Ik ben me er zelf van bewust dat het een open deur betreft echter het Haagse voetballandschap bij zowel de amateurs als de profs is de laatste vijf decennia enorm veranderd. Daarbij is het overduidelijk dat tijden veranderen, de tijd niet stilstaat, de maatschappij alsmede de sportwereld aan veranderingen onderhevig zijn.
Dat maatschappelijke veranderingen invloed op het leven hebben moge duidelijk zijn, kijk alleen maar hoe de digitalisering binnen de KNVB alsmede binnen uw voetbalvereniging van invloed is geweest. Daar waar bijvoorbeeld in 1974 ten behoeve van schriftelijke voetbalcommunicatie complete bosgebieden per jaar werden omgehakt daar heeft online communicatie het vernietigen van boomgaarden weten te voorkomen. Ik heb begrip voor mensen die bij voorkeur nog steeds (twee)wekelijks het voetbalkrantje alsmede secretariaten die vanuit de voetbalbondburelen bijvoorbeeld Voetbal West of Voetbal Totaal wensen te ontvangen, echter de postbode gooit deze informatiebronnen al jaren niet meer in de brievenbus. Daar waar mensen elke donderdag smachtend op het voetbalkrantje van hun club zaten te wachten, daar heb je tegenwoordig als speler hooguit kans dat er een brief van de KNVB wordt afgeleverd waarin wordt vermeld dat er naar aanleiding van bijvoorbeeld een gele kaart e.e.a. bij de grote voetbalbond is geregistreerd en dat er via het secretariaat van de betreffende voetbalclub zogenaamde administratiekosten verrekend zullen worden. Voetbalclubs communiceren via e-mail, facebook, apps en/of best wel professionele websites, bij een veelheid aan Haagse voetbalclubs is sprake van een soort van intern communicatiesysteem waarbij in het clubhuis of kantine via diverse schermen broodnodige informatie aan leden alsmede bezoekers wordt voorgeschoteld.
De columns van Rini Toet worden mede mogelijk gemaakt door BeDe Kamerverhuur
Bovendien is daar de KNVB voetbal.nl app waarin u alle uitslagen, standen en geplande voetbalwedstrijden kunt aantreffen. Mooi spul, echter niet voor digibeten. Binnen dit systeem kunnen voetbalverenigingen extra privileges aan bijvoorbeeld elftalleiders (tegenwoordig managers) toekennen, zodat uitslagen e.d. tijdig kunnen worden verwerkt – daarnaast hebben scheidsrechters rechten om hun wedstrijdadministratie op zaterdag of zondagmiddag op orde te brengen. Dat dit alles het ouderwetse wedstrijdformulier heeft vervangen scheelt een veelheid aan papierwerk alsmede de verplichting om dit soort wedstrijdformulieren tijdig bij de voetbalbond af te leveren. Inderdaad voetbalkrantjes e.d. bestaan niet meer – uitzonderingen daargelaten. Dit betekent dat het ouderwetse handwerk inzake het wekelijks typen van bijvoorbeeld opstellingen der elftallen en het invoegen van clubinformatie niet meer van toepassing is. Het zelf drukken van weekbladen, het vervolgens bundelen van krantjes per postcode alsmede het tijdig afleveren van informatiebladen op het postkantoor is dus ook niet meer van toepassing. Scheelt veel handmatig werk maar ook gezelligheid. Daar waar in 1974 diverse clubleden deze intensieve klus in de avonduren – na het werk – uitvoerden, daar bracht deze arbeid uit clubliefde de nodige gezelligheid. Onder het genot van een hapje en een drankje werd o.a. over het afgelopen voetbalweekend nagepraat en zoals binnen veel sportclubs over en alles en nog wat geroddeld. Maar neemt u van mij aan dat het over het algemeen meer dan gezellig was – dat dit soort werkzaamheden de clubliefde alsmede saamhorigheid optimaliseerde. Dat sportverenigingen niet meer wekelijks een veelheid aan krantjes hoeft te verzenden scheelt verzendkosten die mooi voor anderen voetbaldoeleinden gebruikt kunnen worden. Dit is tevens voor inktpatronen en A4-papier, adresetiketten e.d. van toepassing. Feitelijk zijn die voetbalverenigingen – wellicht onbewust – milieubewust bezig. Denk hierbij ook nog even aan vergroeningsprojecten die ten opzichte van 1974 de nodige milieuvriendelijke veranderingen hebben bewerkstelligd.
