Postalia

Den Haag
01-03-1931 - 30-06-1999

20140912_104550

De oprichting van Postalia

Op zaterdag 28 februari 1931 kwamen tijdens een vergadering in het oude Hoofdpostkantoor aan de Prinsestraat te Den Haag een aantal PTT-ers bij elkaar met het idee om een voetbalvereniging op te gaan richten.
Met veel enthousiasme en optimisme ging men aan de slag en op 1 maart was alles al rond en werd voetbalvereniging Postvoetbal opgericht.
Iets later werd de naam veranderd in PVC (Post Voetbal Club) en weer iets later werd het Postalia.

De clubkleuren waren destijds: wit shirt, zwarte broek en zwart wit geringde kousen. Later zouden de clubkleuren veranderen rood en geel.

Het eerste bestuur van Postalia bestond uit: Wim Jansen, Gerrit Nijhuis, Ph.Henkes, Piet v.d.Bruggen, G.v.d.Leen, C.Biesot, Paul van Zorgen, Simon Ouwerkerk, G.Korthof, F.Stegwey en Hans de Gee.

De eerste wedstrijden

De eerste vriendschappelijke wedstrijden werden gespeeld aan de Leyweg dichtbij de Melis Stokelaan (waar toen nog geen huizen stonden). Postvoetbal (na 2 maanden P.V.C.) speelde toen in de Kantoorvoetbal Bond.
In het seizoen 1932/1933, anderhalf jaar na de oprichting, werd voor het eerst bij het Bondsbureau van de HVB door Postalia twee elftallen voor de competitie ingeschreven.
Op 12 september 1932 werd bekend gemaakt dat Postalia met nog 8 andere voetbalverenigingen tot de competitie werden toegelaten.
Postalia werd in de 3e Klasse A ingedeeld samen met de voetbalclubs Zuidwerf, Blauwe Vogels, Wassenaar, Maasdijk, PCK, de Algemene en Petrolea.

De allereerste competitie wedstrijd van Postalia was op 25 september 1932 en werd o.l.v. dhr. J.Schoteldraaier helaas met 3-1 verloren.
In seizoen 1933/1934 startte Postalia voor het eerst in haar bestaan met een jeugdelftal. De eerste wedstrijd van dit elftal was tegen BMT (1-1). Het aspirantenvoetbal (zo werd dat in die tijd genoemd) heeft slechts twee seizoenen bij Postalia bestaan want in seizoen 1935/1936 was er bij de club geen jeugdvoetbal meer.

Terreinen Postalia in jaren dertig

De eerste jaren heeft Postvoetbal, later PVC en weer later Postalia aan de Oude Leyweg te Den haag gevoetbald. In de omgeving was nog totaal geen huizenbouw alleen maar tuinbouwgrond. Dit gebied lag achter het tweede gedeelte van het Zuiderpark. Als onderhuurder speelde Postalia tot 1936 bij de Christelijke Voetbal Vereniging Excelsior. In deze zelfde omgeving langs de sloot voetbalde ook VIOS en H.U.S.

postalia-kampioen-1935-1936Het eerste elftal van Postalia kampioen in seizoen 1935-1936 van de 2e Klasse E HVB

In 1936 verhuisde Postalia wederom als onderhuurder naar voetbalvereniging Texas aan de Buurtweg op de grens van Den Haag en Wassenaar. In 1937 kreeg Postalia een eigen terrein op het gebied waar nu Camping Duinhorst gelegerd is. Op deze zelfde lokatie speelde toen ook HMS (later HMSH) en V.V.L.

In 1938 werd Postalia 1 voor het eerst in haar bestaan kampioen. Door een 3-2 overwinning op Pijnacker 1 werd dit seizoen ongeslagen het kampioenschap binnen gehaald.
In 1939 werden veel Postalia leden onder de wapenen geroepen i.v.m. de dreigende oorlog zodat het verenigingsleven bijna stil lag.

Postalia van 1940 t/m 1949

Na de capitulatie van het Nederlandse leger in 1940 bevolen de Duitsers dat er in de maanden juni, juli en augustus niet gevoetbald mocht worden.
De verdere ontwikkeling van Postalia zag er niet rooskleurig uit. Uitgedund tot nog maar 3 elftallen werd langzamerhand weer met voetballen gestart. Vanuit Postalia kringen werd met succes pogingen ondernomen om jonge jongens die werkzaam waren bij het Telegraafkantoor lid te maken van Postalia. De toen 16 jarige M.C. v.d.Linde (schrijver van deze historie van Postalia) werd zodoende ook lid van Postalia.
Later in de oorlog kwam men mede door de verplichte tewerkstelling in Duitsland en de razzia’s op jongens en mannen vanaf 15 jaar en ook door de hongerwinter niet meer aan voetballen toe. Zodoende werd het ledenbestand behoorlijk uitgedund.

De tijden van direct na de oorlog waren van dien aard dat de bestuurders van Postalia voor een hopeloze taak stonden om de afgebrokkelde vereniging nieuw leven in te blazen. De oorlogshandelingen hadden het verenigingsleven totaal ontwricht.
Het voetbalveld gelegen aan de ooit zo mooie omgeving van Duinhorst bij de Buurtweg was totaal omgeploegd, niets stond meer overeind. De opstallen waren vernield alleen de schamele resten van rottend hout omwoekend door wild groeiend gras was slechts een herinnering aan wat eens een onderkomen van een voetbalvereniging was.

Toen er in 1945 weer in een vrij land gevoetbald kon worden waren bij Postalia de jongere krachten niet aanwezig om de plaats van de oudere garde, welke gehavend, gedesillusioneerd en uitgedund de oorlog waren doorgekomen, te vervangen. Zodoende degradeerde Postalia in 1947 weer van de KNVB naar de HVB.
Het bestuur van na de oorlog o.l.v. voorzitter Gerrit Nijhuis, secretaris Piet v.d.Bruggen en penningmeester Wim Jansen hebben veel strijd moeten leveren om in deze periode Postalia van de ondergang te redden.

In seizoen 1947/1948 startte Postalia wederom met jeugdvoetbal. Ditmaal zou de club het 5 seizoenen volhouden maar vanaf seizoen 1952/1953 was er geen genoeg jeugd meer.

Na de oorlog kon Postalia dus weer voetballen op het oude defensie terrein nabij Renbaan Duindigt. Deze afspraak was al in de jaren dertig overeengekomen met landeigenaar W.J.Jochems en dit contract werd ieder jaar stilzwijgend verlengd. In 1949 kwamen de eerste geruchten dat Postalia mogelijk het nieuwe gerestaureerde terrein moest verlaten.

De jaren 1950 t/m 1959

In de vele briefwisselingen tussen Postalia en eigenaar bleken de geruchten toch helaas op waarheid te berusten. Postalia kreeg in 1950 van de heer W.J.Jochems het bericht dat aan de terreinen tussen de Buurtweg en de Renbaan ten behoeve van een groot recreatie gebied en sportpark werkzaamheden zouden worden uitgevoerd.
Grondeigenaar Jochems koos voor voetbalvereniging SVV Scheveningen, dat zich ook had aangemeld voor dit terrein, als nieuwe bewoner op Duinhorst. Zakenman Jochems liet ook op zijn terrein de eerste “wilde profwedstrijden” door het latere Holland Sport spelen zodoende was er geen ruimte meer voor Postalia.
Per 1 augustus werd het contract met de heer Jochems ontbonden en moest Postalia, na 12 jaar lang gehuisvest op Duinhorst te zijn geweest, op zoek naar een nieuwe locatie.
Het bestuur schreef diversen brieven naar de Stichting voor Lichamelijke Opvoeding met het verzoek tot zoeken naar een nieuw terrein voor de club. De voorkeur ging toch wel uit naar een terrein in de vertrouwde omgeving van de Buurtweg.

Door tussenkomst van diezelfde Stichting werden een aantal elftallen van Postalia onder verdeeld op de sportvelden aan de Fruitweg waar o.a. vv Terlaak en V.O.G. voetbalde. Met de voetbalvereniging V.O.G. (Voor Ons Genoegen) kwam Postalia tot een overeenstemming tot het bespelen van één veld aan de Fruitweg. De huurprijs bedroeg f.90,= per jaar.
De overige elftallen van Postalia moesten zich bij vv Texas aan de Buurtweg omkleden en konden voetballen op de velden van Archipel. Om het veld van Archipel te bereiken moest men in die tijd wel over een sloot heen springen.
In overleg met voetbalvereniging Archipel werd later tegen een kostprijs van f.1000,= een speelveld gehuurd. Inmiddels werd de huur aan de Fruitweg verhoogd tot f.125,= plus daar kwam nog een extra bedrag van f.70,= bij voor het gebruik van de kleedtent, netten en het kalken van het terrein. In die tijd gebeurde dit nog met een emmer kalk en een grote borstel.
Eindelijk kreeg secretaris Joop Esveld op 5 maart 1951 een bericht dat Postalia mogelijk in beeld was voor een speelveld aan de Groenendael, vlakbij de Buurtweg.

Na enige tijd ging men in de jaren vijftig er toe over om aan de Fruitweg een remise met garage voor de HTM te bouwen en moesten zodoende alle de daar voetballende club het terrein aan de Fruitweg verlaten zodat het bestuur van Postalia wederom een groot probleem had. Met passen en meten staken de clubs ARchipel en Texas de helpende hand toe en konden alle elftallen van Postalia daar terecht.
Het bestuur, bestaande in die tijd uit voorzitter Henk v.d.Laan, secretaris Joop Esveld, penningmeester Gerard Sanou, Gerard Duijvestein, Jan den Oude en Ben Houdé, was begin jaren vijftig ook nog bezig geweest om een +/- 20 ha. stuk land vlakbij Dierentuin Wassenaar te kunnen huren. Dit complex kon direct als sportterrein in gebruik worden genomen en bovendien behoefde voor dit stuk grond geen vergunning te worden aangevraagd voor de bouw van een clubhuis. Helaas kon Postalia niet tot overeenkomst komen met de heer Jochems die ook van dit landgoed de grondeigenaar was.

In een bestuursvergadering van 14 augustus 1952 kon voorzitter Henk v.d.Laan de overige bestuursleden mededelen dat het eindelijk zover was! Stichting Toezicht Terreinen had Postalia had Postalia definitief het speelveld aan de Groenendaal nabij de Buurtweg toegewezen. Alle handen werden ineen geslagen om z.s.m. dit nieuwe terrein gerealiseerd te krijgen.
Er werd o.a. door het bestuur het volgende geregeld;

– Een verzoek aan de NV. PTT voor een renteloze lening voor een nieuwe clubtent werd toegewezen.
– Er kwamen 150 betonnen paaltjes voor afzetting van het speelveld.
– Via de HABO werd door Jan den Oude keetwagens geleend als nood kleedruimte.
РOp uitleenbasis werd een timmerman van de PTT losgeweekt maar daar moest wel iets tegenover staan! Als tegenprestatie leverde Jan den Oude, Gerard Sanou, Joop Esveld, Henk v.d.Laan en Gerard Duyvestein, die allen bij de PTT werkzaam waren, ̩̩n vakantie week in. Ja zo ging dat in die tijd, alles voor je club over hebben.

In oktober 1952 kon Postalia eindelijk gebruik maken van een eigen terrein aan de Groenendaal waar de club tot het einde van haar bestaan in 1999 heeft gevoetbald.

Seizoen 1954-1955

Op een bestuursvergadering werd besloten om bij Postalia vanaf 1 juni 1954 één jeugdelftal in te schrijven voor de competitie van de HVB. De derde poging van Postalia om het jeugdvoetbal op te starten kreeg hiermee dan eindelijk gestalte. Aan de wieg van deze derde poging stonden Joop Esveld, Ben Houdé en Jan den Oude. Mede door de goede aanpak van deze heren werd het jeugdvoetbal bij Postalia succesvol en was lange tijd niet meer weg te denken bij de club.

>

Seizoen 1955-1956

>


Postalia 1 kampioen seizoen 1955-1956 met de volgende spelers : v.d.Zwan, M. Schortinghuis, A.Keislar, L.van Vliet, W. Wellink, A. Jansen, J.Blokzijl, R.Konig, H.Gleizem, C.Toet, W.van Erkel en H.van Os

Seizoen 1956-1957

>

<

Seizoen 1957-1958

>

<

Seizoen 1958-1959

>

<

Seizoen 1959-1960

>

De zondag 3e Klasse A van de HVB was in het seizoen 1959-1960 uit de volgende clubs samengesteld:  DHB, DHBRK, D.V.C 2, D.Z.S. (De Zwarte Schapen), Groen Wit’58,  MOA, NIVO, Postalia, RCDH, Texas 2 en Steeds Voorwaarts.

Qua prestaties werd het een onopvallend seizoen voor Postalia. Van de 20 competitiewedstrijden wist men er 9 te winnen, 3 gelijk te spelen en 8 te verliezen. Met 21 punten en een doelsaldo van 51 voor en 41 tegen eindigde men op de zesde positie van de ranglijst. Groen Wit’58 werd met 33 punten kampioen.

<

Seizoen 1960-1961

>

Het eerste elftal van Postalia werd voor het seizoen 1960-1961 ingedeeld in de zondag 1e Klasse B van de HVB met daarin als tegenstanders; ADS, DVC, Full Speed, GDS, HDV, Hoornwijck, ODB, SOA, De Valkeniers en Zwart Blauw.

De strijd om het kampioenschap ging dit seizoen tussen ADS en Postalia. Helaas voor Postalia had ADS de langste adem en werd zodoende met 30 punten kampioen van de 1e Klasse B. Postalia wist van de 18 competitiewedstrijden er 12 te winnen, 2 gelijk te spelen en werd er 4x verloren. Met 26 punten, en een doelsaldo van 48 voor en 24 tegen, eindigde men op de tweede positie van de ranglijst.

<

Seizoen 1961-1962

Op 1 maart 1961 bestond Postalia precies 30 jaar. Doordat het bestuur had besloten om te sparen voor een 2e veld, een grotere kantine met recreatie mogelijkheden en aparte kleedkamers voor 14 of meer elftallen werd het dertig jarige bestaan niet gevierd.
In het verenigingsjaar 1961-1962 bestond uit bestuur van Postalia uit: J. den Oude (voorzitter), J. Esveld (secretaris), G.Sanau (penningmeester), F. Caffa (2e voorzitter), B. Harms (2e secretaris), M. Schortinghuis (2e penningmeester),  en G. Duyvestein (commissaris). Het aantal leden bestond dit seizoen uit 208 en het aantal donateurs 136. Pogingen om een tweede veld te bemachtigen (voor 14 elftallen toch wel een dringende behoefte!) kon helaas nog niet tot een resultaat leiden. Wel was men al druk bezig met het voornemen om uitbreiding te gaan geven aan de kantine.
het oude gezegde “wie de jeugd heeft, heeft de toekomst” gold zeker voor Postalia. Het 1e- en 2e-elftal bestond dus uit eigen “kweek”, spelers die dus vanaf de jeugdafdeling naar voren waren gekomen.

De zondag 1e Klasse A van de HVB was in het seizoen 1961-1962 uit de volgende voetbalverenigingen samengesteld: Concordia, DHBRK, Duindorp SV, DVC, HDV, De Flamingo’s, HPSV, sv De Jagers, Postalia, SOA en De Valkeniers.

