Harm,
Op 25 augustus 2018, tijdens de negende editie van het Haagse Voetbalhistorietoernooi, vroeg ik zomaar aan je of ik je binnenkort weer tegen zou komen op ons favoriete vakantieadres in Spanje. Echter je antwoord sloeg bij mij in als een bom; “Nee Rob, ze hebben “K” bij mij geconstateerd en ben hiervoor in behandeling”! Maar je zag het allemaal positief tegemoet en zei dat je Carihuela maar even een jaartje oversloeg.
Vanaf die tijd hielden we via Facebook (chatberichten) contact met elkaar. Altijd was je positief en optimistisch. Ondanks de ene na de andere tegenslag liet je bijna nooit iets blijken, maar tussen de regels door merkte ik gewoon dat het minder met je ging.
De Hvv Cromvliet was jouw club en in de loop der jaren heb je me zoveel geholpen met de historie en foto’s van jouw “cluppie”. Via via had je zelfs het prachtige Cromvliet-shirt voor mijn verzameling geregeld. Bovendien was jij ook standaard één van de eerste die weer een boekje van me wilde als er een nieuw deel was verschenen. En op alle Haagse Voetbalhistorietoernooien was je prominent aanwezig met je vele voetbalvrienden.
In het najaar van 2018 schreef je me ineens dat je nog hoopte het volgende Haagse Voetbalhistorietoernooi te halen. De ernst van je ziekte maakte je me op deze manier wel heel erg duidelijk. Tijdens onze gesprekken maakte we toch een deal! Jij zou gewoon naar de tiende editie van m’n HVH-toernooi komen!
Ondertussen gingen onze ‘gesprekken’ gewoon door. Puur ook voor een beetje afleiding voor je. We hadden het regelmatig over het voetbalverleden in het algemeen en natuurlijk ook over jouw “cluppie” Cromvliet. Ik betrapte mezelf er op dat ik niet meer durfde te vragen hoe het met je ging omdat ik niet weer negatieve berichten over je wilde horen.
Op zaterdag 15 juni 2019, tijdens de tiende editie van het Haagse Voetbalhistorietoernooi, maakte je toch maar eventjes je belofte waar! Ineens stond je daar met je vrouw, omringd door al je voetbalmaten van Cromvliet. Al kon je maar een paar uur blijven, je had de dag van je leven. Vele foto’s werden er gemaakt en uiteraard kwamen al die mooie herinneringen weer ter sprake. Het is de laatste keer dat ik je heb gezien besef ik nu ineens, maar wat ben ik blij dat ik achteraf het toernooi van augustus naar juni had verplaatst!
Onze chatberichten gingen uiteraard gewoon door. Onderwerpen als o.a. een Haagse Voetbalmuseum en over m’n zesde boekje kwamen allemaal ter sprake.
Op 12 juli j.l. had je weer eens iets voor me geregeld. Je grote vriend Martin de Kort was bij je langs geweest en samen hadden jullie het voor elkaar gekregen dat er binnenkort maar liefst zes verhuisdozen vol met Cromvliet-archief spullen mijn kant op komen. Zelf was je uiteraard ook nieuwsgierig naar die spullen en zodra ze waren afgeleverd wilde je die dozen ook wel even inzien.
Op 18 juli stuurde ik je nog een berichtje dat ik voor m’n boekje bij een wel heel bekend persoon van je bent langs geweest. Iemand die ooit voor je andere grote liefde (Feyenoord) was uitgekomen. Het bleef stil aan de andere kant, je reageerde niet meer en toen wist ik eigenlijk al genoeg.
Vandaag, vrijdag 26 juli 2019, krijg ik dan ineens het verschrikkelijke bericht dat je bent ingeslapen. De pijn moet verschrikkelijk voor je zijn geweest zodat je zelf maar besloot om de regie in handen te nemen.
Harm, bedankt voor alles. Je hebt je rust gevonden.
Jolanda, kinderen, familie en de vele vele vrienden van Harm gecondoleerd en heel veel sterkte met de verwerking van dit enorme verlies.
Rob Pronk