Bij voetbalvereniging RAVA in de bestuurskamer op maandagavond voetbalkrantjes vouwen.
Wat is er in vijftig jaar tijd, dus vanaf 1974 tot 2024 nog meer veranderd? Heeft u even.
Het beslaat meerdere facetten – wat te denken van spelregels, trainersopleidingen, modernisering van de voetbalarena’s, gemoderniseerde kleedkamers, kunstgras, betere veldverlichting, clubliefde, shirtreclame, sponsoring, trainingskampen, ademende voetbalkleding, voetbalschoenen, toeschouwersaantallen, krimpend aantal Haagse voetbalverenigingen, van onbetaalde naar betaalde clubvrijwilligers, van vanzelfsprekende voetbalfamilies bij dezelfde club naar minder familiaire voetbalverenigingen, van Haagse voetbalderby’s op het hoogste niveau tussen bijvoorbeeld RVC en VUC naar een flink aantal Haagse voetbalderby’s op een lager niveau, van voetbalderby’s aan de Buurtweg alsmede Ockenburgh, het Zuiderpark en Sportpark Irene naar geen derby’s op de genoemde sportparken, van een veelheid op Ockenburgh voetballende clubs tot de huidige bespelers PGS/Vogel, Die Haghe en Toofan waarvan in 1974 alleen Toofan en een veelheid aan andere clubs (denk o.a. aan DZS, sv DHB, International en GDCPH) het sportpark nabij camping Ockenburgh bespeelden, van veteranentoernooien welke in de maanden mei en juni door vrijwel iedere voetbalvereniging werden georganiseerd naar jaarlijks terugkerende veteranentoernooien bij bijvoorbeeld PGS/Vogel, W.I.K., Quick Steps, VCS en ODB. Tegenwoordig betreft dit veelal 32plus toernooien alwaar zeventallen – uitzonderingen daargelaten – strijden om de beschikbaar gestelde wisselbeker welke te allen tijde de naamgeving van een voetbalicoon of een supervrijwilliger uit het rijke voetbalverleden van de organiserende club krijgt toegewezen. Een eerbetoon die zijn weerga niet kent.
Consuls zijn er niet meer. De mannen die jarenlang – dus ook in 1974 – om 6.00 uur in de ochtend de velden keurden om vervolgens in de oude ADO kantine voor een bakkie te verzamelen en ondertussen aan een centraal HVB/KNVB gremium doorgaven welke wedstrijden afgekeurd dienden te worden zijn de afgelopen decennia weggesaneerd. Afkeuringslijsten die voor 8.30 uur op o.a. diverse winkelramen werden opgehangen zijn er dus ook niet meer. Elke zaterdag en zondagochtend was het na regenachtige nachten spannend – was mijn wedstrijd afgekeurd? Een of meerdere ingeknipte gaatjes op het massale formulier zeiden genoeg – afgelast dus. Na de introductie van de kunstgrasvelden zijn de velden aanmerkelijk minder afgekeurd – dit betekent dat er zowel op doordeweekse trainingsavonden als in het weekend nauwelijks meer naar alternatieve trainingsoplossingen gezocht dient te worden. Doordeweeks trainen op het strand, op parkeerterreinen of gewoon op straat is nauwelijks meer van toepassing – maar getraind werd er te allen tijde. Zomeravondcompetities alsmede kroegentoernooien – waar zijn ze gebleven?
Na 1974 is een veelheid aan voetbalvereniging een fusie aangegaan, sv Erasmus (GDS en VVP) , sv Madestein (de Postduiven, Oranjeplein en ADS), PGS/Vogel (PGS en Vogel met relaties naar PDK en Bohemen), SVC’08 (JAC, SV’35 Archipel, Ornas), GSC/ESDO (GSC en ESDO), sv Houtwijk (RAVA, TEDO, PEC Den Haag en een vleugje SVPTT), Forum Sport (DEVJO en Voorburg), Haagse Hout (OSC en Postalia).