Trainer Van Leersum, die van 15 augustus 1961 af contractueel met Postalia verbonden was, had zich voor Postalia zeer verdienstelijk gemaakt door zijn deskundigheid en tactvol optreden.

In het begin van 1962 startte Postalia met welpen-voetbal (jongens van 8 en 9 jaar). Zij mochten nog geen wedstrijden spelen maar zij konden wel komen trainen

Seizoen 1962-1963

>

In een bestuursbesluit werd geregeld dat de heer Van Leersum ook voor het seizoen 1962-1963 zal blijven functioneren. Daarbij zou hij ook de trainingen  van de junioren van Postalia op zich nemen, welke tot nu toe altijd door 1e elftalspeler Frans Caffa werden gedaan.

De indeling van De Flamingo’s 1 voor het seizoen 1962-1963 in de zondag 1e Klasse A van de HVB luidde als volgt; DVC, DWO, De Flamingo’s, GDS, GSC, sv De Jagers, ODB, Postalia, SOA, VDS, Wippolder en Zwart Blauw.

Het werd een uitstekend seizoen voor de mannen van Postalia alleen had men wel de pech dat Wippolder dit seizoen oppermachtig was en met 34 punten uiteindelijk kampioen werd. Van de 22 competitiewedstrijden wist Postalia er namelijk 15 in winst om te zetten, speelde 1x gelijk en werd er 6x verloren. Met 31 punten, en een doelsaldo van 62 voor en 27 tegen, eindigde men dan ook op een uitstekende tweede positie van de ranglijst.

>

Seizoen 1963-1964

>

In seizoen 1963-1964 promoveerde Postalia 1 naar de KNVB via een 7-1 overwinning op DHBRK. Het kampioenselftal uit die tijd bestond toen uit; Wies Arens, Johnny Mooldijk, Frans Caffa, de gebroeders Jos, Karel en Peter Esveld, Leen van Vliet, Wim Snoek, Harry Gerritsen, Leen Westerduin en aanvoerder Frans Reichart. Wim van Leersum was de trainer en Piet Kloosterman grensrechter.

Op 14 december 1963 vond de officiële opening plaats van het nieuwe clubhuis van Postalia. Vol trots presenteerde het bestuur hun nieuwe clubgebouw met een schitterende keuken, bar, bestuurskamer, wc’s enz enz. De bouw van deze kantine werd mede mogelijk gemaakt door o.a. de Gemeente afd. Sport- en Recreatie, de c.d. van de P.T.T. en de stichting N.V.P.T.T., de N.S.F., de bierbrouwerij Heineken en door de doelpuntenactie binnen Postalia. Een hele belangrijke bijdrage werd er ook geleverd door natuurlijk de architect en de vele vrijwilligers binnen Postalia. Met de oplevering van deze nieuwe kantine werd er in 1963 weer een mijlpaal bereikt in het bestaan van de vereniging Postalia.


Postalia 1, kampioen van de 1e klasse HVB 1963/1964 en gepromoveerd naar de KNVB. Staand v.l.n.r. Cor van de Werf,Wout Pronk, Jos Esveld, Frans Caffa, Harry Gerritsen, Wies Arend, Leen van Vliet en van Leersem. Zittend Leen Westerduin, Peter Esveld, Wim Snoek, Frans Reichard en Karel Esveld.

Seizoen 1965-1966

>

De zondag 4e Klasse D van de KNVB was voor het seizoen 1965-1966 uit de volgende clubs samengesteld: ASC, BEC, BMT, Delfia, Graaf Willem II VAC, HMSH, Postalia, RKWIK, SMV, Vredenburch en Wippolder.

<

Seizoen 1966-1967

Opvallend dit seizoen was de gestadige groei van de jeugdafdeling waarmee Postalia dit seizoen met 6 jeugdelftallen speelde en waarmee de jeugdcommissie dik tevreden mee was.

De zondag 4e Klasse C van de KNVB was in het seizoen 1966-1967 uit de volgende clubs samengesteld: BMT, DONK, GDA, Gouderak, De Ooievaars, PDK, Postalia, Spoorwijk, Texas en Waddinxveen.
Qua resultaat werd het een dramatisch seizoen voor het vlaggenschip van Postalia. Van de 20 competitiewedstrijden werden er slechts 4 gewonnen, 1 gelijk gespeeld en maar liefst 15 keer verloren. Met 9 punten, en de doelcijfers 18-42, eindigde Postalia dan ook op de elfde en laatste positie van de ranglijst en degradeerde hiermee naar de HVB.

Seizoen 1967-1968

>

<

Seizoen 1968-1969

>

De zondag Hoofdklasse HVB was in het seizoen 1968-1969 als volgt samengesteld: BTC, sv Den Hoorn, Duindorp SV, Full Speed, GDS, GSC, Juventas, de Ooievaars, Oranje Blauw, Postalia, VDS en VVP.

Het werd een onopvallend seizoen voor de mannen van Postalia 1 waarin men uiteindelijk in de middenmoot eindigde. Van de 22 competitiewedstrijden wist men er 9 te winnen, 3 gelijk te spelen en 10 te verliezen. Met 21 punten, en een doelgemiddelde van 33 voor en 34 tegen, eindigde men op de achtste positie van de ranglijst.

<

Seizoen 1969-1970

Op 22 oktober 1969 meldde zich bij Postalia aan als jeugdlid ene Romeo Zondervan. Een klein jongetje met geweldige voetbalcapaciteiten. Later werd Romeo op zijn veertiende gescout door ADO. In 1977 maakte hij onder trainer Anton Malatinský zijn profdebuut voor FC Den Haag. Later zou Romeo Zondervan ook nog uitkomen voor FC Twente en NAC in Nederland en West Bromwich Albion en Ipswich Town in Engeland.

In het seizoen 1969-1970 was de zondag Hoofdklasse van de HVB uit de volgende voetbalverenigingen samengesteld: Delfia, Den Hoorn, Duindorp SV, Full Speed, GDS, Groen Wit’58, GSC, HDV, Juventas, Postalia, De Valkeniers en Zwart Blauw.

Ook in het derde seizoen van trainer Frits de Lange bleef Postalia een stabiele Hoofdklasser. Van de uiteindelijk 22 competitiewedstrijden werden er 6 gewonnen, 7 gelijk gespeeld en 9 verloren. Met 19 punten, en een doelsaldo van 31 voor en 30 tegen, eindigde men keurig in de middenmoot op de zevende positie van de ranglijst.

Seizoen 1970-1971

>

<

 

Vanaf het jaar 1964 tot ongeveer 1970 is er tot nu toe weinig bekend van de historie van Postalia. We hebben wel kunnen achterhalen dat Postalia 1 in 1967 weer degradeerde naar de H.V.B.

Damesvoetbal

In het jaar 1968 liet Postalia (zon) trainer en ex profvoetballer bij Holland Sport Frits de Lange enkele dames op Postalia een wedstrijdje voetballen. Vanaf dat moment nam het damesvoetbal bij Postalia een enorme toevlucht. Maar liefst 21 meisjes en vrouwen besloten zodoende om in 1970 een vrouwenelftal bij Postalia in te schrijven. Er werd op woensdagavond getraind en degene die ‘s-avonds in het donker niet alleen over het Theo Mann Bouwmeesterpad durfde te fietsen verzamelde bij de benzinepomp.
Mede door huwelijken en latere geboortes werd na 5 jaar besloten om van het veldvoetbal over te gaan naar het zaalvoetbal aan de Gaslaan. In 1986 verdween voorgoed het vrouwenvoetbal bij Postalia toen een samenwerkingsverband met voetbalvereniging TAMUVONA mislukte.

Seizoen 1971-1972

>

De zondag Hoofdklasse van de HVB was in het seizoen 1971-1972 uit de volgende clubs samengesteld: Delfia, GONA, Graaf Willem II VAC, Hoek van Holland, Juventas, Oliveo, Oranje Blauw, Oranjeplein, Postalia, RCDH, VDS en Wit Blauw.

<

Op 31 januari 1972 vond er bij Postalia een belangrijke bijeenkomst plaats met alle damesvoetballers en een delegatie van het bestuur. De volgende wensen van de dames werden kenbaar gemaakt en luidde als volgt: 1. Overgaan tot officiële oprichting van een damesafdeling. 2. Officieel lid worden van Postalia. 3. Gelijkstelling van contributies zoals die gelden voor senioren en junioren. 4. Bestuursverkiezing.
Nadat de diverse voorbereidingen waren getroffen kon er met een dameselftal aan de competitie worden deelgenomen. Het damesbestuur bij Postalia zag er als volgt uit: Ingrid Kooistra (Voorzitster), Truus van der Linde (Secretaris) en Door van de Ruit (Penningmeester). Tijdens het verloop van de competitie zou er bekeken worden of er een tweede dameselftal kon worden ingeschreven. Echter het historische feit bij Postalia was er, de damesafdeling was geboren! Hoofdtrainer Frans Kaffa verzorgde ook de trainingen van de dames.

Begin april 1972 nam Postalia met haar A1, B1 en C1 deel aan een voetbaltoernooi van Edmonton Football Club in Engeland.

Seizoen 1972-1973

>

De zondag-Hoofdklasse van de HVB was in het seizoen 1972-1973 uit de volgende clubs samengesteld: GONA, Hoek van Holland, Juventas, Oliveo, Oranje Blauw, Oranjeplein, OSC, Postalia, VDS, Voorburg en Wit Blauw.


Een A-juniorenelftal van Postalia, seizoen 1972-1973. Staand v.l.n.r. Gerrit Beuving (leider), Ruud Langeveld, John Vollering, Piet van der Valk, Henk van der Wilk, Rob Hagg, Leo Dijkers en Kees van der Linde (leider). Zittend Ronald Langeveld, Hans van der Togt, Peter Maters, Fred Boes, Cor Hoogedoorn en Edwin Orth.

In het seizoen 1972-1973 promoveerde de dames op eigen terrein met een enorme supportersschare via een 4-0 overwinning op SEV naar de Hoofdklasse.

Seizoen 1973-1974

>

De zondag-Hoofdklasse van de HVB was in het seizoen 1973-1974 uit de volgende clubs samengesteld: Concordia, Duindorp SV, De Flamingo’s, GONA, Hoek van Holland, Juventas, Oliveo, De Ooievaars, Oranje Blauw, Postalia, Steeds Voorwaarts, VDS, sv Voorburg en Wit Blauw.

In dit seizoen zouden de nummers 1 t/m 5 van de eindranglijst van de Hoofdklasse rechtstreeks promoveren naar de KNVB. Een geweldige kans dus voor het vlaggenschip van Postalia om na enkele seizoenen weer terug te keren op KNVB-niveau. Het was tijdens de competitie spannend maar uiteindelijk wisten de mannen van de nieuwe trainer Wim Petrici als derde op te ranglijst te eindigen en promoveerde hiermee rechtstreeks terug naar de zondag 4e Klasse KNVB.
Van de uiteindelijk 26 competitiewedstrijden werden er 14 gewonnen, speelde men 6 keer gelijk en werd er 6 maal verloren. Met 34 punten, en de doelcijfers 42-38, eindigde Postalia 1 achter kampioen Steeds Voorwaarts (39 punten) en Hoek van Holland (35) en voor De Ooievaars (33) en sv Voorburg (32).

Toen trainer Frans Kaffa in 1973 van vereniging wisselde werd er op Ton van Poelgeest een beroep gedaan om de dames van Postalia te trainen.

>

Seizoen 1974-1975

>

Deze promotie bracht echter wel grote problemen met zich mee omdat het veld van Postalia naar de KNVB normen aangepast moest worden. De KNVB had n.l. het veld van Postalia qua afmetingen geinspecteerd en voor KNVB wedstrijden afgekeurd. Had Postalia het veld voor 1 september 1974 niet aangepast dan werd de promotie door de KNVB teruggedraaid.
Met man en macht gingen de leden van Postalia aan het werk, afrastering uitgraven en verplaatsen, doelen uitgraven en verplaatsen, lichtinstallatie uitgraven en verplaatsen etc. Door de tomeloze inzet van veel leden werd de limietdatum gehaald en de promotie naar de KNVB gerealiseerd.

De zondag 4e Klasse C van de KNVB was voor het seizoen 1974-1975 uit de volgende clubs samengesteld: BEC, Delft, GDA, Hoek van Holland, ODB, Ooievaars, Paraat, Postalia, RKSVM, Rijswijk, SVDP en Wassenaar.

Seizoen 1975-1976

>

Toen Ton van Poelgeest moest afhaken als trainer van de dames zorgde eerste elftalspeler Martin Bruin er voor dat de dames niet zonder trainer kwamen te zitten.

<

Seizoen 1976-1977

>

In het seizoen 1976-1977 was de zondag 4e Klasse C van de KNVB uit de volgende clubs samengesteld: ADO, sv Den Hoorn, DSO, ESDO, Excelsior’20, Full Speed, GDS, ODI, Postalia, SIOD, Steeds Voorwaarts, St. Lodewijk en VOC.


Postalia 1 seizoen 1976-1977 . Staand v.l.n.r: Rene van der Harst (trainer), Henk Blokdijk (grensrechter), Steef Oosterhof, Theo van Poelgeest, Jan Dulfer, Hans van Wanrooy, Ruud van Wanrooy, Ton van Poelgeest, Sybrend van Alphen en Jan den Ouden. Zittend v.l.n.r: Martin Bruin, Herman Dahlberg, Cees van der Linden, Leen Westerduin, Jan van Poelgeest en Peter van der Togt

De prestaties van het vlaggenschip van Postalia waren dit seizoen niet best. Van de maar liefst 24 competitiewedstrijden wist men er 7 te winnen, speelde 3 keer gelijk en werd er maar liefst 14 maal verloren. Met 17 punten, en de doelcijfers 23-48, eindigde Postalia op de twaalfde en dus voorlaatste positie van de ranglijst van de 4e Klasse C.

Seizoen 1977-1978

>

Postalia werd ingedeeld in de 4e Klasse B van de KNVB met daarin als tegenstanders: Alphen, ASC, BMT, De Flamingo’s, Paraat, Randstad Sport, Sint Bernardus, SVLV, TONEGIDO, UDO en De Valkeniers.

In seizoen 1977-1978 promoveerde Postalia 1 wederom, ditmaal van de 4e naar de 3e Klasse KNVB. Van de 22 competitiewedstrijden won men er 10, speelde 9 keer gelijk en werd er slechts 3 maal verloren. Met 29 punten, en een doelgemiddelde van 35 voor en 19 tegen, eindigde men zoals gezegd op de eerste positie van de 4e Klasse B. Dit was nog net voor SVLV (28 punten) en Tonegido (27).

De namen van dit kampioenselftal waren o.a: Kees v.d.Linde, Adri v.d.Wilk, Hans van Wanrooy, Robbie Langeveld, Martin Bruin, Piet van der Valk, Frans Olgers, Rudi Langeveld, Ton van Poelgeest, Woody Louwerens en Jan Dulfer.

Seizoen 1978-1979

>

De zondag 3e Klasse C van de KNVB was in het seizoen 1978-1979 uit de volgende clubs samengesteld: EDS, Excelsior’20, Fortuna Vlaardingen, Full Speed, HMSH, Martinit, Postalia, De Postduiven, RAVA, Schiedam, SMV en VFC.

