Normaliter is de maand juni een periode waarin o.a. binnen de Haagse amateurvoetbalregio beslissingswedstrijden of finales van bijzondere toernooien worden gespeeld. Wat mij betreft vallen degradatie en/of promotiewedstrijden alsmede cupwedstrijden onder bijzondere wedstrijden waar – naarmate de afvalrace richting finaledag gaat – de spanning oploopt en normaliter steeds meer publiek richting voetbalcomplexen trekt om aldaar wellicht als aanhanger van een bepaalde club of als neutrale toeschouwer de op hun laatste benen lopende spelers van voetbalverenigingen uit onze voetbalregio te bewonderen, toe te juichen of relaxed zonder clubvoorkeur te beoordelen. Zo bezocht ik onlangs het nog steeds grootste amateurstadion van Nederland aan de Brasserskade om de halve finale van DHC tegen Dilettant voor een plaats in de finale van de nacompetitie. Het stadion waar de KNVB jaarlijks allesbeslissende wedstrijden heeft laten spelen en het publiek gewoonlijk massaal de tijd nam om dit soort voetbalpotjes te aanschouwen. Ik kan u melden dat er dit keer nauwelijks toeschouwers waren waarop ik mezelf de vraag stelde of al die echte voetballiefhebbers die middag met moeder de vrouw aan het winkelen waren. Beslissingswedstrijden – altijd spannend vol energie – die wil je als voetbalfanaat toch niet missen? Al zou het alleen maar zijn om de door de KNVB aangewezen neutrale assistent-scheidsrechters langs de lijn aan het werk te zien – altijd lekker als er een grensrechter langs de lijn staat die niet loopt te pikken.
De finalewedstrijden van de nacompetities worden normaliter op neutraal terrein gespeeld waarbij ik altijd de indruk heb gehad dat de ontvangen entreegelden verdeeld konden worden onder de beide finalisten en de ontvangende voetbalvereniging. Wellicht is dit eens zo geweest echter in het handboek amateurvoetbal 2024/2025 werd ik verrast met de mededeling dat bij het innen van entreegelden de netto-opbrengst tussen beide finalisten verdeeld zou mogen worden. Voor de ontvangende voetbalclub is het derhalve lucratief als zij de activiteiten rondom dit soort wedstrijden goed organiseren – de baropbrengst kan dan afhangen van de gezelligheid en gastvrijheid die het toegestroomde publiek wordt geboden. Altijd handig die extra inkomsten aan het eind van het voetbalseizoen – wellicht wordt het tijd dat de kleine voetbalverenigingen de kans wordt geboden dit soort wedstrijden op hun terrein te laten spelen.
Op zondag 14 juni 1953 speelde VCS tegen De Postduiven voor promotie naar de 2e Klasse KNVB in een tot de nok toe gevulde ADO stadion in het Zuiderpark.
Speciale wedstrijden zijn er overigens in allerlei soorten en maten – wat te denken van nieuwjaars wedstrijden, seriewedstrijden, jubileumwedstrijden, reüniewedstrijden, oefenwedstrijden tegen Betaald Voetbal Organisaties, afscheidswedstrijden, benefietwedstrijden, uitzwaaiwedstrijden, wedstrijden in het kader van de (her)opening van een voetbalcomplex – clubgebouw of kleedkamers, wedstrijden in het kader van de opening van een kunstgrasveld of het in gebruik nemen van een nieuwe lichtinstallatie.
