01. Naam?
Hans Klippus
De voetballer Hans Klippus rechts aan de bal namens LenS 1 (zaterdag) tegen PGS. Als voetbalromanticus kijken we gelijk even naar de voetbalschoenen van beide spelers. Hans speelt met zwarte voetbalschoenen van het merk “Pony” en de speler van PGS “op hoge Quick” voetbalschoenen. Geweldig!
02. Bij welke club(s) gevoetbald?
VUC is mijn club en zit diep in mijn hart. Toch heb ik bij meer dan vijf andere clubs gespeeld omdat ik vanwege mijn werk bij de krant niet op zondag kon voetballen en VUC toen nog geen senioren op zaterdag had, en ook geen zaalteams.
VUC
Besiktas
VUC
BBW
SV International
SV Buytenrode (zaal)
Tonegido
Sijthoff Pers (zaal)
LENS (zaterdag)
Graaf Willem II VAC
Sv International 1 met vooral “Turkse” voetballers. Hans zien we staand in het midden.
03. Wat was je favoriete positie in het veld?
Ik ben in de jeugd bij VUC als keeper begonnen, maar was zo klein dat ik zelfs niet bij de pupillenlat kon. Daarna werd ik linksbuiten en in mijn laatste jaren linksachter, omdat bij een wedstrijd met Graaf Willem mijn arm uit de kom was geweest en ik bang was dat het weer zou gebeuren.
04. Wat was je voor een voetballer?
Dat stelde weinig voor. Ik had wel een aardig schot in mijn linkerbeen. In de zaal was ik een betere speler dan op het veld en heb een aantal jaren in de hoofdklasse gespeeld. We wonnen een keer – niet in de hoofdklasse – met SV International met 10-2 van VVP en ik maakte alle tien de doelpunten. Het wedstrijdformulier heb ik bewaard.
05. Je absolute hoogtepunt, qua voetballer en als Haagse voetbaljournalist, in je voetbalverleden?
Als voetballer:
Ik had een Turkse stiefvader en heb in mijn jeugd bijna twee jaar in Istanbul gewoond. Daar speelde ik voor Besiktas en wonnen we de competitie met de andere bekende clubs uit de stad, Galatasaray en Fenerbahce. Omdat er daar destijds bijna geen grasvelden waren, speelden we meestal op gravel. Waardeloos.
Als journalist:
Ik ben er trots op dat ik als verslaggever van NRC Handelsblad en AD elf edities van de Olympische Spelen heb meegemaakt. Een droom die uitkwam voor een sportfanaat als ik.
Hans verricht de loting van de ooit zo populaire Haagsche Courant Cup
Kijkend naar mijn tijd in Den Haag vond ik de eerste jaren van de HC Cup één groot feest. Veel publiek, veel sfeer en spanning. Samen met Wim de Lange zat ik met vertegenwoordigers van de HVB en de marketingafdeling van de krant in de toernooicommissie. In het begin was de hoofdprijs voor de winnende ploeg een weekend op het KNVB-sportcentrum in Zeist en mocht ik als verslaggever mee. Die trips met Texas DHB en NLS zijn onvergetelijk.
Ik vind het heel mooi dat veel oud-voetballers die in deze rubriek staan het winnen van de HC Cup tot hun hoogtepunten rekenen. Het toernooi leefde destijds enorm.
06. Dieptepunt als voetballer en als Haags voetbaljournalist?
Als voetballer:
Ik heb een paar jaar met mijn stiefvader bij BBW en SV International gespeeld en maakte in die tijd bijna wekelijks opstootjes op het veld mee. De Turkse spelers waren snel aangebrand, maar ze werden vaak ook uitgedaagd door de tegenstanders. Hoe vaak ikzelf destijds niet ben uitgemaakt voor kanker-Turk…
SV International had elftallen van verschillende nationaliteiten, het eerste was Joegoslavisch, het tweede Turks, het derde Kaapverdisch, het vierde Tunesisch.
