Bij elke club lopen ze elk weekend, maar vaak ook doordeweeks ijverig rond. De elftalleiders, coördinatoren, hoofd-opleidingen, grensrechters, verzorgers en assistent-trainers. Je hebt ze in alle soorten en maten. De leiders van de selectie. Nee, ik bedoel niet de leiders in het veld, maar de leiders die pro deo allerlei hand- en spandiensten verlenen voor al die selectiespelers. De spelersgroep beseft meestal niet hoeveel werk deze mensen verrichten voor hen.
De selectie van JAC, toen nog gehuisvest aan de Buurtweg met allesregelaar Jaap Vrolijk (met zonnebril) en verzorger Hans de Jager (in het midden), twee enorme steunpilaren destijds voor Jan.
De leiders hangen de kleding op voor de wedstrijd en halen het na afloop weer op.. Trekken die vieze, natte zweetkousen keer op keer weer uit elkaar en deponeren de eventueel bemodderde broekjes en shirts netjes in de daarvoor bestemde manden of tassen. Zij regelen de broodjes na de training en zetten koffie of een ander drankje voor de bespreking klaar. Vullen de wedstrijdformulieren in -nu dan wel digitaal pompen de ballen op voor de wedstrijd, sorteren de hesjes en zettende hoedjes en paaltjes klaar voor de warming-up. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Alles in het belang van het goede resultaat en ter gemak van de selectie.
Ik heb er wel een aantal mogen meemaken in mijn loopbaan als speler en trainer. Fantastische clubmensen en niet altijd op de juiste waarde ingeschat binnen de selectie. Opvallend is dat de spelers bijna nooit zelf op het idee komen om aan het eind van het seizoen een joetje (tien euro) in de pot te doen om voor de leiders en andere vrijwilligers rondom de selectie een aardigheidje te kopen. Als bedankje voor zo’n heel zwaar seizoen. In mijn spelersperiode onder Aad de Mos begreep ik al snel van hem, wil je goed kunnen functioneren als trainer, je ervoor moet zorgen dat je een goed begeleidingsteam achter je hebt staan. Want wie legt alles klaar en ruimt de rotzooi van al die luie spelers op? Wie zorgt ervoor dat alles rondom het elftal goed geregeld is? Welke mensen regelen de oefenwedstrijden en scheidsrechters? Worden de broodjes op donderdagavond na de training uit zichzelf gesmeerd? Inderdaad, de begeleiders verzorgen dit.
Trainer zijn doe je niet alleen. Zonder hulp van een goede begeleiding eigenlijk onmogelijk. Juist een leider aait de spelers wel eens over de bol en praat met ze als ze ergens mee zitten . Aad de Mos zei het toen al heel simpel: ‘De terreinknecht is heel belangrijk, hij zorgt voor een goed veld en is daardoor voor een trainer van grote waarde.’ Nu gaat dat niet meer op met al dat kunstgras, maar toch.
Je wilde ook altijd een goede en vooral betrouwbare assistent-trainer hebben, het liefst iemand met wie je een klik hebt. En vanzelfsprekend een goede elftalleider. In het amateurvoetbal is hij van groot belang voor een trainer, maar ook voor de spelers. En een kundige, maar ook gezellige verzorger is natuurlijk helemaal nooit weg. En tegenwoordig ook een selectiemanager die van wanten weet, al heb ik zelf ondervonden dat dit wel een beetje een overschatte betaalde functie is, zeker bij de kleine clubs.
In mijn trainersloopbaan heb ik een behoorlijk aantal leiders, assistent-trainers, bestuursleden, verzorgers, grensrechters en nog veel meer mensen met een functie binnen een amateurvereniging voorbij zien komen. Bij Duinoord, waar ik als jong trainertje begon, was Rob Louer leider bij het tweede elftal. Hij was tevens vicevoorzitter, dus gelijk alles ineen. De helaas veel te vroeg overleden Nico de Roo was assistent-trainer en leider bij het eerste elftal. Een geweldige man. Wim de Ridder was verzorger. Allemaal fantastische mensen voor een trainer om mee te werken en zeker om mee te beginnen als broekie in het trainersvak.
Bij JAC (het huidige SVC’08) kwam ik ook met een fijne begeleiding in aanraking. Natuurlijk de in Scheveningen wereldberoemde Jaap Vrolijk, die mij overal mee naar toe sleepte. Van café De Renbaan van Timmy de Jong tot het oudste café van Noordwijk. We kwamen overal, prachtig. Hij regelde ook van alles voor het eerste elftal. Samen met de helaas ook overleden Co de Visser, mijn assistent-trainer en verzorger Hans de Jager, vormden zij een mooi trio in de begeleiding.
Seizoen 2001-2002, trainer Jan Linkerhof en zijn staf kampioen met VCS van de zondag 2e klasse B
Bij VCS was het helemaal geweldig. Daar kreeg ik te maken met een heerlijk stelletje gasten. Leider Raymon Kos van het eerste elftal, die alles tot in de puntjes verzorgde en zijn broer Dennis, de leider bij het tweede. Ed Kouwenhoven, de fameuze rechtsbuiten van het ‘Ajax van Den Haag’ als assistent-trainer. De geweldige verzorger Hans Leidelmeijer en de helaas overleden Frans Timmermans, keeperstrainer, en natuurlijk niet te vergeten selectiemanager Sjaak Nederpelt. Wat een combinatie. Vooral Raymon en Sjaak. Zij regelden van alles rondom de selectie. En alles doorspekt met een dosis humor, wat het werken met beiden zeer aangenaam maakte. Elke donderdag gingen Sjaak, Ed en ik dan vaak na de training, rond een uur of half twaalf naar de toenmalige Lett’s Inn om een afzakkertje te halen, zodat we pas om een uur of drie in ons mandje lagen. Gebeurt tegenwoordig nauwelijks meer. Prachtige avonden waren dat, wat heb ik mooie avonturen beleefd met die gasten. Tijdens een wedstrijdbespreking maakte een teleurgestelde speler eens een lelijke opmerking naar mij. Voordat ik kon reageren, ging Raymon volledig uit zijn dak, dirigeerde hem de commissiekamer uit en maakte op niet mis te verstane wijze heel duidelijk dat de speler zijn laatste wedstrijd voor VCS gespeeld had, wat ook werkelijk gebeurde. Er viel niet met Raymon te spotten. Een trainer onheus bejegen kon echt niet en had direct grote consequenties. Als trainer wist je gelijk dat je op deze gasten te allen tijde kon rekenen. De mensen van de begeleiding van VCS hebben mijn leven verrijkt.