De 3e Klasse KNVB was dit seizoen net iets te hoog gegrepen voor het vlaggenschip van Postalia. Op zondag 13 mei 1979 viel definitief het doek voor de manschappen van trainer Woody Louwerens na een 2-0 nederlaag bij Excelsior’20. Van de 22 competitiewedstrijden wist men er slechts 3 in winst om te zetten, werd er 4 keer gelijk gespeeld en maar liefst 15 keer verloren. Met 10 punten, en een doelsaldo van 15 voor en 50 tegen, eindigde men dan ook op de laatste positie van de ranglijst. Dit betekende dus dat v.v. Postalia in het volgende seizoen in de 4e Klasse moest uitkomen.

Na dit seizoen ging het hard bergafwaarts met de prestaties van het vlaggenschip.

Op 1 juni 1979 bestond de jeugdafdeling van Postalia precies 25 jaar.

Seizoen 1979-1980

>

Na de degradatie in het vorige seizoen werd de Postalia 1 in het seizoen 1979-1980 ingedeeld in de zondag 4e Klasse C met daarin als tegenstanders: Celeritas, sv Den Hoorn, GDS, Hoek van Holland, Oliveo, Quick Steps, RAVA, RKSVM, Sint Lodewijk, VCS en VOC.

Ook de vierde klasse KNVB was voor de manschappen van trainer Woody Louwerens een maatje te groot. Van de 22 competitiewedstrijden werden er slechts 3 gewonnen, 6 gelijk gespeeld en 13 verloren. Met 12 punten en een doelsaldo van 13 voor en 43 tegen eindigde Postalia op de laatste positie van de ranglijst en degradeerde hiermee naar de Haagse Voetbal Bond.

Seizoen 1980-1981

De voetbalvereniging Postalia vierde dit seizoen haar 50-jarig jubileum. De jubileumcommissie had een feestelijk programma georganiseerd. Op vrijdagavond 29 mei 1981 was er een discoavond voor de jeugd. Voor zaterdag 30 mei was er de hele dag festiviteiten bij Postalia zoals een Tutti-Frutti toernooi, een dartwedstrijd voor de dames, voor de kinderen een poppenkastspeler en een grabbelton met leuke prijzen. Op het Postalia terrein stonden ook diverse eet- en dranktentjes waar allerlei lekkers was te halen.
Vanaf 16.00 uur was er in de kantine een borrel waarbij ook veel oud-leden aanwezig waren.

Wethouder Piet Vink overhandigt bij het 50-jarig bestaan van Postalia voorzitter Boelo Harms de sportpenning van de gemeente Den Haag.

Vanaf 20.30 uur volgde er een grote feestavond die tot de kleine uurtjes doorging. Tijd om uit te slapen was er niet want op zondag 31 mei speelden de twee damesteams tegen elkaar. Deze wedstrijd werd geleid door Truus van Hanegem, de vrouw van! Hierna volgde nog het vervolg van het Tutti-Frutti-toernooi met aansluitend de trekking van de grote Postalia-loterij door Ere-voorzitter Jan de Oude.

De zondag Hoofdklasse van de HVB was in het seizoen 1980-1981 uit de volgende clubs samengesteld: BTC, Cromvliet, Esdo, De Flamingo’s, GDA, GONA, Kranenburg, Oranje Blauw, Postalia, SEP, SOA en VVP.

In seizoen 1980-1981 degradeerde het eerst elftal van Postalia van de Hoofdklasse HVB naar 1e Klasse.

Postalia, dat toch al in een mineurstemming was i.v.m. wederom een degradatie van haar Vlaggenschip, werd aan het einde van het seizoen ook nog eens getroffen door een inbraak. Totale kosten rum 5000 gulden inbraakschade.

>

 

                                         

 

 

Seizoen 1981-1982

>

De 1e Klasse B van de HVB bestond in het seizoen 1981-1982 uit de volgende clubs; CWP, DVC, Marathon, NLS, Paraat, Postalia, Quintus, SVDHB, TAMUVONA, Valkeniers, VDS en VVM.

<
Het 1e elftal van Postalia eindigde met 23 punten op een 6e plaats in de 1e Klasse HVB.

Seizoen 1982-1983

Het verenigingsjaar 1982-1983 zal te boek blijven staan als het jaar van de grote nieuwbouw van de kleedaccommodatie en de verbouwing van de kantine. De bouwcommissie werd gevormd door o.a. Cees Oosterling, Ben van der Zwan, Frans Olgers en Maarten de Graaf. Echte verenigingsmensen, die van origine geen ervaring hadden met zo’n omvangrijke verbouwing, gooide hun ziel en zaligheid in dit project. In de tussentijd van de verbouwing konden de voetballers zich omkleden bij buurman Ornas.

Het seizoen 1982-1983 was voor Postalia een zwaar en moeilijk seizoen, zowel op sportief- als op bestuurlijk-gebied. Alle in- en ex-terne aangelegenheden zullen we u hier besparen maar het was wel zo dat het bestuur sinds de jaarvergadering van 20 oktober 1982 wekelijks heeft moeten vergaderen.

De zondag 1e Klasse A van de HVB was in het seizoen 1982-1983 uit de volgende clubs samengesteld: Azzurri, CWP, Duindorp SV, DVC, DZS (De Zwarte Schapen), ESDO, GONA, Groen Wit’58, GSC, Postalia en Quintus.
De resultaten van het 1e elftal waren dit seizoen ronduit slecht te noemen en men eindigde dan ook op de laatste plaats. Dankzij de liquidatie van de voetbalvereniging N.L.S. bleef Postalia toch nog behouden voor de 1e Klasse HVB.
Postalia 2 deed het dit seizoen stukken beter en werd, evenals het beruchte Postalia-veteranenelftal, dit seizoen kampioen.
De bouwcommissie, voor de nieuwbouw / renovatie van het Postalia clubgebouw werd gevormd door o.a. Cees Oosterling, Ben van der Zwan, Frans Olgers en Maarten de Graaf.

Seizoen 1983-1984

Vanaf dit seizoen was Postalia een huurovereenkomst aangegaan met de voetbalvereniging Ornas, wat betreft het tweede veld. Op trainingsavonden en op zaterdag kon Ornas nu gebruik maken van het Postalia-veld.

Op zaterdag 3 september 1983 vond de officiële opening plaats van de geheel gerenoveerde club accommodatie met de daarbij geheel nieuwe kleedgelegenheden van Postalia. Gezien de grote financiële uitgaven, dat deze bouw met zich had meegebracht, had het bestuur besloten om een eenvoudige maar toch gezellige receptie van te maken.
De nieuwe kleedkamers van v.v. Postalia

Wethouder Vink opende om 16.00 uur het clubgebouw officieel door een korte toespraak te houden en Postalia vervolgens een schilderij aan te bieden. Vervolgens kwamen nog de heer Brouwer (voorzitter van het N.V.P.T.T.) en de heer Wingelaar (namens de KNVB en HVB) aan het woord. Onder het toeziend oog van vele de leden, oud-leden, Ere-leden en leden van Verdienste werd het nog een lange gezellige avond.
Nu de nieuwe kleedkamers en kantine waren opgeleverd kwam er binnen Postalia het volgende doel op tafel, n.l. nieuwe (en dus veel betere) lichtmasten om de velden heen. Om dit financieel te bekostigen werd er o.a. door Cees van der Togt een doelpuntenactie op touw gezet. Dit betekende dat iedere speler van een seniorenteam een kwartje per doelpunt moest neerleggen. Won (of verloor) men dus bijvoorbeeld een wedstrijd met 6-2 dan moest iedere speler 8 kwartjes betalen.

In oktober 1983 gaf voorzitter Boelo Harms te kennen om te willen af te treden. Hierdoor moest er met spoed naar een geschikte opvolger binnen Postalia gezocht worden. Al vrij snel kwam men bij André van der Zwan uit. Na een aantal gesprekken was men er al snel uit en werd er een geheel nieuw (interim)bestuur gekozen. Deze bestond uit: André van der Zwan (voorzitter), J. den Ouden (vice voorzitter), Jeanne Caminada (penningmeester) en de leden Mw. T. Schieman, A. Struyvé, Peter Hofmeyer, Peter Savelberg, Cees van der Togt en Boele Harms.

Voor het seizoen 1983-1984 schreef Postalia 6 senioren-elftallen in voor de competitie. De jeugdafdeling bestond dit seizoen uit een A1-, B1-, C1-, D1-elftal en 2 E-teams.

Het 1e elftal van Postalia, o.l.v. trainer Jan Baak, kwam uit in de 1e Klasse A van de HVB, die verder bestond uit: Azzurri, Concordia, ESDO, Graaf Willem II VAC, Groen Wit’58, OSC. Quintus, SVDHB, TAMUVONA, VDS en Wit Blauw RK. De resultaten van Postalia 1 waren nog steeds niet best en ook in seizoen 1983-1984 ging het weer mis want de mannen van trainer Jan Baak degradeerde wederom. Ditmaal naar de 2e Klasse HVB, lager kon niet.
Van de 22 competitiewedstrijden werden er slechts 2 gewonnen, 8 gelijk gespeeld en 12 verloren. Hiermee behaalde Postalia 12 punten en een doelsaldo van 18 voor en 68 tegen.

Seizoen 1984-1985

Het bestuur van Postalia schreef voor dit seizoen 6 senioren-elftallen voor de zondagcompetitie bij de KNVB in. De jeugdafdeling bestond ditmaal uit een A, B, C, D, D-7tal en E-7tal. Reeds snel na het begin van de competitie moest Postalia het D-7tal uit de competitie terugtrekken en kon de club zodoende een C2-elftal inschrijven.

Postalia kreeg bij aanvang van dit seizoen een geheel nieuwe lichtinstallatie rondom het hoofdveld. Hiervan werd veelvuldig gebruik gemaakt door het spelen van avondwedstrijden. Dit gecombineerd met de trainingen van Postalia en buurman Ornas op dit hoofdveld gaf dan al na 3 maanden de zeer slechte conditie van het veld aan door overbezetting!
Pluspunten waren voorts het nieuwe geasfalteerde looppad van de kantine naar het hek, de nieuwe beplanting rondom de accommodatie en het verharde gedeelte van de fietsenstalling.

De zondag 2e Klasse A van de HVB was in het seizoen 1984-1985 uit de volgende clubs samengesteld: BWS, GDCPH, sv De Jagers, De Ooievaars, Postalia, REMO, De Ster, Taurus, Te Werve, Vliethage en WVS.

Het seizoen 1984-1985 bracht Postalia weinig hoogtepunten. Het 1e elftal startte, na de degradatie van het afgelopen seizoen, slecht aan de competitie in de 2e Klasse A HVB maar kwam goed terug en eindigde hierdoor bij de eerste vier. Dit was mede de verdienste van keeperstrainer Woody Louwerens met zijn exellente keeperservaring en positieve instelling. Het 6e elftal van Postalia (veteranen) werd dit seizoen met 38 punten uit 21 duels (doelsaldo 83-24) wel met overmacht kampioen en zorgde hiermee voor de promotie van het 5e elftal.

Op verzoek van de v.v. TAMUVONA vond er voor het eerst op 9 mei 1985 een oriënterend gesprek plaats tussen delegaties van beide besturen van Postalia en TAMUVONA. Doel van deze bespreking was om te bezien of er wellicht voor beide verenigingen gemeenschappelijke belangen bestonden om op korte termijn te komen tot samenwerking. TAMUVONA was, net als Postalia, een PTT-vereniging en beide clubs waren buren van elkaar. Iedereen binnen TAMUVONA en Postalia was zich ervan bewust dat er iets gedaan moest worden om het teruglopen van het aantal leden tegen te gaan. Daardoor kwamen de jeugdafdelingen van beide clubs overeen om zo in de toekomst samen te gaan werken.

Op 30 mei 1985 werd er, middels een Algemene Ledenvergadering, door de leden groen licht gegeven voor dit initiatief en zouden er nog vele gesprekken tussen beide jeugdafdelingen gaan plaats vinden.


Een Postalia-krantje uit 1985

>

Seizoen 1985-1986

Bij aanvang van het seizoen 1985-1986 waren dus de jeugdafdelingen van TAMUVONA en Postalia samengegaan en kwamen nu uit onder de naam Postalia/Tamuvona. Alle competitiewedstrijden van de jeugd werden voortaan op het veld van Postalia gespeeld. Zodoende bestond de jeugdafdeling van Postalia/Tamuvona dit seizoen ineens uit 2 A-elftallen, 2 B-elftallen, 2 C-elftallen, 1 D-elftal en 1 E-elftal.
Bij de seniorenafdeling van Postalia werden er dit seizoen voor “de zondag” 6 seniorenteams ingeschreven. Ook werd er bij aanvang van dit seizoen een oproep gedaan binnen Postalia om te gaan starten met damesvoetbal. Op 8 december 1985 had Postalia genoeg dames bij elkaar gekregen en vond er een eerste bijeenkomst plaats over bijvoorbeeld de spelregels. Peter Hofmeijer werd de trainer van de Postalia-dames.

Er werd in de jaren tachtig binnen het bestuur van Postalia al geruime tijd aan de mogelijkheid gedacht om voor de zaterdag ook een seniorenafdeling op te richten. De bedoeling hiervan was om de continuïteit voor de eerstkomende jaren bij Postalia te waarborgen. Dit gezien uit het oogpunt van de langzame terugloop bij de zondag en jeugdafdeling. Tijdens een jaarvergadering eind 1985 kon het bestuur de prettige mededeling doen dat de club vanaf het seizoen 1986-1987 met een zaterdag seniorenafdeling ging starten. Hiervan werden Henk Brak en Simon Roeleveld de commissieleden en Frans Hollaardt de wedstrijdsecretaris.
Het 1e elftal van Postalia kwam dit seizoen wederom uit in de 2e Klasse HVB van het zondagvoetbal. Deze Klasse bestond verder uit; de Adelaars, De Zwarte Schapen, GDCPH, HDV, NIVO, de Ooievaars, de Ster, Taurus, Triomph, WVS en FC Zoetermeer.
Postalia draaide een slecht seizoen en met slechts 10 punten uit 22 wedstrijden eindigde het team van trainer Jan Baak op de 10e positie. Trainer Baak had al aan het begin van dit seizoen te kennen gegeven dat drie jaar trainer bij een club voor hem het maximum was.
Aan het einde van dit seizoen werd er voor de jeugdafdeling weer  enkele reizen georganiseerd. Zo ging bijvoorbeeld de A-jeugd, o.l.v. de heer Brak van 28 maart t/m 6 april 1986 naar Calella in Spanje. Op 30 maart werd er in Barcelona een wedstrijd gespeeld tegen Cabrera en een dag later tegen Montgrat. Verder werd het grote Barcelona stadion en museum en de Ramblas bezocht. Voor de gehele jeugdafdeling werd er ook nog een busreis naar Walibi verzorgd.

Seizoen 1986-1987

Wat had het 57e verenigingsjaar van Postalia  te bieden? Na één seizoen te hebben samen gewerkt besloot de voetbalvereniging TAMUVONA vanaf dit seizoen weer op zich zelf verder te gaan. Dit betekende dat het aantal jeugdelftallen binnen Postalia ineens weer verminderde met twee zodat de jeugdafdeling nu nog bestond uit een B1-, C1- en D1-team. Dit seizoen had Postalia bij de jeugd voor het eerst dus geen A-, E- en F-elftal. Echter door grote inspanningen van het jeugdbestuur zag men in de loop van dit seizoen een groei te zien van maar liefst 21 nieuwe jeugdspelers, waaronder een compleet nieuw F-team. De heer Frans Caffa was dit seizoen de jeugdtrainer.

