Sinds dit seizoen ben ik als wedstrijdanalist verbonden aan de zaterdagamateurs van Ajax. Zij spelen in de hoofdklasse A van het zaterdagvoetbal. De technische staf wil goed voorbereid aan de wedstrijden beginnen en worden in de voorbereiding door mij en een collega analist voorzien van een goede wedstrijdrapportage. Ajax heeft de ambitie uitgesproken om dit seizoen te promoveren naar de topklasse. Voor de club ontstaat daarmee een win win situatie. De talentvolle jongens uit de jeugd kunnen via voetballen in de topklasse laten zien of zij straks rijp zijn voor de stap naar de betaalde tak van de club. De amateurtak is daarmee een tussenstation voor spelers die niet direct rijp zijn voor het profvoetbal. Wanneer er straks een of twee jongens de overstap naar de prof-selectie kunnen maken dan is er goed werk geleverd door de technische staf. Door mijn scoutingswerk voor Ajax trek ik op zaterdag veel naar andere plaatsen in Nederland om een wedstrijd te bekijken. Ik ben onder meer bij clubs als Sparta Nijkerk, DOVO en DVS’33 geweest. Dit zijn clubs die beschikken over fraaie accommodaties en hebben een beduidend hoger budget tot hun beschikking dan de grote amateurclubs binnen de Haagse regio’s.
Kan iemand mij de rol van de assistent scheidsrechter uitleggen?
Of ik nu een wedstrijd in het oosten van het land bekijk of in Den Haag het niveau van de arbitrage is bedroevend. Zo kan ik mij enorm ergeren aan de wijze waarop assistent scheidsrechters staan te vlaggen. Of beter gezegd niet vlaggen. Bij een uitbal gaat die vlag recht omhoog en pas als de scheidsrechter een kant uitwijst nemen zij dit over. Waar slaat dit op? Mogen assistenten geen eigen beslissingen nemen? Worden zij dan door de scheidsrechters bestraffend toegesproken in de kleedkamer? De onduidelijkheid die daardoor ontstaat zorgt voor ophef en irritatie bij het publiek. Misschien hebben de heren onderling daar wel afspraken over gemaakt maar waarom worden dit soort zaken niet naar buiten toe gecommuniceerd? Dat zal een hoop onduidelijkheid voorkomen. Ik vraag mij ook af of de heren assistenten een conditietest moeten afleggen. Het is onvoorstelbaar hoe vaak zij een stap te laat zijn bij een buitenspelsituatie.
Alles heeft te maken met kwaliteit
Ik heb als voetballer en trainer vele wedstrijden van het laagste tot het hoogste amateurniveau meegemaakt. Daarbij heb ik vele oud scheidsrechters en jonge veelbelovende scheidsrechters voorbij zien komen. Ik heb drie scheidsrechters vrij hoog zitten die ik persoonlijk van dichtbij heb meegemaakt. Uit de oude doos is dit Hans Krouwel. In de tegenwoordige tijd zijn Louis Wagner en Angelo van Loenen scheidsrechters die mij weten te bekoren. Zij horen mijn inziens tot de top van het huidige scheidsrechterskorps in het amateurvoetbal. Zij stralen gezag uit, hebben persoonlijkheid en trekken zich van niemand iets aan. Alles heeft te maken met kwaliteit, als je dat bezit, of je nou voetballer, trainer of scheidsrechter bent, heb je ook uitstraling, gezag, autoriteit en persoonlijkheid. Weet je de probleemsituaties met creativiteit op te lossen dan behoor je wat mij betreft bij de absolute top van het amateurvoetbal.
Voetbalervaring is een pre voor een scheidsrechter
Als scheidsrechter moet je wel een stukje voetbalervaring in het veld meenemen. Dat je jezelf op een hoog niveau heb gevoetbald is een flinke pre. Dan doorziet je de situatie snel en weet je deze op de juiste wijze in te schatten. Veel scheidsrechters missen dit. Ik begrijp ook wel, dat een scheidsrechter de theoretische kennis van de KNVB moeten uitvoeren in het veld, want tenslotte is de scheidsrechterscommissie die bepaald of je als scheidsrechter hogerop komt. Wat mij betreft moeten scheidsrechters worden beoordeeld zoals een voetbaltrainer dit bij zijn spelers doet. Wie meerdere keren in korte tijd zijn niveau niet haalt moet er rekening mee houden teruggezet te worden naar een lager niveau. Wie sterkt fluit moet daar sneller voor worden beloond. Zo creëer je kwaliteitsscheidsrechters. Degene die mij goed kennen weten dat ik mij er weinig van aantrek wanneer ik bij mijn constateringen op zere tenen trap. Weten bepaalde personen of scheidsrechters mij op een andere gedachte te brengen dan ben ik de eerste om toe te geven dat ik het verkeerd zie.
