Mooie Mario? Was dat niet de spits van Argentinië die ‘ons’ de WK overwinning in 1978 door de neus boorde? Nee, ik bedoel Mario van der Ende. Waarom dan ‘mooie Mario’ vraagt u zich misschien af?
Toen ik in de tachtiger jaren van de vorige eeuw Amsterdam probeerde onveilig te maken en tijdens het voetbalseizoen op zondag- of maandagavond in de vooravond regelmatig in de Bastille te vinden was, ontwaarde ik daar met enige regelmaat ook de beste voetbalscheidsrechter die Nederland ooit heeft gekend. Mario getooid met een prachtige bos zwarte krullen bewoog zich altijd onopvallend, maar omringd door vele aanbidders, tussen het feestgedruis. Sterallures zijn hem altijd vreemd geweest. Mario was en is een gewone Haagse jongen, maar hij verdient absoluut een prominente plek tussen de Haagse sporttoppers van weleer en van nu.
Wekelijks lees ik aandachtig en met veel plezier zijn columns in AD/HC. Het mooie aan ‘mooie Mario’ vind ik dat hij altijd uit eigen ervaringen put en dat hij regelmatig Haagse voetballegendes van weleer in het zonnetje zet. Hij moet een soort olifantengeheugen hebben, maar kennelijk beschikt Mario ook over een gedetailleerd archief, waarin alle wedstrijden die hij ooit heeft geleid staan gedocumenteerd. Toen ik hem ooit vroeg of hij mij weleens had gefloten lepelde hij direct twee wedstrijden van De Valkeniers op, waarin ik kennelijk tussen de palen had gestaan.
Mario is ontegenzeggelijk een Hagenees, wat hem na zijn glansrijke carrière als scheidsrechter niet altijd in dank is afgenomen. Hagenezen nemen geen blad voor de mond en laten zich nooit de les lezen! Mario is een onafhankelijke geest, wat hem in mijn ogen tot een uitzondering maakt in een wereld van meelopers en hielenlikkers. Hij zal zichzelf hiervoor nooit op de borst kloppen.
Ik vind het tijd dat ik dit kleine eerbetoon aan hem verschuldigd ben. Mario, bedankt en het ga je goed!
Peter Meefout
03-06-2024
