel El Fuerte.

In de tweede seizoenshelft zagen we een iets beter presterend VUC dat echter helaas net iets tekort kwam voor plaatsing van de nacompetitie. Van de uiteindelijk 28 competitiewedstrijden werden er 13 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en 10 verloren. Met 44 punten, en de doelcijfers 67 voor en 55 tegen, eindigde men op een vijfde positie van de ranglijst van de 2e Klasse D.
Jergo Leijdekkers werd dit seizoen met 22 doelpunten topscorer bij VUC 1.

Bij twee teams van VUC mocht aan het einde van het seizoen 2016-2017 de kampioensvlag in top. De zaterdag 3 werd met 56 punten uit 21 duels kampioen van de 7e Klasse 04 en de JO13-4 met 41 punten uit 16 duels kampioen van de 9e Klasse 05.

Seizoen 2017-2018

De commissie die in maart 2016 was samengesteld door bestuurslid Cindy van Teunenbroek bracht voor aanvang van seizoen 2017-2018 een advies uit over toekomst van VUC voor de middellange termijn. Kort samengevat moest het bestuur van Hsv VUC zich gaan focussen op een hechte gezellige vereniging met een familiaire sfeer. Alle leden moeten op VUC met plezier hun hobby kunnen uitoefenen. VUC moet dit voor iedereen faciliteren. Van spelers van het eerste elftal tot de reserves van de laagste senioren- en jeugdteams. Eén en ander is niet mogelijk zonder een strakke organisatie met duidelijke interne communicatie en handhaving van clubregels en afspraken. Om hiertoe te komen waren een aantal veranderingen noodzakelijk. De commissie presenteerde hiermee “VUC gezond op weg naar een prestatieve en gezellige vereniging in 2020”, aan het bestuur van de pinguïns.

Het was weer druk in het weekend van 19- en 20 augustus op Hsv VUC. Op zaterdag 19 augustus hield de website Haagsevoetbalhistorie weer haar traditionele toernooi voor niet meer bestaande voetbalverenigingen uit de Haagse regio met aansluitend weer een grote feestavond in de bomvolle kantine van VUC. Op zondag 20 augustus werd het voetbalseizoen 2017-2018 traditioneel geopend met het Nico de Roo-toernooi, dat door een team van sv Nootdorp werd gewonnen. De vele vrijwilligers van Hsv VUC hadden zich dit weekend weer van zijn beste kant laten zien.
Op vrijdag 1 september 2018 werd het nieuwe kunstgrasveld van Hsv VUC officieel geopend door wethouder Rabin Baldewsingh. De openingswedstrijd van het gloednieuwe hoofdveld ging tussen Hsv VUC 1 en een team van oud ADO Den Haag. De “pinguïns” wonnen uiteindelijk met 4-1.

De Jaarlijkse Algemene Ledenvergadering van Hsv VUC werd gehouden op dinsdag 31 oktober 2017 in het clubgebouw aan Het Kleine Loo te Den Haag. Bestuurslid jeugdzaken, de heer R.J. Haasjes, gaf hierin aan dat hij om gezondheidsredenen zijn functie met ingang van 1 november 2017 zou neerleggen.
Het bestuur van Hsv VUC werd nu als volgt samengesteld: M.H. van Heck (voorzitter), R.Schamper (secretaris), Mw. E. van Drunick (penningmeester en verenigingsmanager), T.H.A. Booms (2e penningmeester), H. de Beer (bestuurslid bar.expl.zaken), C. van Teunenbroek (bestuurslid Voetbalzaken), Dion de Roo (jeugdvoorzitter), Jan de Jong (hoofd jeugdopleiding) en Joost de Bock (wedstrijdzaken).

Op 20 januari 2018 overleed VUC-clubman en oud jeugdvoorzitter Rob Haasjes op 71-jarige leeftijd. Rob was al een tijd ziek. Een week voor zijn overlijden kreeg Rob Haasjes thuis in Rijswijk nog de Gouden Speld van de KNVB uitgereikt voor zijn verdiensten voor het voetbal.