Ik speelde met het Turkse elftal ergens in de reserve-eerste klasse ofzo. Stelde niets voor. Toch stonden we regelmatig in Turkije in de krant. Als er een bekende zanger naar onze wedstrijd kwam kijken of als we met Den Haag kampioen werden in een groot toernooi met Turkse teams uit 12 of 16 steden. Onze aanvoerder was de vader van oud-ADO Den Haag-speler en HBS-trainer Ekrem Kayha, Rüstü Kayha. Keiharde verdediger en een strenge, maar heel fijne man.
Als journalist:
Triest was het instorten van de dug-out bij HMSH-Ajax. Wat een slagveld! Gewonde Ajacieden, ziekenwagens op het veld.
Ik roep altijd – grappend maar toch met een kleine serieuze ondertoon – dat ik Marco van Basten van een zware verwonding heb gered. Hij werd in de rust gewisseld en ik heb hem daarna namens de Haagsche Courant samen met Dennis Mulkens die toen voor Het Binnenhof werkte, geïnterviewd. Van Basten had daar helemaal geen zin in en na een paar vragen zei hij dat hij naar de dug-out van Ajax zou gaan. Ik zag hem aan de overkant lopen en hij was er bijna, toen de dug-out instortte. Wat als ‘Mulk’ en ik hem niet hadden opgehouden? Waren we dan in 1988 geen Europees kampioen geworden…?
In het seizoen 1983-1984 verwierf HMSH landelijke bekendheid, al was dit nou niet echt verheugend nieuws. Op 29 januari 1984 speelde het eerste elftal van HMSH thuis vriendschappelijk tegen de profs van Ajax. Tijdens de tweede helft van deze wedstrijd bezweek er een betonnen overkapping van één van de dugouts onder de loden last van een hordende geestdriftige fans. Twee Ajax-kopstukken, penningmeester Lou Bartels en hulptrainer Hassie van Wijk, verloren hierbij respectievelijk drie- en vijf-tenen.
07. Welke naam komt er direct bij je naar boven als je aan je voetbalverleden denkt?
John van der Lubbe.
Hij was mijn eerste trainer bij de VUC-jeugd en leidde mijn club later naar het kampioenschap in de hoofdklasse. Kwam VUC met wedstrijden om het amateurkampioenschap van Nederland in Studio Sport. Wat was ik trots. Dat was ik ook toen mijn grote idool bij VUC, Bobby Vosmaer, furore maakte bij de profs.
John van der Lubbe is inmiddels in de tachtig, maar hij komt nog alle thuiswedstrijden van het eerste elftal kijken. Na elke uitwedstrijd bel ik, lopend naar de auto, hem thuis op om de uitslag te melden. Dat was afgelopen jaar meestal geen goed nieuws. Een triest seizoen. Voor John en de andere echte VUC’ers hoop ik dat we komende competitie bovenin kunnen meedoen. Ik heb vertrouwen in de trainers Rob de Lange en Danny Kettenis.
Hup VUC!
08. Welke trainer heeft als journalist de meeste indruk op je gemaakt?
Natuurlijk Aad de Mos. Hoe hij zich heeft opgewerkt van De Valkeniers naar clubs in de Europese top is bewonderingswaardig. Ik weet dat er mensen zijn die hem niet pruimen, maar Aad heeft ongelooflijk veel verstand van voetbal en houdt wel van een stuntje. Die keer dat hij met de spelers van RVC voor de beslissende wedstrijd tegen VUC pas een half uur voor de aftrap met taxi´s kwam aanrijden, is legendarisch. Daarmee wilde hij verwarring stichten. Terzijde: dat lukte niet, VUC won met 1-0.
Een andere trainer voor wie ik in de Haagse regio zwak had, was Theo Godschalk. Helaas veel te vroeg overleden. Bij dat weekend met HC Cup-winnaar Texas in Zeist lag ik bij hem en keeper Aadje Buitendijk op de kamer en daar heeft hij voor ons gezongen, want dat kon hij ook goed, opera, of was het operette…?
Dick Advocaat en Martin Jol zijn uiteraard ook Haagse trainers die het van de amateurs naar de top hebben opgewerkt. Maar hen heb ik nooit als journalist bij de amateurs meegemaakt, wel bij de profs. Nu is er Maurice Steijn. Wat een toppers heeft het Haagse voetbal voortgebracht en dan is het toch triest dat de profclub uit de stad niet op het hoogste niveau speelt.
