Staken, het is al weken enorm actueel, staken. Wie staken er allemaal wel niet. Politie, schoonmaakpersoneel, havenwerkers, het groot metaal, de zorg enzovoort. Het gaat natuurlijk om het vroegpensioen voor de zware beroepen. Maar in het amateurvoetbal waren ze voorlopers ten opzichte van het fenomeen staken, alleen op totaal andere manier.
Beginjaren zeventig de wedstrijd NIVO – Groen Wit’58. Hoe zou de keeper van NIVO na deze actie hebben gereageerd?
De KNVB kwam met een onvoorstelbaar cijfer naar buiten. Er was een toename van 58 procent van de gestaakte wedstrijden t.o.v. de jaren 2017-2018. In totaal werden vorig seizoen 1864 wedstrijden gestaakt. Is het amateurvoetbal dan zo’n zwaar beroep? Blijkbaar zijn wedstrijden in het amateurvoetbal met al hun vrijwillige scheidsrechters ook toegetreden tot de groep van zware beroepen. Anders ga je niet staken .
Totaal verkeerd natuurlijk, al die gestaakte wedstrijden. Het is toch belachelijk dat de KNVB met dit soort cijfers naar buiten komt. Niet zo gek dat er steeds minder scheidsrechters zijn. In het dagelijks leven oefen je een zwaar beroep uit, bijvoorbeeld in de zorg of het openbaar vervoer en in het weekend wil je lekker met voetbal bezig zijn. Maar helaas dat wordt dan verpest door kereltjes met korte lontjes. Want het zijn natuurlijk geen kerels met karakter.
Ben je lekker mee. Je hebt nogmaals een zwaar beroep in de haven of de metaal en in het weekend ga je je hobby uitoefenen. De hobby waar je zo van houdt en dan gedragen al die stoere kereltjes zich zodanig dat de wedstrijd gestaakt moet worden. Niet één, maar 1864 keer. Dadelijk gaan de scheidsrechters ook staken en van mij mag het, alleen is de vraag of dit ook helpt.
Maar ja, daar gaan we weer, vroeger was het natuurlijk beter. Nee…vroeger was het alleen anders. Er werd al snel in het seizoen op knollentuinen gespeeld, veel roemruchte clubs die er helaas niet meer zijn, hadden velden waar in oktober al geen gras meer op stond en waar je bij wijze van spreken je enkels brak als je er alleen al naar keek. Elke club had wel iets speciaals, waarom je er wel of niet graag tegen speelde. Die ouderwetse velden met witte paaltjes er omheen. IJzerdraad als afrastering om het publiek erachter te houden, wat vaak niet lukte, vanwege het enthousiasme. Enorm slechte velden, ruwe tegenstanders, geitenwollen sokken over de voetbalkousen, nou dan wist je het wel, maar staken, nee… Alleen als het veld echt onbespeelbaar was geworden door de regen tijdens de wedstrijd en doorspelen onmogelijk was, dan was er wel sprake van staken…
Het eerste elftal van vv Oranjeplein in seizoen 1976-1977. Wat nou drassig veld? Gewoon voetballen en daarvoor nog even een elftalfoto laten maken. We hebben alleen medelijden met diegene waarvan het zijn beurt was om de shirtjes in die week te wassen.
Het waren echt veldslagen vroeger, met keiharde tegenstanders. VDS, ODB, Paraat, Kranenburg, ESDO, Wit Blauw RK, Zwart Blauw, RCDH, Marathon, Groen Wit ’58, DZS, en zo kan ik nog wel een uurtje doorgaan, veelal clubs die het randje opzochten. Maar je accepteerde dat er pittig werd gespeeld. Maar staken, dat kwam nauwelijks voor, tenminste, ik heb het nooit meegemaakt.
Nu is het allemaal veel ‘liever’ op de velden. Je mag als speler ook bijna niets meer. Niet verkeerd hoor, maar in de zeventiger en tachtiger jaren lag het wel een beetje anders. Je werd bijna lachend doormidden gekliefd en de scheidsrechter van dienst riep dan: “Meneertje, vandaag wel iets rustiger aan hè!” Intussen liep jij met vier noppen in je dijbeen, maar het was Grote Mannen voetbal, dus zeuren was er niet bij.
Moest je ook niet proberen, want je kreeg gelijk commentaar van je medespelers. Die trouwens wel voor jou opkwamen op het veld ten opzichte van de tegenstander. Even een koekie uitdelen was een bekende kreet in die tijd. Maar staken, nee…
Voetballen tegen bikkelaars als Gerard Durand, Ton Thoen, Puck Hofland, Wim Schaap, Ron Cramer, Wout Pronk, Bert Blans, Arie den Dulk, Maarten Rog, gebroeders van der Knoop, Piet Gelauf Sr, Bob Rijpstra, Jan Gerritzen, John Bolman, Wim Staargaard, André Brullemans, Ben Reijgersberg, Paul de Lange, Bart Proeme, Ben van Eijk, om er maar een een paar te noemen en natuurlijk, vele andere voetballers en keepers die van gewapend beton waren en nergens voor terugdeinsden, dat was het echte Grote Mannen Voetbal, maar staken, nee…
Nu liggen voetballers bij het eerste de beste tikkie al kermend op de grond, met een schuin oog kijkend naar de scheids of hij die opponent een kaart geeft. En als dat niet gebeurt, dan vragen we er toch gewoon om?
Nee, liever die gasten van toen. Van de Buurtweg tot aan Ockenburgh of het Zuiderpark. Zeuren deden we niet en om een kaart vragen al helemaal niet. Echt mannelijk voetbal, ja dat was het, en hoe vaker je eraan terugdenkt, des te heroïscher worden de duels uit die tijd. Je moet het niet beter maken dan het was, maar toch! Staken, daar dacht men niet eens aan. Na afloop samen in de kantine. Ja, er viel wel eens een tikkie en je liep weleens tegen een vuist aan, maar dat hoorde erbij. Daar moest je niet te dramatisch over doen. Gewoon accepteren Dit duel ik, volgend duel jij, zo zat het Haagse voetbal destijds in elkaar.
Al heb ik in mijn trainerscarrière ook echte bikkelaars meegemaakt, zoals Peter Penders, Simon Rog, Leen Rog, Bandy den Hollander, Mario de Boer, Jeffrey Pronk, Darryl Schaap, Berry Heiligers en zeker nog een heel groot aantal, die ik zou kunnen noemen Zij zouden zeker niet hebben misstaan in die tijd. Die begrepen ook echt wel waar het om ging.
Zomaar een foto van de wedstrijd Cromvliet – Flamingo’s op 7 januari 1973. Wat een publiek en wat toen nog heerlijke traditionele katoenen shirts.
Vroeger was het voetballen alsof je leven ervan af hing. Alles draaide om dat gekke spelletje. Je ging zo veel mogelijk wedstrijden af om te kijken. Wat moest je anders? Je had ook niet veel anders, nu is voetbal voor velen een bijzaak. Zij hebben zoveel andere prikkels, tv, computer, Social Media, zoals Instagram, Tik Tok en veel andere onduidelijke chatsites. Maar staken, het zal best wel eens gebeurd zijn, maar niet zoals vandaag de dag volgens de KNVB het geval is.
Het Haagse Amateurvoetbal, dat was zo mooi en maakte zoveel in je los, dat je bijna gaat geloven dat die periode de mooiste tijd uit je (sport)leven was.
En wat mij betreft en voor velen is dat ook zo!
Jan Linkerhof
18 september 2024