Het bestuur van VUC schreef dit seizoen voor de zaterdagcompetitie 2 seniorenelftallen en 1 45+ team en voor de zondagcompetitie 6 seniorenelftallen en 2 veteranenteams in bij de KNVB. De jeugdafdeling was in het seizoen 2017-2018 uit de volgende teams samengesteld: 1x JO19, 3x JO17, 2x JO15, 3x JO13, 4x JO11, 1x JO10, 4x JO9, 1x JO8 en 1x JO7-team. De zaalvoetbalafdeling van VUC bestond dit seizoen uit 1 herenteam en 2 damesteams.

De indeling van VUC 1 voor het seizoen 2017-2018 in de zondag 2e Klasse C luidde als volgt; Alphen, DOSR, DSOV, Foreholte, GDA, HVV, KDO, Laakkwartier, Pancratius, RKDEO, ROAC, TAC’90, Teylingen en VUC.

De selectie stond wederom onder leiding van hoofdtrainer Mark Moen en zijn assistenten Sandro Tarantino en Francisco Grant. De VUC-selectie was grotendeels in tact gebleven en was aangevuld met o.a. de nieuwkomers; doelman Steven Verstraten (Katwijk), Kevin van der Poel (Wilhelmus), Dennis van der Poel (Wilhelmus), Burak Sarican (Graaf Willem II VAC), Etienne van Kleef (VELO) en Gino van der Kleij (RKAVV).

De selectie van VUC had hiermee dus de gewenste vorm gekregen en hiermee ging men weer een nieuwe poging wagen om te promoveren naar de 1e Klasse. De eerste seizoenshelft ging redelijk want van de 11 wedstrijden werden er 6 gewonnen, 3 gelijk gespeeld en 2 verloren. Met 21 punten ging VUC, achter koploper DSOV (26 punten) en RKDEO (22) op een derde positie de winterstop in.

Het trainingskamp tijdens de winterstop in het Spaanse Marbella was inmiddels traditie geworden want de selectie van VUC verbleef voor de zevende achtereenvolgende keer in Hotel El Fuerte, waar men zich van 17 t/m 21 januari 2018 op ideale wijze kon voorbereiden op de tweede seizoenshelft.
De mannen van trainer Moen kenden een uitstekende tweede seizoenhelft waarin men op zondag 25 februari de 2e Periodetitel in de wacht wist te slepen en koploper DSOV achterhaalde en zodoende op de titel leek af te stevenen. Echter in de laatste twee competitiewedstrijden verspeelde VUC het kampioenschap door te verliezen van Teylingen en KDO.
Van de uiteindelijk 26 competitiewedstrijden wist VUC er 16 te winnen, 5 gelijk te spelen en 5 te verliezen. Met 53 punten, en een doelgemiddelde van 63 voor en 27 tegen, eindigde men op de tweede positie van de ranglijst achter kampioen DSOV (55 punten).

Hsv VUC 1 moest het nu via de nacompetitie proberen om de lang gekoesterde promotie naar de 1e Klasse af te dwingen. Op zondag 3 juni stond de wedstrijd VUC-TOGB op het programma, die door de ‘Pinguïns’ overtuigend met 3-1 werd gewonnen. Als een week later bij RVC’33 gewonnen zou worden dat promoveerde VUC alsnog naar de 1e Klasse. Dit gebeurde dan ook want door twee doelpunten van Jergo Leijdekkers won VUC met 1-2 en kwam hiermee de lang gekoesterde droom om terug te keren in de 1e Klasse uit.

Op zondag 10 juni 2018 wist VUC in Reeuwijk bij RVC’33 promotie naar de zondag 1e Klasse te bewerkstelligen en dat werd dan ook groots gevierd.

Topscorer dit seizoen bij Hsv VUC 1 werd Jergo Leijdekkers met maar liefst 24 doelpunten.

Dit seizoen kon er bij drie teams van Hsv VUC de kampioensvlag in top. De VE1 werd kampioen van de 2e Klasse 1, de JO15-2 van de 6e Klasse 9 (VJ), de JO10-1 van de 1e Klasse 6 (VJ) en de vrouwen-zaal 1 van de 2e Klasse 1. Bij de competitie’s vanaf JO9 en lager werden vanaf dit seizoen geen uitslagen en standen meer weergegeven. De KNVB vond dat die spelers in deze leeftijdscategorieën zich in een ontwikkelfase bevonden, waarbij de competitie geen doel maar een middel was dat bijdroeg aan het spelplezier en de individuele ontwikkeling.

