Karel Zwarts (van 22-6-1945) groeide op in Ravensteinstraat, in de Schilderswijk. Bepaalde straten in de Haagse volkswijk waren gekoppeld aan een voetbalclub. ,,Hele families uit bijvoorbeeld de “Gortmolen, het Oranjeplein en de Rembrandtstraat waren lid van de v.v. Oranjeplein en in de omgeving van onze straat woonde allemaal leden van ESDO,” vertelt de oud speler trots.
,,Jan Toepoel, een volle neef van mij, woonde vlak naast me en de hele familie Zwarts was dus ook lid van “Eendracht en Samenspel Doet Overwinnen”. Het was dus geen wonder dat Karel, op 10-jarige leeftijd, ook lid van ESDO werd. Ik heb vroeger een hele harde jeugd meegemaakt maar achteraf toch een fijne tijd gehad. In ons hele huis hadden we slechts een potkachel, waarop we bijvoorbeeld het brood mee opwarmde. We sliepen op zonder met een jas over je heen. Had je in de winter stuifsneeuw dan kwam je ‘s ochtends wakker met sneeuw op die jas. De saamhorigheid was echter vroeger geweldig. Ons hele huis brandde op een gegeven moment af en de gehele familie Zwarts kon voorlopig gewoon bij de familie Toepoel inwonen.”
ESDO 1 seizoen 1971-1972, kampioen 4e klasse C. Staand v.l.n.r. Peter van Kampen, Theo Godschalk, Karel Zwarts, Wim Vink, Hans Jansen, Jan Lobel, Jacob Brik, Loek Hinsen, Jan Toepoel en Bram Ettinger. Zittend v.l.n.r; Nico de Groot, Paul Simonis, Hans Hillebregt, David van Viersen, Wim Kuiper, Jaap Klein en Kees de Pagter.
Goed. We dwalen af, we zouden het over ESDO hebben. De club met het geel/zwarte tenue speelde sinds jaar en dag op de Waalsdorperlaan tegenover de Renbaan Duindigt te Wassenaar, een heel eind uit de buurt van de Schilderswijk dus. Karel Zwarts kocht in zijn jeugdjaren van zijn weinige spaarcenten een krakkomiekerige fiets en reed samen met zijn vriendjes elke zaterdag naar Wassenaar. ,,In mijn eerste jaren bij ESDO bezat de club een soort geschutskoepel uit de oorlog, die gebruikt werd als een soort kantine. Iets later werd deze vervangen door een houten keet. Ook hierin stond een potkachel en in de winter kon je daarmee je jas laten ontdooien. Douchen kon je ook, met een grote pomp werd er water uit de sloot gepompt, ”haalt hij de herinnering uit zijn jeugdjaren weer boven water.
Debuut in het eerste elftal
,,Op mijn 17e maakte ik mijn debuut in het eerste elftal van ESDO. Ik herinner dit nog als de dag van gisteren want ik was zo trots. Je moet weten dat in die tijd ESDO zo’n twaalf tot dertien seniorenelftallen had en ik vond het een hele eer om dan in het hoogste elftal uit te mogen komen. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik het nooit van mijn techniek moest hebben, nee ik was een echte bikkelaar en ik was snel. Trainer Anton van Kampen liet mij tegen het Rotterdamse Tediro debuteren als rechtsbuiten maar ik werd al vrij snel omgeturnd tot diepgaande rechtsback. Weer later zette trainer Theo Godschalk mij als voorstopper neer. ESDO had in die tijd een geweldig elftal. Jan Toepoel vond ik de beste bij ESDO maar ook Jacob Brik en Gerard Durand konden erg goed voetballen.”
De Dolle Kabouter
,,Jan Visser, eigenaar van café De Dolle Kabouter aan de Nieuwe Haven was onze eerste sponsor. Na het trainen of voetballen gingen we meestal met het gehele team naar onze stamkroeg “De Dolle Kabouter” of naar “De Promenade” op de Grote Markt. Bijna de gehele Haagse voetbalwereld ontmoette je daar. Als je het over een familieclub hebt dan was dit ESDO wel. In de zomervakantie verbleven hele families gewoon zes weken op de club en sliep men in de kantine. De families van onder meer Tinus Wijngaarden, Gerard Wieser en Jan Toepoel knapten dan gelijk het hele terrein op. Ik had het al eerder over saamhorigheid, dit kwam ook weer naar voren in de begin jaren zeventig. ESDO was een club van arbeiders en bouwvakkers. De een was timmerman, de ander metselaar en ga zo maar door. Er werd besloten om een geheel nieuwe kantine te gaan bouwen en werkelijk iedereen hielp mee. Vooral Jan Lobel, Jacob Brik, Bas Reedijk, Hans Hillebregt en Wimpy Pronk waren bijna iedere avond aan het werk. De bouw van nieuwe kantine en kleedkamers nam bijna anderhalf jaar in beslag maar er stond een paleis. Dat er vakmensen aan hebben gewerkt blijkt wel want nu, meer dan veertig jaar later, staat alles nog precies zo zoals het is gebouwd. Zelfs de eigen gemaakte bar staat er nog steeds.”
Geroyeerd
,,Aan mijn schitterende tijd bij ESDO kwam in 1977 abrupt een einde. Mijn broer Rob kreeg ruzie met een bestuurslid en ik kwam te fel voor hem op en werd meteen door de club geroyeerd. Ik besloot om bij WIK te gaan voetballen maar die club nam geen geroyeerde spelers aan. Heel veel clubs deden dit niet, dat was namelijk de afspraak. Met behulp van Jan Flendrie kon ik uiteindelijk toch bij Texas DHB terecht. Ook bij deze club beleefde ik een schitterende periode. Er stond een geweldig elftal en ik kwam ook weer mijn oude trainer Theo Godschalk tegen. Theo was een geweldige man, ging zelf altijd mee op stap. Ik was bij ESDO al wat gewend maar die jongens van Texas DHB lustte ook wel een aardig biertje! Als we het over goede voetballers hebben, Leen de Graaf is toch wel de allerbeste voetballer waar ik ooit mee heb mogen samenspelen. Nee, Texas DHB was een gouden periode met natuurlijk als hoogtepunt het winnen van de Haagsche Courant Cup in 1981.
Grensrechter
,,Na mijn actieve voetbalcarrière werd ik grensrechter bij Texas DHB 1. In 2002 ben ik overgegaan naar ODB. Ik kreeg in die tijd een nieuwe woning en Frans Peereboom vroeg aan mij of ik grensrechter bij ODB 1 wilde worden. Ik zei, is goed als jij mijn huis betegelt! Geen probleem zei Frans en van het een kwam het ander en ben ik zeven seizoenen lang vlagger geweest bij ODB. Ik kom nog graag bij ODB, gezellig met mijn vrienden van familie Dorlas, Theo Dusbaba, Leo van der Kroft en noem ze maar op. Saamhorigheid, gezelligheid en die mooie tijden van vroeger, ik ben er gevoelig voor en mis dit steeds meer.”
25 juni 2015
