Een ode aan de vrijwilligers van de Hvv Spoorwijk!
Dit prachtige verhaal en nog vele andere mooie verhalen en foto’s over de historie van de Hvv Spoorwijk is terug te vinden op de speciale reünie website van deze ooit zo mooie Haagse volksclub. Klik hier om deze prachtige website te bezoeken. Op zaterdag 16 april 2016 is de reünie van Spoorwijk. U kunt zich nog opgeven via de reünie website.
Activiteiten
HVV Spoorwijk stond vooral bekend om zijn grootse activiteiten. Een stel zeer actieve mannen was altijd bezig om dingen te verzinnen en organiseren. Enerzijds tot vermaak van al onze leden van jong tot oud en anderzijds om de clubkas te spekken. De mannen verzonnen de ene na de andere actie. Enveloppen aan een koord, een soort touwtje trekken. In de enveloppen een NIET of een prijs(je). De koper van een envelop mocht zijn geluk beproeven door zelf een envelop van het koord te trekken.
Of er werden gewoon lootjes verkocht. Zeker in een overvolle kantine leverde dat wel goed geld op. Er kwam zelfs een heus rad van avontuur. De Totocommissie is al uitvoerig besproken, maar de krantenactie was ook een succes. In mijn jonge jaren stonden de (oud)leden tot en met de voorzitter met zijn bestuursleden oude kranten uit te vouwen. Deze werden met een touw gebonden tot een keurig pakket. Volgens de kenners van oud papier leverde dit een cent extra op!!! Zo, tel uit je winst. Maar het was wel gezellig zo met z’n allen.
Na beroepsbedelaars Johan Bodegraven en Mies Bouwman (Open Het Dorp) was onze Activiteitencommissie een goede tweede. Altijd werd er voor gezorgd dat zij zo goedkoop mogelijk aan prijsjes kwamen. Zo organiseerden zij de klaverjas- en jokercompetitie. Zij kaartten naar twee hoogtepunten toe, de Paas- en de Kerstdrive.
En op die vrijdagavonden was er ook een biljartcompetitie, maar nooit zonder de verplichte lootjes. Met die lootjes waren er altijd wel leuke prijsjes te winnen. In den beginne maakte ze het zo bont dat ze alle leden met steunbonnen het pad opstuurden. Er viel hier niets mee te winnen alleen te steunen.
Wie kent onze Paas- en Kerstbrodenactie niet? Vaantjes, ballpoints en shirtjes voor in de auto, man oh man wat werd een rommel aan de man gebracht. Maar… wel voor een goed doel. De jeugd kon hierdoor wel gratis bingo spelen. Bij winkeliers uit de Spoorwijk-familie werd nog weleens een beroep gedaan op hun vrijgevigheid, Sinterklaas en zijn Zwarte Pieten konden hierdoor cadeautjes meenemen en in de pauze kregen de kinderen chocomel en een speculaaspop. In de hoogtijdagen werd er zelfs een miniclowntje geboekt. Geld voor een grote clown was er waarschijnlijk niet.
Sinterklaas met zijn knechten en de Kerstman kwamen uit de eigen Spoorwijk-familie en waren in tegenstelling tot het clowntje wel groot. De Kerstman kwam voor het eerst naar Nederland, dit was nog nooit vertoond. Een unicum dat hij een bezoek bracht aan ons kerstfeest. De groente- en fruitveiling doneerde ruim om de kinderen bij het kerstfeest een goed gevuld netje met fruit en noten mee te geven.
Een disco, ook wel aangekondigd als Beatavond, werd een paar keer georganiseerd maar de voetjes gingen niet van de vloer. Een kantine vol mannen, nee, dat werd hem niet. De meiden van de hand- en korfbal waren de schuldigen, want zij kwamen niet opdagen. Ook het carnaval was gedoemd te mislukken omdat wij veel te westelijk zijn voor dat zuidelijke feest. Nee wij waren voetballers, geen feestneuzen. Maar de bedoeling was goed.
Toernooien
HVV Spoorwijk was kampioen in het verzinnen van commissies. De Toernooicommissie was er een van. De toernooien zijn nu een beetje uit zwang geraakt, maar vanaf de jaren zestig was het na het seizoen de kers op de taart.
Clubs als ADO en VIOS organiseerden echte internationale toernooien. Spoorwijk kende zijn beperkingen in dezen. Dus werd er voor elk elftal minimaal een thuis- en een uittoernooi georganiseerd. Uitnodigingen voor toernooien werden door clubs aangeboden aan de HVB Regio West II die deze advertenties publiceerden in de oranje HVB-gids. Elke vereniging kon zich inschrijven of contact leggen met de uitnodigende vereniging.