Bij DSO heb ik ook heel fijn gewerkt met onder anderen Bert de Vette, leider/manager, en assistent-trainer Stephan Gielisse. Ook bij DUNO was geweldig. Met iemand als Raymon Mahieu, ook al een leider die een vriend is gebleven. Bij het eerste het beste trainingskamp donderde hij, na wat te veel versnaperingen, van tweehoog uit zijn stapelbed. Heel veel gelachen, dat zeker.
Het was een genot om ‘s zaterdags naar het veld te rijden in de wetenschap dat we weer een gezellige dag mee gingen maken met al die gezellige mensen om je heen. Er waren nog meer mooie mensen bij die club, bijvoorbeeld Evert Steinvoort, een voetbalkenner pur sang. Hij maakte veelal analyses voor mij en had het vaak bij het juiste eind. En wat te denken van Rob van Huizen, een leider in de juiste zin van het woord. Hij werkte zich een slag in de rondte voor de spelers. Ik heb uren met hem gepraat in de auto en na afloop van trainingen en wedstrijden. Bij hem kon ik alles kwijt. Nog steeds hebben we contact. Momenteel is hij leider bij Quick. Altijd klaarstaan, vooral voor zijn spelers. Elke donderdag met Rob Steensma bij Duno tientallen broodjes smeren. Wie doet zoiets!
Spelers zouden zich dat meer moeten realiseren hoeveel mensen er belangeloos voor ze klaarstaan. Bij elke club enorm veel mannen en vrouwen, jaar in jaar uit. Ook bij DUNO: Jan Ponsen als selectiemanager. En natuurlijk verzorger Kees Buis, de geweldige voorzitter Rob Leenheer en Henk Ruijl, die mij wekelijks voor DUNO TV sleepte met allerlei ingewikkelde vragen. En zeker niet te vergeten mijn toenmalige assistent-trainer bij DUNO Johan van Wijngaarden, een assistent die zich volledig wegcijferde voor de selectie. Wat een geweldige herinnering heb ik aan die man. Hij kwam later ook nog naar Houtwijk.
Bij die club had ik ook veel steun aan Kees Dieke, met wie ik tot nu toe nog elk jaar rond de kerst een biljartje ga leggen, samen met John Tiemens en Hans van Laar. Wat te denken van Jacob Brik, die op 70-jarige leeftijd nog de keepers trainde en met wie ik samen naar de wedstrijden en trainingen reed. En maar lullen over dat spelletje.
DUNO 1 kampioen 2008-2009 met o.a. fantastische staf
Bij RAS kreeg ik te maken met eveneens echte clubmensen als Gerco Pronk, Mark Voogd, Nico Maurits die heel veel werk verzetten voor de selectie. Bij deze club heb ik ook gezien dat er binnen een vereniging meer telt dan alleen een goed resultaat bij het eerste elftal. Helaas bleef ik er echter maar één jaar, omdat DUNO mij een fantastisch voorstel deed om terug te keren om samen met Stephan van der Kruk de kar te gaan trekken.
Later bij Laakkwartier kreeg ik te maken met Remco Innemee – een geweldig fijne man om mee samen te werken- Ron Eckhardt als assistent en good old Dick van der Meer als keeperstrainer en de elftalleiders Patrick van der Ende en Jordy van der Burg. En na de wedstrijd analyseren bij Laakkwartier met coryfeeën als Bram Poons, Frans de Canne, Kees van der Hoorn en verenigingsmotor Ron Jansen. Ondanks een snelle aftocht bij Wilhelmus heb ik er toch fijn gewerkt en bewaar goede herinneringen aan mensen als Marcel Commers, Harry de Jong, Sylvio Mansveld en Piet Gelauf jr. Verhalen genoeg dus over al deze fantastische begeleiders. Vond het nodig om ook eens over hen te praten.
Als rode draad in het verhaal kun je zeker stellen dat het belangrijkste is dat de vrijwilligers gewaardeerd worden binnen hun club. Voor mij was het zeer belangrijk om een goede relatie te hebben met de vrijwilligers om me heen. Mensen met het hart op de juiste plek, echte clubmensen. Dat zal ik nooit vergeten en heb hun inzet altijd zeer gewaardeerd. Trainers kunnen echt niet presteren zonder de hulp van al die begeleiders, mensen die ons vrijwillig ondersteunen om ervoor te zorgen dat alles perfect verloopt en die niet op een uurtje meer of minder kijken. Wat heet: er waren erbij die op de club meer uren maakten dan bij hun baas. Samenvattend kijk ik dan ook met heel veel plezier terug op die lange geweldige periode als hoofdtrainer bij al die verschillende clubs met al die mooie mensen die mijn voetballeven enorm hebben verrijkt.
Vergeet niet binnenkort, als het seizoen is afgelopen ,deze mensen in het zonnetje te zetten !!
Jan Linkerhof
05-05-2024