Dit seizoen verdween voorgoed het vrouwenvoetbal bij Postalia, toen een samenwerkingsverband met voetbalvereniging TAMUVONA mislukte.

Ook bij de senioren van Postalia liep niet alles gladjes en kende de zondag-afdeling van wederom een terugval qua ledenaantal. Speelde men vorig seizoen nog met 6 senioren-elftallen op de zondag, ditmaal konden er nog maar 5 teams worden ingeschreven bij de KNVB.
Zoals eerder vermeld had de club besloten om vanaf dit seizoen, voor het eerst in de historie van Postalia, om met een zaterdagafdelings-elftal bij de senioren van start te gaan. De trainer van de zondag 1 (Joop

Lamers) nam ook de trainingen en begeleiding van de zaterdag 1 voor zijn rekening. Om twee selectie-elftallen op te vangen was natuurlijk wel een enorme opgave. Halverwege dit seizoen werd er zelfs een tweede zaterdagteam ingeschreven.

Het eerste elftal van de zaterdagafdeling kwam uit in de 2e Klasse van de HVB. Deze 2e Klasse bestond echter uit 15 ploegen en volgens de KNVB waren dit teveel teams voor een interessant competitieverloop.

Omdat de KNVB had besloten om in het volgende seizoen een 3e Klasse HVB in te stellen werd deze huidige 2e Klasse onderverdeeld in drie poules van vijf ploegen. Postalia werd zodoende ingedeeld in de 2e Klasse A HVB samen met Quick Steps, RVC, GDA en DFC Zoetermeer. Deze clubs speelde dan een hele competitie en de twee hoogst genoteerden in iedere poule kwamen dan in een promotiepoule. De overige clubs begonnen tijdens dit seizoen weer een geheel nieuwe competitie in de 2e Klasse.
De eerste competitiewedstrijd in de historie het Postalia zaterdag 1-team was op woensdagavond 27 augustus 1986 “thuis tegen GDA (2-2). Het team van trainer Joop Lamers moest duidelijk nog wennen aan elkaar en verloor de ene na de andere wedstrijd. Pas op 18 oktober volgde de eerste overwinning van de nieuwkomer. In een thuiswedstrijd werd Quick Steps met 5-3 verslagen.
Het mogen dan ook duidelijk zijn dat Postalia (zat.) zich niet plaatste voor de promotiepoule en dus, samen met ADS, Neta Dall, DFC Zoetermeer, sv ANWB, sv International en Westerkwartier, moest deelnemen aan de degradatiepoule. In deze poule moest men bij de eerste vier ploegen eindigen om ook in het volgende seizoen in de 2e Klasse HVB uit te mogen komen. Postalia wist zich moeiteloos “veilig” te spelen en eindigde zelfs op de eerste plaatst.


De Postalia-velden, toen er in de jaren tachtig nog gevoetbald werd!

Het 1e elftal van de zondagafdeling kwam dit seizoen in de 2e Klasse B van de HVB uit, samen met; Groen Wit’58, De Adelaars, sv De Jagers, Dynamo’67, Triomph, sv International, SVS’70, Taurus, FC Zoetermeer en Vliethaghe. Postalia eindigde uiteindelijk in dit seizoen anoniem op de vijfde positie met 18 punten uit 20 wedstrijden.
Hoogtepunt dit seizoen van de zondag 1 was de 5-3 overwinning op het zeer sterke DSO in de eerste ronde van de Haagsche Courant Cup. In de tweede ronde verloor Postalia helaas nipt met 1-0 van het eveneens sterke HMSH.

Seizoen 1987-1988

Het bestuur van Postalia was met ingang van dit seizoen een overeenkomst aangegaan met de PTT. Dit betekende dat het 1e zaterdag- en 1e zondag-seniorenelftal tevens de A1 van Postalia dit seizoen een geheel nieuw tenue kregen aangeboden van de PTT. Hierbij kwam er door de PTT wel een verbod binnen de vereniging dat er niet meer gespeeld mocht worden met andere reclame dan van de PTT zelf.
Zorgwekkend was echter toch weer het gevecht om het tanende jeugdvoetbal bij Postalia op peril te houden. Er moest nu echt nieuw leven ingeblazen worden om binnenkort niet ook nog eens af te zakken naar een voetbalvereniging zonder jeugd. De heer M.C. v.d. Linde nam afscheid als voorzitter van de jeugdafdeling en werd opgevolgd door mevrouw R.Barendse.
Ook in dit seizoen was het dus niet eenvoudig om diversen jeugdelftallen in te vullen maar met enig kunst- en vlieg-werk kon Postalia toch weer de competitie ingaan met een A-, B- en C-elftal, een D-zevental en een F-team.
Bij de zaterdag-senioren werden er dit seizoen 3 elftallen ingeschreven en bij de zondag-afdeling in totaal 5 teams.
Ditmaal ontmoette het 1e zaterdagteam in de 2e Klasse van de HVB Neta Dall, Quick Steps, RVC, Westerkwartier, DHL, Kamraan, RAVA, MVO’72 en Bizon.
Het 1e elftal begon redelijk goed aan de competitie en leek lange tijd mee te strijden voor promotie maar na een terugval aan het einde van het seizoen kwam men net te kort voor de prijzen. Het 2e elftal van Postalia had duidelijk kampioens-aspiraties maar ook zij lieten het op het einde in de belangrijke wedstrijden liggen.
Ook het Vlaggenschip van de zondag-afdeling kwam wederom uit in de 2e Klasse van de HVB, die verder bestond uit: Groen Wit’58, WVS, SVDHB, sv International, GDCPH, De Zwarte Schapen, Jai Hanuman, Exception en sv De Jagers.
Voor de “zondag 1” gold eigenlijk het zelfde verhaal als bij de “zaterdag 1”! Men startte de competitie goed maar kregen ook gaandeweg de competitie een terugval.

>

Seizoen 1988-1989

Door ziekte van voorzitter Ben van der Zwan werd bij ingang van dit seizoen voorlopig Erelid en vice-voorzitter Jan den Ouden aangesteld als interim voorzitter van Postalia. Echter na diversen contacten met Ben van der Zwan bleek al snel dat zijn herstel niet meer gecombineerd kon worden met het voorzitterschap. Een enorme slag was dit voor de vereniging, ook al door het feit dat de heer Van der Zwan een goed leider was en iedereen stimuleerde om de vereniging toch maar zo efficiënt mogelijk te laten draaien.
De zondag-afdeling kwam dit seizoen met 4 seniorenelftallen uit in de competitie en bij de zaterdag-afdeling werden er 3 teams ingeschreven. De jeugd-afdeling van Postalia bestond dit seizoen uit een A1, B1, C1, D1 en F1.
Het 1e elftal van de zaterdag-afdeling kwam dus ook weer in dit seizoen uit in de 2e Klasse HVB. De Klasse bestond verder uit: Westerkwartier, FC Zoetermeer, MVO’72, Quick Steps, Neta Dall, Paraat, Kamraan, GDA, PZH, Verburch en RVC.
De “zaterdag 1” kon lange tijd een 2e plaats op de ranglijst afdwingen die recht gaf op promotie naar de 1e Klasse HVB, maar moest helaas in de laatste fase van de competitie afhaken.
Omdat veel spelers van het 2e zaterdag-elftal zich halverwege de competitie noodgedwongen moest terugtrekken, werd het 3e elftal van Postalia het 2e-elftal. Het uitkomen voor dze jongens in de res. 3e Klasse was echter te hoog gegrepen en zodoende kon men de degradatie niet ontlopen. Dit elftal kreeg in de competitie maar liefst 109 doelpunten tegen, wat dus niet leuk was.
Het eerste elftal van de zondagafdeling kwam uit in de 2e Klasse van de HVB en trof daarin als tegenstanders: GDCPH, Groen Wit’58, NIVO, PDK, sv International, SVDHB, BWS, Jai Hanuman en FC Zoetermeer.
Postalia 1 had lange tijd uitzicht op promotie naar de 1e Klasse omdat er maar liefst de eerste 4 teams in deze competitie direct zouden promoveren. Helaas lieten ook de mannen van “de zondag” het in de slotfase van de competitie afweten. Zelfs het “toetje” (de 5e plaats) in de vorm van een nacompetitie met 3 deelnemers, waarvan er 2 van zouden promoveren, mocht niet baten. Omdat na dit seizoen de voetbalvereniging VTC’88 werd opgeheven mocht Postalia in het volgende seizoen alsnog in de 1e Klasse van de HVB uitkomen.
Het 2e elftal van de zondagafdeling degradeerde in dit seizoen uit de res. 2e Klasse HVB maar werd desondanks in seizoen 1989-1990 toch weer in deze Klasse ingedeeld. Postalia 3, o.l.v. Frans Hollaardt, eindigde met 16 punten uit 20 duels op in de middenmoot. Postalia 4 eindigde als 5e en Postalia 5 (de veteranen) als 3e in de competitie.

Begin juni 1989 werd de 45-jarige Andre van der Zwan gekozen tot de nieuwe voorzitter van Postalia. De nieuwe voorzitter had al een schat van ervaringen binnen Postalia opgedaan want was eerder al liefst 17 jaar actief in de jeugdcommissie, bestuur, kantine, bij het clubblad enz enz.

Seizoen 1989-1990

Het bestuur van Postalia had voor aanvang van dit seizoen een goed gesprek gehad met de heer Reyntjes (directeur PTT Post Stad Den Haag) en hieruit kwam dat Postalia naast een financiële ondersteuning, ook door de PTT gesteund ging worden in clubkleding (shirt, broek en kousen), een PTT Post-vlag, financiële ondersteuning aan eigen PTT-medewerkers binnen Postalia en promotiële ondersteuning. Er ging een brief uit naar alle PTT-medewerkers (+/- 1800) van het Expeditieknooppunt ‘s-Gravenhage, hopende op nieuwe leden.
Postalia schreef voor dit seizoen voor de zondagafdeling vijf elftallen in bij de KNVB. Echter door voortdurende incompleetheid van het 2e- en 3e elftal werd halverwege het seizoen het 3e elftal van Postalia uit de competitie gehaald en beide elftallen samengevoegd.
Voor de zaterdagafdeling werden 3 senioren-elftallen bij de KNVB ingeschreven.

In het vierde seizoen (1989-1990) van “de zaterdag” kwam Postalia 1 wederom uit in de 2e Klasse van de HVB met ditmaal als tegenstanders: Ariston’80, Cromvliet, GDA, Graaf Willem II VAC, HDV, MVO’72, Neta Dall, PZH, Vredenburch, Westerkwartier, en FC Zoetermeer.
Het team van trainer Sjaak de Bruin kende een doelpuntrijk begin van de competitie want bij MVO’72 werd het 4-4 en de tweede competitiewedstrijd thuis tegen Vredenburch eindigde in een 6-5 overwinning. Postalia deed het uitstekend want de daarop volgende wedstrijden tegen Graaf Willem II VAC (0-1), GDA (2-0), Neta Dall (1-2), HDV (3-0) en Cromvliet (1-3) werd er gewonnen.
Ariston’80 en Postalia waren nu samen koploper in de 2e Klasse HVB met ook nog eens precies hetzelfde doelsaldo. Op zaterdag 4 november moest dan de beslissing gaan vallen wie zich de 1e Periodekampioen mocht gaan noemen. Ariston’80 speelde uit tegen Neta Dallen Postalia mocht thuis aantreden tegen het zwakke FC Zoetermeer. Diegene die met het grootste verschil wist te winnen mocht zich dus Periodekampioen noemen. Postalia liet er duidelijk geen gras over groeien en versloeg FC Zoetermeer met maar liefst 10-0. Neta Dall-Ariston’80 werd “slechts” 1-3. Na eerst nog PZH met 4-0 te hebben verslagen volgde er op zaterdag 18 november de kraker Ariston’80-Postalia. Helaas liep Postalia in deze wedstrijd tegen haar eerste nederlaag (2-1) aan. Bij Westerkwartier herstelde Postalia zich weer door met 1-2 te winnen. Gek genoeg moest Postalia al heel snel (op zaterdag 9 december 1989) wederom tegen Ariston’80 aantreden. In de laatste competitiewedstrijd van de jaren tachtig kwam men thuis niet verder dan 2-2.
Tijdens de winterstop kwam het bestuur tot een accoord met Sjaak de Bruin voor contractverlenging. Sjaak de Bruin, die nu zowel de zondag- en zaterdag-selectie van Postalia trainde koos nu wel om volgend seizoen alleen met de “zaterdag 1” verder te gaan, zodat het bestuur op zoek moest gaan voor een nieuwe trainer van de zondagafdeling.

Terwijl koploper Ariston’80 na de winterstop punt na punt verspeelde ging Postalia ongehinderd door met zijn zegereeks, waarvan o.a. FC Zoetermeer (0-7), Westerkwartier (5-2), Vredenburch (0-2), MVO’72 (5-1) en PZH (5-0) de dupe van werden.
Op 24 maart 1990 was het dan (al) zover! Onder zeer grote belangstelling behaalde Postalia op deze dag in het Zuiderpark een ruime 6-0 overwinning op HDV door doelpunten van Ronald Blok (3x), Eric Rog, Maurice van Rooyen en Ruud Noorlander, en zette hiermee de kroon op een fantastisch seizoen. Dit betekende dat Postalia de eerste kampioen van de regio Den Haag was en tevens ook het eerste kampioenschap in de historie van het zaterdagvoetbal bij Postalia. Dit kampioenschap leverde dus uiteraard promotie van de 2e naar de 1e Klasse HVB op.


Postalia zaterdag, seizoen 1989/1990, kampioen van de 2e klasse HVB. Achterste rij v.l.n.r: R.Gouladien, E.Rog, R.Blok, M.van Rooijen, J.van Toor, A. Blok en R. Noorlander. Middelste rij K. van Rijswijk (leider), H. van Deursen (leider), P. Heppener, L. Groen, R. Beugeling, en Sjaak de Bruin (trainer). Voorste rij  C. Dijkhuizen (verzorger), C. de Bruin (grensrechter), E. Cramer, R. de Bruin, R. Heppener en P. Laponder.

Bij de zondagafdeling kwam het 1e elftal, ook o.l.v. trainer Sjaak de Bruin, dus weer uit in de 1e Klasse (A) van de HVB, die verder bestond uit; Archipel, Groen Wit’58, GSC, sv Kijkduin, NIVO, Robin Hood, Triomph, VOGEL, VVM en WVS.
Het 1e zondag-elftal kende een redelijke start met 6 punten uit 6 wedstrijden maar hierna brak er een mindere periode aan. In eerste instantie leek men ook te gaan degraderen maar door het terugtrekken tijdens dit seizoen van Robin Hood was de degradant al snel bekend. Robin Hood zou het volgende seizoen in de 2e Klasse HVB uitkomen waardoor Postalia verzekerd bleef van het voetballen in de 1e Klasse HVB. Mede door het terugtrekken van vv Robin Hood uit de competitie werden er maar 18 wedstrijden gespeeld waarin Postalia slechts 12 punten behaalde.
Het hele seizoen had de zondagafdeling al veel moeite om het 2e- en 3e-elftal wekelijks compleet te krijgen. Halverwege de competitie was men hier klaar mee en besloot het bestuur van beide elftallen één elftal te maken en haalde men zodoende het 3e elftal uit de competitie.

