De oorsprong van Holland Sport

Wie uit de archieven van de K.N.V.B. te weten wil komen wanneer Holland Sport is opgericht, kan dit niet terugvinden. De anders gebruikelijke oprichtingsdatum staat er namelijk niet in vermeld. Dit is toe te schrijven aan het feit dat Holland Sport op een gegeven moment werd afgesplitst van de combinatie Scheveningen Holland Sport en toen in 1964 als Stichting verder door het voetballeven is gegaan In werkelijkheid moeten we natuurlijk verder in de geschiedenis terugkeren en dan gaan de gedachten terug naar het zo merkwaardige jaartal 1954. In dit jaartal begon het betaalde voetbal in Nederland. Eerst alleen onder auspiciën van de Nederlandse Beroeps Voetbal Bond (N.B.V.B.) en later in de loop van seizoen 1954-1955 onder de vleugelen van de K.N.V.B. Aangesloten bij de N.B.V.B. waren de beroepsvoetbalclubs Den Haag’54 en Rotterdam. Den Haag’54 voetbalde zijn wedstrijd in Wassenaar (Duinhorst) omdat de gemeente Den Haag verbood om binnen haar stadsgrenzen beroepsvoetbal te laten spelen. Rotterdam kon nooit over een eigen terrein beschikken en speelde zijn “thuiswedstrijden” her en der tot zelfs in Drente toe. Toen evenwel de K.N.V.B. besloten had, betaald voetbal toe te staan en er een fusie ontstond met de N.B.V.B. was het gevolg dat ook enkele N.B.V.B. clubs moesten samensmelten. Den Haag en Rotterdam deden dit op 26 november 1954 en dit zouden we dus als oprichtingsdatum van Holland Sport kunnen beschouwen. Op zondag 28 november 1954 vond de eerste wedstrijd plaats voor de nieuwe competitie van de KNVB. Onder de naam Flamingo’s wonnen de Hagenaars voor 9.000 toeschouwers uit met 5-0 (3x Mick Clavan en 2x Bertus de Harder) van Zwolse Boys. De naam Holland Sport werd overigens pas in januari 1955 gekozen nadat de eerst gekozen naam Flamingo’s geen goedkeuring van de K.N.V.B. had gekregen omdat er in de regio Den Haag al een voetbalvereniging met deze naam bestond.

Toen Holland Sport nog Flamingo’s heette en men shirtjes van Profclub Rotterdam droeg. Staand v.l.n.r. Aad Bak, Henk Schouten, Jacq Heijster, Bertus de Harder en Mick Clavan. Gehurkt Gerrit Kist en Aad Bak. Zittend Tinus Osterholt, Wim Landman, Jan Everse en Toon Bauman. De foto is waarschijnlijk op 9 januari 1955 gemaakt voor de eerste wedstrijd op Houtrust Flamingo’s – Emma (0-0).

Het terrein waar Holland Sport zijn thuiswedstrijden ging spelen, was oorspronkelijk op Duinhorst. Dit terrein lag zeg maar vlakbij de Buurtweg waar nu camping Duinhorst ligt (vlakbij Renbaan Duindigt). Omdat dit terrein eigenlijk te ver weg lag, trokken de thuiswedstrijden van Holland Sport niet veel publiek. Voetbalvereniging HBS speelde al heel lang op Houtrust maar deze club wilde onder geen voorwaarde betaald voetbal spelen. HBS had wel een financiële inbreng nodig en zodoende kwam er een oplossing dat HBS 1 en Holland Sport 1 om de week zijn thuiswedstrijden op Houtrust gingen spelen. Alle andere elftallen van Holland Sport bleven gewoon op Duinhorst voetballen.

Programmaboekje van de vriendschappelijke wedstrijd, die Holland Sport (niet uit Rotterdam, maar uit den Haag) op 22 maart 1955 in Londen tegen West Ham United speelde. De 10000 toeschouwers zagen geen doelpunten, vooral door goed keepers werk van Wim Landman. De tweede helft werd door de BBC rechtstreeks uitgezonden, wat in die tijd iets bijzonders was. Holland Sport startte in de volgende opstelling : Bertus de Harder, Mick Clavan, Luc Bijker, Henk Schouten, Jacq Heyster, Aad Bak, Jan Everse, Gerrit Krist, Tinus Osterholt, Toon Bauman en Wim Landman

Holland Sport verwierf meteen op Houtrust een geweldige populariteit. Geen wonder want het samengaan van de Haagse en Rotterdamse profclubs had tal van goede spelers bijeengebracht. Een aantal goede voetballers van Rotterdam waren: Landman, Everse, Schouten, Bak en Osterholt en van Den Haag: Mick Clavan, Bauman, Piet Kraak en natuurlijk Bertus de Harder.

De 1e Klasse B (de eerste klasse was destijds de hoogste klasse in de competitie van de KNVB) was voor het seizoen 1954-1955 uit de volgende clubs samengesteld: Amsterdam, DOS, Emma, Excelsior, Go Ahead Eagles, Holland Sport, Leeuwarden, Longo, MVV, NAC, Roda Sport, Stormvogels, Veendam en Zwolsche Boys.

Het eerste seizoen werd Holland Sport bijna kampioen maar speelde op de slotdag een dramatische wedstrijd tegen NAC die verloren ging.

Op een warme zondagmiddag (26 juni 1955) speelde Holland Sport de beslissende wedstrijd om het kampioenschap van de eerste klasse B (de eerste klasse was destijds de hoogste klasse in de competitie van de KNVB) tegen NAC. De Scheveningse semi-profs hadden slechts één punt nodig om de titel in de wacht te slepen. Niemand twijfelde eraan of dit punt op Houtrust zou worden behaald want Holland Sport had dit seizoen thuis nog geen wedstrijd verloren. Bovendien bezat Holland Sport uitzonderlijke talenten zoals keeper Wim Landman en de voorhoedespelers Henk Schouten, Mick Clavan en Bertus de Harder. Ook de sterke verdedigers Tinus Osterholt en Jan Everse en de uitstekende teamspelers Gerrit Krist, Aad Bak en Wim Zwarts moesten toch in staat worden gesteld om dit resterende puntje voor Holland Sport binnen te halen.
Dat zou je dus zeggen, maar het rommelde binnen Holland Sport. De voornaamste geldschieter van de club, de Amsterdamse handelaar Lodewijk Ropke, onderhandelde in het geheim met Feijenoord-voorzitter Kieboom, over een overname door de Rotterdamse club. Het leek erop dat dit duistere spel was overgeslagen naar het speelveld van Houtrust.
Holland Sport kwam nog voor rust op een 1-0 voorsprong door een doelpunt van Henk Schouten, echter in de tweede helft speelden er zich in het strafschopgebied van de Scheveningers een aantal merkwaardige gebeurtenissen af waardoor NAC op een 1-3 voorsprong kwam. Bij alle drie de doelpunten was keeper Landman op dubieuze wijze betrokken. Er was sprake van omkoping maar dat kon niet worden bewezen.

Niet Holland Sport werd dus kampioen maar NAC met 41 punten. Van de 26 competitiewedstrijden wist Holland Sport er maar liefst 18 te winnen, speelde men 4 keer gelijk en werd er 4 maal verloren. Met 40 punten en een doelsaldo van maar liefst 72 voor en 33 tegen eindigde Holland Sport dus op de tweede positie van de 1e Klasse B. Geen kampioen dus maar hiermee bereikte Holland Sport wel de uit 2 x 14 clubs bestaande Hoofdklasse.

Een merkwaardig geval deed zich voor toen Feijenoord toch de hele club opkocht om zich zodoende een plek in de Hoofdklasse te verzekeren. Deze plek werd door Feijenoord toch nog op het nippertje bereikt en Feijenoord volstond na deze zakelijke meesterzet met het overnemen van de voetballers Schouten, Bak en Osterholt. Keeper Landman had Feijenoord ook graag willen inlijven maar hij verkoos om voor Holland Sport te blijven voetballen.

Seizoen 1955-1956

Op 14 juli 1955, na de affaire tussen Holland Sport en Feijenoord, ging derdeklasser Scheveningen en fusie aan met Holland Sport en ging men verder onder de naam Scheveningen Holland Sport (S.H.S.). De fusie bracht veel voordelen, zoals de grote aanhang die SVV Scheveningen met zich meebracht. Een nadeel was achteraf weer dat de periode van samengaan met het betaalde voetbal Svv Scheveningen uiteindelijk veel leden van de amateurafdeling kostte.