De geschiedenis van het Haagse amateurvoetbal doorwandelend ben ik inzake jubileumwedstrijden een veelheid aan vermeldingen inzake 25-jarige, 50-jarige, 75-jarige, 100-jarige en in mindere mate 125-jarige alsmede 140-jarige (HVV dus) jubileumvermeldingen tegengekomen, waarbij de jubilerende voetbalverenigingen door vertegenwoordigers van de KNVB en/of voorheen afgevaardigden van de HVB in het zonnetje werden gezet en veelal werden beloond met bijvoorbeeld een fraaie KNVB-vlag, KNVB-plaquette of de sportpenning van de Gemeente Den Haag. Dat zijn en blijven mooie momenten, met name als bepaalde clubmensen geheel onverwacht met een KNVB-erespeld worden verblijd. Jubileumwedstrijden tegen ADO/Den Haag, Sparta, Ajax, Feyenoord of andere BVO’s, het Veronicaelftal, het artiestenelftal, de Oude Haagse Glorie, FC de Rebellen, oud-Feyenoord, oud-Sparta, oud-ADO, Lucky Ajax of de oud-Internationals zijn er door de voetbaldecennia heen binnen de Haagse voetbalregio meer dan eens gespeeld. Het betreft voetbalevenementen welke u zich betreffende uw eigen voetbalvereniging zonder twijfel kunt herinneren en zal koesteren. Niet alleen de betreffende wedstrijd zelf – wat te denken van de oud-leden die u jarenlang niet had gezien en met wie u tijdens de jubileumwedstrijd lekker kon bijbabbelen om vervolgens in het clubhuis of kantine in een reünieachtige sfeer te belanden waarbij de verhalen van vroeger de boventoon voerden en voor de club historische wedstrijden met enige vorm van overdrevenheid tot een geweldig niveau werden opgetild. Of de tot grote hoogte – met drank op – besproken resultaten uit het verleden. Of deze topprestaties in het tijdens dat jubileumjaar verschenen jubileum-boekwerk waren terug te vinden is nog maar de vraag!
JAC 40 jaar – 1963
Jubileumwedstrijden, (her)openingswedstrijden van een clubgebouw of complex, ik heb er zelf een paar gespeeld, niet alleen met mijn eigen club maar ook met de Oude Haagse Glorie en het HVB-elftal. Altijd feest binnen de trotse club die hun voetbalgasten mochten ontvangen. Althans altijd feest – ooit speelde de Oude Haagse Glorie, ter gelegenheid van de opening van een nieuwe lichtinstallatie, een vrijdagavondwedstrijd. Over het algemeen hadden dit soort wedstrijden een vriendschappelijk karakter, echter tijdens deze wedstrijd ging het mis. De al aardig op leeftijd meespelende Roel Zandbergen sr. werd onverbiddelijk neergemaaid – ik kan u melden dat de betreffende dader dit heeft geweten. De spits van de OHG, tegenwoordig kroegeigenaar in Brabant, heeft de onverlaat over het gehele veld achternagezeten en vervolgens aangesproken op zijn onredelijke gedrag. Dit betrof dus een incident. Normaliter verlopen dit soort wedstrijden echt in alle rust, met respect voor alle op het complex aanwezige voetballiefhebbers en de voetballers zelf. Dat rondom dit soort wedstrijden allerlei extra activiteiten worden georganiseerd moge duidelijk zijn. Bij de opening van het (fraaie) nieuwe DUNO-complex in 2007 werd de toegestroomde menigte verrast met een helikopter landing op de middenstip. Nadat vervolgens NOC/NSF voorzitter Erica Terpstra samen met Burgemeester Deetman uitstapten en complimenteus hun opwachting maakten trad het DUNO-vlaggenschip aan tegen de oud-internationals van Sjaak Zwart, waarna de Oude Haagse Glorie tegen DUNO-helden van weleer mocht aantreden – een onvergetelijk festijn. Overigens in 1956 landde tijdens het 25-jarig jubileum van KSD een helikopter op het veld van KSD – geheel onverwacht stapten Prinses Juliana en Prins Bernard uit (zie krantenartikel verderop). Wat te denken van de finales van de HC-Cup – altijd goed bezocht – veel publiek dus – die kwamen echt niet alleen voor de voor de wedstrijd gelande parachutisten. Allemaal bijzondere wedstrijden dus, wat denkt u van de finales om de Harry den Hartog beker op het Laakkwartier-terrein, wedstrijden om de zilveren bal, de Haringserie, het jaarlijkse ADO-Jeugdtoernooi, wedstrijden om de HVB-beker, wedstrijden van het HVB en KNVB-elftal of wedstrijden om het algemene amateurkampioenschap van Nederland alwaar bijvoorbeeld DHC en Scheveningen furore maakten.