Seizoen 1990-1991

Het seizoen 1990-1991 stond bij Postalia in het teken van het 60-jarig bestaan van de club op 1 maart 1991. Eén en ander ging gepaard met talrijke festiviteiten. Deze vingen aan op 1 maart 1991 met een receptie voor genodigden.
Op deze avond werden een aantal Postalia-leden gehuldigd voor hun lidmaatschap van meer dan 25 jaar, met een FNPTT-speld. Deze leden waren; Ben van der Zwan (36 jaar lid), Wim Bruin (33), Aad van der Linden (33), Wim van Wanrooy (32), Kees van der Linden (30), Frans van der Togt (29), Kees van der Togt (28), Leen Westerduin (28), Kees van der Linden sr (28) en Herman Dulfer (28 jaar).

Op 2 maart volgde er een grandioze feestavond met Harry Touw als gastheer en het musicale gedeelte was in handen van “The Gipsy Family”. Ook parodist Crazy henry trad deze avond driemaal op.
Op zondag 3 maart was er een wedstrijd georganiseerd tussen spelers van Postalia en het Verenica-artiesten-elftal. Op zondag 26 mei werden de festiviteiten afgesloten met een grote jubileum-zeskamp.

Negatief nieuws kwam er dit seizoen van de gemeente Wassenaar. Zonder ook maar enigszins rekening te houden met de belangen van alle verenigingen rondom de Buurtweg had men besloten om het Theo Mann Bouwmeesterpad vanaf 3 december 1990 voor alle autoverkeer uit Den Haag af te sluiten. Dit om het sluipverkeer richting Wassenaar en Katwijk tegen te gaan. De vele Postalia-leden die vanuit Scheveningen kwamen moesten nu voortaan helemaal omrijden via Alkemadelaan, Benoordenhoutseweg, linksaf de Waalsdorperlaan op en dan voorbij Duindigt.
Een aantal maanden later werd deze maatregel gelukkig iets versoepeld en mocht met in de weekenden en ‘s-avonds na 18.00 uur met de auto weer gebruik maken van het Theo Mann Bouwmeesterpad.

Het 1e elftal van de zaterdag werd na het kampioenschap van afgelopen seizoen ditmaal ingedeeld in de 1e Klasse B van de HVB. Deze 1e Klasse bestond verder uit RAVA, DVJ Bizon, Vredenburch, HS Texas DHB, LenS, Rijswijk, Wassenaar, RVC, KSD, Ornas en BSC’68.
Zowel het 1e- als het 2e-elftal van Postalia moesten in de eerste competitieronde in Benthuizen voetballen tegen BSC’68. Terwijl alle wedstrijden in onze regio gewoon doorgingen werden op wonderbaarlijke wijze alle velden van BSC’68 afgekeurd. Dit was dus een teleurstellend begin van de competitie voor de mannen van trainer Sjaak de Bruin. Een week later verloor Postalia bij LenS met 2-1 en ook de daarop volgende wedstrijd verloor men “thuis” met 2-3 van HS Texas DHB. Een ieder binnen Postalia had zich toch wel een betere competitiestart voorgesteld.
Gelukkig kwam op zaterdag 29 september de ommekeer toen Postalia met 1-2 bij Vredenburch won. Hierna kwam men in een stijgende lijn met overwinningen op DVJ/Bizon (2-0), BSC’68 (1-2), RAVA (0-1) en Ornas (1-0). Met deze goede serie wedstrijden kreeg Postalia weer aansluiting met de “kopgroep” van de 1e Klasse.
Helaas kon Postalia deze prachtige serie niet volhouden en werd er hierna gelijk gespeeld tegen KSD (1-1) en RVC (1-1) en onnodig verloren van sv Wassenaar (3-2).
Tijdens de winterstop werd het contract met trainer Sjaak de Bruin met twee jaar verlengd. Hiermee kwam er weer een stuk zekerheid binnen het 1e zaterdag-elftal en kon men verder gaan met de opbouw richting de 4e Klasse KNVB.
Na de winterstop zagen we in eerste instantie een wisselvallig Postalia maar tegen het einde van de competitie zette de mannen van trainer De Bruin wederom een prachtige serie wedstrijden neer. Van de laatste zeven competitieduels wist Postalia er maar liefst zes te winnen en één keer gelijk te spelen. Alhoewel Postalia hierdoor al zeker was van nacompetitievoetbal (bij de eerste vijf ploegen van 1B) legde de club hiermee ook beslag op de 3e Periodetitel. Postalia had zelfs nog een kleine kans op het kampioenschap maar deze ging op de laatste wedstrijddag naar KSD.
In de nacompetitie, voor een plaats in de Hoofdklasse HVB, had Postalia nog een lange weg te gaan. Er moesten zes wedstrijden (een hele competitie) gespeeld worden tegen RVC, LenS en sv De Jagers.
Postalia begon uitstekend aan deze nacompetitie door met maar liefst 6-1 van RVC te winnen. Helaas kwam Postalia aan het einde van deze nacompetitie net iets te kort en eindigde als tweede achter sv De Jagers, die zodoende in de Hoofdklasse HVB bleef.

De “zondag 1” van Postalia kwam dit seizoen uit in de 1e Klasse A van de HVB samen met Graaf Willem II VAC, ESDO, HDV, Groen Wit’58, WVS, SVS’70, Marathon, Archipel, De Adelaars en FC Zoetermeer.
Nieuw voor de groep was de 46-jarige trainer Hans Ploeg, die hiermee de taken van Sjaak de Bruin had overgenomen.
Wegens het vertrek van een groot aantal spelers (o.a. naar de zaterdag-afdeling van Postalia) had de zondag-afdeling aanzienlijk aan kwaliteit ingeboet. In de eerste helft van de competitie zag het er naar uit dat Postalia degradatie-kandidaat nummer één zou worden in de 1e Klasse A. Echter na een knap herstel wist Postalia vijf wedstrijden voor het einde van de competitie het 1e Klasse-schap zeker te stellen.
Het contract met Trainer Hans Ploeg werd aan het einde van dit seizoen niet verlengd. In zijn plaats had het bestuur van Postalia, de pas 29-jarige, Toon Meijer aangetrokken.

De jeugdafdeling van Postalia begon dit seizoen met twee A-elftallen, een B/C-elftal en een E-7tal. Deze elftallen werden getraind door Rob Hagg (A t/m C) en Bennie Sanrodji (E).
De A-1 bestond hoofdzakelijk uit tweedejaars A-spelers, die dus aan hun laatste seizoen in de jeugd begonnen. De A1 behaalde slechts 9 punten uit 15 duels (doelsaldo 23-40) en eindigde hiermee op een zevende plaats in de A-Klasse 5. De A-2 eindigde ook als zevende (22-19) maar dan in de A-Klasse 9.
Vrij kort na de start van de competitie werd duidelijk dat de B/C-combinatie Klasse, waarin het Postalia-elftal was ingedeeld, door de Bond moest worden opgeheven. Hierdoor kwam dit Postalia-elftal, dat hoofdzakelijk uit C-Klassers bestond, in een lage B-Klasse te spelen. Dit team eindigde uiteindelijk met 17 punten uit 19 wedstrijden (doelsaldo 67-64) als negende in de B-Klasse 9.
Het E-7tal presteerde bij de jeugdafdeling nog het best. Samen met TEDO eindigde zij in de E-Klasse 14 op een gedeelde eerste plaats alleen was het doelgemiddelde van TEDO iets beter.

Seizoen 1991-1992

Het seizoen 1991-1992 ging voor Postalia de geschiedenis in als een jaar dat alle leden niet snel zullen vergeten. Zelden zou het voorkomen de twee selectie-elftallen (zaterdag 1 en zondag 1) beide kampioen kampioen werden en zodoende zouden promoveren naar de Hoofdklasse van de HVB. Ook het 3e zaterdag-elftal van Postalia werd kampioen en ging daardoor een Klasse hoger spelen.
Andere hoogtepunten binnen de vereniging waren de grandioze georganiseerde zeskamp en het PTT Post-toernooi.
Op de zaterdag kwam Postalia dit seizoen uit met 3 senioren-elftallen en voor de zondag werden 5 teams bij de KNVB ingeschreven. De jeugd-afdeling van Postalia bestond dit seizoen uit een A1-, B1- en D1-elftal. De trainingen van de A- en B-jeugd stond o.l.v. trainer Rob Hagg en Ben Sanrodji trainde de D-jeugd. Beide trainers waren sinds kort gediplomeerd.
Vanaf dit seizoen speelde de eerste elftallen van de zaterdag- en zondag-afdeling, alsmede het eerste jeugdelftal voor het eerst in een wit shirt, blauwe broek en witte kousen. de overige Postalia-elftallen kwamen nu uit in een blauw PTT-shirt, rode broek en witte kousen.
Het 1e elftal van de zaterdagafdeling kwam dit seizoen uit in de 1e Klasse B van de HVB, samen met; Cromvliet, LenS, HS Texas DHB, HTSV, Kamraan, PGS, Quick Steps, SVGWGEB, VELO en sv Wassenaar.
De mannen van trainer Sjaak de Bruin begonnen uitstekend aan de competitie met overwinningen op Quick Steps (3-0), Kamraan (2-3), Wassenaar (0-1) en HTSV (4-1). Pas in de vijfde competitiewedstrijd, op zaterdag 5 oktober, werd het eerste puntenverlies geleden door bij HS Texas DHB met 2-1 te verliezen. Hierna volgde er een wisselvallige periode want zo werd er bijv. flink gewonnen van MVO’72 (7-2), Cromvlier (0-8) en VELO (6-3) maar verloor Postalia ook weer thuis van LenS (0-3) en SVGWGEB (2-5).
Op 30 november 1991 won Postalia met 0-2 bij VELO. Aangezien beide concurrenten (LenS en SVGWGEB) deze dag verloren, nestelde Postalia zich weer op de 1e plaats van de 1e Klasse HVB. De laatste twee wedstrijden tot aanm de winterstop speelde Postalia teleurstellend gelijk. Tegen Quick Steps werd het 0-0 en tegen Kamraan 5-5! Toch ging Postalia, met 16 punten uit 12 wedstrijden op een eerste plaats de winterstop in, gevolgd met 1 punt minder door LenS en SVGWGEB.

Tijdens deze winterstop wist het bestuur van Postalia wederom tot overeenstemming te komen met trainer Sjaak de Bruin dus dat betekende dat De Bruin in het nieuwe seizoen zijn vijfde jaar in zou gaan.
Na de winterstop “draaide” Postalia weer uitstekend en volgde er de ene na de andere overwinning op rij. Op 22 februari 1992, na de 9-1 thuisoverwinning op Cromvliet, resulteerde dit zelfs op de 2e Periodetitel. De strijd om de titel in de 1e Klasse B van de HVB ging nu alleen nog maar tussen SVGWGEB en Postalia. Na 18 speelrondes stonden beide verenigingen met 27 punten uit 18 duels op de gedeelde eerste plaats. Op de 19e speeldag verloor SVGWGEB zeer verrassend van Kamraan en wist Postalia wel met 4-1 van sv Wassenaar te winnen. Op de allerlaatste speeldag (18 april 1992) stond de topper SVGWGEB-Postalia op het programma! Voor aanvang van dit laatste competitietreffen had Postalia dus nu twee punten voorsprong en zodoende zou een gelijkspel volstaan om het kampioenschap en de promotie naar de Hoofdklasse HVB te gaan vieren. Bij rust stond Postalia echter met 1-0 achter en in de 50e minuut scoorde SVGWGEB zelfs 2-0 en leek de wedstrijd gespeeld. Niets was echter minder waar want Postalia bleek na twee prachtige doelpunten van middenvelder Richard van den Hoogenband (in de 69e- en 74e-minuut) over een formidabele portie veerkracht te beschikken. Na nog een hectische slotfase floot de scheidsrechter voor het laatste fluitsignaal en kon, iedereen die zich bij Postalia betrokken voelde, feest gaan vieren. Postalia was kampioen van de 1e Klasse B HVB.

Ook het 3e elftal van de zaterdag-afdeling werd dit seizoen kampioen. Na bijna de gehele competitie een leiderspositie in hun afdeling te hebben vervuld werd dit team op zaterdag 21 maart 1992 met een 1-3 overwinning bij Ariston’80 kampioen van de res. 4e Klasse R.

In het seizoen 1991-1992 was de zondag 1e Klasse B van de HVB uit de volgende clubs samengesteld: De Adelaars, DZS (De Zwarte Schapen), Graaf Willem II VAC, GSC, JuVentas, Postalia, Robin Hood, Toofan, Westerkwartier en WVS.

Zoals al eerder vermeld, voor dit seizoen had het bestuur de 29-jarige Toon Meijer aangetrokken als trainer voor de “zondag-selectie” van Postalia. Bovendien besloot Sjaak de Bruin (trainer van Postalia zaterdag 1) ook weer zijn voetbalschoenen uit het vet te halen en weer te gaan voetballen bij het 1e elftal van “de zondag”.

De start van de competitie was niet al te best van Postalia. De allereerste competitiewedstrijd tegen Toofan werd, ivm overlijdingsgeval aan de kant van Toofan, uitgesteld en de tweede wedstrijd speelde men 1-1 bij De Adelaars. Hierna volgde er twee overwinningen op WVS (4-3) en De Zwarte Schapen (0-2) maar leed het team van Meijer weer punt(en)verlies tegen  Robin Hood (1-3), DUNO (1-1) en JuVentas (2-1). Op zondag 17 november won Postalia overtuigend met 5-1 van GSC en vanaf deze wedstrijd begon Postalia zijn draai te vinden. Er volgde nog twee wedstrijden tot aan de winterstop en beide tegen Toofan (1-3) en De Adelaars (4-0) werden gewonnen.

Tijdens deze winterstop werd er tussen het bestuur van Postalia en trainer Toon Meijer een nieuwe overeenkomst van een seizoen afgesloten.
Ook na de winterstop ging het uitstekend qua prestaties van de “zondag 1” want achtereenvolgens werden SVS’70 (2-3), Westerkwartier (0-6) en Robin Hood (2-7) verslagen en veroverde men oppermachtig de 2e Periodetitel. Postalia walste zo naar het kampioenschap want hierna volgde er ook nog overwinningen op Graaf Willem II VAC (2-3) en Toofan (3-0). Helaas kwam er een kleine kink in de kabel toen de wedstrijd WVS-Postalia bij een 2-2 stand werd gestaakt door een dreigende houding van een WVS-speler. Postalia was hierdoor zeker iets van slag geraakt want een week later verloor men thuis van De Zwarte Schapen (2-3). Maar gelukkig pakte de mannen van trainer Meijer alweer snel de draad op en op zondag 12 april 1992 volgde er op “Groenendael” de grote historische dag. Postalia won immers met 3-0 van Westerkwartier en bekroonde hiermee het schitterende seizoen met een kampioenschap.

Postalia zondag kampioen 1e kl. B  HVB 91/92 en gepromoveerd naar de hoofdklasse. Achter v.l.n.r. Aad van Vliet (leider), Peter v.d. Togt, Wim Dijkhuizen, Gerard Straver (verzorger), Marco Hamers, Ronald Blok, Menno Peperzak, Aad Gernaerd, Sjaak de Bruin, Michel Smit en Brian Martel. Voor Normen en Toon Meijer (Trainer/coach), Benny Sanrodji, Ruud Wollrabe, Harold ten Bosch, Frits Borghart, Ed Spaans, Fred Hamers (Grensrechter) en Rob Gernaerd.