Staand v.l.n.r: Ger Krist, Jan Everse sr, Jan van Geen, Wim Mangelmans, Cees de Jong, Bertus de Harder en Mick Clavan. Zittend v.l.n.r: Toon Bauman, Piet van Anraad, Joop Braster en Jan Koers.

S.H.S.1 werd ingedeeld in de Hoofdklasse B die dit seizoen bestond uit maar liefst 18 clubs. Dit waren: Alkmaar, BVV, DFC, EDO, Elinkwijk, Emma, Feijenoord, De Graafschap, GVAV, MVV, PSV, Rapid JC, SHS, Sittardia, Sportclub Enschede, SVV, De Volewijckers en Willem II.

In het seizoen 1955-1956 zouden de eerste negen verenigingen in de eindstanden van de Hoofdklasse A en B promoveerden na dit seizoen automatisch naar de nieuw te vormen Eredivisie. Het werd helaas een moeizaam seizoen voor SHS want van de 34 competitiewedstrijden werden er 11 gewonnen, 5 gelijk gespeeld en 18 verloren. Met 25 punten (2 punten in mindering vanwege een gestaakte wedstrijd) en een doelgemiddelde van 58 voor en 75 tegen, eindigde SHS op de veertiende plaats van de ranglijst. Geen promotie naar de Eredivisie dus voor de Scheveningers.

Seizoen 1956-1957

In het seizoen 1956-1957 zien we een andere benaming wat betreft de poule-indelingen. Zo werd er in het betaalde voetbal een Eredivisie en een Eerste Divisie ingesteld. SHS kwam dit seizoen uit in de Eerste Divisie B met ditmaal als tegenstanders: AGOVV, Blauw Wit, DFC, EBOH, EDO, Excelsior, Fortuna Vlaardingen, Helmond, Hermes DVS, RCH, Rigtersbleek, Sittardia, Stormvogels, Vitesse en FC Volendam.

Een poule met ditmaal 16 clubs dus dat betekende 30 competitiewedstrijden. Van die 30 competitiewedstrijden wist SHS er 9 in winst om te zetten, speelde 10x gelijk en er werd 11x verloren. Met 28 punten, en een doelgemiddelde van 58 voor en 59 tegen, eindigde de Scheveningers op een tiende positie van de ranglijst.

In totaal speelde S.H.S. dit seizoen 40 wedstrijden, waarvan dus 30 in de competitie, 5 bekerwedstrijden en 5 vriendschappelijke wedstrijden. In die 40 wedstrijden was Jan van Geen met maar liefst 39 doelpunten veruit de topscorer van S.H.S.1. Zijn grote verdienste als midvoor vond uiteindelijk ook waardering met een selectie voor het Nederlands elftal. Arie de Wit maakte 21 doelpunten gevolgd door Pietje Dekker (14), Grootveld (5), Cock Clavan (4), Willems en Cees IJspelder (ieder 2) en Zuidgeest, Beekhuizen (ieder 1) en een eigen doelpunt van Stormvogels.

Seizoen 1957-1958

Het Algemeen bestuur van S.H.S. bestond dit seizoen uit; B. Vos (algemeen voorzitter), B. Moen (secretaris), K. Vink (penningmeester), Th. J. Fehling (2e voorzitter).

Voor het seizoen 1957-1958 werd door het S.H.S.-bestuur voor de zondagcompetitie 10 seniorenelftallen en voor de zaterdagcompetitie 5 seniorenelftallen ingeschreven. De jeugdafdeling van S.H.S. bestond ditmaal uit: 10 jeugdteams.

Voor het eerst sinds de oprichting (fusie) van de vereniging “Scheveningen Holland Sport” werd er voorafgaand aan de competitie een tournee georganiseerd. S.H.S. verbleef van 1 t/m 8 augustus 1957 in West Duitsland en speelden daar drie oefenwedstrijden. Tegen Hamborn’07 werd met maar liefst 8-0 verloren, tegen Krefeld 1-4 winst en tegen Bochum werd het 1-1.

Ook in het seizoen 1957-1958 kwam SHS uit in de Eerste Divisie B, die ditmaal uit de volgende clubs was samengesteld: Eindhoven, Fortuna Vlaardingen, FC Haarlem, Helmondia’55, Hermes DVS, KFC, Leeuwarden, Limburgia, RCH, Rigtersbleek, SHS, Sittardia, Stormvogels, De Volewijckers, FC Wageningen en Xerxes.

Nadat ADO in 1957 de Eredivisie had bereikt liet SHS er geen gras over groeien Het zou voor SHS 1 een historisch seizoen worden dat op 25 augustus 1957 begon met een thuiswedstrijd tegen RCH. Op Houtrust zagen maar liefst 18.000 toeschouwers met 6-4 winnen waarbij Wim Zwarts vier van de zes doelpunten op zijn rekening nam. SHS streed het hele seizoen mee om het kampioenschap.

Op maandag 7 april 1958 (tweede Paasdag) zette SHS de kroon op een prachtig seizoen door op een vol Sportpark Houtrust (26.000 toeschouwers) Door de Volewijckers met 4-1 te verslaan en hiermee het kampioenschap van de Eerste Divisie B binnen te halen. Het was een gigantisch feest op Houtrust waarbij alle spelers op de schouders van de talrijke supporters het veld verlieten.

Kampioensfoto Scheveningen-Holland Sport seizoen 1957-1958 Staand v.l.n.r; Dhr.Th.J.Fehling (voorzitter afdeling betaald voetbal), Bram Zwarts, Wout Zuidgeest, Gerrit Beekhuizen, Wim Landman, W. Onink, J. Mommers en Arie de Wit. Zittend v.l.n.r; Cees IJspelder, Piet Dekker, Jan van Geen, Wim Zwarts en Helmut Knollman.

Eerst volgde er een diner waarbij ook de spelers van De Volewijckers aan deelnamen. Na het diner stapten de kampioenen in bussen en auto’s om als één grote optocht door Scheveningen te gaan rijden. Duizenden mensen stonden langs de weg om de kampioenen toe te zwaaien. In de Juriaan Kokstraat stond één deinende massa mensen en de politie kwam handen te kort om alles in goede banen te houden. Eindstation was het clubhuis Padro in de Juriaan Kokstraat. Daar volgde eerst nog een receptie en daarna volgde er nog een feestavond.

Van de uiteindelijk 30 competitiewedstrijden won S.H.S. er 19, speelde 6 keer gelijk en werd er 5 keer verloren. Met 44 punten en een doelsaldo van 80 voor en 48 tegen werd de formatie van trainer Fuchs zoals gezegd kampioen van de 1e Divisie B.

Topscorer van S.H.S. werd dit seizoen middenvoor en aanvoerder Jan van Geen met 26 treffers, Wim Zwarts volgde met 20 doelpunten. De overige doelpunten in deze competitie kwamen op naam van Piet Dekker (11), Jan Huntink (8), Helmut Knollmann (3), Cees IJspelder (1) en Bram Zwarts (1).

Het kampioenschap van S.H.S. was in dit seizoen grotendeels te danken aan de uitstekende verstandhouding tussen de spelers onderling alsmede met het bestuur en trainer Fuchs. De succesvolle trainer Franz Fuchs verliet echter S.H.S. alweer na één seizoen.

Seizoen 1958-1959

Na het kampioenschap in het seizoen 1957-1958 mocht S.H.S. dit seizoen dus uitkomen in de Eredivisie. De Eredivisie bestond in het seizoen 1958-1959 uit de volgende clubs: ADO, Ajax, DOS, DWS, Elinkwijk, sc Enschede, Feijenoord, Fortuna’54, MVV, NAC, NOAD, PSV, Rapid JC, S.H.S, Sparta, VVV en Willem II.

Scheveningen Holland Sport in de eredivisie, seizoen 1958-1959 Staande v.l.n.r. Wout Zuidgeest, Bram Zwarts, Gerrit Beekhuizen, Piet van Anraad, Wim van Elderen en Arie de Wit Zittend v.l.n.r. Eddy Moreels, Piet Dekker, Jan van Geen, Wim Zwarts en Jan Huntink.