1974 – het zondagvoetbal floreerde nog, en nu?
1974 – HDV, W.I.K., Triomph, de Ooievaars, VVP, RAVA, HPSV en ADO met al haar elftallen speelden nog in het Zuiderpark. Nadat HDV een paar maanden geleden naar een andere locatie (voormalige ADO Honkbal veld) verhuisde spelen nog slechts HPSV, W.I.K. en de ADO-jeugd (jongens) in het Zuiderpark. Het eerste elftal traint op de voormalige RVC-locatie aan de Schimmelweg, de voetbalmeiden trainen bij SVV Scheveningen, terwijl ook de dames aan de Schimmelweg trainen. Over damesvoetbal gesproken – in 1974 kwam het damesvoetbal in een soort van groeistuip terecht – kijk waar wij nu staan – het damesvoetbal heeft een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Wat te denken van het zaalvoetbal – daar waar in de jaren zestig nog incidenteel in veilinghallen werd gevoetbald daar ontwikkelde het zaalvoetbal zich o.a. in 1974 naar een best wel serieuze zaalsport en speelden o.a. Martin van der Knoop, Leen Rog en Jan Toepoel in het vertegenwoordigende zaalvoetbalteam van de afdeling Den Haag. Ja, ondanks het feit dat trainers er op tegen waren was het zaalvoetbal de grote mode.
1974 – van G-voetbal was totaal nog geen sprake. Pas toen in 1984 de eerste voetbalcompetitie voor lichamelijk gehandicapten in Arnhem en omgeving werd gestart ontwaakte de Nederlandse sportwereld. Kijk waar men nu staat – een veelheid aan G-voetballers beleeft wekelijks het voetbalspel op een wijze waar zeker qua sportiviteit veel van geleerd kan worden. Ja er is veel veranderd. Het dragen van scheendekkers was in 1974 nog niet verplicht, vanaf 1999 zijn voetballers verplicht scheenbeschermers te dragen. Echter inzake het formaat zijn door de KNVB, FIFA, UEFA geen normeringen vastgesteld, vandaar dat er tegenwoordig beschermers op de markt worden gebracht die de schenen nauwelijks dekken. Dan zie ik liever zo’n ouderwetse speelverdeler met afgezakte kousen uit 1974. U kunt van mij aannemen dat bij elke amateurclub – zowel in de KNVB als in de HVB – een ouderwetse mid-mid rondliep die bepaalde hoe er werd gespeeld – die de lijnen uitzette. Ondanks hobbelige velden werd elke bal behandeld alsof men geen hinder had van allerlei natuurlijke grasobstakels die naarmate een wedstrijd vorderde meer en meer voor velden zorgde waarbij een buitenstaander dacht dat een op los geslagen mollenfamilie hun gangenstelsel wilde uitbreiden. Ondanks alles werden ballen door de spelverdeler vlekkeloos behandeld en pasjes gingen gewoon strak over de grond. Moet je nu mee aankomen. Spelverdelers zijn er nauwelijks en als men incidenteel een wedstrijd op gras moet spelen blijkt de ondergrond problematisch en vindt men het een klote of baggerveld. Keepershandschoenen waren er wel maar dan wel van een andere kwaliteit als nu, de meeste amateurvoetballers kochten hun voetbalkleding nog zelf.