Seizoen 2018-2019

De Hsv VUC had de afgelopen jaren hard gewerkt om de vereniging klaar te stomen voor de toekomst. Na de komst van gloednieuwe kleedkamers en de komst van een tweede kunstgrasveld was het ditmaal tijd voor een opfrissing van het clubhuis. In de zomermaanden werd hieraan hard gewerkt. Zo werd het tapijt in het clubhuis vervangen voor laminaat, verdween de bar in de hoek en verscheen er een geheel nieuw interieur in combinatie met een comfortabel lounge-gedeelte. Kortom, het clubhuis van Hsv VUC een totale metamorfose en was hiermee klaar voor de toekomst.

Op de Algemene Ledenvergadering van 26 oktober 2018 ontvingen 4 jubilarissen een Erespeld uit handen van voorzitter Maarten van Heck. Het ging om Frank van Dijk, Jay van Veelen (beide 40 jaar lid), Piet Delver en Rob van Ginkel (beide 50 jaar lid). Naast deze jubilarissen werd penningmeester Emmy van Druninck door het bestuur voorgedragen als Erelid. Dit werd door de ledenvergadering met luid applaus ontvangen.

>

Na de promotie werd VUC 1 in het seizoen 2018-2019 ingedeeld in de zondag 1e klasse B, met daarin als tegenstanders: BMT, CVV Zwervers, DHC, DOSKO, Den Hoorn, GLZ/Delfshaven, Groeneweg, Moerse Boys, Olympia, Rood Wit Willebrord, Spartaan’20, VELO en VOC.

>

Aanvoerder Memet Guzelmansur werd tijdens dit seizoen gehuldigd voor zijn 250ste wedstrijd in VUC 1. Voor Guzelmansur was dit alweer zijn tiende seizoen bij VUC.

Seizoen 2019-2020

>

Tijdens de Nieuwsjaarsreceptie van zondag 5 januari 2020 werden de twee leden trouwe Hsv VUC-leden Emmy van Drunick en Jan van der Zanden door de KNVB in het zonnetje gezet. Zowel Emmy (sinds 1993 werkzaam in de functie van commissaris financiële zaken en dit seizoen al vijfentwintig jaar de eerste penningmeester Hsv VUC) als Jan (sinds  1992 in het bestuur van VUC en gedurende vijftien jaar de functie van tweede secretaris bekleed) werden door de KNVB benoemd tot Lid van Verdienste van de voetbalbond. Zij kregen de speld en oorkonde uitgereikt door KNVB-ambassadeur Kees Wenneker.

Met wederom trainer Mark Moen voor de groep, mocht VUC 1 dit seizoen in de 1e Klasse B de degens kruisen met; FC Boshuizen, Den Hoorn, DHC, DOSKO, Hillegersberg, Olympia, ROAC, Rood Wit W, Spartaan’20, TAC’90, TOGB, Vlissingen en Cvv Zwervers.

VUC kende een moeizame eerste seizoenshelft want met 10 punten uit 12 duels ging men op een twaalfde positie van de ranglijst de winterstop in.

Van zaterdag 11 t/m woensdag 15 januari 2020 verbleef de selectie van VUC met een aantal bestuursleden en sponsoren voor alweer de negende achtereenvolgende keer in het Spaanse Marbella om zich voor te bereiden op een uiterst belangrijke tweede seizoenshelft. Wederom was het prachtige Hotel El Fuerte de thuisbasis voor de “pinguïns”. Ondertussen was wel bekend geworden dat de samenwerking tussen Mark Moen en VUC eindigt aan het einde van dit seizoen beeindigd zou worden. Trainer Moen was maar liefst elf jaar in dienst bij de pinguïns.