Door allerlei oorzaken maakte S.H.S. een bijna kansloos seizoen door op het hoogste niveau. Veel spelers waren na de promotie vertrokken en het team van trainer Ron Dellow moest bijna het gehele seizoen topschutter Jan van Geen missen i.v.m. een beenbreuk. Ook keeper Wim Landman moest het begin van de competitie missen. Landman was over een hekje gesprongen en bleef met zijn ring achter het prikkeldraad hangen waardoor zijn vinger geamputeerd moest worden. Wim Landman moest ook het einde van de competitie missen want door een omkoopaffaire in 1955 werd de doelman van 16 maart 1959 tot 1 juli 1960 door de KNVB geschorst.

Op Houtrust speelde S.H.S. de openingswedstrijd van het seizoen tegen NAC. S.H.S. nam voor maar liefst 22.000 toeschouwers een 2-0 voorsprong maar het werd uiteindelijk toch nog 2-2. In de tweede wedstrijd van het seizoen stond op 31 augustus de beladen Haagse derby ADO-S.H.S. op het programma. Wederom nam S.H.S. een 2-0 voorsprong waarna Jan van Geen ongelukkig in botsing kwam met ADO-speler Mick Clavan. Van Geen breekt daarbij zijn been en S.H.S. stortte hierna in en verloor met 3-2. De sfeer tijdens deze uitverkochte derby was echter niet mis. Op het moment dat Jan van Geen kermend van de pijn werd weggedragen, haalde ADO uit sportieve overwegingen zijn speler Huub Scherpenisse van het veld!
Zoals eerder gezegd, S.H.S. moest zijn topschutter Van Geen dus voor langere tijd missen en dit verlies trok een behoorlijke wissel op de ploeg. S.H.S. speelde dit seizoen verder erg wisselvallig. Zo werd er bijvoorbeeld bij Ajax met 2-1 gewonnen maar verloor men thuis op Houtrust met maar liefst 9-2 van de Amsterdammers. In Utrecht tegen DOS verloor S.H.S. zelfs met 10-0.

In 1958 kon je nog voor één gulden een wedstrijd in de eredivisie bijwonen.

S.H.S. eindigde uiteindelijk met 18 punten uit 34, en een doelsaldo van 54 voor en maar liefst 111 tegen op de laatste plaats van de Eredivisie en degradeerde hiermee weer terug naar de Eerste Divisie. Het feest in de Eredivisie heeft maar kort geduurd. Met alle goede wil en geestdrift kon het elftal niet genoeg klasse opbrengen om zich te handhaven en reeds na een jaar moest SHS de altijd wat trieste terugtocht naar de lagere klasse aanvaarden.
De aanpak van de Engelse trainer Ron Dellow, een voormalige RAF-piloot, had dus niet gewerkt. Men vond Dellow veel te slap en niet geschikt voor de opbouw van het eerste elftal. Hoewel het contract van Ron Dellow nog twee jaar doorliep wilde het S.H.S.-bestuur zodoende van hem af en werd hij ontslagen.

Seizoen 1959-1960

Bij aanvang van het seizoen 1959-1960 was het bestuur van S.H.S. uit de volgende personen samengesteld: Cor de Bruin (voorzitter), Bep Moen (secretaris), Karel Vink (penningmeester) en J. van den Bosch (algemeen adviseur).

Qua prestaties ging het prima met S.H.S. maar financieel stond de Scheveningse club aan de rand van de ondergang. De hoge schuldenlast met Feijenoord was tot de laatste cent afgelost maar men had ook bestuurder Theo Fehling voor enkele tienduizenden guldens moeten “uitkopen”. Als klap op de vuurpijl wilde de rijke grondeigenaar mr. Jochems nu ook wel eens geld van de club zien. Jochems, die o.a. ook eigenaar was van het Sportpark Duinhorst waar S.H.S. met de lagere elftallen speelde, wilde de inmiddels opgelopen huurschuld van 63.000 gulden op zo’n kort mogelijke tijd op tafel hebben.

Op 18 december 1959 was de voetbalvereniging Scheveningen Holland Sport praktisch gesproken in handen van één man gekomen. De rijke Haagse aannemer Theo J. Fehling veegde in één klap de oppositie van het bestuur tegen hem van tafel door een tekort van 63.000 gulden op tafel te leggen. Hiermee viel (voorlopig) het doek over het zoveelste hoofdstuk financiële problemen in de korte historie van de club.

Na de degradatie uit de Eredivisie werd SHS in het seizoen 1959-1960 ingedeeld in de Eerste Divisie B met daarin als tegenstanders: AGOVV, Alkmaar, DFC, DHC, Eindhoven, Go Ahead, De Graafschap, Helmondia’55, Heracles, Hermes DVS, Leeuwarden, Limburgia, RBC, RCH, VSV en ZFC.

In die lagere klasse, de Eerste Divisie dus, ging het over het algemeen niet meer zo naar wens. SHS was al eerder goede spelers als De Harder en Clavan kwijt geraakt en van het elftal, dat voor de eerste promotie had gezorgd, bleef zo gaande weg niet meer veel van over. Het werd zodoende een onopvallend seizoen voor de profs van SHS waarin men uiteindelijk bovenin de middenmoot eindigde. Van de 32 competitiewedstrijden won men er 14, speelde 6 keer gelijk en werd er 12 maal verloren. Met 34 punten, en de doelcijfers 64 voor en 69 tegen, eindigde SHS op de zevende positie van de Eerste Divisie B.

Seizoen 1960-1961

De (semi)profs van SHS kwamen dit seizoen wederom uit in de Eerste Divisie B met ditmaal als tegenstanders: Be Quick, Blauw-Wit, DHC, EBOH, Eindhoven, Excelsior, Go Ahead, ‘t-Gooi, Heerenveen, Helmond, Heracles, RCH, Sittardia, SVV, VSV, WAgeningen en ZFC.

Scheveningen Holland Sport telde bij aanvang van het seizoen 1960-1961 vele nieuwe gezichten. In de eerste plaats was de Oostenrijkse trainer Franz Fuchs na één seizoen alweer vertrokken en was zijn opvolger Ludwig Veg, eveneens een Oostenrijker. Trainer Veg ging dus de trainingen van de S.H.S.-ploeg(en) leiden en ook de elftallen opstellen. De 38-jarige Ludwig Veg had twee jaar bij Alkmaar gewerkt, waarbij de v.v. Alkmaar promoveerde. Daarvoor had hij Rapid aan het landskampioenschap geholpen en werkte hij DFC omhoog.
Verder waren als nieuwe spelers gecontracteerd: Piet van Wouw (afkomstig van de derdeklasser RVC), de ex-Gouda speler Jan Kruitbos en zijn broer Rinus Kruitbos, die in Gouda voor Olympia uitkwam en VUC-speler Henny van den Broek. Ook kon S.H.S., na ruim een jaar schorsing, dit seizoen weer gebruik maken van keeper Wim Landman.

De A-selectie van S.H.S. zag er in het seizoen 1960-1961 als volgt uit: Wim Landman, Frans Kok en Eype (alle drie doelverdedigers), Jan Kruitbos, Henny van den Broek, De Lange, Van Galen, Van der Meent, Cees IJspelder, De Wit, Wout Zuidgeest, Piet van Wouw, Rinus Kruitbos, Jan Eversdijk, Valkenhoff, Dahrs, Eckhardt en Henk Heijmans.

Toch ging het in dit seizoen qua prestaties met SHS een stuk minder dan het vorige seizoen. Blauw-Wit werd met maar liefst 61 punten kampioen en RCH eindigde met 23 punten op de laatste positie. Van de 34 competitiewedstrijden werden er door SHS 9 gewonnen, 8 gelijk gespeeld en maar liefst 17 verloren. Met 26 punten, en een doelgemiddelde van 50 voor en 63 tegen, eindigde SHS op een veertiende positie van de ranglijst.

Seizoen 1961-1962

De jeugdafdeling van S.H.S. floreerde als nooit te voren. Voor de jeugd werden in deze tijd dan ook steeds vaker contactavonden georganiseerd onder de supervisie van Ies de Lange en W.de Graaf. Jeugdspeler Ron Vegt drong zelfs door tot de Haagse Jeugd-selectie.