Jubileumwedstrijden – ik heb op diverse voetbalevenementen parachutisten met de betreffende clubvlag zien landen, ik heb Europacupwinnaars en wereldbeker finalisten op de Haagse velden gezien. Niet alleen tijdens jubileumwedstrijden, integendeel. Tijdens de jaarlijkse de Sterrenslag-evenementen bij Duindorp sv zag ik Willem van Hanegem nadrukkelijk bewijzen waarom hij de kromme werd genoemd – niet alleen vanwege zijn kromme benen dus. Ik heb een jubileumwedstrijd meegemaakt waarbij de voorzitter van de betreffende club de aftrap mocht nemen. Dit is vrij normaal voor een speciale wedstrijd, echter dat de bal waarmee werd afgetrapt een diameter van circa twee meter had was meer dan opvallend. Echter dat niet alleen – op dat moment dat de betreffende voorzitter de enorme bal raakte maakte één van de aanwezige spelers een opmerking die alle aanwezigen krom van het lachen op de knieën kreeg. De strak in het pak gestoken voorzitter kreeg te horen dat het fijn was dat hij voor het eerst in zijn leven ook eens een bal had geraakt – hilarisch moment. Anekdotes, er zijn er genoeg, Heeft u wellicht een jubileum-anekdote die u in het commentaarveld kwijt wilt?
In welke jaartallen zullen de meeste jubileumwedstrijden zijn gespeeld is de grote vraag. Om dit in kaart te brengen leidde mijn zoektocht naar het jaar dat betreffende de Haagse voetbalregio de meeste voetbalverenigingen zijn opgericht – 1931 dus. In dit jaar zagen in totaal acht voetbalverenigingen het levenslicht. Het betreft achtereenvolgens Postalia, ADS, KSD, TEDO, Vredenburch (was KRVC), De Adelaars, Wassenaar en GSC. Inzake deze clubs was het derhalve handig om op zoek te gaan naar krantenartikelen inzake het 25-jarig jubileum – in 1956 dus. Het jaar dat Quick 60 jaar bestond – BEC, Te Werve en VVP 40 jaar – Oranjeplein, Loosduinen en ’s-Gravenzande 20 jaar – Marine, HTSV en Taurus 10 jaar.
1956
Een ander topjaar inzake opgerichte voetbalverenigingen betreft 1919 – het jaar waarin SOA, Rijswijk, W.I.K., Scheveningen, Kranenburg en HPSV werden opgericht – zes voetbalverenigingen dus waarvan drie clubs uiteindelijk het 100-jarig jubileum in 2019 mochten vieren en inderdaad jubileumwedstrijden werden gespeeld.
Om e.e.a. nog duidelijker in kaart te brengen, kunnen 1920, 1922 en 1933 niet ontbreken – in die jaren werden per genoemd jaartal vijf voetbalverenigingen opgericht. In 1920 werden De Jagers, Laakkwartier, Archipel, VOGEL en LenS bij de voetbalbond geregistreerd – in 1922 werden RKAVV, Naaldwijk, Westlandia, GDA en WVS op de velden losgelaten – in 1933 droegen de voetballers van OSC, SVPTT, Devjo, Vitesse Delft en Quick Steps voor de eerste keer de clubkleuren van de nieuw opgerichte voetbalclub. Allen clubs die wel eens gejubileerd zullen hebben. Jubileumfeesten en wedstrijden die veelal ver voorafgaande aan de jubileumdata door organiserende bestuurs- of commissieleden werden opgepakt – een goede voorbereiding is immers het halve werk. In 1925 werd Spoorwijk opgericht – zou in 2025 goed voor honderd jaar zijn geweest. In 1975 werden FC Zoetermeer, REMO en De Ster bij de voetbalbond ingeschreven – goed voor 50 jaar derhalve. Dit jaar – 2025 dus – is het exact 90 jaar geleden dat ODB, SV’35 en GDS het levenslicht zagen en Duindorp sv, Nootdorp en Hoekse Boys 75 jaar geleden eindelijk de Haagse regiovoetbalvelden mochten betreden. HMSH werd opgericht in 1940 en bestaat dit jaar dus 85 jaar – RVC, DHL en ESDO werden opgericht in 1915 (110 jaar geleden dus) – zo kunnen we nog wel even doorgaan. Ik ben ervan overtuigd dat al die voetbalverenigingen voldoende aandacht aan hun jubilea hebben besteed.
