Het idee een reünie te organiseren voor de oud-leden van Groen Wit’58 stond al langer in de gedachte van Otto Heemskerk geparkeerd. Een paar weken geleden hakte de oud-voorzitter de knoop door en besloot hij samen met zijn vrouw Leny over te gaan tot de organisatie van een samenzijn met de oud-leden van de voetbalclub die in 1997 ophield te bestaan. Op 4 mei worden tussen 13.30 uur en 16.30 uur in het Skicafe De Uithof meer dan honderd oud-leden begroet. ,,Groen Wit’58 is in vele harten voort blijven leven.”
In een flat aan de Melis Stokelaan leeft Groen Wit’58 nog altijd voort. In de harten van Otto en Leny Heemskerk zit de club namelijk voor eeuwig opgesloten. Dat is ook niet zo verwonderlijk. Het echtpaar was bijna dertig jaar aan de club verbonden. Otto Heemskerk maakte als voorzitter hoogte en dieptepunten mee met de club die tussen de oprichting in 1958 en het ter ziele gaan in 1997 deel uitmaakte van het Haagse voetballandschap. Daarbij werd hij altijd ondersteund door zijn vrouw Leny. ,,Onze kinderen zijn in de kantine met de borst groot gebracht,”lacht Otto Heemskerk. Hij liep al langer met het idee rond om een reünie voor oud Groen Wit’58 leden te organiseren. ,,Door allerlei oorzaken kwam het er echter nooit van. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en zijn we op zoek gegaan naar oud-leden.”
Zoektocht
De zoektocht naar oud-leden verliep aanvankelijk moeizaam. ,,Ik had een lijstje van elf namen met telefoonnummers. Uiteindelijk bleken negen mensen al te zijn overleden. Daar schrok ik van. Wanneer je er in gaat verdiepen blijkt opeens hoeveel mensen ons in de loop der jaren zijn ontvallen.” Dankzij de steun van Miranda Broekarts en Theo Vuyk kregen Leny en Otto Heemskerk steeds meer voormalig leden van de Haagse voetbalclub in het vizier. ,,Theo had twee dozen met clubkrantjes waaruit veel informatie was te halen.” Toen Otto Heemskerk begon met de organisatie van de reünie dacht hij aan een klein bescheiden zaaltje wel genoeg te hebben om de aanwezigen in onder te brengen. ,,Maar die zaal heb ik af moeten zeggen. Mede ook door de publiciteit via radio West en de berichtjes in ADHC kregen we steeds meer aanmeldingen binnen. Er worden meer dan honderd Groen Witters verwacht en de meeste nemen hun vrouw mee. Dan kom je al snel aan bijna tweehonderd aanwezigen. Tja, dat hadden wij echt nooit durven vermoeden. Dankzij oud-speler Theo Vuyk hebben we het voor elkaar gekregen om het Skicafé op de Uithof af te huren. Het is onroerend om te zien hoe zeer de club in de harten van vele mensen is voort blijven leven. Ik werd op een gegeven moment zo enthousiast dat ik zelfs een aan doorstart van de club begon te denken. Maar die gedachte heb ik snel maar weer los gelaten.”
Voetbalkrantje
Otto en Leny Heemskerk hebben er samen met Theo Vuyk en Miranda Broekarts geen gras over laten groeien om van de reünie een bijzondere middag te maken. Zo is er zelfs een speciaal clubkrantje gedrukt wat naar de bezoekers van de reunie is verstuurd. ,,Er belde iemand op die een brok in de keel kreeg toen hij het krantje, Het Groene Veld, weer op de deurmat zag liggen,”vertelt Otto Heemskerk. Zoals het bij een reünie betaamt wordt er op 4 mei met een hapje en een drankje teruggekeken naar de tujd van toen. ,,Wanneer ik terugdenk aan Groen Wit’58 dan proef ik weer die gezelligheid terug. Het was een club zonder poespas,”aldus Leny Heemskerk. Haar man ziet zichzelf in zijn herinneringen in de stromende regen op de fiets stappen om de contributiegelden te gaan innen of om op vrijdagavond de lottogelden op te halen. Een voorname bron van inkomsten voor veel clubs. ,,Lang niet overal werd ik met open armen ontvangen hoor,”lacht hij.
Financiën
Bij het ter ziele gaan van Groen Wit’58 in 1997 was Otto Heemskerk geen voorzitter meer. Van de zijkant zag hij de club ten ondergaan door een gebrek aan financiën. ,,Doodzonde en voor mij altijd onbegrijpelijk geweest. Zeker ook omdat het een paar maanden voor de viering van het veertig jarig jubileum gebeurde. Ik heb mij er altijd over verbaasd waar het geld is gebleven want ik weet uit eigen ervaring dat we financieel heel lang kerngezond waren ,”kijkt hij met weemoed terug. Hij beleefde als voorzitter twee glorie periodes. ,,Na een aantal omzwervingen vond de club in de jaren zeventig bij VV Spoorwijk een eigen stek. Op een hoekveld van het VCS terrein. Met inspanningen van de eigen leden bouwde we daar een kantine. Zo werden allerhande acties op touw gezet om aan geld te komen. Er was een bouwfonds en een doelpuntenfonds waarbij kon worden ingezet op de hoeveelheid doelpunten die er op zondag werden gescoord. Daar werden behoorlijke bedragen mee opgehaald. Van beton storten tot timmerwerk. Alles deden we op eigen kracht. Mijn vrouw zat thuis achter de naaimachine de gordijnen op lengte te maken.” Met Hans Hillebregt als trainer en een selectie met spelers als Theo Vuyk, Pim Kaffa, Joop Toussaint, Rein van Oort, Jan Schoon, Frans Zuidwijk en Peter van Wissen timmerde de club ook sportief aardig aan de weg. ,,Na een conflict met de technische staf vertrokken veel spelers naar elders. Dat had een behoorlijke impact op de prestaties. Daardoor zakte de club steeds meer weg.” Eind jaren tachtig maakte clubicoon Pim Kaffa het weer mogelijk dat veel oud-spelers terugkeerden op het oude nest. Het bracht Groen Wit’58 zelfs tot aan de derde klasse KNVB. Het gaan inwonen bij VV Spoorwijk was voor de club het begin van het einde. ,,Ik heb nooit begrepen waarom dat is gebeurd,”zegt Otto Heemskerk.
Geschiedenis
Wanneer straks de reünie ten einde is vallen Leny en Otto Heemskerk zeker niet in een leeg zwart gat. Integendeel. Het echtpaar is begonnen met de geschiedenis van de club op te schrijven. ,,Otto dicteert en ik tik het op. Het is de bedoeling dat er straks een zo compleet mogelijk beschrijving van Groen Wit’58 op de website van de Haagse Voetbalhistorie verschijnt,”besluit Leny.
Dave Grondel
April 2014