In 1974 werden vanuit het Haagse nog jeugdselectie elftallen, KNVB en HVB selecties samengesteld. De Haagse Voetbal Bond beschikte over een eigen onderkomen waar vandaan het Haagse voetbal werd bestuurd. Tegenwoordig bestuurt men het complete voetballandschap vanuit de centrale Zeistburelen. In 1974 waren er nog geen vertrouwenspersonen, in 1974 kon er nog overal worden gerookt en mocht er langs de lijn nog een biertje worden genuttigd. In 1974 waren er nog geen verenigingsmanagers, in 1974 was het vrijwel onmogelijk dat mensen van buiten de club plaats in het hoofdbestuur konden nemen. Vanaf het seizoen 1974/1975 werd bij de zondagamateurs de Hoofdklasse geïntroduceerd – RVC en VUC hadden de eer om als eerste Haagse vertegenwoordigers in deze nieuwe aantrekkelijk afdeling te participeren. In 1974 werd voetbalvereniging GS Azzuri opgericht, in 1974 bestond Tonegido 50 jaar, in 1974 bestond VIOS 60 jaar, in 1974 promoveerde Wilhelmus onder aanvoering van Aad de Mos naar de 1e klasse KNVB, in 1974 bestond HSV Westerkwartier 40 jaar, vanaf 1974 speelde SOA op de twee velden aan de Wijndaelerweg (ligt nu een golfbaan), in 1974 verhuisde de Postduiven naar het veld waar nu fusieclub sv Madestein speelt, in 1974 verhuisde sv Loosduinen naar hun huidige voetballocatie, in 1974 verhuisde ADS naar de locatie welke blijkbaar aan de natuur wordt teruggeven, in 1974 werd de stekker uit Den Haag ’65 getrokken, in 1974 betrok de seniorenafdeling van Dynamo ’67 haar velden aan de Hoornbrug, in 1974 opende DZS haar clubhuis op Ockenburgh – staat er overigens nog steeds, in 1974 verhuisde s.v. Nootdorp naar de locatie waar men heden ten dage nog steeds speelt, in 1974 degradeerde Laakkwartier uit de 2e klasse KNVB – nu 50 jaar later vecht men tegen degradatie vanuit de 3e klasse KNVB, in 1974 verloor het Nederlands Elftal de finale van het Wereldkampioenschap tegen Duitsland.
In 1974 speelden DHL, Wilhelmus, LenS, Blauw Zwart, RKAVV, Verburch, Naaldwijk, Texas, Laakkwartier en VELO nog in de 2e klasse KNVB. In 1974 speelden VUC en LenS met de A-jeugd op regionaal niveau – ADO en DHC één niveau hoger dus. In 1974 speelden VCS, Quick, HBS, Westlandia, Celeritas, ESDO, DHC, DSO, VIOS, ADS en BEC in de 3e klasse KNVB. In 1974 speelden Westerkwartier, HMSH, Paraat, de Postduiven, Archipel, VVP, Oranjeplein, Tonegido, Spoorwijk, Delft, Wassenaar, RKSVM, Vredenburch, Quick Steps, BMT, Delfia, Graaf Willem II Vac, PDK, GDS, Kranenburg, Full Speed, RAVA, Rijswijk, GDA, Den Hoorn, OSC, Wippolder en Cromvliet in diverse afdelingen van de vierde klasse zondag KNVB. In 1974 speelden JAC, DSVP, Loosduinen, DUNO en SV’35 in de 3e klasse van de zaterdag KNVB. In 1974 speelden Scheveningen, Naaldwijk, Die Haghe, ORNAS, Monster, Lyra, SVPTT en DEVJO in de 4e klasse van de zaterdag KNVB – van de twee afzonderlijke voetbalverenigingen uit Gravenzande speelde er één in de in de 1e klasse (het hoogste amateurniveau op zaterdag) en één in 2e klasse zaterdag KNVB. In 1974 waren er voor standaardelftallen binnen de HVB diverse afdelingen samengesteld, op zondag één Hoofdklasse, twee 1e klasse afdelingen en twee 2e klasse afdelingen – op zaterdag één hoofdklasse, één 1e klasse en twee 2e klasse afdelingen. In totaal betrof het 103 HVB-standaardelftallen. Tel daar de 62 KNVB standaardelftallen bij op en u weet genoeg. Oké, laat ik niet vergeten te vermelden dat sommige voetbalverenigingen er een zaterdag en zondag afdeling op na hielden. In 1974 was er nog geen sprake van periodekampioenschappen noch nacompetities, in 1974 moest men na een meniscusoperatie zes weken lang in het gips, in 1974 beschikte voetbalvereniging Westlandia over 21 seniorenelftallen en hadden de meeste Haagse voetbalverengingen gewoon voldoende elftallen om als volwaardige club te worden gezien – hoe is dit nu? Vult u zelf maar in.