Seriewedstrijden werden reeds gespeeld in de jaren 20 van de vorige eeuw – het betrof feitelijk een soort van nederlaagseriewedstrijden welke jaarlijks door een veelheid aan Haagse voetbalverenigingen werden georganiseerd. Door de decennia heen is een veelheid aan seriewedstrijden gespeeld, dat is duidelijk.
Op 1 oktober 1994 bestond de HVB exact 100 jaar Рdit betrof gelijk het laatste HVB-jubileum omdat de afdeling Den Haag niet lang hierna in districten zou opgaan. Hoe was dit ten tijde van het 50-jarig jubileum? Werden er jubileumwedstrijden gespeeld? Daar waar in 1994 de jubileumfinales van o.a. de C̩̩n-cup en de D̩̩n-cup werden gespeeld, daar kon er in 1944 tijdens het 50-jarig bestaan vanwege de hongerwinter niet worden gevoetbald. In 1945 organiseerde men in het kader van het 50-jarig jubileum alsnog zogenaamde seriewedstrijden met clubs vanuit de 1e en de 2e klasse KNVB. De finale werd door ADO met 2 Р1 van VIOS gewonnen.
Afscheidswedstrijden er zijn er genoeg gespeeld. Het betreft wedstrijden van voetballers die stoppen met selectievoetbal of van voetballers die na jarenlang voetbal, gekoppeld aan allerlei organisatorische functies, een punt achter hun carrière zetten. Ook selectietrainers die het voor gezien houden worden – veelal afhankelijk van de behaalde resultaten – op een afscheidswedstrijd getrakteerd. De grote vraag bij het fenomeen afscheidswedstrijden is wie wel, wie niet. Zijn hier binnen de voetbalclub richtlijnen voor bedacht? Is dit opgenomen in de statuten of het huishoudelijk reglement? Ik ben het nog niet tegengekomen. Is het een kwestie van willekeur of hangt het af van welk gevoel men binnen de voetbalvereniging heeft bij de persoon in kwestie? Wat mij betreft verdient een voetballer die tijdens zijn voetbalcarrière om de twee jaar van vereniging wisselt geen afscheidswedstrijd – een speler die bijvoorbeeld honderden wedstrijden in het vlaggenschip is uitgekomen wel degelijk – die dient netjes te worden uitgezwaaid. Wat te denken van voetballers die na bijvoorbeeld 50 jaar actief voetbal de schoenen aan de wilgen hangen? Er zijn spelers binnen de Haagse regio die nadat zij na jarenlang in de hoofdmacht te hebben gespeeld stopten met selectievoetbal en een afscheidswedstrijd kregen aangeboden na een paar maanden door de hoofdtrainer werden teruggevraagd – een vergelijking met Heintje Davids is dan ook terecht. Kent u wellicht iemand die in deze categorie past? Een van de leukste afscheidswedstrijden die ik heb mogen spelen betreft de allerlaatste voetbalwedstrijd van Jan Toepoel. Op het altijd gezellige ODB-complex verscheen destijds op een vrijdagavond in het najaar een groot aantal voetbalcoryfeeën uit de jaren 60, 70, 80 en 90. Het was druk langs de lijn, de dug-outs waren gevuld met spelers die ook graag een balletje wilde trappen – de afscheidscadeaus waren bepaald niet misselijk. Kortom, er werd waardig afscheid genomen van een gigant uit onze rijke Haagse voetbalhistorie. Voor de afscheid nemende voetballer betreft het veelal een emotioneel afscheid waarbij gezinsleden en oude bekenden acte de preseance geven – emotioneel en tegelijkertijd enorm gezellig dus.