Op zaterdagavond 25 april 1992 volgde er bij Postalia nog een grandioze kampioens-feestavond, met vooraf een koud buffet voor alle kampioenen met hun aanhang.

Ondanks al deze sportieve resultaten van dit seizoen was er voor penningmeester Bart Verhoeven geen reden tot juichen. Postalia sloot namelijk het seizoen 1991-1992 af met een tekort van ruim f.16.000,= Om het evenwicht enigszins te herstellen tussen inkomsten en uitgaven was het bestuur genoodzaakt om de basiscontributie voor alle leden te verhogen en werd er een flinke prijsverhoging in de kantine doorgevoerd.

Seizoen 1992-1993

Dankzij de hulp van diversen leden kon Postalia bij aanvang van dit seizoen een groot aantal nieuwe leden begroeten, die in eerste instantie het vertrek van een aantal leden opvingen en ten tweede de elftallen vergrootte. Voor het eerst in haar bestaan groeide de zaterdag-afdeling uit naar 4 elftallen, helaas stond daar het verlies van een elftal op de zondag tegenover. De zondagafdeling bestond nu dus uit 5 seniorenelftallen. Bij de jeugdafdeling werden er ditmaal een A1-, B1- en D1-elftal en een F-zevental-team ingeschreven.
Met ingang van dit seizoen zou de naam Postalia voortaan ook prijken op de programma’s, uitslagen en standen van de zaalvoetbalcompetitie. Het aantal leden van het 3e zaterdagteam hadden n.l. het bestuur benaderd om deel te mogen nemen aan het zaalvoetballen, wat voor het bestuur van Postalia geen enkel probleem was.
Voor aanvang van dit seizoen had het bestuur van Postalia een reclamecontract afgesloten met de firma Eijsink, een audio, video en huishoudelijke apparatuur winkel aan de Zoutmanstraat hoek Laan van Meerdervoort.
Na het kampioenschap van afgelopen seizoen kwam het 1e elftal van de zaterdagafdeling dit seizoen uit in de Hoofdklasse van de HVB, die verder bestond uit; DORR, Ec-So, HPSV, JAC, Nationale Nederlanden, Nootdorp, RVC, Semper Altius, SVGW/GEB, SVPTT en TAC’90.
De debutant van de Hoofdklasse HVB begon op zaterdag 5 september 1992 uitstekend aan de competitie met een 5-2 zege op sv Nootdorp. Hierna volgde er nog een overwinning op SVPTT (4-1) en gelijke spelen tegen SVGWGEB (0-0) en JAC (2-2). De eerste nederlaag leden de mannen van trainer Sjaak de Bruin op 3 oktober, toen er in het thuisduel tegen Nationale Nederlanden met 1-3 werd verloren. Tot aan de winterstop zagen we vervolgens een kwakkelend Postalia met nederlagen tegen HPSV (2-1) en RVC (1-2), gelijke spelen tegen TAC’90 (0-0) en Ec-So (2-2) en een 2-4 overwinning bij DORR. Hierdoor ging Postalia met 10 punten uit 10 wedstrijden op een achtste plaats in de Hoofdklasse HVB-klassement de winterstop in.
Het team van trainer De Bruin kwam, met achtereenvolgens overwinningen op Semper Altius (0-3), sv Nootdorp (0-1) en SVGWGEB (2-0), uitstekend uit de winterstop maar helaas waren de prestaties in de maand ineens stukken minder. Een kampioenschap zat er dit seizoen voor Postalia niet meer in maar de club ging zich nu richten op een plaats bij de beste vijf van de Hoofdklasse HVB, die recht gaf op het spelen van een nacompetitie voor ook een plaats in de 4e Klasse KNVB. Dit lukte de debutant in de Hoofdklasse ook nog want op 1 mei 1993, na een 1-1 einduitslag tegen DORR, werd deze nacompetitie uiteindelijk dan ook bereikt. Postalia restte nu nog 6 zware wedstrijden (tegen RVC, sv Nootdorp en SVPTT) voor dus nog één plaats in de 4e Klasse. Postalia deed het wonderbaarlijk ook nog goed in deze nacompetitie, al werd de eerste wedstrijd bij RVC nog met 3-1 verloren. Postalia verloor op deze 8 mei 1993 niet alleen de punten aan RVC, maar ook Cor Plugge, die tijdens deze wedstrijd uitviel met gescheurde enkelbanden.
Postalia herstelde zich toch goed in deze nacompetitie en behaalde vervolgens de ene na de andere overwinning. In de allerlaatste nacompetitiewedstrijd moest dan ook de beslissing tussen de wedstrijd sv Nootdorp en Postalia.
Op 25 mei 1993 moest het dan de grote dag gaan worden voor het “vlaggenschip” van de zaterdagafdeling. Mooi weer, mooie accommodatie in Nootdorp, veel toeschouwers, hoempa-pa muziek en vuurwerk, kortom een enorme entourage. De winnaar mocht zich n.l. na deze wedstrijd “KNVB-er” noemen. Helaas pakte echter alles verkeerd uit voor Postalia. Voetballend liep het niet maar dit alles viel in het niet met ineens de zware blessure van keeper Ton Bakhuis. Keeper Bakhuis liep tijdens deze wedstrijd een dubbele beenbreuk op. Er viel een doodse stilte waarbij in het team van Postalia de emoties los kwamen. Tekenend was het karakter van het elftal dat nadat Ton Bakhuis naar het ziekenhuis was vervoerd, het team toch weer de draad oppakte en de wedstrijd uitspeelde. Dit leidde tot een spontaan applaus van het talrijke publiek. Het bleef bij een 3-0 nederlaag en zodoende kwam Postalia ook in het volgende seizoen uit in de Hoofdklasse van de HVB.

Sportief had de zaterdagafdeling van Postalia een fantastisch seizoen want zowel het 2e- als 4e-elftal werden kampioen.

De zondag-afdeling kende helaas een zwaar seizoen. Begon men nog met 5 elftallen maar al snel in de competitie moest het bestuur het 3e-elftal vroegtijdig terugtrekken. Het 4e- en 5e-elftal moesten aan het einde van het seizoen regelmatig gebruik maken van jeugdspelers omdat wel erg veel spelers afbelden voor een wedstrijd en hun team daardoor in de steek lieten.
Sportief gingen de prestaties gelukkig wel beter. In het derde jaar voor trainer Toon Meijer werd het 1e zondag-elftal van Postalia ingedeeld in de Hoofdklasse HVB met daarin de volgende tegenstanders; Flamingo’s, Vogel, OSC, Groen Wit’58, VDS, Paraat, Kijkduin, TEDO, HS Texas DHB, Duindorp SV en VVM.
Postalia debuteerde uitstekend in de Hoofdklasse HVB want de eerste twee wedstrijden, tegen Paraat (1-4) en VDS (2-1) werden gewonnen. De derde competitiewedstrijd ging helaas verloren. Uit bij Groen Wit’58 (de latere kampioen) werd het 3-1. Postalia speelde geen rol van betekenis verder om het kampioenschap maar eindigde uiteindelijk wel heel verdienstelijk op de vierde plaats in de Hoofdklasse HVB, die recht gaf op de nacompetitie. Helaas was er voor Postalia in deze nacompetitie geen grote rol weggelegd, zodat het team van trainer Meijer ook in het volgende seizoen in de HVB uit komt.

De jeugdafdeling van Postalia kende dit seizoen wisselende resultaten. Het succesvolste team was het D-elftal, dat kampioen werd in hun poule. Als beloning voor deze prestatie kregen alle spelers van dit team een herinneringsmedaille en mochten zij een voorwedstrijd spelen voor het eerste “zondagselftal”.
Hoogtepunt dit seizoen bij de jeugdafdeling was toch wel, ter afsluiting van het seizoen, het bezoekje aan het pretpark Walibi in België. Verheugend was dan ook dat alle jeugdleden hierbij aanwezig waren.

Seizoen 1993-1994

Helaas gaf de begroting voor het seizoen 1993-1994 voor de uitgavenkant bij Postalia geen reden tot optimisme. De veldhuur ging dit seizoen ook nog eens flink omhoog, mede door het wegvallen van de voetbalvereniging Ornas, zodat de club nu helemaal alleen voor de kosten kwam te staan. Bovendien kreeg Postalia vanaf dit seizoen van de gemeente Wassenaar geen vergunning meer voor de speelautomaten (gokkasten) in de kantine. Hiermee liep Postalia wederom een grote bron van inkomsten mis want jaarlijks brachten deze amusementsapparaten de club toch wel zo’n f.10.000 op. Gelukkig had de club nog steeds een extra vermogen maar voor hoelang nog?
In augustus 1993 vond er een vergadering plaats met een delegatie van de besturen van Postalia en SVPTT. In deze vergadering gingen beide clubs kijken of het nut had om door te praten over een eventuele fusie in de toekomst. Beide besturen waren er sowieso van overtuigd dat een fusie in de toekomst met een andere voetbalvereniging onvermijdelijk zou worden. Als grootste oorzaken hiervan waren het teruglopende aantal leden, minder ontvangsten, ieder jaar de stijgende lasten en minder subsidies door met name van de gemeentelijke overheid.

Deze eventuele fusie zou dan bij aanvang van het seizoen 1994-1995 ingaan omdat SVPTT sowieso m.i.v. 1 juli 1994 moest vertrekken van hun huidige sportcomplex “Filmstad” aan de Benoordenhoutseweg.
De leden van SVPTT kozen er echter voor om als club te verhuizen naar het complex van VIOS aan de Melis Stokelaan, dat drie velden had en een grote tribune. De leden van Postalia wilde niets liever dat Postalia, Postalia bleef en op hun eigen terrein op Groenendael bleef voetballen.

Helaas kon de zaterdagafdeling van Postalia, vergeleken met vorig seizoen, één elftal minder inschrijven voor de competitie. De zaterdag-afdeling bestond nu dus nog maar uit 3 elftallen en de “zondag” uit 4 elftallen.
Helaas moest de club ook concluderen dat de achteruitgang in het aantal jeugdleden binnen Postalia niet meer te stoppen was en moest er waarschijnlijk voor de toekomst van de jeugdafdeling gevreesd gaan worden. De jeugdafdeling schreef voor dit seizoen nog een A1-, B1-, D1- en E1-team maar mede door te weinig jeugd-spelers moest men al snel het B1-elftal terugtrekken uit de competitie.

Het 1e elftal van de zaterdagafdeling, nog steeds o.l.v. trainer Sjaak de Bruin, kwam dus ook in dit seizoen in de Hoofdklasse van de HVB uit met ditmaal als tegenstanders; Ec-So, Te Werve, Neta Dall, HPSV, Loosduinen, TAC’90, Hoekse Boys, RVC, DSO, SVPTT en Semper Altius.
Het team van trainer De Bruin begon uitstekend aan de competitie met drie overwinningen op rij. Helaas kon men deze mooie serie niet doorzetten en werd er achtereenvolgens verloren van RVC (2-0) en Hoekse Boys (1-3).
In de strijd om de 2e Periodetitel boerde Postalia enorm goed na de overwinningen op Neta Dall (2-0), TAC’90 (2-1), Te Werve (3-0) en Semper Altius (3-1). Vooral de zwaar bevochten overwinning op koploper TAC’90 schonk het team enorme voldoening. Koning winter trad al eind november aan zodat er een lange winterstop volgde.

Tijdens deze winterstop ontvingen alle leden van Postalia een enquette-formulier met vragen over een eventuele fusie, nieuw terrein, bezuinigen enz enz. Het bestuur moest nu wel een andere koers gaan varen en wilde daarom van alle leden waar de vereniging nu staat. Slechts 35 leden namen echter de moeite om dit formulier in te vullen en in te leveren.

Op 15 januari 1994 wist het 1e elftal van de zaterdagafdeling, door met 11-0 te winnen bij Neta Dall, de 2e Periodetitel in de wacht te slepen. Met 13 punten uit 7 wedstrijden was dit natuurlijk een zeer knap resultaat. Na het 0-0 gelijke spel tegen Ec-So en de 1-0 thuisnederlaag tegen HPSV had de concurrentie Postalia helaas op een niet meer te overbruggen afstand op het kampioenschap gezet. Het team van Sjaak de Bruin wist zich uiteindelijk toch weer bij de beste 5 van de Hoofdklasse HVB te plaatsen. en kon zich gaan opmaken voor de nacompetitie.

Helaas was de nacompetitie dit jaar voorzien van enkele stevige tegenstanders, waaronder Hoekse Boys, RVC en SVPTT. Postalia wilde zo graag promoveren naar de 4e Klasse van de KNVB maar helaas was deze promotie al snel een gestreden zaak na de nederlagen tegen SVPTT (0-2) en Hoekse Boys (5-2).

Het 1e elftal van de zondag-afdeling kwam in dit seizoen uit in de Hoofdklasse A van de HVB en trof hierin aan: VVM, BMT, DVC, Postalia, Flamingo’s, TEDO, HDV, SOA, JuVentas, Oranjeplein, LYRA en REMO.
Ook het derde jaar van trainer Toon Meijer met zijn “zondag 1” verliep goed. Na een zeer slechte start van de competitie met nederlagen tegen achtereenvolgens VVM (0-1), BMT (4-5), SOA (2-4) herstelde Postalia zich uitstekend. De eerste punten behaalde Postalia op zondag 10 oktober 1993 door met 0-1 te winnen bij Flamingo’s. Vervolgens werd Archipel (1-7) en REMO (5-3) verslagen. Vooral de overwinning op de, op dat moment, ongeslagen koploper REMO baarde veel opzien.
In de eerste wedstrijd na de winterstop versloeg werd in Rijswijk JuVentas verslagen met 0-4 en zette het team van trainer Meijer hiermee, met 10 punten uit de laatste 6 wedstrijden, een zeer goede stap in de richting van de 2e Periodetitel. OP zondag 13 februari was het dan ook zover. Met overmacht (zes overwinningen in successie) pakte Postalia in de Hoofdklasse A, via een 2-1 zege op Oranjeplein, de 2e Periodetitel. Met deze overwinning voegde men zich tevens bij de titelkandidaten omdat de koplopers REMO en SOA steeds vaker punten verspeelden. Marcel Huyzer en Erwinde Brouwer schoten overigens Postalia in deze wedstrijd naar de nodige feestvreugde. Postalia deed lang mee in deze titelstrijd maar moest helaas “in het zicht van de haven” afhaken. Hiermee behaalde de “zondag 1” eigenlijk precies hetzelfde resultaat als in het vorige seizoen en mocht het nu gaan proberen om via de nacompetitie te promoveren naar de 4e Klasse.
In deze nacompetitie, samen met REMO, LYRA en HDV, viel Postalia helaas echter wederom buiten de prijzen. Kansloos verloor men van REMO (2-0) en LYRA (3-0) en werd er alleen gelijk gespeeld tegen HDV.
Op donderdag 21 april 1994 wist wel het 2e elftal van de zondagafdeling met overmacht ongeslagen kampioen te worden en promoveerde hiermee naar de res. 1e Klasse van de HVB.

Ondanks alle problemen met de jeugdafdeling was er dit seizoen gelukkig ook nog positief nieuws te melden. Op zaterdag 29 maart 1994 werd n.l. zowel de D1 (4-1 winst op ADO D3) als de E1 (5-0 winst op BSC’68 E3) kampioen. Deze prestaties werden op Groenendael gevierd met een klein feestje met patat en limonade.