En wat te denken van Sarina Wiegman die momenteel bij het damesvoetbal geschiedenis schrijft. Daar mogen wij als Hagenezen best wel trots op zijn.
09. Nog vrienden over gehouden uit je voetbaltijd?
Mijn toenmalige collega Dennis Mulkens is nog steeds een goede vriend. Verder koester ik de herinneringen aan vele mooie mensen uit die Haagse tijd, Wietje Gunther Mohr, Robbie Dorlas, Karel Oosterbaan, Ton van der Veer, Leen de Graaf, Koos van Dullemen, Joop van Toor, Pietje Jol, Gerry van Weelden, Nico de Grooth, om er maar eens een paar te noemen… De wedstrijden van zondag begonnen vroeger al op donderdagavond in de kroeg.
Ik wil nog één iemand apart vermelden: Jan de Jong sr. Ik zat in de jeugdcommissie bij VUC toen hij hoofd jeugdopleidingen bij de club werd. Een geweldige man. Terwijl ik vroeger een keer flinke ruzie met hem gehad. Als hoofdtrainer bij Tonegido mochten wij van de zaterdag-1 niet van hem op het hoofdveld spelen en zijn we boos met 32 man naar LENS overgestapt. Bedankt, Jan…
LenS zaterdag seizoen 1980-1981: V.l.n.r. staand: Rinus Möhle (trainer), Roel Stap, Nico Stapel, Jan Meinesz (secretaris), Sjaak den Dulk, Henk Duchenne, Aad Enze, NB, Jan Geluk, Erik Landman, Rinus Möhle, Jill vd Tas, Aad de Pagter en grensrechter Gerard de Hoogd. Zittend: Paul Hop, Huib Klein, Aad van Kleef, Dick Hofland, Hans Klippus, Theo Booms en Herman Harskamp.
10. Wat was als voetballer en als Haagse voetbaljournalist jouw meest memorabele wedstrijd ooit en waarom?
Als voetballer:
Niet één waar ik trots op ben. Ik was dus commissielid bij de HC Cup en werd zelf in een HC Cup-wedstrijd, Cromvliet-LENS (za), uit het veld gestuurd omdat ik de scheidsrechter had beledigd. Vijf wedstrijden schorsing…
Als journalist:
Ik kan me veel niet meer herinneren. Maar ik weet nog een beslissingswedstrijd tussen RVC en CVV. Volgens mij op neutraal terrein. Het werd 4-2 of 4-3 voor RVC na verlenging en Dick Jol was als spits ongrijpbaar. Scoorde drie keer.
11. Wat vind je het mooiste voetbalshirt uit de Haagse voetbalhistorie?
Sorry, maar ik moet weer VUC noemen. Dat is toch een bijzonder shirt? Johan Cruijff speelde in 1967 met Ajax een ‘geheime’ wedstrijd tegen VUC, omdat Rinus Michels iets wilde uitproberen voor de Europa Cup-wedstrijd tegen Real Madrid. Toen ik 42 jaar later, in 2009, Cruijff vroeg of hij zich dat nog herinnerde, zei hij: ‘VUC? Zwart-wit!’
VUC 1 heeft ook weleens in een shirt gespeeld met de ene helft zwart en de andere helft wit. Dat vond ik nog mooier dan het zwart-wit-zwart.
12. Wat vind (vond) je de gezelligste kantine in de Haagse regio?
Ik wil geen kantine noemen, maar mijn vroegere stamkroeg, Déjà Vu in de Tarwekamp. Die bar was van Theo Vuyk, ook zo’n voetbalfanaat en kundig middenvelder van onder meer Groen Wit’58, Archipel en Westerkwartier. Op de zondagen ging ik er na de avonddiensten bij de Haagsche Courant altijd naartoe en had dan de uitslagen van de amateurs bij me. Die werden daar dan uit mijn handen gerukt door mensen als Mario van der Ende en Dick Jol.
