“Jan Linkerhof, een echte linkspoot met een goed schot en een heerlijke voorzet”
Jan met zijn mooie linkse traptechniek
Jan is 68 jaar oud en heeft een rijk voetbalverleden, zowel als voetballer als trainer/coach. Hij begon zijn actieve voetballoopbaan in het mooie rood-zwarte geblokte tenue van Laakkwartier waar hij zijn hele jeugdperiode heeft gespeeld.
Jan zien we hier in zijn eerste Laakkwartier shirt!!
Daarna vervolgde hij zijn carrière bij Wilhelmus, de Valkeniers, RVC, BTC, vv Rijswijk, sv Voorburg, Hsv VUC en Graaf Willem II Vac. Jan was een echte linkspoot en speelde op veel posities aan de linkerkant. Zowel als linksback als linkshalf werd hij gebruikt maar zijn favoriete positie was toch wel de linksbuiten positie. “Coen Moulijn was vroeger mijn allergrootste idool!!” Hij was een snelle speler met een redelijk hard schot en een goede voorzet. “Koppen deed ik alleen als ik te laat bukte“!
“In tegenstelling tot de gemiddelde linksbuiten was ik niet bang aangelegd en ging nog wel eens over de schreef met onbesuisde slidings.” Als je hem naar zijn hoogtepunten vraagt komen er natuurlijk meteen een aantal naar boven. Als speler werd hij gekozen tot beste speler van het VIOS internationale jeugdtoernooi in 1973 en ook waren er de kampioenschappen met de Valkeniers o.l.v. van Aad de Mos en de twee kampioenschappen met sv Voorburg met John Karelse als trainer en met een in die tijd een geweldig elftal.
Op 4 mei 1986 was de grote dag. Het eerste elftal van sv Voorburg werd bij Hvv Cromvliet aan de Rederijkerstraat te Den Haag kampioen door een klinkende 0-4 overwinning. Bij rust stond het overigens nog 0-0 maar na de pauze begon het grote feest en werd het 0-1 door Jan Linkerhof, 0-2 door Robert John Kruisland, 0-3 door Cees Toet en 0-4 door Chiel Toet.
Na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Bursken stormden sv Voorburg supporters, reservespelers en bestuursleden het veld op en barstte het kampioensfeest los met o.a. het ontkurken van de champagneflessen.
Er komen natuurlijk vele namen naar boven uit die lange periode als speler maar Aad de Mos heeft hem al vroeg wegwijs gemaakt in het amateurvoetbal. “Aad liet mij het echte amateurvoetbal kennen. Als jeugdspelertje van Laakkwartier, die daar lekker voetbalde met zijn jeugdvrienden, bracht Aad mij als 18 jarige onervaren, fragiele speler in het eerste van Wilhelmus, waar ik met nog twee jeugdspelers (Ton Boting en Toine Linders, helaas veel te jong overleden) mocht debuteren en mocht spelen met spelers als Jan de Jong , Reinier van der Vaart , Chris Linders( ook veel te jong overleden), Robin Isselman en natuurlijk de helaas ook overleden Loek van Noord.”
“Door met deze spelers te mogen voetballen werd ik snel een fysiek sterkere speler.” Naast Aad heeft hij meerdere goede trainers meegemaakt zoals John Karelse, Simon van Vliet, Toon Brakus, Wim Andriessen en Rob Jansen. “Trainers die veel kwaliteiten hadden en ieder op hun eigen manier werkte en waar ik veel van geleerd heb”
“Voor mij was de wedstrijd Wilhelmus – VUC ook één van deze hoogtepunten. Op een regenachtige zondag met bijna 3000 mensen op de tribune scoorde ik met een mooi doelpunt en had mijn aandeel in de 3-0 overwinning op een zeer sterk VUC.
Jan in de mangel tijdens het duel Wilhelmus – VUC. Vlnr. Floor Klein, Ton de Graef, Jan Linkerhof, Bob Rijpstra, Toine Linders en Hans van Hoek.
Andere hoogtepunten waren toch wel de kampioenswedstrijd van de Valkeniers waar hij de beslissende voorzet gaf tot het definitieve kampioenschap en de kampioenswedstrijd van sv Voorburg waar hij met een openingsgoal en een daarop volgende assist de wedstrijd definitief besliste.
Dieptepunten waren zijn vele blessures, die de definitieve stap naar de echte top van het amateurvoetbal geblokkeerd hebben. Zo waren er een drie dubbele beenbreuk, een liesscheuring met een operatie tot gevolg, een hersenschudding (was dit mogelijk) een gebroken vinger, gebroken neus en de vele hamstringblessures mede veroorzaakt door de gevolgen van de driedubbele beenbreuk.
Op de vraag om wat bekende namen te noemen is hij ietwat terughoudend. “Ik heb met zoveel geweldige mensen gevoetbald dat de lijst veel te groot zou worden en ik dan natuurlijk iemand zou vergeten.”