Ook buiten de regio speelden wij toernooien zoals bij Limburgia Tegelen, Brunssum, het Brabantse VV Rijsbergen en in Amsterdam. Buiten Nederland gingen wij naar Duitsland (SC Weende, Göttingen), Engeland (Leicester) en Denemarken (BIF Brande).
De toernooicommissie had de opdracht om nette clubs uit te nodigen, liefst in de regio want dan kwam er meer publiek. Meer publiek betekende meer kantineopbrengsten. Je moest er tijdig bij zijn om de krenten uit de pap te halen, anders moest je het doen met een b-keus.
Het werk bestond vooral uit het eindeloos contact leggen met de clubs. Kon een club wel? Was het toernooi al bezet? Dit betekende dat men Spoorwijk niet wilde hebben.
De toegevoegde waarde van een computer en internet, email en een mobieltje was er niet. Eindeloos bellen. Of de wedstrijdsecretaris was vertrokken of hij was niet bereikbaar of het kon alleen op de clubavonden bij de vereniging.
Nee, contact leggen en afspraken maken was een hels karwei, maar het lukte de toernooicommissie altijd om prachtige toernooien te organiseren of er aan mee te doen.
Naast verenigingen had je nog meer nodig. Scheidsrechters was niet zo’n probleem, want je viste in je eigen vijver en vaak had men wel een collega of familie die wilde fluiten. Het toernooi had een speaker nodig die de wedstrijden aankondigde en beëindigde. De voorzitter was degene die de prijzen uitreikte. Aanschaffen van bekers en vaantjes was ook een uitdaging. Zo groot en mooi als mogelijk kopen tegen een zo laag als mogelijke prijs. Op toernooidagen werden hele blikken vrijwilligers opengetrokken. Deze mensen lieten het nooit afweten.
Extra kantinepersoneel om de grote drukte op te vangen en om de lunches voor spelers, scheidsrechters, bestuur en leiders te verzorgen. Voor de aankleding van de accommodatie werd alles uit de kast getrokken om er een feest van te maken. Aan het einde van de dag, als iedereen vertrokken was en alles weer opgeruimd, zaten de vrijwilligers en bestuur bij elkaar en dronken nog wat. Helemaal afgemat gingen we naar huis. Als men er nu nog moe, afgemat en er met een bleek vertrokken bekkie uitziet en men vraagt of het goed gaat, dan klinkt het gezegde nog steeds: “Ja hoor. Toernooitje achter de rug”.
De leiders en trainers
De beste leiders en (jeugd)trainers van heel regio West II waren gelukkig lid van HVV Spoorwijk. Dat was ook wel nodig want onze jeugd was een gemêleerd groepje. Zonder enige opleiding pakten de leiders en trainers hun taak op. Tenminste een enkeling had een ABO opleiding gevolgd bij de KNVB.
De opvoedkundige aanpak varieerde van een aai over de bol tot een draai om de oren. Maakte je het te bont dan kon een voet weleens vol jouw achterste raken. Een lief woord of een terechtwijzing met enige stemverheffing, nooit schelden of vloeken, hielp om de jeugd in toom te houden. Zonder pedagogische opleiding, op één hooguit twee na die het via de Pedagogische Academie met goed gevolg tot schoolmeester brachten.
Als onze jeugd alle elftallen had doorlopen dan kregen zij een virtueel diploma waar zij de rest van hun leven profijt van hadden. Ze zijn nu zelf vader of opa en hebben heel veel geleerd van de voetbaltaal. Streng maar rechtvaardig. Omgangsvormen, lachen met elkaar maar ook gezamenlijk ernstiger zaken oplossen. De Spoorwijk-leerschool, bijgebracht door beste leiders en (jeugd)trainers, neem je mee voor het leven.
Vrijwillig(st)ers bedankt
Een vereniging bestaat bij de gratie van leden. Zonder leden geen club. Helaas is onze mooie club daar een schoolvoorbeeld van en ging zij in 2005 ter ziele. Gelukkig heeft HVV Spoorwijk altijd vrijwilliger(st)ers gehad die zich voor de leden en hun club meer dan honderd procent hebben ingezet.
Als er nog voldoende leden waren geweest dan bestond HVV Spoorwijk nog en dan stonden deze vrijwillig(st)ers weer voor u klaar. Er is geen naam genoemd maar toch zult u ongetwijfeld de bedoelde personen op uw netvlies krijgen tijdens het lezen van dit stuk. Als dit zo is, dan het bewijs geleverd dat vrijwillig(st)ers onmisbaar zijn geweest en hun gewicht in goud meer dan waard. Bestuursleden stonden in de picture en iedereen kende deze mensen, maar vrijwillig(st)ers werkten vaak anoniem en wellicht nog harder voor het Wel en Wee van HVV… Spoorwijk. Hulde aan deze mensen.
Een vrijwillig(st)er van de Reüniecommissie van Hvv Spoorwijk.