Over die laatste twee gesproken… Beiden hebben mij als kut-voetballertje in de Haagse afdeling gefloten, maar leidden later Europese topwedstrijden. Respect!
13. Heb je nog iets met het voetbal in de Haagse regio?
Ik ga nog elke wedstrijd van VUC kijken, uit en thuis. Ik hou dan het scoreverloop bij op het Twitterbestand van de club: @hsvvuc. Is makkelijk voor de mensen thuis die de uitslagen willen weten. We hebben bijna 900 volgers.
Volgend jaar word ik pensionado en ga dan een beetje minder schrijven. Dan denk ik erover om weer wat bij VUC te gaan doen. Ze kunnen wel wat helpende handen gebruiken en ik laat de club niet in steek. Ik heb eerder tien jaar in de jeugdcommissie gezeten en organiseerde de jeugdtoernooien.
14 A. De beste keeper en tien beste spelers die je als voetballer hebt meegemaakt?
Dat is moeilijk. Ik heb bijvoorbeeld bij SV International met zeer kundige Joegoslavische en Turkse mannen gevoetbald, maar die namen weet ik niet meer. Bij de jeugd van Besiktas speelde ik met twee jongens die later het nationale elftal haalden. Hartstikke leuk.
Toch een paar namen van oud-medespelers: bij de pupillen van VUC waren René van Elleswijk en Willem Verhoek, de vader van Wesley en John, de grootste talenten. Bij LENS-zaterdag had je de gebroeders Hop. Bij Graaf Willem II-zaterdag zag je dat Dick Tuit veel kon, maar volgens mij had hij onwillige knieën. De bekende journalisten Jeroen Grueter van de NOS en Willem Vissers van de Volkskrant speelden destijds ook bij ons bij Graaf Willem. Dick Tuit werkt bij het bureau van Rob en Karel Jansen, twee mannen met wie ik ook in het Haagse voetbal veel heb meegemaakt.
Hans op de foto met zijn twee VUC idolen Bobby Vosmaer (links) en Kees Mol (rechts)
En ik heb twee seizoenen met Lex Schoenmaker gespeeld in de zaal bij Sijthoff Pers, het team van de krant. Mij was geleerd dat ik niet mocht punteren, maar Lex punterde de ene na de andere bal in het doel. Keihard, onhoudbare ballen. Het was ook makkelijk als we moesten tijdrekken. Lex punterde de bal dan de zaal door. We hadden destijds best een aardig ploegje, met verder onder anderen Jan Krijger, Chris Willemsen en John Bolman. Twee keer gepromoveerd.
14 B: De beste keeper en tien beste spelers die je als Haags voetbaljournalist hebt meegemaakt?
Dit elftal is uit de periode dat ik voor de Haagsche Courant over amateurvoetbal schreef, van 1977 tot en met plm 1984.
Keeper:
Ton Bakhuis (RVC)
Spelers:
Kenneth Monkou (VVP)
Bobby Rijpstra (VUC)
Hans Schellevis (ADO)
Karel Oosterbaan (Texas)
Marco Hoogwater (Quick)
John Nieuwenburg (Oranjeplein)
Onno Sterk (VCS)
René Vreeswijk (BTC)
Kees Mol (VUC)
Dick Jol (RVC)
Ook geselecteerd: Herman Knoppert (RVC), Donald Schönherr (LENS), Frank Kuyl (VIOS), Peter Hakkaart (RKAVV), Toine Linders (Wilhelmus), Joop van Toor (Scheveningen), Pieter Donath (Blauw Zwart), Wim Keetman (LENS), Dick Peschar (HVV).
15. Wil je nog ergens op terugkomen wat betreft je voetbal- en Haags voetbaljournalist verleden?
Ja, dat ik heel blij ben dat Rob Pronk zich om de Haagse voetbalhistorie bekommert. Het zou toch vervelend zijn als alle mooie spullen en herinneringen verloren zouden gaan. Rob knalt met zijn enorme verzameling bijna uit zijn garage in Scheveningen en ik hoop dat de gemeente of een particuliere weldoener hem nu eens aan een ruimer onderkomen helpt.
Hans Klippus
20 augustus 2023
