Andre Wetzel maakte als vijftienjarige zijn debuut in het eerste van VCS. Als trainer boekte hij zijn eerste successen bij de Haagse club. Zo won hij de HC Cup en was er een promotie naar de derde klasse. Geen wonder dat de huidige trainer van HBS met genoegen terugkijkt op zijn jaren bij de club die anno 2013 is verwoorden tot een vierdeklasser die vecht voor haar bestaan.
Ik werd snel volwassen gemaakt
Denkend aan zijn jaren bij VCS stapt Andre Wetzel als vijftien jarige weer naar binnen bij broodjeszaak Dopmeijer. Hij krijgt er dik belegde broodjes aangeboden van zijn veelal oudere ploeggenoten. De jonge speler laat zich de broodjes rosbrief, halfom en ham goed smaken. ,,Thuis hadden wij het niet zo breed. Ik kwam eigenlijk nooit in dit soort zaken. Dus voor mij ging er toen een wereld open. Zulke dik belegde broodjes had ik nooit eerder gegeten. Bijna iedere donderdagavond was het dan ook feest. Ik was de jongste speler uit de selectie die mee op stap ging na de training. Ik hoorde van de oudere jongens verhalen die mijn oren deden klapperen. Ja, ik werd in die tijd snel volwassen.”
VCS
Een jongen uit de Vruchtenbuurt
Een jongen uit de Vruchtenbuurt werd over het algemeen lid van Quick of HBS maar zeker niet van VCS wat aan de Dedemsvaartweg voetbalde. Wetzel deed dit wel. ,,Veel van mijn vriendjes voetbalden inderdaad ook bij een van die twee verenigingen. We voetbalden elke dag op straat en ik viel blijkbaar in de smaak bij de vader van een vriendje die jeugdvoorzitter was bij VCS. Hij vroeg of ik geen lid van de club wilde worden. Dat gebeurde ook. Dat betekende wel dat ik twee tot driemaal in de week naar de Dedemsvaartweg moest fietsen. Ik moest beginnen in het laagste team als keeper. Eerste moest ik maar eens laten zien hoe goed ik nu werkelijk bleek te zijn. Al snel werd duidelijk dat ik genoeg talent had om in de hoogste jeugdteams uit te komen. VCS was in die tijd een echte familieclub. Tijdens de jeugdtoernooien gingen altijd mijn ouders mee. Dan werd gekampeerd in tenten op campings. Iedereen trok met elkaar op.”
Niet naar ADO
De voetbalkunsten van Andre Wetzel bleven ook buiten VCS niet onopgemerkt. Op zijn twaalfde wordt hij benaderd door ADO. De uitnodiging wordt beleefd afgeslagen. Een goede opleiding is ook belangrijk laat hij de profclub weten. Hij blijft tot zijn negentiende bij VCS voetballen. Op het moment dat hij vanwege zijn studie aan het CIOS in Overveen geregeld bij Haarlem meetrainde werd Wetzel door de toenmalige profclub ontdekt. De legendarische Kick Smit, scoutte Wetzel voor Haarlem. Daar aangekomen speelde hij het eerste jaar als amateur in het tweede elftal. Toch wist Wetzel in het jaar dat volgde een plek in het eerste elftal te bemachtigen en een professioneel contract af te dwingen bij de Haarlemmers. In de jaren ‘70 en ’80 speelde hij achtereenvolgens voor Haarlem, FC Amsterdam en FC Den Haag en Telstar voor hij aan zijn trainerscarrière begon. ,,Ik ben bewust altijd semiprof gebleven. Ik combineerde het voetbal met een baan als leraar lichamelijke oefening in Velsen en Dordrecht. Ook ben ik nog Adjunct Directeur geweest van een school. Ik heb nooit afhankelijk willen zijn van het voetbal alleen. Dat betekende weliswaar hard werken. Maar dat vond ik geen probleem.”
Winnaar HC Cup
Het is 1983 wanneer Wetzel zijn debuut als hoofdtrainer maakt bij VCS. Hij is de opvolger van Fred Eckhardt. Twee jaar eerder was er de terugkeer bij de club om er als jeugdtrainer en technisch directeur aan de slag te gaan. Wetzel oogst als debuterend hoofdtrainer direct succes met een promotie naar de derdeklasse. Het was tot dan alweer 21 jaar geleden dat het eerste elftal weer eens een kampioensfeest kon vieren. ,,Ik werkte toen met veel spelers samen die ik kende uit de tijd dat ik met hen werkte in de A-jeugd. Dan spreek je over jongens als Onno Sterk, Mario de Boer, John van den Hoogenband en Richard van der Vaart. Dat was een uistekende generatie spelers waar VCS veel plezier aan heeft beleefd.
VCS Seizoen 1983-1984
De kern van deze groep promoveerde uiteindelijk met de club naar de hoofdklasse.” Het succes duurde een seizoen later voort. De promotie naar de tweede klasse werd weliswaar gemist maar er was wel een tweede hoofdprijs die op de erelijst kon worden bijgeschreven. De HC Cup finale tegen VVM op het eigen complex was er een die tot meest legendarische van het toenmalige krantentoernooi kan worden gerekend. Ruim 4000 toeschouwers, waaronder de burgemeester, loco Burgemeester en vele vips uit de Haagse voetbalwereld, zagen uiteindelijk VCS als overwinnaar uit de strijd komen. De 2-1 overwinning wordt nog altijd direct verbonden aan de anekdote van de parachutist die voor de wedstrijd tijdens de landing zijn been brak. Later zou Wetzel als trainer van RVC de HC Cup overigens nog tweemaal winnen. Er is geen trainer binnen het Haags amateurvoetbal te vinden die tot een zelfde kunstje in staat bleek. ,,De prijsuitreiking op de VCS tribune was heel speciaal. Dat is een beeld wat altijd bij blijft.” Na zijn derde seizoen vertrekt Wetzel naar RVC. Een afscheid wat overigens niet geheel geruisloos verliep. ,,Een aantal mensen in en om de club namen het mij nog al kwalijk dat een jaar naar mijn vertrek er een aantal spelers naar RVC overstapte. Zonder dat ik dat ik hen daar overigens toe had bewogen. Ach, later is dat allemaal bij getrokken.”
De club is veranderd
Wetzel vervolgt: ,,De jaren bij VCS zijn mooie herinneringen. Tegenwoordig kom ik nog wel eens bij VCS wanneer mijn zoontje met HBS D1 er moet spelen. De club is veranderd. Best jammer. Die mooie nostalgische tribune staat er nog. De club heeft te maken gehad met de veranderende omgeving in de wijk. Ik heb respect voor de mensen die nog altijd in de club blijven geloven en er hard hun best voor doen om VCS in stand te houden.”
Dave Grondel
Januari 2014
