Vanmorgen, luisterend naar het radioprogramma Arbeidsvitaminen, bekroop mij een melancholiek gevoel toen het nostalgische nummer ‘op het tuinpad van mijn vader’ van Wim Zonneveld werd gedraaid. Ik ging meteen zestig jaar terug in de tijd en zag het tuinpad van mijn vader voor me – even terug naar vroeger. Was dit niet het tuinpad waar mijn broer en ik op jonge leeftijd – met een plastic bal – één tegen één speelde – en mijn vader na een lange werkdag besloot ook even een balletje te trappen. Ik weet niet of ik nu doorsla, echter voor mij werd het meteen duidelijk dat alle jongens – die van voetballen hielden destijds over een plastic bal beschikten en die als het ware met hun leven beschermden.
Dat diezelfde bal in het weekend werd meegenomen naar het voetbalveld waarvan de meeste locaties door hoge bomen waren begrensd en via een soort van tuinpad konden worden betreden is mij voor altijd bijgebleven. Er is weinig fantasie voor nodig om het tuinpad te vervangen door toegangspaden – entrees waarvan een veelheid is verdwenen – echter als je de diverse voormalige voetballocaties opzoekt is er nog veel te herkennen en doe je al dromend een stap terug naar de tijd dat je o.a. als selectiespeler uitwedstrijden speelde.
Neem bijvoorbeeld het toegangspad naar de voetbalvereniging DEVJO – sportcomplex Damsigt. Tot 1970 was dit het thuishonk van vv Wilhelmus – vanaf 1970 speelde DEVJO op deze locatie – echter na het vertrek van DEVJO in 1997 is er sprake van een toegang naar een prachtig park begrensd door een sloot waaraan riante eengezinswoningen zijn gebouwd. Er is qua toegangspad echter vrijwel niets veranderd, behalve het bord langs het Oosteinde die de entree naar het complex aangaf – dit is verdwenen. Overigens speelde SVS’70, als zondagvereniging nog, vanaf 1970 op het DEVJO-terrein. Bent u benieuwd hoe e.e.a. tegenwoordig is veranderd – dan doet u er goed aan naar het Voorburgse Oosteinde te gaan en het voormalige toegangspad naar de voetballocatie te betreden. Het betreft een prachtige toegang waar u als voormalig bezoeker van Wilhelmus en DEVJO gegarandeerd veel zult herkennen.
Het in 1925 opgerichte ESC heeft jarenlang gebruik gemaakt van een schitterend veld aan de Buurtweg/Waalsdorperlaan. Dat de vereniging in 1985 werd opgeheven was niet alleen een teleurstelling voor de leden, echter ook voor tegenstanders die graag op deze geweldige grasmat een wedstrijd wilden spelen. Het veld heeft er nog jarenlang gelegen en als u nu naar de voormalige ingang vrijwel op de hoek van de Waalsdorperlaan en de Buurtweg gaat dan treft u een prachtig toegangspad richting holes van golfclub Duinzicht. Het bestuur van Landgoed Duindigt heeft in 2017 een aanvraag van Golf Duinzicht gekregen om twee holes extra op het voormalige voetbalveld te realiseren, dit om aan te sluiten bij de reeds bestaande golfbaan Duinzicht. In 2019 zijn deze extra holes op het veld van ESC aangelegd. Het voetbalveld is dus niet meer, echter de contouren zijn anno 2022 nog duidelijk zichtbaar – zo ook het toegangspad. Het is een absolute aanrader dit pad te betreden en een stukje door te lopen – de veelal bejaarde golfspelers begroeten u hartelijk – u zult het oude ESC-clubhuis en de contouren van het veld gegarandeerd herkennen.
Niet ver hier vandaan zien we het voormalige toegangspad van SVPTT en het inwonende Azzuri. SVPTT zelf speelde van 1966 tot 1994 op het fraaie “Filmstad complex”, waarvan de ingang aanvankelijk aan de Benoordenhoutseweg lag. Aangezien het geleidelijk aan, qua verkeer, steeds drukker werd is destijds aan de Therese Schwartzestraat een nieuwe ingang/entree tot het sportcomplex gerealiseerd. Een bruggetje met vervolgens een grindpad, waar je als bezoeker in de broeitijd op je hoede moest zijn voor zwanen die je zomaar konden aanvallen. Ik herkende het bruggetje en het toegangspad onmiddellijk – aan u om te bevestigen dat ik het goed heb gezien.
Aan de andere kant van Den Haag treft u aan de Michael Vrijenhoeklaan het honkbalcomplex van STORKS – feitelijk ligt de honkbalclub aan het wandel en fietspad aan het Schapennatjesduin alwaar – aan de overkant van STORKS – dus aan de andere kant van het pad – voorheen de voetbalverenigingen Westerkwartier en Kranenburg furore hebben gemaakt. Een prachtig pad met toegangen tot deze historierijke voetbalverenigingen. Nu zijn de groene velden vervangen door een woonwagenkamp en nieuwbouw – echter is het nog steeds de moeite waard het pad te bewandelen – met een beetje fantasie zie je de velden voor je en zie je aan de andere kant zwetende voetballers die op het duin aan hun conditie werkten. Dit was overigens tevens aan de andere kant van het duin voor SOA en Nationale Nederlanden van toepassing – deze terreinen zijn vervangen door een golfbaan – echter het toegangspad richting de hoofdingang ligt er nog steeds.
Inzake toegangspaden kan ik nog pagina’s vol uitweiden – ik zal hier echter samen met andere opvallende infrastructuur in andere columns op inzoomen. Zo blijft het bijvoorbeeld bijzonder dat VUC tijdens de verhuizing naar het Kleine Loo een deel van haar tribune heeft meeverhuisd – u kunt dit o.a. nog herkennen aan de oude banken op de overdekte tribune. Bij DHC treft u een overdekte tribune die redelijk aan onderhoud toe is – het is echter fraai om te lezen dat bepaalde plaatsen voor bestuur e.d. zijn gereserveerd – de tientallen jaren geleden ingebrande teksten zijn nog vaag te onderscheiden – prachtig om te zien. Kortom er is nog veel te beschrijven over bijvoorbeeld de sporthal van Tonegido, de voetballocaties van SEV en RKAVV, de traditionele clubs als Quick, HBS en DHC, de toegangspoort van Quick Steps, het Graaf Willem Vac complex, et cetera. Vandaar hierbij het verzoek mij aan te geven wat uw voorkeur geniet.
Rini Toet
15-09-2022