Helaas waren de resultaten van VUC na de winterstop niet waar men op gehoopt had. Echter na de uitbraak van het coronavirus in Nederland lag begin maart 2020 een groot deel van het dagelijks leven plat. Op last van de regering mochten kinderen niet meer naar school en moest het merendeel van de volwassenen thuis werken. Vanaf donderdag 12 maart 2020 werden ook alle activiteiten bij o.a. voetbalverenigingen, zowel in het betaalde voetbal als bij de amateurs, met onmiddellijke ingang gestopt. Dit betekende dus in Nederland geen voetbalwedstrijden, geen trainingen en en ook geen andere clubactiviteiten. Een week later werd door de Nederlandse regering deze maatregelen zelfs aangescherpt en moesten alle accommodaties in Nederland op slot tot 6 april.
Zoals gezegd, het coronavirus lag het openbare leven in Nederland (en in de rest van de wereld) stil en het aantal besmettingen en doden nam met de dag schrikbarend toe. Op dinsdag 31 maart 2020 besloot het kabinet om de periode van de aangekondigde maatregelen, om verspreiding van het coronavirus tegen te gaan, te verlengen tot 28 april 2020. Na deze maatregel besloot de KNVB dat de competities van het amateurvoetbal dit seizoen niet meer hervat zouden worden omdat het sowieso niet meer was toegestaan om tot en met 28 april te voetballen. Dit gold voor de mannen, vrouwen en jeugd, in de zaal en op het veld, op alle amateurniveaus en in heel Nederland.
De KNVB besloot tevens dat er voor het seizoen 2019-2020 geen eindstanden zouden komen, en er dus ook geen kampioenen, promovendi en degradanten waren. Ook werden de bekerkampioenschappen niet meer uitgespeeld. Het volgend seizoen start iedereen in dezelfde klasse als bij de start van het huidige seizoen.

Kortom, na het weekend van 7 en 8 maart werd de competitie en het verenigingsleven abrupt afgebroken. Op dat moment had VUC van de 17 wedstrijden er 3 gewonnen, 7 gelijk gespeeld en 7 verloren en was men met 16 punten (doelsaldo 17-23) terug te vinden op de twaalfde positie van de ranglijst.

Vanaf 29 april 2020 mochten in Nederland kinderen tot 12 jaar zonder anderhalvemeter-restrictie weer trainen. De oudere kinderen (van 12 tot 18) gold deze afstandsregel nog wel. Er mocht sowieso alleen getraind worden, wedstrijden bleven taboe en kantines en kleedkamers moesten dicht blijven. Met ingang van 11 mei mochten ook de senioren weer trainen.

Seizoen 2020-2021

>

Door alle corona perikelen zag het bestuur van Hsv VUC geen andere mogelijkheid om de Algemene Leden Vergadering op vrijdag 5 februari 2021 via een online sessie te houden. Via Teams werden de jaarstukken gepresenteerd en kreeg men de gelegenheid om vragen te stellen. Tijdens deze digitale vergadering zette het bestuur enkele jubilarissen in het zonnetje. Zo ontving Henri de Beer een onderscheiding voor zijn 60 jarige lidmaatschap en werden oud eerste elftal speler en ex-bestuurslid Cindy van Teunenbroek, wedstrijdsecretaris Joost de Bock en ex-bestuurslid Rob Schamper tot Lid van Verdienste van Hsv VUC benoemd. Ook Marcel Strien (40 jaar lid), Erik van Galen (40 jaar lid), Robin Brokke (25 jaar lid) en John van der Lubbe (25 jaar lid) werden door hun langdurig lidmaatschap in het zonnetje gezet.

>

Na de aangekondigde versoepelingen op 26 juni 2021 was het meest in het oog springende maatregelen voor het voetbal: trainen en spelen van wedstrijden: alle voetballers mochten eindelijk weer volledig trainen én wedstrijden spelen tegen teams van andere verenigingen.

Seizoen 2021-2022

Voor dit seizoen schreef VUC voor de zondagcompetitie 5 seniorenelftallen in en op zaterdag kwam men met 2 O23-teams en 1 seniorenelftal uit. De jeugdafdeling bestond ditmaal uit: 1 JO17, 1 JO15, 1 JO13, 3 JO12, 3 JO11, 2 JO10, 3 JO9, 4  JO8-teams en 1 MO17 elftal uit. Voor de zaalvoetbalcompetitie schreef VUC 1 heren- en 2 damesteams in.

De zondag 1e Klasse B van de KNVB was in het seizoen 2021-2022 uit de volgende clubs samengesteld: FC Boshuizen, sv Den Hoorn, DHC, DOSKO, Hillegersberg, Olympia, Rood Wit W, Sarto, Spartaan 1920, Unitas’30, Hsv VUC, sc ‘t Zand en Zwervers CVV.