De indeling van het profvoetbal in de Eerste Divisie B zag er in seizoen 1961-1962 als volgt uit: EBOH, Be Quick, Elinkwijk, Enschedese Boys, Excelsior, Heerenveen, Heracles, Hermes DVS, Hilversum, HVC, Limburgia, NOAD, RBC, SHS, VSV, Wageningen, Wilhelmina en ZFC.

Toen brak het kritieke seizoen 1961-1962 aan waarbij na afloop de Eerste Divisie rigoureus werd ingekrompen. SHS speelde dit seizoen geen rol van betekenis in de competitie. Van die 34 wedstrijden wisten de Scheveningers er 17 in winst om te zetten, speelde 6x gelijk en er werd 11x verloren. Met 40 punten, en de doelcijfers van 57 voor en 37 tegen, eindigde SHS ditmaal op een zevende positie van de ranglijst. Dit betekende dat de Scheveningers op zondag 17 juni 1962 in Delft moest aantreden tegen SVV (nr.7 van de andere Eerste Divisie) voor handhaving in de Eerste Divisie.

In tweemaal vijfenveertig minuten, die meer enerverend dan goed voetbal te zien gaven, wist Scheveningen Holland Sport op het terrein van DHC de Schiedamse rivaal met 2-0 te verslaan. Roel Timmer en Jan de Kleyn voltrokken met hun doelpunten het vonnis over SVV. Een uitbundige vreugde natuurlijk na afloop van deze wedstrijd in de kleedkamer van SHS, die door deze overwinning in de Eerste Divisie bleef. Trainer Ludwig Veg glom van trots, evenals Frits Petersen (de voorzitter betaald voetbal van SHS), algemeen voorzitter J. de Bruyn en elftalleider Roozeboom.

Seizoen 1962-1963

In het seizoen 1962-1963 was de Eerste Divisie uit de volgende clubs samengesteld; DHC, DWS, Eindhoven, Elinkwijk, Enschedese Boys, Excelsior, Fortuna Vlaardingen, Go Ahead, Limburgia, RBC, Roda JC, SHS, Sittardia, Veendam, Velox en VVV.

Van de 30 competitiewedstrijden wist SHS er 10 te winnen, 6 gelijk te spelen en werd er 14 keer verloren. Met 26 punten, en een doelgemiddelde van 42 doelpunten voor en 47 tegen, sloot SHS de competitie af op een bescheiden elfde positie van de ranglijst.

Seizoen 1963-1964

In het seizoen 1963-1964 was de Eerste Divisie uit de volgende clubs samengesteld: BVV, DHC, Eindhoven, Elinkwijk, Enschedese Boys, Excelsior, Fortuna Vlaardingen, RBC, S.H.S., Sittardia, Telstar, Velox, Veendam, Volewijckers, VVV en Willem II.

Seizoen 1963-1964 Staand vlnr : Henk de Visser, Jan Fransz, Ger Hup, Maarten Trommel, Hans Pothof, W Onderstal, Jan Teske en Toon Valkenhoff. Zittend vlnr : Theo Valkenhoff, Leen de Visser, Dennis Neville (trainer), Wim Anderiesen, Mick Clavan en P v d Maas.

Op zondag 19 januari 1964 wist SHS op Houtrust (voor 10.000 toeschouwers) Eindhoven met 1-0 te verslaan door een doelpunt van Leen de Visser. Met deze zege had SHS zich zomaar naar de kop van de Eerste Divisie gewerkt. Weliswaar ging het om een, met Sittardia en Velox, gedeelde eerste plaats maar dat nam dus niet weg dat SHS op dat moment een positie had ingenomen dat in jaren niet was gebeurd.

Op zondag 5 april 1964 verspeelde SHS haar plaats boven de denkbeeldige promotiestreep van de Eerste Divisie door thuis met 2-3 te verliezen van concurrent Telstar. De meer dan 20.000 supporters op de volgepakte tribunes van Houtrust wilden SHS naar de Eredivisie schreeuwen maar Telstar nam met fanatiek voetbal gelijk het heft in handen en kwam zodoende in de 22e minuut op een 0-1 voorsprong. Echter nog geen halve minuut later draaide een voorzet van de bijzonder actieve Gerrie Hup in het Telstar-doel en stond het weer gelijk. Amper vier minuten later kwam Telstar wederom op voorsprong, 1-2. SHS was door deze tegenslag zeer aangeslagen en zodoende werd er door de Scheveningers ronduit slecht gevoetbald. Toch gaf SHS de moed niet op en wist men in de tweede helft de stand weer gelijk te trekken. Een voorzet van Ger Hup kon de voortreffelijke Telstar-doelman Heinz Stuy net niet onderscheppen en zodoende wist Maarten Trommel de 2-2 op het scorebord te zetten. Helaas werd er vlak voor tijd aan alle SHS-illusies door Telstar een einde gemaakt. SHS-speler Rob Roosendaal speelde te slap terug op zijn keeper Hans Pothof en de snelle rechtsbuiten van Telstar (Fahrenhorst) reageerde hier snel op en schoof de bal in het lege Scheveningse doel, 2-3.

Van de 30 competitiewedstrijden wist SHS er dit seizoen uiteindelijk 16 in winst om te zetten, speelde men 6 keer gelijk en werd er 8 maal verloren. Met 38 punten, en een doelsaldo van 58 voor en 42 tegen eindigde SHS dus op de derde positie van de Eerste Divisie. Dit was dus net 1 punt achter het promoverende Telstar en 6 punten achter kampioen Sittardia.

Al enige tijd boterde het niet binnen S.H.S. Er was een kloof ontstaan tussen de betaalde- en amateur-voetbalafdeling. Duidelijk bleek dat de belangen van deze twee afdelingen ver uit elkaar lagen en dat daardoor een goede en harmonieuze samenwerking vrijwel onmogelijk was geworden. Binnen de amateurafdeling groeide de voorstanders van een afsplitsing met de betaalde voetbalafdeling meer en meer. Uit de vele gesprekken die hierop volgde moest duidelijk worden dat het zaak werd dat de nieuwe amateurvereniging niet aansprakelijk kon worden gesteld voor alle eventuele schulden. De amateurs zouden dan met een klein beginsaldo genoegen moeten nemen, maar wel de revenuen van de toto mogen behouden. In de ledenvergadering over de splitsing, op 22 juli 1964 gehouden in het C.J.M.V.-gebouw, konden de leden worden overtuigd van de splitsing. Hiermee werd de scheiding definitief en zodoende besloten om afzonderlijk verder te gaan.

Seizoen 1964-1965

Svv Scheveningen, de partner van de fusie van 1955, werd dus in 1964 weer losgelaten. Kortom, S.H.S. ging vanaf dit seizoen weer spelen onder de naam Holland Sport. Het werd voor de semi-profclub, die altijd met grote financiële moeilijkheden te kampen heeft gehad, te bezwaarlijk het grote aantal elftallen van de amateur-afdeling op de been te houden. Men kreeg natuurlijk nu en dan wel de beschikking over een goede Scheveningen speler maar het eerste elftal moest meer versterking zoeken in het aantrekken van spelers uit andere clubs.

De in 1919 opgerichte voetbalvereniging Scheveningen keerde zodoende naar de amateurs terug en werd in de 4e Klasse KNVB ingedeeld. Een gedeelte van Scheveningen bleef op de velden van Duinhorst spelen en een ander gedeelte mocht op de bijvelden van Houtrust zijn wedstrijden afwerken. SHS bestond dus niet meer en de club ging weer verder onder de oorspronkelijke naam Holland Sport.

Nieuwe spelers dit seizoen bij Holland Sport waren o.a. keeper Loowy Louwerens (ex ADO-jeugd), keeper Gerry Vos (Wilhelmina), Theo Dusbaba (ex-ADO), Martin Kloor (ADO), Fred Prosman (Texas), Peter Esveld (Postalia), Jan de Letter (VELO), Blankemeyer (ex UVS en DHC) en Tetteroo (Blauw Zwart).
De overige spelers uit de selectie van trainer Denis Neville waren: Hans Pothof (keeper), Mick Clavan, Jan Fransz, Maarten Trommel, Wim Anderiessen, Ger Hup, Leen de Visser, Henk de Visser, Theo Valkenhoff, Toon Valkenhoff, Jan Teske, Pim van der Maas en Roosendaal.

