Bram van der Lem, een leven lang GONA

Sinds Bram van der Lem in 1968 voor het eerst kennis maakte met GONA is hij tot aan de dag van vandaag de club trouw gebleven. Goede en slechte tijden, het erelid heeft het allemaal van nabij meegemaakt. In een monoloog kijkt hij terug maar ook vooruit.

,,Toen ik in 1968 voor het eerst een stap op het GONA complex zette had ik nooit eerder van de club gehoord. Ik was pas met mijn vrouw en zoon in Den Haag Zuid West komen wonen. Mijn zoon van acht wilde voetballen en GONA was het dichtst in de buurt. Ja, en dan weet je wel hoe het gaat. Je komt wekelijks bij de club en raakt met mensen in gesprek. Voor je het weet ga je iets als vrijwilliger doen. Ik ben begonnen als jeugdleider. Een jaar later was ik jeugdvoorzitter. Toen speelde GONA overigens al tien jaar aan de Beresteinlaan. Het aantal leden groeide in die jaren gestaag. Ja, GONA was toen een bloeiende vereniging. GONA was natuurlijk lang een club die voor 60% moest bestaan uit ambtenaren van de girodienst. Maar in 1968 is dat echter veranderd. Toen veranderde GONA van personeelsvereniging in een echte voetbalvereniging. In die tijd was Koos Vermeulen de eerste voorzitter die geen binding had met de Girodienst. Den Haag was ook een echte voetbalstad. Ik ging vaak bij VUC kijken want daar speelde Bertus de Harder. Mijn idool Een geweldige voetballer. Nee, zelf heb ik geen noemenswaardige voetbalcarrière om op terug te kijken. Ik kon er eigenlijk niet zo veel van. Ik ben altijd iemand van de organisatie geweest. Op mijn achtiende tekende ik bij de Marine en werd beroepsmilitair. Dat maakte het voetballen sowieso moeilijker.”

Twee periodes als voorzitter

,,Dit is mijn tweede periode als voorzitter. De eerste was van 1979 tot 1986. In november 1979 stapte het bestuur op. Tijdens een algemene ledenvergadering werd besloten om te stoppen met prestatief voetballen op zaterdag. Als nieuw bestuur namen we toen op advies van een speciaal gevormde commissie over om het zaterdagvoetbal recreatief te maken. Men was bang dat het jeugdvoetbal in het gedrang kwam door de toename van het aantal voetballers op zaterdag. Veel zaterdagleden verlieten daardoor de club. Het is in de tegenwoordige tijd niet meer voor te stellen dat je als club stopt met zaterdagvoetbal. Maar ja, toen was de situatie heel anders. GONA is volgens de statuten nu eenmaal een zondagvereniging. In de tachtiger jaren hadden we ook een bloeiende dames en meisjesafdeling. Helaas nam in de negentiger jaren de animo van het vrouwenvoetbal binnen de club steeds meer af. Het G-voetbal is er gelukkig nog wel altijd aanwezig. ”

20131204_125530 Bram van der Lem toont vol trots zijn GONA-shirt van een aantal jaren geleden. Op 18-12-2013 vierde Bram alweer zijn 82e verjaardig.

Trainers

,,Ik heb altijd een goede verstandhouding met trainers gehad. Als voorzitter heb ik mij nog nooit met de technische zaken bemoeid. Daar hebben die heren veel meer verstand van dan ik. Wij hebben goede trainers gehad bij GONA zoals onder meer Hans van Laar, Henk Baggerman, Eki Korte, John Baven en nu dus Madjo Dewus. Maar natuurlijk ook John Rietveld. Die man was volkomen bezeten van voetbal. Daar was hij dag en nacht mee bezig. Soms moet je als bestuur wel eens besluiten om eerder met een trainer te breken dan oorspronkelijk de bedoeling was. Zoals met Eki Korte bijvoorbeeld is gebeurd. Dat zijn moeilijke beslissingen. Wanneer we elkaar tegenkomen schudden we elkaar de hand en praten gewoon weer met elkaar. Met Henk Baggerman promoveerde we in 2002 naar de tweede klasse. De wijze waarop dit gebeurde staat iedere voetballiefhebber nu nog helder voor de geest. We wonnen van HVV met 8-7. Martie Antonisse scoorde diep in de blessuretijd het winnende doelpunt. Ja, dat was een legendarische wedstrijd. In 1995 nam ik de voorzittershamer weer over van Charles Boom die er na negen jaar mee ophield. In 2008 kreeg de Goudvink uitgereikt voor mijn verdienste als vrijwilliger. Daar ben ik nog altijd trots op.”

Niet achter de geraniums

,,Ik mag dan inmiddels 82 jaar zijn maar ik zit zeker niet opgesloten achter de geraniums. Nee, hoor. Laat mij maar lekker actief zijn. Naast het voorzitterschap van GONA ben ik ook voorzitter van de bewonersvereniging en ben ik actief als bestuurslid van de cliëntenraad bij het verpleeghuis waar mijn vrouw voor haar overlijden heeft gewoond. Ook toen zij in een invalidenwagen terecht kwam ging zij toch altijd mee naar GONA. Mijn gezin heeft altijd achter mij gestaan. Dat moet ook wel anders had ik het nooit zolang vol kunnen houden allemaal. Tegenwoordig voetbalt mij kleinzoon bij HVV. Daar is opa trots op hoor.”

GONA hek ingang                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  Hopelijk sluit dit hek niet definitief voor GONA

Toekomst

,,De tijd van afscheid nemen als voorzitter van GONA is nu wel aangebroken. Het is mooi geweest. Dit geldt niet alleen voor mij maar ook een aantal andere bestuursleden. Alleen blijft het moeilijk om opvolgers te vinden binnen de club. Daar ben ik al een paar jaar mee bezig. Het voortbestaan van de club is in gevaar. Dat is in het verleden weleens vaker het geval geweest. Tijdens de laatste algemene ledenvergadering, begin december, hebben wij als bestuur aangegeven dat er echt iets moest gebeuren anders is het einde van de club echt daar. We hebben gesprekken gevoerd met diverse clubs om tot een samenwerking of een fusie te komen. Dat heeft tot op heden niets opgeleverd. Om een beslissing over de toekomst te nemen was het noodzakelijk dat twee derde van de leden aanwezig zouden zijn tijdens de algemene ledenvergadering. Dit was niet het geval. Vandaar dat wij die beslissing door hebben geschoven naar februari wanneer er een bijzonder algemene ledenvergadering staat uitgeschreven. Er is afgesproken dat in de tussentijd van de leden uit initiatieven zullen komen ten gevolge van de toekomst van de club. Mogelijk dat een overleg tussen de bespelers van Escamp 3 (HMSH, Te Werve, GONA, Hercules en rugbyclub WRC) en de gemeente in januari een oplossing gaat brengen.”