Namens HFC ADO Den Haag ontvingen wij de volgende trieste mededeling:
Tot ons verdriet ontvingen wij het droevige bericht van het heengaan van ons Lid van Verdienste, oud-speler, -jeugdleider, -bestuurslid en -voorzitter Hans Wijnants.
Zijn credo luidde altijd, dat ‘ADO één en ondeelbaar moet zijn en blijven’ Na een lange periode van afnemende gezondheid en nauwelijks twee weken na het heengaan van zijn geliefde vrouw Dicky is zondag 4 februari jl. ons Lid van Verdienste en oud-voorzitter Hans Wijnants overleden. Hij werd 84 jaar.
Hans Wijnants was een oer-clubman, nog van het authentieke roodgroene ADO. Het was tot op het laatst zijn hartstochtelijke wens terug te keren naar deze clubkleuren en naar het oude driehoekige logo. Toen het hem nog was gegeven om wedstrijden en vergaderingen te bezoeken droeg hij steevast, trots en een tikje demonstratief de donkerblauwe stropdas met dat oude logo. ‘Dit is de enige echte clubdas! Waarom draag jij die niet?’ was zijn traditionele uitdagende opmerking.
Voetbal begon voor Hans zoals voor zovelen op straat. Hij trof het op te groeien in Transvaal, in de buurt van het Stellenboschplein. Daar speelde hij straatvoetbal met latere profs als Carol Schuurman, Guus Haak, Henny den Engelse, de jongens van de familie Clavan en latere Holland Sporter Jan Eversdijk. In 1949 meldde hij zich aan als lid van ADO, waar hij zijn plek wist te veroveren in de jeugdselecties. Later, als senior maakte hij deel uit van de hoogste amateurselectie (ADO 3 en 4), enkele keren draafde hij op in het tweede elftal. Met ADO 3 werd hij op 22 juni 1966 afdelingskampioen na een beslissingswedstrijd tegen Feyenoord 3 op het terrein van VELO, toen nog aan de Harrie Hoekstraatin Wateringen. In de strijd om het Nederlands kampioenschap in Zeist eindigde de door oud-doelman Frans Kok getrainde ploeg als tweede achter Volendam 3. Bekende spelers van dit team waren onder anderen Joop Kuipers, Harrie de Jong, Dies Lukker, Henk Berkenpeis, Hans Krouwel, Arie Bakker, Jan Meij, Joop Maes en Ton Lobel.
Liefst 38 jaar was Hans actief voetballer. Veel genoegen beleefde hij aan het veteranenvoetbal, waarbij het in elftal speelde met oude coryfeeën als George van Rosmalen, Jacques Smit, Wim Waasdorp en Theo Timmermans. Spelers met wie hij zo graag in het eerste elftal had willen uitkomen. Weer later speelde hij puur voor plezier met mannen als Joop Strang, Koos Lamers, Ward Swart en Ger Hählen.
Ooit had manager Eddie Hartmann tegen Hans gezegd: ‘Je bent niet goed genoeg voor het betaalde voetbal, maar ik ben ervan overtuigd, dat er in jou een goede bestuurder schuilgaat.’ En Hans vervulde
vervolgens zolang hij kon kader- en bestuursfuncties bij de vleet. Al op twintigjarige leeftijd was hij leider van de regionale jeugd. In deze functie werkte hij samen met trainers als Piet Oostrum en Rob Baan. Hij
had spelers onder zijn hoede als Dick Advocaat, Aad de Mos, Harrie Vos, Cees Weimar, Joop Korevaar en Leo de Caluwé.
Hans maakte deel uit van de redactie van ‘De Roodgroene Jeugdrevue’, in de jaren vijftig een clubblad speciaal voor de jeugdafdeling. Hij diende de Clubavondcommissie, hij deed een periode het clubgebouwbeheer en behaalde hiervoor op eigen kosten het Horeca-diploma. Hij was jaren lid van de Verenigingsraad, later de Ledenraad, tot deze in 2022 werd opgeheven. Als de ontwikkelingen in het
betaald en amateurvoetbal binnen de vereniging daarom vroegen was Hans er steevast bij om in tijdelijke commissies actief mee te denken en visies aan te dragen over de koers die moest worden gevolgd. Hij werd ook bestuurslid en zelfs voorzitter in niet gemakkelijke, zeg maar roerige, tijden. Zo maakte hij van 1976 tot 1979 deel uit van het bestuur van de na de scheiding van het betaalde voetbal een nieuw leven in het amateurvoetbal begonnen HSV ADO.
Later, in 1991, werd hij voorzitter als opvolger van Jan Lobel. Deze functie bekleedde hij tot 1995. Eerder, in de jaren tachtig, toen ADO door ontwikkelingen in het topjeugdvoetbal en in de steek gelaten door de KNVB, het hoogste jeugdteam kwijtraakte aan FC Den Haag, nam hij de taak van leider van het weer in het regionale jeugdvoetbal op zich om met trainer Wim van Laar het team – waarvan Hans’ zoon Patrick deel uitmaakte – naar landelijke niveau proberen te brengen.
Hans combineerde de functies met drukke banen in zijn werkzame leven als o.m. verkoopleider van een farmaceutische organisatie in Hoevelaken. Hij deed dit uit dankbaarheid voor ADO, dat hem zoveel
had gegeven. Via ADO ontmoette hij zijn vrouw, aan ADO dankt hij een deel van zijn opvoeding en vorming, hij had er plezier en zijn vrienden.
ADO heeft Hans Wijnants leren kennen als een man met een groot hart voor de club. Hij deinsde er niet voor terug een afwijkende mening te verkondigen. In vergaderingen nam hij vaak het woord en meed fel, vasthoudend strijdend de discussie niet. Op de hem parmantige wijze en vol vuur verkondigde hij zijn visie. Altijd was wel zijn credo bij dreigende verbrokkeling, dat ‘ADO één en ondeelbaar moet zijn en blijven’. Het klinkt nu als het ware zijn nalatenschap.
Verwonderlijk was het niet, dat Hans in 2010 mede aan de wieg stond van de ADO PensionADO’s. Met onder anderen Harrie Suiker, Gerard Slager, Mario van der Ende, Ton van Es en Tom Clavan werd deze
opgericht om de band met spelers uit het roodgroene verleden, waar zij ter wereld waren uitgevlogen, te hernieuwen. Eerst met een pubquiz, later met de tot een begrip uitgegroeide traditionele PensionADO-dag. In alle opzichten was Hans tot aan het einde van zijn leven een strijder. Jammer, dat hem op het laatst een lijden niet werd bespaard en dat hij het heengaan van Dicky, zijn vrouw, moest meemaken. Iedereen wist, dat Hans haar snel zou volgen.
Dank Hans, voor alles wat je hebt betekend en gedaan voor ADO, jouw roodgroene ADO, de PensionADO’s en de club zoals deze hoe dan ook is geworden. Je hebt veel gedaan, er veel voor gegeven. Dat zullen wij nooit vergeten!
Ons medeleven gaat uit naar Hans’ zoon Patrick en zijn gezin. Laat bovenstaande jullie tot troost zijn en de kracht geven het verdriet over het grote verlies van zowel Hans als Dicky te verwerken.
