Wim de Jong, wie kent hem nou niet in het “Haagse voetbalwereldje”? Hoe veel mooier kan je een interview beginnen dan met dit artikel uit de AD/Haagse Courant;
Wim is 66 jaar en geboren in Amsterdam en opgegroeid aan de Prinsengracht. Hier hadden zijn opa en oma een horecazaak met een hotel. Zijn vader (toen een verdienstelijke semiprof bij Alkmaar Zaanstreek wat nu het bekende AZ is) kreeg een nieuwe baan in Den Haag en vanaf zijn 6e jaar tot op heden woont Wim dus in Den Haag.
Eigenlijk van kleins af aan heeft hij altijd bij “zijn” cluppie “Die Haghe” gespeeld. En natuurlijk, wat ook logisch is op die leeftijd heeft hij om toch te kijken of hij op hoger niveau zou kunnen spelen, een stap gezet en is hij op zijn 22ste jaar naar Vitesse Delft gegaan. Vitesse Delft speelde toen op het hoogste amateurniveau en was zeker een goede en leervolle ervaring voor hem zowel als voetballer en als toekomstig trainer want die ambitie dat zat er bij hem al vroeg in!!
In hetzelfde jaar dat hij bij Vitesse Delft speelde werd hij toegelaten tot de cursus oefenmeester UEFA A. En na een jaar op en neer reizen naar Zeist was hij op zijn 23ste al in bezit van het diploma UEFA A.
Wim de Jong in zijn jonge jaren scoort hier namens Die Haghe tegen Naaldwijk
Wim was een fysiek en ambitieuze centrale verdediger of hij speelde op het middenveld in de punt naar achteren. Maar natuurlijk wilde hij wel altijd inschuiven. Zoals hij zelf zegt was hij niet de meest technisch begaafde speler maar hij maakte een hoop goed met het coachen van medespelers, hij was kopsterk en zijn inzicht in het spelletje maakte veel goed. Zijn motto: “Jij kan het nooit van mij winnen!!!” Dat lukte niet altijd maar het geeft zijn instelling weer.
Zijn hoogtepunten als speler waren toch met Vitesse Delft spelen op het hoogste amateurniveau tegen ploegen als Quick Boys, IJsselmeervogels en DOVO. Helaas kwam er op zijn 25ste een abrupt einde aan zijn actieve loopbaan als voetballer door een zware knieblessure. Hierdoor ging hij vervroegd als trainer aan de slag bij de A1 van Vitesse Delft.
Wim (staand 4e van links) bij Vitesse Delft
Na het coachen van de A1 van Vitesse Delft stond ineens DUNO op de stoep (toen spelend op het 1 na hoogste niveau zaterdag) met de vraag of hij trainer wilde worden van DUNO 1. Op zijn 27ste jaar startte hij als zeer jonge trainer bij het 1e van DUNO. Het aanvankelijk dieptepunt (de zware knieblessure) keerde zich tot iets heel positiefs en Wim zijn trainers carrière was geboren. En wat voor een!!
Bij Duno als beginnend coach had hij het geluk dat hij twee enorme leiders, je zou bijna zeggen leermeesters, bij zich had namelijk de oud Holland Sport spelers Wout Buis en Cees IJspelder.
Als je Wim vraagt naar een van zijn beste trainers die hij meegemaakt heeft noemt hij gelijk de naam van Cor Kroon die helaas te vroeg is overleden. “Een ongelofelijk fijn mens en een goede opleider”. “Hij haalde mij op 16 jarige leeftijd van de jeugd over naar het 1e van Die Haghe.
Bij Cor ging hij ook stagelopen bij de regionale jeugd van ADO. 3 dagen onder toezicht van Cor inclusief de wedstrijddag en 2 dagen bij Piet de Zoete (trainer ADO Den Haag 2). En zoals hij menig keer zegt, van deze mensen heeft hij enorm veel opgestoken.
Wim is natuurlijk ook een gezelligheidsmens en genoot en geniet ervan als hij samen met zijn maatjes, om er een paar te noemen Jan van der Veer, Theo Mol, Dick Maalsen, Richard Walther, Bob Kootwijk, Hans Honders, Peter Jansen, Raymond Wittmaekers Hans en Bert Stiemsma etc, gezellig bij elkaar kan zijn voor een heerlijk avondje stappen in de Marathon of in de stad bij Toys. Tegenwoordig vinden we deze vriendengroep aan de bar bij Die Haghe (bij de thuiswedstrijden) of op de vrijdagmiddagborrel bij café Emma.
Ook de winterse tripjes met de selectie van Die Haghe naar heerlijke skioorden waren een jaarlijks terugkerend geheel. Zowel voor de sfeer in de groep als teambuilding voor de tweede seizoenshelft was in zijn ogen een belangrijk aspect van zijn omgaan met de selectiegroep.
Hoogtepunten zijn er genoeg. Als speler het kampioenschap met de eerder genoemde vriendengroep van Die Haghe tegen Naaldwijk. Geweldig hoogtepunt met een dito feest. Daarnaast met Vitesse Delft naar Harkemase Boys met het vliegtuig. Een belevenis om nooit te vergeten.
Als trainer zijn het er velen: kampioenschap met JAC waar hij 6 jaar heeft gewerkt en nooit meer zo’n hecht collectief heeft meegemaakt als daar. Echt een ongelofelijke wedstrijdmentaliteit.
Bij HBS is hij 2 keer kampioen geworden en het halen van het allerhoogste amateurniveau was heel bijzonder.
Trainer Wim de Jong met HBS in seizoen 2010-2011 kampioen
En natuurlijk met zijn Die Haghe: wat dan vooral bij hem blijft zijn de twee kampioenschappen achtereen naar de 1e klas met nagenoeg dezelfde spelersgroep.
Wim is nu technisch manager bij Die Haghe en verantwoordelijk voor de totale trainersstaf en medische staf. Daarnaast bewaakt hij de clubcultuur en dat heeft voornamelijk te maken met het aannamebeleid. Verder doet hij nog heel veel andere zaken maar daar is hij over in gesprek om de Technische Commissie uit te breiden met een paar oud 1e elftalspelers waardoor de taken beter verdeeld kunnen worden.
En Natuurlijk als je zolang als hoofdtrainer werkzaam bent geweest (37 jaar) is het onmogelijk om je beste spelers uit te kiezen zonder iemand tekort te doen. Maar bij deze toch dan een kleine keuze;
Hans Wils, Ronald Teunissen, Cees IJspelder jr. DUNO
Lennert van Steenbergen, Mark vd Berg, Bert vd Berg, Daan Verbaan allen JAC.
Harry Garnaat Vitesse Delft.
Marcel Tjin, Ekrem Kaya, Marcel Koning, Dominique Broekhuizen, Gerald Sandel allen HBS
Michel Bakker, Lammert Danhof, Fred van ’t Hof allen Die Haghe.
Gelukkig heeft Wim nu ook iets meer iets tijd om aandacht te schenken aan zijn kleinkinderen en is hij een leuke opa!! Al zal er vast een wedstrijdje zijn wie het hoogst schommelt!
Bob Rijpstra
03-10-2023