In 1974 bleef men na de voetbaltraining en wedstrijd aardig wat uurtjes in de kantine of het clubhuis hangen, goed voor de teambuilding alsmede de clubkas Рniet altijd even goed voor relaties of huwelijken. In 1974 speelde o.a. de veel te vroeg overleden Nico de Roo namens Duinoord in het Haagse Afdelingselftal (HVB-elftal) en laat dit nu net degene zijn die vanaf het tweede deel van de jaren tachtig nauw betrokken was bij een voetbaliconen gezelschap dat zich de Oude Haagse Glorie noemde. Het betrof met name Haagse amateurvoetballers en/of bestuurders die voor, in en na 1974 als grote voetbalnamen in Den Haag werden gezien. Het enthousiaste bestuur bestond uit Klaas Krul, John Bolman, Harry Suiker, Aja van der Graaf, Peter Wilbers, Roel Zandbergen senior en later o.a. Nico de Roo, Frank Kuyl, Leen van der Knoop, Wim Waasdorp, Gerard Ponsen en Ren̩ Pas. Naarmate de jaren vorderden kwam het gezelschap, inclusief uitgenodigde voetballers, jaarlijks bijeen voor een toernooi dat tot in de puntjes was verzorgd. Dat e.e.a. al die jaren met een meer dan geweldig galadiner alsmede feestavond werd afgesloten was destijds ongekend. Het voetbalgezelschap werd naast het jaarlijkse evenement uitgenodigd voor het spelen van o.a. jubileumwedstrijden alsmede toernooien. Zo werd er ooit een Ajax-toernooi winnend afgesloten en de wedstrijd tegen Lucky Ajax Рmet o.a. Sjaak Swart in de gelederen Рgewonnen. Deze Ajax-legende was alles behalve blij met het feit dat hij op zijn eigen toernooi de kuikenbak in werd gespeeld. Moet wel even helder worden gemaakt dat de Haagse helden van weleer niet zomaar de eerste de besten waren. Daarnaast ben ik niet vergeten dat de Oude Haagsche Glorie vrijwel nooit een wedstrijd heeft verloren. Zo speelde het gezelschap waar ik in de tweede helft van de jaren negentig mocht aansluiten ooit een jubileumwedstrijd tegen een groot deel van het eerste elftal van Celeritas dat gewoon nog aan de Leyweg haar thuishonk had. Na een eerste kwartier waarin wij volledig werden overlopen waren de in eerste instantie stramme spieren enigszins opgewarmd Рzijn wij balbezit gaan spelen en werden onze diepgaande middenvelders op het juiste moment bediend. Ik dacht me te kunnen herinneren dat wij deze wedstrijd uiteindelijk met 1 Р4 winnend wisten af te sluiten. Ikzelf was toen met mijn circa 50 jaar de jongste van het iconengezelschap. Spelers die er vanaf het begin bij waren, waren o.a. Roel Zandbergen senior, Frank Kuyl, Wim Waasdorp, Leen van der Knoop, later aangevuld met o.a. Peter Baptiste. Het team stond onder leiding van o.a. John Bolman en Klaas Krul. Absoluut geen onbekenden in het Haagse voetbalwereldje kan ik concluderen. Allen spelers die in 1974 de clubkleuren van een veelheid aan Haagse voetbalclubs vertegenwoordigden.