In het seizoen 1964-1965 ging het echter weer helemaal mis. Weer onder de oude naam Holland Sport spelend, eindigde de club op een 13e plaats (van de 16 clubs) dus degradatie was bijna een feit. Ook het seizoen daarop deed de club het verre van goed door op een 11e plaats te eindigen.

Seizoen 1965-1966

Ook in het seizoen 1965-1966 deed Holland Sport het verre van goed door op een 11e plaats te eindigen.

Seizoen 1966-1967

Met Loek Kroesemeijer had Holland Sport dit seizoen een nieuwe sterke man gevonden. Samen met bestuurslid Van der Laan, de al enkele jaren de belangen van Holland Sport behartigde, gingen de twee voortvarend te werk. Schroothandelaar Kroesemeijer kon het sowieso niet aanzien dat Holland Sport volkomen afzakte en stak daarom heel wat geld in de club. Een van de eerste akties van zakenman Kroesemeijer was het plaatsen van reclameborden aan de rand van de hoofdtribune, wat de club jaarlijks al 15.000 gulden opleverde.
Verder werd er veel geld in het eerste elftal van Holland Sport gestoken met als doel om zo snel mogelijk in de Eredivisie komen te voetballen. De heer Kroesemeijer was meteen goed voor de aankopen van o.a. Henny den Engelse (DHC), Theo Verlangen (ADO), Sjaak Roggeveen (DHC) en keeper Martin van Vianen (ADO).

Voor het seizoen 1966-1967 had het bestuur van Holland Sport Cor van der Hart aangetrokken als nieuwe trainer van de A-selectie. De 38-jarige Van der Hart had na het seizoen 1965-1966 een 25-jarige imposante voetbalcarrière afgesloten. Hij begon als 13-jarige in Ajax, waarmee hij al als 19-jarige het kampioenschap van Nederland veroverde. In 1950 vertrok de 22-jarige Amsterdammer naar Frankrijk, waar hij betaald voetballer werd bij Lille. Met die club veroverde hij de Franse beker en het Franse kampioenschap. Toen het betaalde voetbal in 1954 ook in Nederland zijn intrede deed keerde Van der Hart terug. Cor van der Hart speelde maar liefst 12 seizoenen als spil bij Fortuna’54. Bovendien kwam Van der Hart in totaal 45 maal uit voor het Nederlands elftal. Kortom Holland Sport had een zeer ervaren ex-voetballer als trainer binnen gehaald.

Cor van der Hart, die een twee-jarig contract had getekend bij Holland Sport, begon op 1 juli 1966 met grote ambities aan de voorbereiding van zijn eerste seizoen bij zijn club. Vol verbazing moest hij vaststellen dat in de eerste weken van de voorbereiding enkele spelers nog op vakantie waren. Dit zou voortaan onder zijn leiding dan ook nooit meer gebeuren.
Verder kwam Cor van der Hart dus bij een club die per seizoen zo’n zestig, zeventig doelpunten tegen kreeg. De mening van de trainer was dat zo’n elftal nog zoveel doelpunten voor kan scoren, als de achterhoede zo lek is als een zeef dan kan je nooit met de top meedraaien. Het eerste wat Van der Hart dus deed was bij Holland Sport een hechte defensie maken.

In het seizoen 1966-1967 was de Eerste Divisie uit de volgende clubs samengesteld: Alkmaar’54, Blauw Wit, sc Cambuur, FC Den Bosch, DFC, DHC’66, sc Drente, FC Eindhoven, Graafschap, Heracles, Holland Sport, NEC, RBC, RCH, SVV, Velox, Vitesse, Volewijckers, Volendam en Zaanstreek.

Trainer Cor van der Hart en zijn discipelen kende helaas een zwak begin van de competitie. Holland Sport startte met een nederlaag op Houtrus tegen RCH en er volgden ook nederlagen in de moeilijke uitwedstrijden tegen Eindhoven en Alkmaar. Ook SVV ontfutselde Holland Sport punten op Houtrust. Gelukkig werd het tij op tijd gekeerd er volgde er maar liefst zes overwinningen op rij. Hierna volgde de mooiste overwinning tot nu toe want bij Volendam werd er met 1-2 gewonnen. Door deze overwinning zat er ruim een kwart van de competitie er op en had Holland Sport zich opgewerkt naar een gedeelde tweede plaats op de ranglijst.

De opstelling van Holland Sport op zondag 23 april 1967 tegen Velox.

De missie van Van der Hart om in het eerste seizoen onder zijn leiding bij Holland Sport om van de achterhoede een hechte defensie te maken maken was in ieder geval wel gelukt. Dat bleek wel aan het einde van het seizoen 1966-1967. Holland Sport had namelijk in 38 competitiewedstrijden slechts 32 doelpunten tegen.
<

Het laatste jeugdelftal van Holland Sport. Bovenste rij v.l.n.r: J.Castemiller, Aad van Schaik, Ruud.de Groot, H.Pieneman, Ruud Staas, Wout van Breugem, Dick de Jong, Joop de Gier en Jan Arens. Onderste rij v.l.n.r: Sjaak Keijzer, Mike van Pren, Lex Dors, Rob van der Vegt, Theo Bijleveld, Loek Helder en Aad van Kampen.

Seizoen 1967-1968

Het aankoopbeleid voor het seizoen 1967-1968 liet de ambities van Holland Sport zien en wilde men dit seizoen echt een gooi naar het kampioenschap gaan doen. De nieuwe aankopen Branimir Vratnjan, Valjko Aleksic (beide afkomstig uit Joegoslavië) en Arie Don gingen de aanval versterken. Met andere woorden, nog meer doelpunten voor en weinig goals tegen en zo wilde trainer Cor van der Hart wel eens zien wie Holland Sport uit de top van de Eerste Divisie kon houden.

In het seizoen 1967-1968 zag de Eerste Divisie er als volgt uit: AZ’67, Blauw Wit, Cambuur, Den Bosch, DFC, Eindhoven, Elinkwijk, Haarlem, Heracles, Holland Sport, HVC, RBC, RCH, SVV, Velox, Volewijckers, VVV en Willem II. De nummers 1 en 2 in de eindrangschikking zouden rechtstreeks promoveren naar de Eredivisie.

In seizoen 1967-1968 ging het dan toch gebeuren. Onder leiding van trainer Cor van der Hart verrichte Holland Sport opzienbarend werk door bijna de gehele competitie de ranglijst aan te voeren.

Op 26 mei 1968 was Holland Sport, na de thuisoverwinning van 2-1 op de Volewijckers, zeker van promotie naar de Eredivisie. Ruim 16.000 toeschouwers zagen Holland Sport op Houtrust veel moeite hebben met de jonge ploeg van de Volewijckers. In een boeiende en goede wedstrijd kwam Holland Sport in de 25e minuut aan de leiding. Sjaak Roggeveen werd door Robbie van der Bol uitstekend gelanceerd en zijn harde schot was vervolgens onhoudbaar voor de keeper van De Volewijckers. De Amsterdammers gaven zich niet zonder meer gewonnen en kwamen kort na de rust op gelijke hoogte, 1-1. Nauwelijks een minuut later namen de Scheveningers wederom de leiding. Een goed genomen hoekschop van Don kopte Sjaak Roggeveen steenhard in, 2-1. Dit werd tevens de eindstand. Omdat Den Bosch op deze speeldag onverwacht verloor bij DFC was Holland Sport nu sowieso verzekerd van promotie naar de Eredivisie.

Hier hebben we tien jaar voor gevochten was het commentaar van de overgelukkige Holland Sport-voorzitter en geldschieter Kroesemeijer. Als een trotse vader van een groot gezin nam hij de vele gelukwensen in ontvangst. In de kleedkamer doolde Cor van der Hart nerveus heen en weer. Na twee jaar inspannend werken was het hem dan gelukt om zijn ploeg naar de Eredivisie te leiden. Feest was het dan ook in de kleedkamer en vanonder de douches zongen de spelers diverse liederen. Martin van Vianen maakte Cor van der Hart duidelijk dat men wel een glas champagne en bier had verdiend en prompt kwam de alcohol te voorschijn. Alle ijzeren en strenge leefregels voor de betaalde voetballers werden over boord gegooid en menig filtersigaret werd er opgestoken.
Buiten wachtte nog steeds een feestvierende menigte en Kroesemeijer beveelde de spelers en trainer Van der Hart om nog eens naar buiten te gaan. Niemand durfde als eerste naar buiten te gaan want de feestvierende Holland Sport-aanhang was “stapelgek”. Als een goede voorzitter besloot Kroesemeijer zelf maar voorop te lopen, gevolgd door de zwaargewichten Jan Teske en Van der Hart. Achteraan liep enigszins mistroostig en vergeten Vratnjan met zijn linkervoet in het gips. De menigte schreeuwde ontstuimig en de spelers gingen opnieuw op de schouders en hossende verdween men de kantine in.

