ADO Den Haag heeft de laatste training afgenomen in het Zuiderpark. Het historische voetbalveld en de restanten van de tribunes gaan definitief weg. Eerder werd al geheel ten onrechte snackcar De Sport gesloten. Tijd voor een mijmering uit trouwe Haagse supportersogen.
Ik zal een jaar of 12 of 13 zijn geweest toen ik definitief mijn hart had verpand aan de Rood/Groene club ADO. Het was begin jaren zeventig. Ik had een roodgroene supportersvlag, en vol trots liep ik daarmee over de Hoefkade naar het Veluweplein. De adrenaline ging omhoog hoe dichter ik bij het Zuiderpark kwam. Ik zat altijd onder het scorebord op de Westtribune, het enige plekje waar je tijdens de regen droog kon staan. In het begin kocht ik altijd een kaartje bij de kassa’s. de kaartjes in een lange rol. In de pauze kon je soms nog via de hekken een kaartje krijgen van iemand van de Noord tribune, dan kon je daar de tweede helft zien. Zelf voetbalde ik die tijd bij VVP achter het ADO stadion, met de illusie om ooit nog eens in het stadion aan de overkant te voetballen. Wedstrijden tegen Feyenoord, met die mooie schoten van Hans Bres. Die roemruchte goal van Johan Crujff, maar ook voor de ingang luisteren naar het concert van de Rolling Stones. (ik mocht toen nog geen kaartje kopen hiervoor). Wat te denken van de thuiswedstrijd tegen West Ham United, 4-0 bij de rust. Tijdens het ADO jeugdtoernooi op de Zuidtribune. Nog hoor ik het liedje van Cindy und Bert, Immer wieder Sonntag. Dat werd tijdens dat ene toernooi helemaal grijs gedraaid. Helaas ook de supportersrellen meegemaakt, zelfs gerend voor mijn leven, tijdens die charges van de ME, ja dat was tegen 020, Vele trainers en spelers zien gaan en komen, Na een aantal jaren met een seizoenkaart op West, naar de Noord tribune. Houten tribunes werden vervangen door betonnen, de meeste staanplaatsen werden zitplaatsen. Roodgroen, werd later roodgroengeel, en nog later groengeel. Maar wat er ook veranderde het Zuiderpark bleef. Ik moet even denken aan het lied van Wim Sonneveld; langs het tuinpad van mijn vader. In gedachten zie ik de lichtmasten nog staan, langs het tuinpad van mijn jeugd.
Geen afscheidswedstrijd, de laatste restanten van de Zuidtribune worden binnenkort ook gesloopt. Gelukkig zijn de ADO kassahuisjes gered, en zullen ze bij het nieuwe stadion worden geplaatst. Vol nostalgie zal ik ook nog een laatste ronde lopen langs het vertrouwde Zuiderpark stadion. Ik zal dezelfde route weer lopen als toen, langs de Hoefkade, naar het Veluweplein. Zonder roodgroene vlag. Mijn dochter zal dan zeggen: wat is er Papa? , en ik zal dena zeggen: Ja, sterk spul he, die Fishermens Friends.
Bedankt Zuiderpark stadion, bedankt voor die vele mooie jaren.
Cor van Welbergen