Seizoen 1994-1995

Nog steeds was er bij ingang van het seizoen 1994-1995 niet duidelijk welke koers v.v. Postalia in de toekomst nou moest gaan varen. Dat de club zo niet verder kon was nu bij iedereen wel duidelijk en men vreesde zodoende voor haar voortbestaan. In de zomerstop waren er gesprekken geweest met H.R.S.R. (Haagse Raad voor Sport en Recreatie en met het bestuur van de v.v. Robin Hood voor eventuele inwoning op het complex van Postalia. Dit gesprek liep echter op niets uit omdat het bestuur van v.v. Robin Hood op het laatste moment zag dat er binnen hun vereniging nog te weinig daadkracht was om v.v. Robin Hood voort te laten bestaan.
Een ander steeds groter wordende terugkerend probleem binnen Postalia was dat er bijna geen mensen waren te vinden voor kantine- en bardiensten in het clubhuis. Vooral in het weekend waren er nog maar heel weinig vaste krachten waardoor het regelmatig voorkwam dat de keuken gesloten bleef.

En het hield maar niet op want er was nog meer negatief nieuws voor de v.v. Postalia! Omdat de bedrijfsleiding van de F.N.P.T.T. het percentage PTT-ers binnen Postalia vanaf 1 januari 1995 omhoog zal schroeven van 51% naar 60%, kon de club daar binnenkort daar mogelijk niet meer aan voldoen. Dat zou dan gaan betekenen dat Postalia vanaf die datum niet meer een PTT-vereniging zou zijn en daardoor geen subsidie en sportkleding meer zou krijgen van dit bedrijf.

Ook in het seizoen 1994-1995 kon de voetbalvereniging Postalia weer rekenen op de deskundige voetballessen van de trainers Sjaak de Bruin (zaterdag-selectie) en Toon Meijer (zondag-selectie). Voor Sjaak betekende dit alweer zijn zevende seizoen, voor Toon zijn vierde jaar.
Nieuw bij Postalia was de oprichting van de zaterdag-commissie. Deze commissie, met als coordinator Randy Linnenbank, ging samen met Hans Mathijsen, Richard heppener en Marcel Grondel, vanaf heden de zaterdag-afdeling runnen.
De zaterdag-afdeling van Postalia was bij aanvang van dit seizoen weer gegroeid naar 4 senioren-elftallen. Dit was mede te danken aan de aanmelding van een geheel elftal van SVPTT, dat niet mee wilde naar de verhuizing van Sportpark “Filmstad” naar het VIOS-complex en om deze reden overschrijving naar Postalia hadden aangevraagd.

De indeling van de zaterdag 1 van Postalia voor het seizoen 1994-1995 in de zaterdag Hoofdklasse HVB luidde als volgt; BMT, sv Bohemen, DSO, sv Duinoord, Ec-So, HPSV, sv Loosduinen, v.v. Nationale Nederlanden, Postalia, RVC en SVPTT.

De start van de competitie was een beetje rommelig. Postalia wist haar eerste wedstrijd wel met 3-2 te winnen van sv Loosduinen maar vervolgens werd de wedstrijd HPSV-Postalia uitgesteld en een week later de wedstrijd Postalia-BMT afgekeurd. De drie volgende wedstrijden tegen Ec-So (2-2), sv Bohemen (1-1) en Nat.Nederlanden (1-1) eindigde in een gelijkspel. De eerste nederlaag (3-0) leden de mannen van Sjaak de Bruin in het inhaalduel tegen HPSV. Postalia deed het niet slecht in de restant van deze competitie, verloor niet veel wedstrijden maar speelde wel vaak gelijk. SVPTT werd uiteindelijk kampioen maar door op de vijfde plaats in de Hoofdklasse te eindigen plaatste Postalia zich wederom voor de na-competitie en mocht zodoende samen met sv Duinoord, HPSV en BMT gaan uitmaken wie er samen met SVPTT mocht promoveren naar de 4e Klasse van de KNVB. Postalia deed het uitstekend in deze nacompetitie maar werd op de allerlaatste wedstrijddag op doelsaldo afgetroefd door sv Duinoord. Helaas dus weer geen promotie voor de mannen van trainer Sjaak de Bruin, die na afloop van deze competitie afscheid nam van Postalia. Sjaak de Bruin was in totaal 7 jaar (6 seizoenen op zaterdag en 1 seizoen op zondag) aan de club verbonden, wat best wel een unicum mag worden genoemd en vertrok naar de kersverse 4e Klasser sv Duinoord.

Het 1e elftal van de zondag-afdeling kwam dit seizoen uit in de Hoofdklasse A van de HVB met als tegenstanders; Spoorwijk, sv Kijkduin, Flamingo’s/Bizon, GSC, JuVentas, VVP, de Adelaars, Azzurri, Duindorp SV, ESDO, Archipel/Ornas en HS Texas DHB.
Mede door heel veel pech en vele blessures moest Postalia dit seizoen alles op alles zetten voor prolongatie van het Hoofdklassers-schap. Postalia eindigde net boven de rechtstreekse degradatie-streep maar moest na dit slopende seizoen wel nacompetitie spelen. Op zondag 14 mei 1995 moest men de belangrijke en beslissende degradatiewedstrijd spelen tegen De Ster. De winnaar van deze wedstrijd was veilig, de verliezer moest dan nog een degradatiewedstrijd spelen, en dan tegen sv Kijkduin.

>

>

>

Ook van trainer Toon Meijer werd na afloop van dit seizoen afscheid genomen. Toon werd in het seizoen 1995-1996 trainer van De Zwarte Schapen.

>

Seizoen 1995-1996

Bij aanvang van het seizoen 1995-1996 maakte Andre van der Zwan bekend dat hij vanwege gezondheidsproblemen per direct het voorzitterschap van Postalia moest neerleggen. Vervolgens werd er binnen de vereniging een commissie samengesteld die op zoek moest gaan naar een geschikte opvolger. Uiteindelijk werd Fred Barendse bereid gevonden om het voorzitterschap van de heer Van der Zwan over te nemen. Op de Algemene ledenvergadering van 30 november 1995 konden de leden van Postalia hiervoor pas officieel hun goedkeuring geven, vandaar dat de heer Barendse tot die tijd als ad-interim voorzitter zou functioneren.
Tijdens deze A.l.v. van 30 november werd Wim Bruin (38 jaar lid) benoemd tot Ere-lid van Postalia. Ook Peter Laponder (25 jaar lid) en peter van der Togt (27 jaar lid) werden gehuldigd en ontvingen een oorkonde, een zilveren Postalia-speldje en een bos bloemen.

Voor aanvang van het seizoen 1995-1996 vonden bij Postalia twee trainerswisselingen plaats. Bij de zaterdag-afdeling nam Albert van der Dussen het roer over van Sjaak de Bruin en bij de zondag-afdeling werd Toon Meijer vanaf nu vervangen door het duo Ben Roeten en Albert Blok.
Het bestuur van Postalia schreef voor dit seizoen voor de zondagafdeling 3 elftallen in en bij de “zaterdag” in totaal 5 teams. De zaalvoetbalafdeling van Postalia bestond ook dit seizoen uit 1 team. In november 1995 moest de zaterdagafdeling helaas haar 4e elftal alweer uit de competitie terugtrekken. Dit kwam omdat dit team door onvolledigheid al een aantal keren niet was komen opdagen bij wedstrijden en daarom was de club door de KNVB al diversen boetes opgelegd.

Het 1e elftal van de zaterdagafdeling kwam wederom uit in de Hoofdklasse van de HVB, die verder bestond uit; BMT, DORR, DSO, DUNO, DWO, HPSV, Nationale Nederlanden, SEV, HS Texas DHB, Loosduinen en TAC’90.
BMT werd dit seizoen uiteindelijk met 50 punten uit 22 wedstrijden met overmacht kampioen van deze Hoofdklasse HVB. Postalia speelde een redelijk constant seizoen en eindigde met 26 punten op een zevende positie. Wel leuk om te vermelden is dat Postalia in de zevende competitiewedstrijd van dit seizoen het ongenaakbare BMT in eigen huis met maar liefst 0-4 versloeg.

Het vlaggenschip van de zondag-afdeling van Postalia kwam wederom uit in de Hoofdklasse HVB, met ditmaal als tegenstanders: De Adelaars, BMT,  Full Speed, HMC, Graaf Willem II VAC, GSC-ESDO, LYRA, SEP, De Zwarte Schapen en SVH.

Sportief gezien werd het een dramatisch seizoen voor Postalia. De eerste zes competitiewedstrijden tegen Adelaars (3-5), GSC-ESDO (3-2), De Zwarte Schapen (6-1), Graaf Willem II VAC (2-5), VVM (1-5) en BMT (0-6) werden allemaal flink verloren. Op 22 oktober behaalde het team van het trainersduo Ben Roeten en Albert Blok eindelijk haar eerste overwinning toen HMC met 6-4 werd verslagen. Helaas was dit maar een korte opleving want Postalia behaalde in dit gehele seizoen in totaal slechts 6 punten en eindigde hiermee dan ook op de laatste plaats in de Hoofdklasse HVB.
Gelukkig was er ook nog positief nieuws te vermelden want het 3e elftal van Postalia-zondag werd op 14 april 1996 kampioen.

Het seizoen 1995-1996 werd overigens ook nog eens bij Postalia afgesloten met een dramatisch saldo tekort. Op deze wijze kon de club niet doorgaan dus er moest snel iets gaan gebeuren. Daarom ondernam het bestuur van Postalia acties om een samenwerking met de voetbalvereniging sv De Jagers te verwezenlijken. In eerste instantie kwam er ook een voorlopig akkoord dat de samenwerking tussen beide clubs vanaf het seizoen 1997-1998 van start zou moeten gaan.

Seizoen 1996-1997

Vanaf dit seizoen kwam Postalia gelukkig weer uit met een nieuw tenue in de oude vertrouwde clubkleuren. De bedoeling was dus dat de gehele vereniging weer in het zelfde tenue kwam te spelen, met elk team zijn eigen sponser.
Het 1e elftal van de zaterdagafdeling kreeg een compleet nieuw tenue van sponsor Belpar assurantie- en adviesbureau bv aangeboden.


De zaterdag-afdeling van Postalia bestond bij aanvang van het seizoen 1996-1997 in totaal over 39 spelende leden, verdeeld over 3 elftallen. Aan het begin van de competitie leverde dit al meteen enorme problemen op omdat een aantal voetballers, om uiteenlopende redenen, zaterdags niet beschikbaar waren.

Het 1e elftal van de zaterdag-afdeling kwam dit seizoen uit in de 4e Klasse B met als tegenstanders; Ariston’80, DORR, DSO, Duinoord, DUNO, Nationale Nederlanden, PGS, Quick Steps, Rijswijk, TAC’90 en Vredenburch.
Nieuw voor de groep vanaf dit seizoen stond trainer Jan Buitenhek. Zijn team kende echter een dramatische seizoenstart want de eerste zes competitiewedstrijden gingen werden allemaal verloren. Bovendien hadden de voorwaartsen van Postalia in deze zes wedstrijden niet één keer het net van de tegenpartij kunnen vinden waardoor het doelsaldo ook nog eens 0-21 was.
De eerste overwinning (3-2) van de “zaterdag 1” was op 2 november 1996 in de thuiswedstrijd tegen DUNO. Michel de Bruin had de eer om dit seizoen het eerste competitiedoelpunt van Postalia te maken, de andere doelpunten kwamen van Gregory den Heijer en Hennie van Gijzen. Helaas bleef het tot deze ene opleving en ging Postalia, met 2 punten uit 11 wedstrijden, stijf onderaan de 4e Klasse B de winterstop in.
In de tweede seizoenshelft wist Postalia nog wel te winnen van Nationale Nederlanden (3-1), Rijswijk (1-2) en Quick Steps (3-2) en eenmaal gelijk te spelen (3-3) tegen PGS maar alle overige wedstrijden gingen wederom verloren.
Op zaterdag 26 april 1997 was het dan ook zover, na de 3-2 nederlaag bij Nationale Nederlanden degradeerde Postalia definitief uit de 4e Klasse. De grootste oorzaken van de degradatie van dit seizoen was toch wel de vele blessures en daardoor te weinig aanvulling.
Het tweede elftal van de zaterdagafdeling bracht het er wat beter vanaf. De start van de competitie was nog wel moeilijk maar dit werd later goed opgevangen door het elftal met diversen aanvullingen. Het 3e elftal werd dit seizoen zelfs kampioen.

Ook het 1e elftal van de zondagafdeling van Postalia had bij aanvang van dit seizoen een nieuwe trainer voor de groep. Rob Monnee had n.l. de taken van Ben Roeten en Albert Blok overgenomen.
Qua sponsoring zat het vanaf dit seizoen wel goed bij het 1e elftal van “de zondag”. Het compleet nieuwe Postalia-tenue werd aangeboden door Aannemersbedrijf Fred Barendse. De trainingspakken werden aangeboden door Grieks Restaurant “Athene” en voetbaltassen door “Multicare”en Aannemersbedrijf Fred Barendse.


Het team van trainer Monnee kwam, na het opheffen van de HVB, dit seizoen uit in de 6e Klasse A van de KNVB samen met: Archipel/Ornas, GOL-sport, De Jagers, Leidsche Boys, Marathon, SEP, Taurus, VDS, VNA en Zoetermeer.
Postalia ging de competitie goed van start want van de eerste zeven competitiewedstrijden werd er vijfmaal gewonnen, 1x verloren en 1x gelijk gespeeld. Helaas viel het team van trainer Monnee daarna qua prestaties wat terug en werd er vooral van “zwakkere” tegenstanders uit de competitie verloren. Uiteindelijk eindigde Postalia met 29 punten uit 20 duels op de vijfde positie in deze 6e Klasse A. Op zich geen slecht resultaat maar er had toch wel meer in gezeten. Trainer Rob Monnee maakte overigens door omstandigheden het seizoen niet af bij Postalia zodat de club na een seizoen alweer afscheid van hem moest nemen.
Het 2e “zondag-elftal” draaide dit seizoen naar hun kunnen en eindigde met 21 punten uit 20 wedstrijden op de zevende positie. Het 3e elftal werd in het vorige seizoen nog kampioen maar dit zat er dit seizoen niet in. Toch “draaide” dit team ook nu weer een goed seizoen en eindigde met 33 punten uit 22 duels als vierde.

Seizoen 1997-1998

Postalia was inmiddels een kleine vereniging geworden die steeds meer te maken kreeg met krappe financiële middelen. Al enige jaren leefde de club op te grote voet maar kon men nog steeds voldoen aan de financiële verplichtingen uit het, in het verleden, opgebouwde reserves. Helaas was nu het moment aangebroken dat ook die reserves op waren geraakt en moest het bestuur nu overgaan tot maatregelen. Regeren is immers vooruitzien!
In verband met het verdwijnen van de voetbalvereniging VDS was de gemeente Den Haag genoodzaakt om op zeer korte termijn een andere locatie te zoeken voor de vv Kamraan, destijds onderhuurder bij VDS. Na een aantal gesprekken tussen beide besturen kwam men al snel te overeenstemming en trok de vv Kamraan voor één seizoen in bij Postalia op Groenendael. Met deze huurovereenkomst kon Postalia de begroting voor dit komende seizoen weer kloppend maken. Dit betekende wel dat de vv Kamraan om de twee weken haar thuiswedstrijden op zaterdag afwerkte en de trainingen van dinsdag en donderdag een drukte van jewelste gaf.
Zoals gezegd, regeren is vooruitzien en zodoende zat het bestuur van Postalia niet stil. Er waren een aantal constructieve gesprekken geweest tussen sv De Jagers en Postalia waarbij beide verenigingen op een gegeven moment het streven hadden om in elkaar op te gaan. Na verregaande gesprekken liet sv De Jagers echter wel weten dat zij bij een eventuele fusie wel op hun eigen terrein op het Oostersportpark wilde blijven. Postalia ging daarmee niet accoord en hierdoor werden alle fusieplannen van tafel geveegd.