Het team van trainer Cor de Hart had in de volgende (en laatste) competitiewedstrijd aan een punt genoeg om zich ook kampioen te mogen gaan noemen. Een week later dus, op 3 juni 1968 (2e Pinksterdag), moest Holland Sport in Friesland aantreden tegen Cambuur. De Friezen kwamen al snel op een 1-0 voorsprong en bijna de gele wedstrijd liet de Cambuur-defensie zich van haar beste kant zien. Het duurde tot 9 minuten voor tijd dat Holland Sport op gelijke hoogte kwam door een strafschop van Martin van Vianen. Het bleef bij deze 1-1 en dat betekende dat Holland Sport zich definitief tot kampioen van de Eerste Divisie mocht noemen.

Ondertussen had trainer Cor van der Hart zijn twee-jarige contract verlengd. In de onderhandelingen tussen Holland Sport-bestuurder Kroesemeijer en Van der Hart was men er al vrij snel uit.

Seizoen 1968-1969

Voor de Haagse voetballiefhebber werd het seizoen 1968-1969 niet zomaar een seizoen want net zoals in Amsterdam en Rotterdam kreeg men nu de gelegenheid om iedere week live een Eredivisiewedstrijd te bekijken. Immers, door de promotie van Holland Sport was de stad Den Haag dit seizoen namelijk met twee clubs vertegenwoordigd in de Eredivisie.

De Eredivisie bestond in het seizoen 1968-1969 uit de volgende clubs: ADO, Ajax, AZ’67, DOS, DWS, Feijenoord, Fortuna SC, Go Ahead Eagles, GVAV, Holland Sport, MVV, NAC, NEC, PSV, Sparta, Telstar, FC Twente en Volendam.

Holland Sport had zich versterkt voor het aankomend Eredivisieschap. Chris Kronhorst en Hans Dorjee kwamen van Xerxes-DHC. Verder komen we de namen van Sjaak Roggeveen, Vratnjan, Jan Teske, Martin van Vianen, Joop van Maurik, Theo Verlangen, Martin Kloor, Woody Louwerens, Van der Bol en Don tegen in de selectie van dit seizoen.

De eerste competitiewedstrijd werd op 18 augustus 1968 in Alkmaar verloren van AZ’67. Een week later werd voor een bomvol Houtrust met maar liefst 28.000 toeschouwers de derby tegen ADO met 3-1 verloren. Omdat er valse kaarten in omloop waren, werden de poorten van Houtrust al ruim voor de wedstrijd gesloten. Op 13 oktober 1968 kwam Ajax op bezoek op Houtrust. De Amsterdammers wonnen gemakkelijk met 3-0. Er waren wel veel problemen tijdens deze wedstrijd met toeschouwers op het veld en supporters die bierblikjes op het veld gooiden. Na deze wedstrijd kwam er ter sprake om hekken voor de tribunes te plaatsen maar bestuurslid Luc Kroesemeijer peinsde hier niet over. In november 1968 kwam voetbalvereniging Scheveningen met de plannen om een eigen clubgebouw op Houtrust te gaan bouwen. Vlak voor de jaarwisseling speelde Holland Sport thuis op een dik besneeuwd veld 0-0 tegen PSV. Op 12 januari 1969 ging de derby in het Zuiderpark tegen ADO met 2-1 verloren. Doelpuntenmakers voor ADO waren Lex Schoenmaker en Harry Heinen, voor Holland Sport Sjaak Roggeveen.

In februari kreeg de club te horen dat men niet meer op Houtrust mocht trainen en zodoende moest men uitwijken naar een achterafveldje bij Ockenburgh. Door deze maatregel kwam de eerste gedachte naar boven bij het bestuur om met Holland Sport naar het Zuiderpark te verhuizen. Met deze actie hoopte men de gemeente onder druk te zetten, maar de Holland Sport supporters pikten dit natuurlijk niet. Op 19 maart 1969 verdween HBS definitief van Houtrust. HBS kon een geheel nieuw complex betrekken bij de bosjes van Pex. In maart 1969 tekende succestrainer Cor van der Hart voor 2 seizoenen bij. Op Hemelvaartsdag won Holland Sport zeer verrassend op een vol Houtrust met 27.000 toeschouwers met 1-0 van de latere kampioen Feijenoord. Het enige doelpunt in deze wedstrijd werd gemaakt door Theo Valkenhoff. Het eerste seizoen in de Eredivisie sloot Holland Sport af met een 10e plaats met 33 punten uit 34 wedstrijden.

Van de 34 competitiewedstrijden wisten de mannen van trainer Cor van der Hart er uiteindelijk 12 te winnen, 9 gelijk te spelen en werd er 13 maal verloren. Met 33 punten, en een doelsaldo van 32 voor en 45 tegen, sloot Holland Sport het eerste seizoen in de Eredivisie af met een keurige 10e plaats.

Seizoen 1969-1970

Voor aanvang van het seizoen 1969-1970 rammelde Holland Sport bepaald niet hard met de geldbuidel maar deed niettemin goede aankopen. Directeur Dirk Nijs en trainer Cor van der Hart wisten zich te versterken met Jan Boskamp (Feijenoord), Rob Eckhardt (DHC), Frans van der Heijden (Feijenoord), Ferdinand Janotha (Austria Salzburg), Paul Roodnat (De Musschen) en Cees Bijsterveld (Laakkwartier). Met maar liefst 31 contractspelers wilde men nu voorkomen dat er, net als vorig seizoen, gewerkt moest worden met spelers uit het B-team.

De Eredivisie bestond in het seizoen 1969-1970 uit de volgende clubs: ADO, Ajax, AZ’67, DOS, DWS, Feijenoord, Go Ahead Eagles, GVAV, FC Haarlem, Holland Sport, MVV, NAC, NEC, PSV, Sparta, SVV, Telstar en FC Twente.

De eerste competitiewedstrijd wist Holland Sport thuis met 2-1 te winnen van Go Ahead. Op 14 oktober speelde Holland Sport thuis tegen Sparta (2-3). In de 2e helft keerde een deel van de 24.000 toeschouwers zich tegen scheidsrechter Schalks. Er werden blikjes en flessen op het veld gegooid maar het bestuur en de spelers van Holland Sport wisten het publiek tot bedaren te brengen. Door het gedrag van de supporters ontving Holland Sport een boete van 1500 gulden. Tevens werd door de K.N.V.B. geopperd om hekken langs het veld te plaatsen maar daar ging bestuurslid Kroesemeijer niet mee akkoord.

De opmars van Holland Sport, na een matige start van het seizoen, verliep nog al opmerkelijk. Vooral in de laatste zeven wedstrijden tot aan de winterstop verspeelde het team van trainer Van der Hart slechts twee punten. Ook het grote Feijenoord moest op een bomvol Houtrust een puntendeling (0-0) toestaan.

Op 22 februari 1970 werd weer de derby Holland Sport-ADO gespeeld. Geheel onverwacht wist Holland Sport deze derby met 4-2 te winnen. Begin maart kreeg Holland Sport te horen dat men ook niet meer op het trainingsveld op Ockenburgh mocht trainen. Trainer Cor van der Hart moest nu training geven op een strookje gras naast de Houtrusthallen. Dit was natuurlijk Eredivisie onwaardig. Aan het einde van het seizoen eindigde Holland Sport op een keurige 9e plaats met 33 punten uit 34 wedstrijden. Het seizoen 1969-1970 zat er echter nog niet op. Voor het eerst in het bestaan van de club deed men mee aan de Intertotocompetitie. De eerste wedstrijd werd thuis tegen MSV Duisburg nog wel met 2-0 gewonnen maar alle andere uit en thuis wedstrijden tegen Kosice (Slowakije) en Advidaberg (Zweden) gingen verloren zodat Holland Sport op de laatste plaats in groep 5 van de Intertotocompetitie eindigde.

