Onno Sterk was een heerlijke linkermiddenvelder / linksbuiten, technisch zeer sterk, flegmatiek en soms helaas een beetje gemakzuchtig.
Onno is nu 61 jaar, hij speelde voor verschillende clubs zoals VCS, ADO Den Haag, Wilhelmus, Quick . Hij begon met voetballen in de jeugd bij het welbekende VCS, in die tijd een bolwerk van jeugdige talenten.
VCS jeugdelftal van Onno met daarin o.a. John van Zweden (links) en Carlos Roelveld (3e Links)
Vanaf zijn 7e tot 18e jaar heeft Onno voor deze club met dezelfde vrienden gespeeld zoals Gerald Sandel, Martin, Harteveld, Richard van der Vaart, Victor Tebbens, John vd Hoogenband, Edward Kouwenhoven en Mario de Boer. Het was een “Gouden lichting” die altijd voor de prijzen speelden!
Na de B1 en A1 kwam hij meteen in de selectie van VCS 1
VCS 1 in seizoen 1982-1983. Onno rechts beneden met linksboven Frank Kuyl en derde linksboven Andre Wetzel, links beneden Gerald Sandel.
De trainer van die periode bij VCS 1 was de in de Haagse regio ook bekende Andre Wetzel. Zowel door Onno als velen van zijn teamgenoten benoemd als de beste trainer die zij ooit hebben meegemaakt.
Andre Wetzel zelf: “Onno, Gerald en Richard (van der Vaart) vormden een fantastisch middenveld bij VCS. Alle drie zeer talentvol maar ook helemaal gek van het spelletje. De scouting bij ADO was in die tijd ronduit slecht. Fijn voor VCS maar slecht natuurlijk voor Den Haag. Als deze drie talenten eerder waren opgepikt hadden ze alle drie jarenlang betaald voetbal gespeeld. Samen waren ze complementair en een lust om naar te kijken. Met onder andere Tebbens, van de Hoogenband en Hes zijn ze met slechts twee keer trainen per week topamateurs geworden. Je moet er niet aan denken dat ze vanaf jongere leeftijd 5 keer in de week hadden getraind! Stuk voor stuk leuke jongens en ik denk er dan ook met veel plezier aan terug”.
Hoogtepunten zijn natuurlijk de kampioenschappen met VCS van de 4e naar de 1ste klasse, de Haagse Courant cup winst met VCS en natuurlijk het twee jaar achterelkaar geselecteerd worden voor het Haags Amateurteam!! Eén keer door de trainers en één keer door de journalisten!
Onno maakte van VCS de stap naar ADO en had een hele mooie carrière in het betaald voetbal in het verschiet totdat een vervelende scheenbeenblessure (botvliesontstekingen aan beide scheenbenen) de grote spelbreker voor hem werd. Na deze rottige periode van twee jaar besloot Onno het toch nog een keer bij Wilhelmus te gaan proberen en speelde één seizoen voor dit team in de hoofdklasse. Daarna speelde hij ook nog een jaar bij Quick Den Haag maar door opnieuw een uiterst vervelend blessure (gescheurde voorste kruisband) kwam er al op 31-jarige leeftijd helaas een einde aan wat een mooie voetbalcarrière had kunnen en moeten zijn.
Als je Onno vraagt welke naam komt er nu altijd bij je boven dan is er snel een antwoord: Mijn vader! “Mijn vader was er altijd bij, bij de trainingen en bij alle wedstrijden. In de jeugd vaak als leider langs de lijn en dan praat ik over meer dan 20 jaar VCS”
VCS jeugdelftal met vader Sterk linksboven en Onno 3e rechts boven
“Ik kan wel zeggen dat mijn vader ZEKER niet blij was met mijn twee “uitstapjes. Tijdens mijn jaar bij zowel Wilhelmus en Quick ging hij gewoon naar zijn cluppie VCS en kwam niet naar mij kijken”
Ondanks veel tegenslagen waren er toch ook veel mooie herinneringen. Zijn meest memorabele wedstrijd was toch wel de kampioenswedstrijd tegen ADO op het veld van TONEGIDO voor promotie naar de 1e klasse.
“Het was zeker geen goed wedstrijd, zeker niet van mij, maar wel heel spannend en met een hele mooie afloop!”
Onno was en is een heel sociaal figuur en heeft dan ook veel vrienden over gehouden uit zijn actieve voetbal loopbaan. Bij VCS heeft hij naast Gerald Sandel, ook nog steeds contact met Martin Harteveld, Victor Tebbens, Richard van der Vaart en Aart Fransen en uit zijn korte Wilhelmus tijd nog steeds contact met Ronald Trouwborst
Onno is tegenwoordig, zoals veel oud voetballers, een verdienstelijke golfspeler!
Bob Rijpstra
03-01-2025