<

In de maand november begon alle ellende met wat betreft corona weer opnieuw. Omdat er iedere dag weer meer besmettingen bijkwamen werd er op vrijdag 12 november 2021 wederom een persconferentie gegeven waarin o.a. werd vermeld dat er vanaf 14 november 2021 geen publiek meer bij sportwedstrijden aanwezig mocht zijn. Bovendien moesten alle voetballers en begeleiding bij aankomst op het sportcomplex hun QR-code tonen. Als je geen geldige QR-code in de corona-app kunt laten zien dan was de kantine of kleedkamer verboden terrein voor je. Voor heel veel amateurclubs, die het al zo moeilijk hadden, was dit een hele heksentoer om dit op een goede manier te regelen want zowel aan de poort en in de kantine moest men vrijwilligers plaatsen die de CoronaCheck App of het recent negatief testbewijs moest controleren.

Op de persconferentie van 29 november werden de maatregelen nog meer aangescherpt. De regering besloot o.a. dat in het kader van de coronamaatregelen trainen na 17.00 uur niet meer was toegestaan. Door deze maatregel besloot de KNVB de competities in het amateurvoetbal voor de standaardteams grotendeels stil te leggen. Vriendschappelijk voetballen mochten de standaardteams uiteraard wel. De lagere seniorenelftallen en jeugd mochten wel gewoon doorgaan met competitievoetbal.
Na de persconferentie van zaterdag 18 december waren we qua coronamaatregelen weer helemaal terug bij af. Sporten mocht alleen nog maar met 1 ander persoon op 1,5 meter afstand, dus voetbalwedstrijden werden verboden en alle sportkantines moesten weer dicht.

Na ruim 90 dagen door corona verplichte winterstop ging de bal in februari 2022 weer officieel rollen.

>

Seizoen 2022-2023

>

De Hsv VUC schreef dit seizoen voor de zaterdagcompetitie 4 seniorenelftallen, 1 onder de 23 jaar elftal, 3 veteranen (35+) teams en 1 dameselftal in. Op zondag kwam men met 3 seniorenelftallen en 1 35+ elftal uit. De jeugdafdeling bestond ditmaal uit: 1 JO19, 1x JO 18, 1x JO17, 5 JO15, 1 JO14, 3 JO13, 4 JO12, 2 JO11, 4 JO10, 5 JO9 en 4 JO8 teams. In de zaalvoetbalcompetitie kwam VUC met 1 heren- en 1 damesteam uit.

Het standaardelftal van Hsv VUC is vanaf haar oprichting in 1909 altijd in de zondagcompetitie uitgekomen. Echter omdat steeds meer clubs uit de Haagse regio overstapten naar de zaterdagcompetitie, werd de competitie op zondag voor de Hsv VUC steeds minder aantrekkelijk. Omdat de KNVB de clubs de gelegenheid had gegeven om de overstap ‘parallel’ te maken zou Hsv VUC dus in seizoen 2022-2023 op zaterdag ook in de 1e Klasse mogen uitkomen. Zodoende besloot het bestuur (en uiteraard ook de leden) van Hsv VUC om na 112 jaar met het standaardelftal over te stappen van de zondag- naar de zaterdagcompetitie.

De zaterdag 1e Klasse B was in het seizoen 2022-2023 uit de volgende clubs samengesteld: Den Hoorn, DHC, Die Haghe, DS0, Forum Sport, Honselersdijk, HVV, Nootdorp, UVS, Valken’68, VELO, Voorschoten’97, VUC en Wippolder. Voor “de Pinguïns” dus een prachtige eerste klasse met heel veel derby’s.

De selectie van Hsv VUC onderging tijdens de zomerstop een totale metamorfose. Veel spelers uit de selectie van vorig seizoen hadden gekozen voor een andere club. Ook nieuw voor de groep was de van DHC afkomstige trainer Rob de Lange. Hsv VUC 1 begon met vijf nederlagen op rij niet al te best aan de competitie maar door de zesde- en zevende competitiewedstrijd wel te vinden vond men aansluiting bij de middenmoot.

