Uit “De Klink” (het voetbalkrantje van Scheveningen Holland Sport) van 27 oktober 1956. Foto’s uit de privécollectie van Jan van Geen.

Wij moesten deze maand een eind weg om één van onze spelers de nodige gegevens te ontfutselen. Diep Spoorwijk in, waar wij eerlijk gezegd ook niet goed de weg wisten, op zoek naar de man wiens foto hier onder afgebeeld ziet.

Jan van Geen, geboren op 12 februari 1923, is van beroep schilder. Wat zouden wij anders af kunnen drukken dan een actiefoto van een man die, ondanks zijn 33-jarige leeftijd, bruist van de activiteit. Die iedere wedstrijd, succesvol of niet, een vechtlust aan de dag legt. Die bewondering afdwingt en die zich niet eerder overgeeft of het laatste fluitsignaal moet geklonken worden.

Stelt u gerust geachte lezers, wij hebben zijn woning gevonden en in de gezellige sfeer van “Huize Van Geen” waren we spoedig al het gezoek vergeten. Jan vertelde ons dat zijn voetballoopbaan op 10-jarige leeftijd begon bij een kleine vereniging genaamd N.A.S.B, de club die hij na enkele jaren verwisselde voor de v.v. Paré Boys om vervolgens via v.v. V.O.D. als senior terecht te komen bij Cromvliet, waar hij meteen in het eerste elftal werd opgesteld. Verscheidene jaren achtereen kwam Jan van Geen uit voor Cromvliet. Opvallend genoeg kwam hij, ondanks zijn kleine postuur, het grootste gedeelte van zijn carrière, op de midvoor positie uitgekomen. De positie die hem achteraf het beste lag.

Groetere bekendheid kreeg Jan echter pas toen hij overging naar Scheveningen. Want zijn voetbalkwaliteiten, die bij hem in ruime mate voorhanden waren, kwamen bij Scheveningen opvallend goed tot hun recht. Wie herinnert zich niet de degradatie-wedstrijden in de 2e Klasse KNVB, waarin Jan zo’n fantastische vorm aan de dag legde dat bijvoorbeeld de wedstrijd tegen De Hollandiaan uit Vlaardingen reeds na tien minuten beslist was door drie razendsnelle doelpunten van Jan van Geen!
Scheveningen Holland Sport seizoen 1955-1956 met Jan van Geen zittend 3e van links.
Jan van Geen kreeg steeds meer naamsbekendheid, dat kwam vooral door zijn verkiezingen in o.a. het Haagse elftal, Bondselftallen en Westelijke elftallen. Dat was voor een speler uit de 2e Klasse toch wel een opmerkelijke prestatie. Jan van Geen speelde o.a. tegen Djugarden en Coma, samen met mannen als Abe Lenstra, The Timmermans, Drager en vele andere bekende Nederlandse voetballers.
>
Door dit alles kreeg Jan van Geen op een gegeven moment de kans aangeboden om zijn voetbalcapaciteiten in geld om te zetten en tekende hij voor maar liefst vijf jaar bij de Franse profclub Nantes. Van Geen kende vele hoogte- en dieptepunten bij Nantes. De dieptepunten waren vooral zijn blessures want in vijf jaar tijd brak hij eenmaal zijn rechterbeen, tweemaal zijn linkerbeen, een gebroken enkel en zelfs een barst in zijn schedel. Bij die laatste blessure liet de toestand zich aardig aanzien maar met zijn keiharde lichaamsconditie kwam Jan er steeds weer bovenop.

In 1955 maakte Jan van Geen zijn plotselinge overgang van het Franse- naar het Nederlandse voetbal en zodoende keerde hij terug bij Scheveningen Holland Sport. Hierdoor liep zijn vorm in eerste instantie begrijpelijk terug want tussen het Franse- en Nederlandse voetbal zat een wereld van verschil. In Frankrijk was het voetbal niet alleen harder maar ook veel zuiverder. Iedere dag werd daar dan ook geschaafd aan de ploeg. Iets wat in Nederland met semi-professionals natuur niet mogelijk was.

Toch vindt Jan dat ook het voetbal in Nederland met sprongen vooruit gaat en zo komen we weer langzaam terecht bij onze vereniging. Hij heeft dit seizoen een groot vertrouwen in zijn Scheveningen Holland Sport. We zitten nog wat gezellig na te praten en ook te bladeren in de dikke plakboeken van Jan van Geen, die een schat van herinneringen bewaren.
Als we vervolgens ’s-avonds laat de trap afzakken om naar huis te gaan roept Jan van Geen ons nog na. “Jongens, de slagzin van dit seizoen moet ook de afsluiting vormen van jullie stukje over mij. Deze slagzin pleit voor de mentaliteit die er dit seizoen in onze vereniging heerst”.

Oké Jan, hier komt die…..
“Het moet, het kan, het zal!!!”