DE THUISWEDSTRIJDEN VAN HOLLAND SPORT IN HET SUCCESVOLLE EREDIVISIESEIZOEN 1969/1970 LEVERDEN DE VOLGENDE TOESCHOUWERSAANTALLEN OP :
FEIJENOORD 26.000;
AJAX 25.000;
ADO 23.000;
SPARTA 17.500;
SVV 17.000;
MVV 15.000;
HAARLEM 13.000;
PSV 10.000;
FC TWENTE 8.500;
GVAV 8.000;
DWS 7.000;
GO AHEAD 7.000;
NEC 6.500;
AZ’67 6.500;
DOS 5.000;
NAC 4.500;
TELSTAR 3.000.
GEMIDDELDE PER WEDSTRIJD : 12.000 toeschouwers.

Seizoen 1970-1971 (Het laatste seizoen van Holland Sport)

Voor dit seizoen, achteraf het laatste, wist de club zich weer aanzienlijk te versterken. Guus Haak (Feijenoord), Bennie Muller (Ajax), Luibonier Milic (FC Saarbrucken) en Ben Roode (Blauw Wit) werden persoonlijk gekocht door bestuurslid Kattenburg. Verder kwamen van de amateurs over: Koos van Elleswijk (Tonegido), Frank Jutte en Reinier v.d.Vaart (DHC), Jan Coenen (DOK) en Jan Mak (VUC). Van de selectie van vorig seizoen bleven over: Jaap Advocaat, Hans Bartels, Rob v.d.Bol, Rob Eckhardt, Frans v.d.Heide, Martin Kloor, Chris Kronshorst, Anton de Lang, Woody Louwerens, P.v.d.Maas, Joop van Maurik, Jan Olsthoorn, Sjaak Roggeveen, Paul Roodnat, Jan Teske, Theo Valkenhoff, Theo Verlangen en keeper Martin van Vianen. Holland Sport jeugdspeler Frits Borghart kreeg een contract aangeboden.

De allerlaatste spelerslijst.

In dit nieuwe seizoen was door de KNVB verplicht gesteld om een omrastering van 2 meter hoog om het hele veld te plaatsen. Dit was het gevolg van het wangedrag van supporters van verschillende clubs uit de Eredivisie in het vorige seizoen. Deze hekken kostte de club een extra kostenplaatje van 40.000 gulden. Voor het begin van de competitie was er al onenigheid tussen bepaalde spelers en trainer Cor van der Hart. Toch wist Holland Sport haar eerste competitiewedstrijd met 1-0 te winnen bij MVV. Het enige doelpunt in Maastricht werd gemaakt door Theo Valkenhoff. De week erop was gelijk weer de derby thuis op Houtrust tegen ADO. De toegangsplaatsen waren flink duurder geworden waardoor er “maar” 20.000 toeschouwers op deze wedstrijd afkwamen. ADO wist deze derby met 3-2 te winnen.

Op 27 september maakte Jan Teske na anderhalf jaar blessureleed zijn rentree in de thuiswedstrijd tegen Twente (0-0). Echter een week later in de uitwedstrijd tegen PSV brak hij zijn teen zodat hij weer geblesseerd was. Er gingen veel wedstrijden verloren. Half december kwam de kersverse Wereldkampioen Feijenoord naar Houtrust. Voor 18.000 toeschouwers verloor Holland Sport met 3-2. De twee doelpunten werden gemaakt door Sjaak Roggeveen.

In deze periode was de geruchtenmachine dat Holland Sport spoedig zal verdwijnen al op gang gekomen. De prestaties van Holland Sport werden ook steeds minder. Uit tegen Twente (3-1), thuis tegen PSV (0-5) en thuis tegen Sparta (0-2) gingen door Holland Sport verloren waardoor de club in de onderste regionen van de Eredivisie belande.

Nadat eenmaal bekend was geworden dat de fusie met ADO helemaal rond was, speelde Holland Sport op maandag 31 mei 1971 (2e Pinksterdag) zijn laatste thuiswedstrijd in haar bestaan. Het afscheid van Houtrust werd niet wat men er allemaal van had voorgesteld. Slechts 3.000 toeschouwers hadden de moeite genomen om deze laatste thuiswedstrijd te bezoeken en die zagen tegen Go Ahead Eagles ook nog eens een gezapig partijtje zomeravondvoetbal. Dat de score nog opliep tot 2-2 was eigenlijk de enige verrassing van deze laatste voorstelling op Houtrust.
En toch was er voor de wedstrijd wel enige sfeer. Trainer Cor de Hart kwam voor de microfoon aan het woord om zijn bewondering uit te spreken voor de jarenlange clubtrouw van de supporters. Echter de mooie woorden met herinneringen werkte zo deprimerend op de spelers dat bijna niemand meer zin had in deze afscheidsshow. Dit kwam al snel in een achterstand tot uitdrukking toen Oude Wesselink Go Ahead Eagles op 0-1 zette. Zo eindigen op Houtrust vond Holland Sport toch wel al te sneu en daarom kwam er even meer “vuur” in het spel van de Scheveningers en dit resulteerde na niet al te lange tijd in de gelijkmaker. Een schot van Joop van Maurik liet doelman Withers van Go Ahead Eagles glippen waarna Rob van der Bol de 1-1 scoorde.
In het algemeen beeld, een doelloos partijtje zonder sensatie, kwam ook na rust geen verandering. Toch kwam Holland Sport aan het begin van de tweede helft op een 2-1 voorsprong door Sjaak Roggeveen. Een kwartier voor tijd kwam Go Ahead Eagles toch weer op gelijke hoogte. Via een hoge voorzet kwam de bal via Jan Teske precies voor de voeten van Oeki Hoekema, die niet aarzelde en de eindstand van 2-2 binnen schoot. Het allerlaatste doelpunt ooit op Houtrust werd dus gemaakt door Go Ahead speler Oeki Hoekema. Holland Sport eindigde op de 15e plaats in de Eredivisie.

HET LAATSTE SEIZOEN (1970/1971) VAN HOLLAND SPORT B.
Terwijl de prestatie’s van het eerste elftal, door de vele blessures, minder waren dan verwacht, handhaafde het B-elftal van Holland Sport zich vrij gemakkelijk op het gebruikelijke niveau. De eindstand, na 34 wedstrijden, boven in de Reserve Eredivisie was als volgt: 1. Feijenoord 47, 2. Sparta 43, 3. NEC. 41, 4. PSV. 40, 5. Holland Sport. 40 (56-47), 6. Go Ahead Eagles. 38 en 7. Volendam. 37

Topscorer van Holland Sport B-elftal werd dit seizoen Jan Coenen met 26 GOALS,. Coenen was afkomstig van de Rotterdamse Afdelingsclub D.O.K.

1954/1955 : Eerste Klasse 2e (als Holland Sport)
1955/1956 : Hoofdklasse 14e (als SHS)
1956/1957 : Eerste Divisie 10e
1957/1958 : Eerste Divisie 1e (kampioen en promotie)
1958/1959 : Eredivisie 18e
1959/1960 : Eerste Divisie 7e
1960/1961 : Eerste Divisie 14e
1961/1962 : Eerste Divisie 7e
1962/1963 : Eerste Divisie 11e
1963/1964 : Eerste Divisie 3e
1964/1965 : Eerste Divisie 13e (wederom als Holland Sport)
1965/1966 : Eerste Divisie 11e
1966/1967 : Eerste Divisie 3e
1967/1968 : Eerste Divisie 1e (kampioen en promotie)
1968/1969 : Eredivisie 10e
1969/1970 : Eredivisie 9e
1970/1971 : Eredivisie 15e

Na dit laatste seizoen gaan ADO en Holland Sport verder als FC Den Haag

Het einde van de roemruchte voetbalvereniging Holland Sport

Financieel ging het al jaren niet goed met Holland Sport. Eén van de grootste oorzaken was vooral het langdurig verblijf in de Eerste Divisie. In 1966 trad zakenman Luc Kroesemeijer toe tot het clubbestuur. De succesvolle schroothandelaar investeerde geld in Holland Sport, samen met nog een aantal andere bestuursleden, zodat er nieuwe spelers aangetrokken konden worden. Per 1 juli 1969 verhuurde het Haagse College van B&W het sportpark Houtrust aan Holland Sport. Dit kwam er op neer dat Holland Sport per seizoen 9000 gulden voor de huur van het veld, 8000 gulden voor het onderhoud van het terrein en 26.500 gulden voor de huur van het stadion moest betalen aan de gemeente Den Haag.