>

Palmares VUC (zondag)

Kampioenschappen:
1918-1919 2e klasse C
1920-1921 2e klasse B
1925-1926 2e klasse A
1943-1944 1e klasse
1946-1947 2e klasse A *
1956-1957 2e klasse A *
1962-1963 2e klasse A
1972-1973 2e klasse A
1974-1975 1e klasse B
1977-1978 Hoofdklasse A
1978-1979 Hoofdklasse A
1993-1994 3e klasse B
1999-2000 3e klasse A
2003-2004 2e klasse C
2005-2006 1e klasse B
* = geen promotie

Andere Prestatie’s:
1927 Winnaar KNVB-beker
2007 Winnaar HC Cup
2017-2018 Winnaar nacompetitie, promotie naar de 1e Klasse

Palmares VUC (zaterdag)

Kampioenschappen:
1932-1933 1e klasse A HVB
1933-1934 1e klasse A HVB

Andere prestatie’s:

Parade der trainers bij VUC (zondag):

1949-1950 J.W.A. Wolf
1950-1951 J.W.A. Wolf
1951-1952 J.W.A. Wolf
1952-1953 J.W.A. Wolf
1953-1954 J.W.A. Wolf
1954-1955 W.de Kok / J.Los en K.Nuis
1955-1956 Freek van der Gijp
1956-1957 Freek van der Gijp
1957-1958 Freek van der Gijp
1958-1959 Freek van der Gijp
1959-1960 Freek van der Gijp
1960-1961 J. Geraerts
1961-1962 J. Geraerts
1962-1963 Freek van der Gijp
1963-1964 Freek van der Gijp
1964-1965 Freek van der Gijp
1965-1966 Freek van der Gijp
1966-1967 Freek van der Gijp
1967-1968 Joop de Kubber
1968-1969 Joop de Kubber
1969-1970 John van der Lubbe
1970-1971 John van der Lubbe
1971-1972 John van der Lubbe
1972-1973 John van der Lubbe
1973-1974 John van der Lubbe
1974-1975 John van der Lubbe
1975-1976 John van der Lubbe
1976-1977 John van der Lubbe
1977-1978 John van der Lubbe
1978-1979 L. Admiraal
1979-1980 L. Admiraal / R. Haasjes
1980-1981 John van der Lubbe
1981-1982 John van der Lubbe
1982-1983 John van der Lubbe
1983-1984 J. Hoos
1984-1985 J. Hoos
1985-1986 J. Hoos
1986-1987 J. Hoos
1987-1988 J. Hoos
1988-1989 R. Jansen
1989-1990 R. Jansen
1990-1991 Cees Mol
1991-1992 Cees Mol
1992-1993 René Pas
1993-1994 René Pas
1994-1995 René Pas
1995-1996 Frank Kuijl
1996-1997 Frank Kuijl
1997-1998 Frank Bijloos
1998-1999 Dick van der Toorn
1999-2000 Dick van der Toorn
2000-2001 Dick van der Toorn
2001-2002 Dick van der Toorn
2002-2003 Chris Treling
2003-2004 Chris Treling
2004-2005 Chris Treling
2005-2006 Albert van der Dussen (kampioen 1e Klasse)
2006-2007 Albert van der Dussen
2007-2008 Edwin Vurens
2008-2009 Edwin Vurens
2009-2009 Dick van der Toorn (a.i.) (na nacompetitie degradatie uit Hoofdklasse)
2009-2010 Wim Schaap
2010-2011 Toon Brakus
2011-2012 Toon Brakus
2012-2013 Toon Brakus
2013-2014 Mark Moen
2014-2015 Mark Moen
2015-2016 Mark Moen
2016-2017 Mark Moen
2017-2018 Mark Moen
2018-2019 Mark Moen
2019-2020 Mark Moen
2020-2021 Jeroen Hoefnagel
2021-2022 Jeroen Hoefnagel (t/m 05-04-2022) / Wim van Laar (a.i. vanaf 10-05-2022)

Parade der trainers VUC (zaterdag):

2007-2008 Huub van Oostrom Soede
2008-2009 Huub van Oostrom Soede
2009-2010 geen standaardelftal
2010-2011 geen standaardelftal
2011-2012 Jos van Rhijn
2012-2013 Jos van Rhijn
2013-2014 Jos van Rhijn
2014-2015 geen standaardelftal op zaterdag
2015-2016 Wil Dorland
Van 2016 t/m 2022 geen standaardteam op de zaterdag
2022-2023 Rob de Lange
2023-2024 Rob de Lange