Voetballers vinden het heel gewoon dat de hoekvlaggen worden neergezet en de netten in het doel hangen, dat er voldoende te eten en drinken is in het clubhuis of de kantine, dat de kleedkamers schoon worden gemaakt en het clubhuis er telkens weer fris en blinkend bij staat. Dat is het werk van de vrijwilligers die ook in het bestuur en/of commissies zijn terug te vinden. De meeste clubvrijwilligers vangen er geen cent voor, sterker nog vergoedingen zijn voor hen uit den boze – in veel opzichten is de vrijwilliger onbetaalbaar. Er zijn er die decennialang voor hun club hebben klaargestaan en nog steeds de handen uit de mouwen steken. Natuurlijk worden dit soort fenomenen gehuldigd, echter wat zou toch mooi zijn als die mensen op het veld – tijdens een erewedstrijd – in de bloemetjes zouden worden gezet. Neem bijvoorbeeld de heer Jaap van Wissen van sv Wassenaar met wie ik deze week tijdens een bezoek aan het Kerkehout-sportcomplex in gesprek kwam. Dit sv Wassenaar-icoon was samen met nog twee mensen bezig het groen te snoeien. Hij onderbrak zijn werkzaamheden en nodigde ons uit in het clubhuis alwaar werd ingezoomd op beslissingswedstrijden tussen sv Wassenaar en Zwart Blauw uit de jaren vijftig. Met als hoogtepunt een wedstrijd op het neutrale HBS-terrein – destijds Houtrust – waar maar liefst 20.000 toeschouwers op af kwamen. Dat is toch andere koek als de halve finale bij DHC die ik in de inleiding omschreef! Moet wel aan worden toegevoegd dat DHC een flink aantal speciale wedstrijden voor een uitverkocht DHC-stadion heeft gespeeld – laat dat duidelijk zijn. De heer van Wissen zal ongetwijfeld ooit door sv Wassenaar zijn gehuldigd – wat zou het toch fijn zijn als deze man het mag meemaken dat er op korte termijn op zaterdag een sv Wassenaar standaardelftal kan worden ingeschreven en hij bij de eerste thuiswedstrijd de aftrap zou kunnen nemen – beschouw het als een erewedstrijd. Trotse clubvrijwilligers dient men hoe dan ook te koesteren.
Uitzwaaiwedstrijden worden voor zover mij bekend alleen door het Nederlands heren en dames elftal gespeeld Рop amateurniveau kan ik me hier niets bij voorstellen. Benefietwedstrijden daarentegen wel degelijk. Uiteraard is er tijdens onze historierijke voetbalgeschiedenis een veelheid aan legendarische voetbalwedstrijden de revue gepasseerd. Op 12 maart 1953 speelde een Nederlands voetbalelftal Рhelden waren het Р̩̩n van de meest gedenkwaardige interlands uit onze voetbalgeschiedenis. Als eerbetoon aan de vele slachtoffers die bij de Watersnoodramp van 1 februari 1953 waren gevallen, vond in de Franse hoofdstad Parijs de zogeheten watersnoodwedstrijd Рmet een veelheid aan Haagse voetballers Рplaats. Het betreft de volgende voetballegendes: Jan van Geen, Gerrit Vreken, Joop de Kubber, Bertus de Harder, Bram Appel, Theo Timmermans en invaller Fred R̦hrig. Later zou Cor van der Hart ook nog een belangrijke rol in het Haagse voetbal hebben Рdat was dus nummer acht.
Ondanks de veelheid aan afscheidswedstrijden die er ongetwijfeld zijn gespeeld is het mij opgevallen dat al die voetbalverenigingen die er definitief mee moesten stoppen geen wedstrijd in het kader van hun definitieve afscheid van de Haagse velden hebben gespeeld – had men hier geen behoefte aan? Ik begrijp het wel. Die vergane Glorie bevond zich waarschijnlijk in een soort van rouwproces – afscheid nemen van het voetbalcomplex waar men decennialang lief en leed heeft gedeeld is bepaald niet eenvoudig.
Duindorp sv bestaat dit jaar exact 75 jaar. De Duindorpers kennende zal er o.a. qua jubileumwedstrijd als vanouds worden uitgepakt – ik ben benieuwd tegen welk sterrenensemble zal worden aangetreden, u ook? Ik ga in ieder geval kijken.
Rini Toet
05-07-2025
