We waren een pupillenteam van LVV De Postduiven opgestaan uit de sfeer met elkaar in de vijfde klas van de Openbare Lagere school…bijna een compleet elftal bij elkaar. Onze foto’s brengen die tijd weer dichterbij. Sijtje van der Elst, haar moeder en Cas de Beus Sr en Jr. Frans Polderman, meneer Pauw en Janny, Meneer Otten, Steef van Elst Sr. Voetbalkamp AGOVV in Vaassen.
Je mocht pas voetballen in het jaar dat je elf werd!! Niks 5/6 jaar en geen blauwbekkende en meelevende ouders langs de kant. Nee alleen op je fiets en met een grote tas achterop naar het veld. De rit er naar toe, ik zie het nog zo voor me .. vanaf de Monsterseweg linksaf het laantje op tussen de bomen met aan de linkerkant verscholen het veld van ADS, altijd in de luwte en ik kan me die enkele wedstrijden daar nog steeds herinneren .. zoals veel wedstrijden..misschien omdat ik keeper was?.. Laantje verder rechtdoor naar VV Loosduinen waar je nooit kwam … en rechts de ingang naar de Postduiven. Aan de rechterkant de fietsenstalling met lang gras langs de paaltjes en hekken. Koolaspad en pas later asfalt.. De kassa links voorbij en op naar de kantine en de betonnen kleedkamers erachter. Gezamenlijk douchen..
Mooie tijden. Ik was denk ik zelf degelijk en betrouwbaar en sterk en stevig, van binnen meer onzeker in mijn rol binnen het team. Was ook wel vaak afzien als keeper, tranen ook, maar heb het vak geleerd hoop ik maar. Al wist je dat nooit. De begeleiding was warm, maar duidelijk en vaderlijk meer. De latere keeperstraining op dinsdag en donderdag was spektakel vaak en gek genoeg keken er ook mensen tijdens de training naar ons..Henk Verzaal? De runner-up achter me was slank en in het wit vaak en ik vierkant stevig en een springveer en niet bang voor de enorme sprongen en klappen op de grond. Wie gaat in godsnaam en in volle snelheid de lucht twee meter hoog in om met de bal in je handen of uit het doel geramd en meer dan drie meter verderop weer in de blubber te landen. Een doel is meer dan 7 meter breed en ruim twee meter hoog..weinigen realiseren zich dat.
Gelukkig groeide ik groter en kwamen paal en lat later dichterbij als vanzelf..wel met hindernissen heus, maar….een mooie tijd…
Pieter Zuurmond