Op 19 november 1969 besprak de Haagse Gemeenteraad de begrotingsbehandeling van het betaalde voetbal in Den Haag. Men kwam tot de conclusie dat het niet goed ging met de bezoekersaantallen bij thuiswedstrijden. Omdat er ook nog eens rondom Houtrust bij thuiswedstrijden een groot probleem ontstond met geparkeerde auto’s, kwam er weer te sprake dat het toch maar beter was dat Holland Sport richting Zuiderpark moest verhuizen. De bewoners van de Vogelwijk waren eveneens niet blij. Op ieder tuinhekje hing op een gegeven moment een bordje met de tekst: “verboden hier fietsen te plaatsen!”. Straatvuil en plassende mannen tegen de tuintjes zorgden ervoor dat de buurt Holland Sport ook liever kwijt dan rijk was. De geruchten dat er een fusie zou komen tussen ADO en Holland Sport sloeg in als een bom bij de supporters aan beide kanten.

Het Houtrust stadion had dan wel een historische naam maar de accommodatie was tamelijk primitief. De kleedkamers en de bestuurskamer dateerden nog uit de vooroorlogse tijd en waren op z’n zachtjes gezegd niet in beste staat. Houtrust was dus hard aan een forse opknapbeurt toe. In dit zelfde jaar kreeg ADO wel een flinke lening van enkele honderden duizenden guldens van de gemeente voor het opknappen van de lichtinstallatie, nieuwe tribunes en verbetering van de loketten. Holland Sport kreeg echter helemaal geen lening van de gemeente en zodoende kon Houtrust ook niet opgeknapt worden. De club kreeg wel de mededeling van de gemeente dat men de verhuiskosten van HBS van Houtrust naar de bosjes van Pex moest betalen. Door al deze maatregelen leek het er wel op dat de gemeente Den Haag het leven van Holland Sport zo zuur mogelijk te wilde maken.

Op een nieuwjaarsreceptie in 1971 van de Haagse Adviesraad van Sport en Recreatie kwam sportwethouder Piet Vink in gesprek met ADO voorzitter Herman Choufoer. Eén van de onderwerpen van dit gesprek was om een commissie in het leven te roepen die een eventuele fusie tussen ADO en Holland Sport ging uitwerken. De commissie is er nooit van gekomen want de clubs besloten rechtstreeks samen met de gemeente tot elkaar te komen. Voorzitter Lucas Kroesemeijer en Hans Kattenburg namen deel aan deze gesprekken. Na de eerste bespreking besloot Holland Sport penningmeester en aandeelhouder Theo Fehling van zijn aandelen te willen afzien en verkocht deze aan Kroesemeijer. De ledenraad van ADO besloot als eerste wel akkoord te gaan met een fusie met Holland Sport maar niet met de naam FC Den Haag. De naam ADO moest blijven voorkomen in de nieuwe naam. Met de naam FC Den Haag ADO zou men wel vrede hebben in die tijd.

Bij Holland Sport lag alles anders, daar beslisten in principe Kroesemeijer en Kattenburg zelf alles. Kroesemeijer had zelfs in zijn eentje besprekingen gevoerd en was al akkoord gegaan met de naam FC Den Haag ADO. Kattenburg was het daarmee helemaal niet mee eens maar na een goed gesprek tussen beide heren ging hij ook akkoord met deze naam. Begin april kwam het bericht naar buiten dat de ledenraad van ADO toch niet zoveel moeite had met de naam FC Den Haag. Op 21 mei 1971 stemde de ledenraad van ADO in met de fusie en de nieuwe naam. Ondanks acties van beide supporterskanten ging de fusie dus toch gewoon door.

Holland Sport verdween van Houtrust en ging samen verder met ADO onder de naam FC Den Haag in Het Zuiderpark voetballen. Het doek was dus gevallen voor Holland Sport, maar velen wilden maar niet geloven dat het echt afgelopen was met de club op Houtrust.

In 1973 zijn alle tribunes van stadion Houtrust afgebroken. Er was lang sprake van huizenbouw op deze historische grond. Gelukkig besloot de gemeente toch om er twee nieuwe voetbalvelden en de kantine van Duindorp SV op dit terrein te bouwen.

De viering van de nog niet verwachte promotie naar de eredivisie op 26 mei 1968 na een overwinning op de Volewijckers en een nederlaag van concurrent den Bosch.

Theo Valkenhoff (van wie veel van bovenstaande foto’s afkomstig zijn) nu met zijn zorgvuldig bijgehouden plakboeken.

De overdekte tribune op Houtrust met de fietsenrekken, die bij wedstrijden in groten getale op de Mezenlaan en Houtrustlaan werden neergezet om de vele fietsende !!toeschouwers van dienst te kunnen zijn.(foto uit het boek Het Stadioncomplex van Ferry Reurink)

Statistieken van Holland Sport verzameld door Tom Bouwman:

In haar 17-jarig bestaan heeft Holland Sport/SHS in competitiewedstrijden van het eerste elftal in totaal 15 keepers gebruikt.
Onderstaand een overzicht met de naam van de keeper, de club van afkomst en het aantal competitiewedstrijden in het eerste elftal :

1. Wim Landman, Profclub Rotterdam. , 118 wedstrijden.

2. Martin van Vianen, ADO. , 113

3. Woody Louwerens, ADO. , 88

4. Jan Kutterink, Feijenoord. , 49

5. Hans Pothof, HDV. , 45

6. Frans Kok, ADO. , 42

7. Piet van Anraad, Profclub Den Haag , 34

8. Jan Eype, Blauw Wit. , 33

9. Wim Onderstal, NOAD. , 12

10. Ton van Wijngaarden, Scheveningen, 12

11. Koos van Elleswijk, Tonegido. , 8

12. Theo Hoogeveen, DOS. , 5

13. Bastiaan Versprille, Profclub Rotterdam, 5

14. Piet de Roode, Scheveningen. , 1

15. Ger Vos, Wilhelmina Den Bosch. , 1

Palmares Holland Sport:

Kampioenschappen:

Seizoen 1957-1958 1e divisie B
Seizoen 1967-1968 1e divisie

Andere prestaties:

1954/1955 : Eerste Klasse 2e (als Holland Sport)
1955/1956 : Hoofdklasse 14e (als SHS)
1956/1957 : Eerste Divisie 10e
1957/1958 : Eerste Divisie 1e (kampioen en promotie)
1958/1959 : Eredivisie 18e
1959/1960 : Eerste Divisie 7e
1960/1961 : Eerste Divisie 14e
1961/1962 : Eerste Divisie 7e
1962/1963 : Eerste Divisie 11e
1963/1964 : Eerste Divisie 3e
1964/1965 : Eerste Divisie 13e (wederom als Holland Sport)
1965/1966 : Eerste Divisie 11e
1966/1967 : Eerste Divisie 3e
1967/1968 : Eerste Divisie 1e (kampioen en promotie)
1968/1969 : Eredivisie 10e
1969/1970 : Eredivisie 9e
1970/1971 : Eredivisie 15e

Parade der trainers bij Holland Sport:

1954-1955 Vilmo Halpern
1955-1956 Vilmo Halpern / Kees van Dijke
1956-1957 Koos Noordeloos / Franz Fuchs
1957-1958 Franz Fuchs (kampioen 1e Divisie)
1958-1959 Ron Dellow (degradatie uit Eredivisie)
1959-1960 Franz Fuchs
1960-1961 Ludwig Veg
1961-1962 Ludwig Veg
1962-1963 Ludwig Veg
1963-1964 Dennis Neville
1964-1965 Dennis Neville
1965-1966 Dennis Neville
1966-1967 Cor van der Hart
1967-1968 Cor van der Hart (kampioen 1e Divisie)
1968-1969 Cor van der Hart
1969-1970 Cor van der Hart
1970-1971 Cor van der Hart

Parade der voorzitters bij Holland Sport:

1955-1959 B. Vos Jzn.
1959-1966 C. de Bruijn
1966-1971 Loek Kroesemeijer

Holland Sport (BVO)