Om er toch een paar te noemen heeft hij geweldige periodes meegemaakt bij de Valkeniers met Peter Meefout in de goal en nog een hele rits bekende amateurvoetballers voor die tijd, teveel om op te noemen en natuurlijk bij sv Voorburg met geweldige spelers als de gebroeders Schultz, Richard Verschelden, Wim Staargaard en de beste keeper allertijden Michel Lorsheid die op de training de schoten op doel gewoon terugkopte en riep: “Kunnen jullie niet harder schieten”!!
Jan is tot zijn 31ste door blijven voetballen en daarna maakte hij de stap naar het trainerschap. Jan trainde sv Duinoord, JAC, VCS, DSO, DUNO (2 periodes in totaal 7 jaar) , sv Houtwijk, RAS, Laakkwartier en laatstelijk 3 maanden Wilhelmus.
Ook als trainer maakte Jan vele hoogtepunten mee zoals de kampioenschappen met sv Duinoord (ongeslagen kampioen op 22 februari 1992)
Duinoord 1 kampioen op zaterdag 22-02-1992. De succesformatie van trainer Jan Linkerhof (met champagnefles) en pr-man Jan Baak bestond o.a. uit; Patrick de Kleyn (keeper), Henk Koele, Rick van der Hooft, Leo Dijkhuizen, Roland Visser, Franklin Rosenbaum, Nol Vreeswijk, Erik Spaans, Peter Penders, Tony Kranendonk en Peter Schouman.
“Als coach was dat mijn eerste kampioenschap en dat blijft voor mij apart, zeker omdat dit kampioenschap reeds in februari beslist was en ook nog eens ongeslagen”.
Na sv Duinoord was Jan actief bij JAC (kampioen), VCS met ook een geweldig kampioenschap. Een geweldige periode met ook nog een finaleplaats in het HC-cup toernooi tegen een heel sterk elftal van Kranenburg voor een dikke 3500 toeschouwers), en natuurlijk het kampioenschap met DUNO.
“Een geweldige dag zeker ook omdat het 2e elftal op die dag ook kampioen werd en DUNO 1 promoveerde naar de 1e klasse zonder ook maar een cent te betalen aan spelers”, “Op ons thuis terrein met een kleine 1000 toeschouwers werd het een geweldig feest !!!!!!!”
Andere hoogtepunten waren natuurlijk ook de promoties met DSO, sv Houtwijk en later ook nog met DUNO de promotie naar de derde klas via de nacompetitie op het DSO-terrein met 1500 toeschouwers.
In het seizoen 2006/2007 werd Duno onder leiding van trainer Jan Linkerhof glorieus winnaar van de nacompetitie door in de finale Be Fair te verslaan. Die winst betekende promotie naar de zaterdag 2e Klasse.
Als trainer heeft hij naast de vele hoogtepunten natuurlijk ook wel wat dieptepunten meegemaakt. Zeker het op non-actief zetten bij DUNO was voor hem geen leuke ervaring. “Maar zoiets moet je ook eens meemaken als trainer”. “Ik kijk alleen maar met veel plezier terug op die enorm lange periode, meer dan vijftig jaar, als speler en trainer in het Haagse amateur voetbal”.
Jan is twee maanden geleden definitief gestopt als trainer in het amateurvoetbal. Na een zeer teleurstellende periode bij zijn oude club Wilhelmus heeft hij zelf besloten om ermee te stoppen. “Gelukkig was dat ook mijn eigen beslissing om te stoppen, maar dat weegt absoluut niet op tegen de geweldige periode die ik meegemaakt heb als speler en trainer”.
“Vorige week moest ik de zolder opruimen en kwam bijna tien plakboeken tegen van mijn loopbaan in de Haagse voetballerij, geweldig om weer eens in terug te kijken”.
Naast zijn drukke leven als docent aan de Anne Frank MAVO, voetballer en trainer/coach had Jan ook nog de tijd om 2 boeken te mogen schrijven voor de Nederlandse Sportboeken Club.
Jan hier met zijn grote voorbeeld Aad de Mos die hem liet debuteren in Wilhelmus op 18-jarige leeftijd bij de boekpresentatie “Vertel mij wat”
Jan hier met Chris Willemsen tijdens zijn tweede boek presentatie “Laat ik het zo zeggen”
En ook de voetbalreis naar ZuidAfrika die hij maakte voor de stichting Stars in Their Eyes. Hij ging tien dagen naar Stellenbosch om kinderen uit de Townships training te geven, zodat zij een diploma/ certificaat (onder auspiciën van de KNVB) konden halen om zodoende een betere toekomst te krijgen in hun omgeving i.p.v. te verdwalen in het criminele milieu mag niet onbenoemd blijven.
Al met al kan Jan terugkijken op een geweldige tijd en zoals hij het zelf mooi zegt: “Ik heb een behoorlijk groot aantal vrienden aan het voetbal overgehouden, waar ik nog regelmatig contact mee heb en mee afspreek” “Deze mensen beschouw ik als echte vrienden.
“Ik ben een gelukkig mens !!! “.
Bob Rijpstra
17-01-2024