Parade der voorzitters bij VUC:

1909-1922 Jef Strous
1922-1923 Herman Vintges
1923-1924 Simon Rietveld
1924-1927 Willem Burgwal
1927-1929 Th. Dill
1929-1945 Willem Burgwal
1945-1954 Jan Brinckmann
1954-1975 Kees Roem
1975-1979 Cor Burger
1979-1981 Frits Bodaan
1981-1985 Joep Bik
1985-1987 George Warris
1987-1997 Rob Wursten
1997-2000 Jan Karel Looman
2000-2005 Rob Wursten
2005-2013 Nico de Roo
2013-2014 Berry Schrijvers sr. (a.i.)
2014-heden Maarten van Heck (a.i.)

Terreinen waar de Hsv VUC heeft gespeeld:

1909-1910: Bij bosjes van Pex in een niemandsland achter de toenmalige velden van Quick en DVV.

1910-1914: Kerklaan te Rijswijk

1914-1922: Prinses Mariannelaan te Voorburg

??? – 1930: Loosduinseweg bij de latere begraafplaats Nieuw Eyk en Duynen

1930-1969: Schenkkade te Den Haag

1969-heden: Het Kleine Loo te Den Haag

Erevoorzitters Hsv VUC:

W.H.A. Burgwal (1945)
Kees Roem (1975)

Ereleden Hsv VUC:

W.H.A. Burgwal (1934)
J.P. Knijff (1945)
G.J. van Oortmerssen sr (1945)
F.J. Logjes (1945)
A. Lissauer (1959)
H.T. Drabbe (1966)
L.C. Rijpstra (1971)
C.S. Roem (1972)
J.M. Vierling (1980)
C. Rijnaarts (1984)
J.J, Los (1985)
Th. Roording (1988)
W. Schijf (1993)
R. Wursten (1996)
P.J. Hollander (2009)
Emmy van Druninck (2018)

Lid van Verdienste Hsv VUC:

G.J. Knijff (1942)
P.J. Hendriks (1942)
J.L. Bekker (1945)
J.C. van Gelder (1945)
H.T. Drabbe (1948)
J. Muezerie (1950)
H.S. van der Werff (1957)
J.C. Brinckmann (1959)
A. Gols (1959)
N. Logher (1959)
G. van Mastwijk (1959)
L.C. Rijpstra (1959)
H. Stoet sr (1959)
C. ‘t Hoen (1963)
L. G. Wesseling (1964)
J.J. Los (1965)
W. Ruisch (1965)
A. Th. Hees (1968)
G. Blankenspoor (1969)
W.R. Boersma (1969)
L. van Hoek (1971)
W.C. Vastenburg (1971)
G. van Oortmerssen jr (1972)
Th. Roording (1972)
J.M. Vierling (1972)
J. Dormits (1974)
B. Commerell (1975)
C. Rijnaarts (1975)
K. van der Zwan (1975)
A. Huisman (1976)
H.A. Kooper (1976)
W. Schijf (1976)
J.C. Balten (1978)
J. Abrahamse (1978)
H.G. van der Meer (1978)
E. Sanders (1978)
K. Vos (1978)
W.C. Rijntjes (1980)
F.W. Bodaan  (1984)
H. Verbiest (1984)
Mw. G.IJ. Drabbe-Spoor (1984)
J.M. Bik (1985)
H. van Dijk (1990)
J. van Greuningen (1993)
J. Heymans (1993)
M.L.C. Simons (1994)
R. van der Kooij (1996)
T. de Graef (1997)
H. Goedee (1997)
L. Peers (1997)
F. Bok (1998)
M. Heinsman (1998)
T. Houtman (1998)
H. de Beer (1999)
R. van Aller ((2000)
P. Hollander (2001)
A.E. van Ginkel (2001)
W. Stokkers (2001)
J. van der Zanden (2002)
Mw. E. van Drunick (2004)
J. van der Lubbe (2005)
André de Vries (2009)
Berry Schrijvers (2009)
Cindy van Teunenbroek (2021)
Joost de Bock (2021)
Rob Schamper (2021)