Terwijl een druilerig regentje een grauwe deken legt over deze zondag denk ik aan de vele zondagmiddagen die ik als jong ventje in de jaren zestig doorbracht op de tribune van het Zuiderpark of op Houtrust. Weer of geen weer, als ADO of (Scheveningen) Holland Sport thuis speelde dan stond ik met mijn buurvriendje F. op onze vaste plek achter het doel. Jongensrang, goedkoopste kaartje. Meer liet het zakgeld niet toe.
F. moest eerst nog even naar de kerk aan de Sportlaan. Daarna trad ons vaste ritueel in werking. Houtrust lag op loopafstand. ADO deden we op de fiets. We waren er altijd vroeg bij. De wedstrijd begon weliswaar pas om twee uur, maar je kon maar alvast een kaartje hebben.
Rondom de stadions was sprake van een beginnende drukte. Frietkramen verkochten hun eerste patat mét en broodjes warme worst, verkopers prezen hun programmablaadje aan “met de opstellingen der beide elftallen”. En je kon speldjes kopen van de bezoekende clubs: van Velox, Elinkwijk, Blauw Wit, DHC, NAC, Go Ahead, noem maar op. Als we geluk hadden stapten de spelers van de bezoekende club voor onze neus uit hun autobus. Dat leverde nog menig handtekening op.
Zodra de toegangshekken opengingen drongen we naar voren. Binnen is binnen. Onze helden begonnen aan hun warming-up.
Uit de luidspreker klonken gezongen reclameboodschappen. “Alweer een zondag zonder zon, terwijl de dag zo mooi begon. Wat ben je dan gauw uitgepraat als er geen bier op tafel staat…” of “Ai ai ai die caballero. Dat is pas een sigaret…”
Voor aanvang en in de rust bespraken we met onze directe omstanders de gang van zaken. Het regende analyses. Coaches hadden er hun voordeel mee kunnen doen.
Thuis wachtte nog een rondje huiswerk voor de komende schooldag. Maar natuurlijk ging op mijn jongenskamer de radio daarbij aan.
Ha, daar was meneer Frits van Turenhout. Klokslag half vijf las hij met die prachtige stem, perfect articulerend de uitslagen voor. “Goedenmiddag dames en heren. We spelen vandaag Toto 20. Hier zijn de resultaten van de wedstrijden die vandaag zijn gespeeld in de eredivisie. ADO-GVAV 2-0….”
Een jaartje of 25 later zat ik als presentator van Langs de Lijn op zijn stoel. In dezelfde studio, achter dezelfde microfoon. Holland Sport was allang van het tapijt verdwenen, maar er was geen groter genoegen om met subtiele stemverheffing een overwinning van ADO lichtjes te beklemtonen…
Govert van Brakel