Na de degradatie van het afgelopen seizoen begon de “zaterdag 1” van Postalia met goede moed aan het nieuwe seizoen om het verloren terrein z.s.m. terug te winnen. Jan Buitenhek was voor het tweede seizoen trainer van Postalia en hij werd geassisteerd door leider Piet Boutier en verzorger Ron Stoop.

>

In de topwedstrijden tegen o.a. Te Werve en Kamraan presteerde Postalia uitstekend maar tegen de ploegen van een wat minder kaliber in deze Hoofdklasse werden kostbare punten verspeeld en daarom kwam Postalia helaas slechts een punt te kort voor deelname aan de nacompetitie.

Het 2e elftal draaide het hele seizoen bovenin mee in de res. 6e Klasse en zette met regelmaat flinke uitslagen neer. Aan het einde van de rit bleek echter Vitesse Delft de meest constante ploeg en werd derhalve de terechte kampioen.
Postalia 3 maakte, na het kampioenschap van vorig seizoen, ditmaal een rampseizoen mee. Vele wedstrijden werden incompleet afgewerkt en men eindigde dan ook troosteloos op de laatste plaats.

De zondag-afdeling kende een onrustig seizoen. De selectie van Postalia kreeg in Stanley Filé een nieuwe trainer. Het begin van het seizoen begon al erg rommelig met veel vakantiegangers, blessures en wegblijvers. Na de start van de competitie werd trainer Filé plotseling ziek. Na klachten vanuit de spelersgroep dat de trainer niet voldoende overwicht over de groep had en de situatie omtrent zijn ziekte besloten het bestuur van Postalia en Stanley Filé om het contract vroegtijdig te beëindigen. Na dus een slechte start wist iedereen van de “zondag 1” de schouders er weer onder de zetten en eindigde Postalia met 32 punten uit 20 duels alsnog op een verdienstelijke vierde positie.
Het 2e elftal van de zondagafdeling had met precies dezelfde problemen te kampen als het eerste elftal, maar ook zij wisten zich knap terug te knokken en eindigde met 19 punten uit 20 wedstrijden als vijfde in de res. 6e Klasse. Postalia 3 kende dit seizoen geen problemen en bereikte met 39 punten uit 20 duels een verdienstelijke 2e plaats in de competitie.

Seizoen 1998-1999

Al enige tijd waren er verregaande gesprekken gaande tussen Archipel/Ornas en Postalia in het kader van mogelijke samenwerking cq fusie. Na velen gespreken kwam deze kwestie in een patstelling omdat Archipel/Ornas weigerde om van haar complex te vertrekken. De gesprekken liepen dus vast en beide clubs besloten hierdoor op “eigen houtje” verder te gaan.
In oktober 1998 verscheen de v.v. Postalia voor het eerst op internet met de website come.to/postalia.

Op 29 december 1998 kwam oud voorzitter Ben van der Zwan op 64-jarige leeftijd te overlijden en verloor Postalia hiermee wederom een groot steunpilaar van de club.

Voor het seizoen 1998-1999 schreef het bestuur van Postalia voor zowel de zaterdag-, als voor de zondag-afdeling 3 seniorenelftallen in bij de KNVB.

De zaterdag 1 van Postalia kwam in het seizoen 1998-1999 uit in de 5e Klasse C met daarin de volgende tegenstanders: HDV, HTSV, LenS, PGS, MVO’72,, PZH, Quick Steps, RFC’95, VCS, Wanica Star en WIK.

Postalia was er zeer gelukkig mee dat men met het 1e elftal van de zaterdag-afdeling trainer Jan Buitenhek in ieder geval nog een seizoen kon behouden. Trainer Buitenhek was, naar ieders tevredenheid, immers al 2 jaar betrokken bij de zaterdag-selectie.
De, achteraf laatste, A-selectie van Postalia bestond dit seizoen uit: F. Barendse, R. Beugeling, A. Blok, F. van Bommel, P. Boutier, R. Boutier, R. van Dijk, T. Dolfing, F. Geerling, L. Groen, G. den Heijer, P. heppener, R. Heppener, J. Jong, E. Kramer, R. van Leeuwen, H. Mathijssen, P. Nederhorst, R. Noorlander, C. Plugge, R. van Rhijn, J. Roelvink, E. Rog, J. de Roode, S. van Rooijen, M. van Rooijen, D. Rosa, M. Stoop, B. Strampraad, R. Taal, S. Taal, S. Vaatainen, M. Willems en M. Zoutenbier.
Het 1e elftal van Postalia (zat.) kwam uit in de 5e Klasse C van de KNVB en begon uitstekend aan de competitie. De eerste vijf wedstrijden tegen WIK (8-0), RAS (0-2), Wanica Star (8-1), HDV (0-8) en LenS (2-0) werden allemaal gewonnen. Op 10 oktober 1998 leedde de mannen van trainer Buitenhek hun eerste nederlaag van dit seizoen door thuis met 2-3 te verliezen van PGS. Een week later nam Postalia revanche van deze nederlaag en verpulferde MVO’72 met maar liefst 2-12. Postalia-spits Michael Stoop had na deze eerste zeven wedstrijden al maar liefst 16 doelpunten gemaakt.
Ook na de winterstop denderde “de trein” van Jan Buitenhek maar door en had Postalia lange tijd de titelkansen in eigen hand. Helaas in het zicht van de haven kreeg Postalia een terugval met nederlagen tegen HTSV (2-3), PZH (0-3) en Quick Steps (1-0) en verspeelde hiermee gelijk het kampioenschap.

Voor de zondag-selectie was het bestuur van Postalia erin geslaagd om John Wolff als de nieuwe trainer aan te trekken.
In het laatste seizoen van haar bestaan bestond de zondag-selectie van Postalia uit; M. Barendse, R. v.d. Berg, F. Beusekamp, R. Blok, J. Bourquin, M. Ceccucci, R. van Dijk, S. Dijnstee, P. Elstak, G. Elstak, M. Kaffa, R. Karamat Ali, M van Koutrik, H. van Koutrik, R. Lansdorp, M. van Leersum, M. van Lochem, A. Ludwig, T. Ludwig, G.v.d. Meulen, E.v.d. Meulen, M. Montana, M. Mouw, G.v.d. Plas, J. Ras, B. Roeten, M. Schrama, M. Smit, S. Theil, W. Wezenaar en H. Wuhl.
Ook het 1e elftal van de zondag-afdeling van Postalia begon uitstekend in de 5e Klasse B. Door op 31 januari 1999 te winnen van Teijlingen (1-0) wist Postalia zich uiteindelijk te plaatsen voor de “A-poule”. Via deze poule bestond de mogelijkheid om nu te promoveren naar de 4e Klasse. Trainer John Wolff ergerde zich echter groen en geel aan de trainings-opkomst van zijn spelers en hij besloot na dit seizoen niet meer verder te willen gaan als trainer van Postalia. John Wolff zou echter het einde van dit seizoen bij Postalia niet meer halen want na een conflict op donderdag 25 februari 1999 tussen hem en het bestuur stapte hij op. het bestuur vond een oplossing en stelde Hennie Nilsson aan als zijn vervanger.
Trainer Nilsson had zijn zaakjes snel op de rails maar helaas mocht dit allemaal niet meer baten want Postalia wist niet te promoveren.

Ter afsluiting van het seizoen, de fusie met O.S.C. en het gedwongen vertrek van sportpark Groenendael hield Postalia op zaterdag 1 mei 1999 een grote reünie voor alle oud-leden, medewerkers en trainers. De organisatoren Rob Hagg en Fred Barendse hadden hierin zeer veel tijd gestoken maar achteraf was dit allemaal meer dan de moeite waard want het werd een hele happening.

Het einde van Postalia

Eind jaren negentig liep, net zoals bij vele voetbalverenigingen in die tijd, het ledenaantal bij de voetbalverenigingen Postalia en O.S.C. flink terug. In oktober 1998 werden deze beide clubs ook nog eens onaangenaam verrast door een brief van de Gemeente Den Haag. In deze brief stond vermeld dat zowel Postalia als O.S.C. niet meer voldeden aan de door de gemeente gehanteerde bespelingsgraad van de velden. Na een bezinkingsperiode kwamen de besturen van beide verenigingen met elkaar in contact over eventuele samenwerking.

Op 25 februari 1999 volgde bij zowel Postalia als bij O.S.C. tegelijk een Algemene Leden Vergadering en hierin gaven de leden van deze twee clubs toestemming om de mogelijkheid van samenwerking verder te onderzoeken. Beide besturen waren het er al snel overeens dat een fusie als de beste samenwerkingsvorm werd beschouwd.
Voordat er verder over een fusie werd gesproken drongen beide besturen aan om eerst een aftastingsperiode tussen beide clubs vast te stellen om zodoende nog een aantal praktische vragen duidelijk op een rijtje te krijgen. Toen eind april al deze vragen positief beantwoord waren werd er op 26 april 1999 toestemming verleend door de leden om een fusie tussen Postalia en O.S.C. verder uit te werken.

De verschillende commissies binnen beide clubs kwamen al heel snel tot overeenstemming en zodoende werd op 1 juli 1999 de voetbalvereniging Haagse Hout geboren na dus de definitieve fusie tussen O.S.C. (OosterBoys SVT Combinatie) en Postalia (personeelsvereniging van de P.T.T.)

De voetbalvereniging Haagse Hout ging voetballen op het voormalig complex van O.S.C. aan het Vlamenburg 38 te Den Haag, een gezellig terrein middenin een woonwijk.
Het clubgebouw van Postalia werd verkocht aan de hardloopverening Hague Roadrunners en de gemeente Den Haag mocht dit stuk grond niet meer van de gemeente Wassenaar huren. Wassenaar heeft ruim een jaar na het vertrek van Postalia besloten om van het oude Postalia-complex een golfterrein van te maken.

 

Zo ziet het complex er nu uit, boven het clubgebouw van HRR, onder het vroegere voetbalterrein als onderdeel van een golfbaan met linksboven het clubgebouw.

Palmares Postalia (zondag)

Kampioenschappen
1933-1934 3e Klasse A HVB
1935-1936 2e Klasse E HVB
1937-1938 1e klasse A HVB
1956-1957 2e klasse A HVB
1963-1964 1e Klasse B HVB
1977-1978 4e klasse B KNVB

Andere prestaties:
1973-1974 Promotie naar de 4e Klasse KNVB

Palmares Postalia (zaterdag)

Kampioenschappen
1987-1988 2e Klasse B HVB
1989-1990 2e klasse A HVB
1991-1992 1e klasse B HVB

Andere prestaties

Parade der trainers bij Postalia zondag

1956-1957 G.Pothof
1957-1958 Henk van Os
1958-1959 Henk van Os
1959-1960 Henk van Os
1960-1961 Henk Nordam en A. Bouwman
1961-1962 A.van Leersum
1962-1963 A.van Leersum
1963-1964 A.van Leersum (kampioen 1e Klasse HVB)
1964-1965 D.Lochtman
1965-1966 A.J.Poots
1966-1967 A.J.Poots
1967-1968 Frits de Lange
1968-1969 Frits de Lange
1969-1970 Frits de Lange
1970-1971 Frans Caffa
1971-1972 Frans Caffa
1972-1973 Frans Caffa
1973-1974 Wim Petrici
1974-1975 Wim Petrici
1975-1976 Wim Petrici
1976-1977 René Pas
1977-1978 Woody Louwerens
1978-1979 Woody Louwerens
1979-1980 Woody Louwerens
1980-1981 Richard Bakker
1981-1982 Richard Bakker
1982-1983 Richard Bakker
1983-1984 Jan Baak
1984-1985 Jan Baak
1985-1986 J.Lamers
1986-1987 J.Lamers
1987-1988 J.Lamers
1988-1989 Sjaak de Bruin
1989-1990 Sjaak de Bruin
1990-1991 Hans Ploeg
1991-1992 Toon Meijer
1992-1993 Toon Meijer
1993-1994 Toon Meijer
1994-1995 Toon Meijer
1995-1996 Albert Blok
1996-1997 Rob Monnee
1997-1998 Stanley File (later Albert Blok)
1998-1999 John Wolf (later Hennie Nilsson)

Parade der trainers bij Postalia zaterdag

1986-1987 Joop Lamers
1987-1988 Frans Caffa
1988-1989 Sjaak de Bruin
1989-1990 Sjaak de Bruin (kampioen 2e Klasse HVB)
1990-1991 Sjaak de Bruin
1991-1992 Sjaak de Bruin
1992-1993 Sjaak de Bruin
1993-1994 Sjaak de Bruin
1994-1995 Sjaak de Bruin
1995-1996 Albert van der Dussen
1996-1997 Jan Buitenhek
1997-1998 Jan Buitenhek
1998-1999 Jan Buitenhek

Parade der voorzitters bij Postalia

1931 t/m 1933 G.Korthof
1933 t/m 1948 Gerrit Nijhuis
1948 t/m 1949 Rinus Stolk
1949 t/m 1950 Henk van der Laan
1950 t/m 1953 Joop Esveld
1953 t/m 1958 Henk van der Laan
1958 t/m 1970 Jan den Oude
1970 t/m 1973 Leen van Vliet
1973 t/m 1984 Boelo Harms
1984 t/m 1988 Ben van der Zwan
1988 t/m 1989 Henk Brak
1989 t/m 1996 André van der Zwan
1996 t/m 1999 Fred Barendse

Terreinen waar Postalia heeft gespeeld:

De eerste jaren van haar bestaan voetbalde Postvoetbal, later P.V.C. en weer later Postalia aan de Oude Leyweg te Den Haag. In deze omgeving was nog totaal geen huizenbouw, alleen maar tuinbouwgrond.

In 1936 verhuisde Postalia wederom als onderhuurder naar voetbalvereniging Texas aan de Buurtweg, op de grens van Den Haag en Wassenaar.

In 1937 kreeg Postalia een eigen terrein op het gebied waar nu Camping Duinhorst gelegen is.

In 1952 kon Postalia eindelijk gebruik maken van een eigen terrein aan het Groenendaal, waar de club tot het einde van haar bestaan in 1999 heeft gevoetbald.

Erevoorzitter(s) Postalia

Gerrit Nijhuis
J. den Oude

Ereleden Postalia

P. v.d. Brugge
Jaap van der Lem
Wim Jansen
Ben Houdé
Gerard Duyvestein
Gerard Sanou
M.C. van de Linde
Ben van der Zwan
Kees Oosterling
Boelo Harms
?
?

Lid van Verdienste bij Postalia

Kees van de Linde
Piet Berkhout
Piet van der Lem
?

We zijn nog op zoek naar de overige Ereleden en Leden van Verdienste