Toch kan ik mij een wedstrijd voor de geest halen waarin wij best wel zijn weggespeeld, het betrof een wedstrijd tegen REMO met in de opstelling vijf broers van de Alladin-familie. Bij ons o.a. Aad Kila en de gebroeders Bas en Rob Dorlas in de gelederen. Dat waren in hun glorietijd dus gewoon topvoetballers. Aad Kila kennen wij o.a. van zijn gouden jaren bij ADO en FC Twente. Bas Dorlas van o.a. ODB en BTC alwaar hij gouden tijden heeft mogen beleven. Rob Dorlas is voor mij een verhaal apart. Uiteraard kennen wij hem van ODB, dat hij ooit voor op het hoogst mogelijke amateurniveau bij het Leidse UVS speelde zal niet bij iedereen bekend. Dat hij na zijn periode bij deze grootmacht bij zijn club ODB terugkeerde was destijds vanzelfsprekend. Dat ik hem vervolgens als veteraan namens ODB een beslissingswedstrijd op het terrein van Wilhelmus geheel naar zich toe zag trekken en met een aantal geweldige acties promotie voor de blauw/witten van de Alberdastraat wist te realiseren is mij tot de dag vandaag bijgebleven. Een groot goed bij die voormalige voetbaliconen betrof de speciale voetbalhumor waarbij bepaalde doelwitten bepaald niet heel werden gelaten. Ik zal hier verder niet op ingaan, echter nadat wij een wedstrijd tegen Engelsen weer eens winnend hadden afgesloten was het de bij iedereen bekende Hans Lamens die in de kleedkamer met een serieus gezicht vertelde dat zijn schoonmoeder met een veelheid aan botbreuken in het ziekenhuis was opgenomen. Hij liet vervolgens een stilte vallen totdat iemand van het gemêleerde gezelschap de vraag stelde wat er was gebeurd. Dat lange Hans hierop vervolgens aangaf dat zijn schoonmoeder met een bezem tegen een schoorsteen was gevlogen zegt alles over de sfeer in de kleedkamer. Wat hebben wij gelachen. Zeker nadat wij vervolgens samen met onze weggespeelde Engelse tegenstanders in een kroeg in de van Baerlestraat belandden alwaar uiteindelijk op het biljart werd gedanst. Allemaal grootheden die in 1974 reeds furore maakten.
Later bezocht een gezelschap van de Oude Haagsche Glorie de Engelse tegenstander in Engeland. Echt waar, wij hebben mooie tijden meegemaakt met de Oude Haagse Glorie, echter aan alles komt een einde. Juist daarom is het goed dat Rob Pronk tijdens zijn jaarlijks terugkerende voetbaltoernooi (nostalgie alom) een veelheid aan voormalige Haagse iconen weet te enthousiasmeren de strijd aan te gaan. Veteranenvoetbal pur sang waarbij o.a. mijn persoontje de eer heeft gehad had om in de jaren negentig en begin jaren 2000 bij de Oude Haagse Glorie mee te kunnen spelen en heden ten dage in het door Rob Pronk met walking football uitgebreide toernooi te kunnen participeren. Ik kan alleen maar concluderen dat het sfeertje rondom de Oude Haagsche Glorie ten opzichte van de toernooien van Rob Pronk absoluut zo goed als gelijk is. Oké de aanpak verschilt hier en daar, echter zoals men zich voorafgaande, tijdens en na deze toernooien heeft weten te manifesteren kan als voorbeeld voor de gehele voetbalwereld worden beschouwd. Plezier, oude verhalen, respect, ik herken het sfeertje uit 1974.
Nogmaals, ten opzichte van 1974 is het voetballandschap inderdaad gigantisch veranderd. Ik kom nog wekelijks op de velden en heb kunnen vaststellen dat qua trainingsmethodieken een duidelijke vooruitgang is gemaakt. Er wordt over het algemeen in principe vanuit de gedachte van de Zeister Visie getraind, bij diverse standaardelftallen alsmede lagere elftallen is de 3e helft echt nog wel van toepassing – uitzonderingen daargelaten. Zolang er bij voetbalvereniging waar spelers speciaal worden beloond wordt gewonnen is er niets aan de hand en wordt er na de wedstrijd best wel een feestje gevierd, zodra bij dit soort clubs een reeks aan nederlagen van toepassing is kan het gaan rommelen. Dat is dus minder voor de sfeer, een sfeer die mede geoptimaliseerd kan worden door het damesvoetbal of G-voetbal bij de club op te starten en/of uit te breiden. Wellicht een uitdaging voor clubs die een volgende stap willen maken en zich hiermee te opzichte van 1974 – toen het damesvoetbal net op gang kwam en het G-voetbal nog niet bestond – willen groeien.
In 1974 waren er nog geen voetbalscholen die de afgelopen 15 jaar werkelijk uit grond zijn gestampt. In 1974 (vanaf 1972 dus) mochten kinderen van 8 en 9 jaar (welpen) eindelijk in competitieverband de groene velden betreden. In 1974 waren er nog geen mini-welpen. Het is er nu allemaal wel. Komt wel bij kijken dat het aanschaffen van o.a. keepershandschoenen, van diverse doeltjes voor de jongste jeugd en van (gekleurde) voetbalschoenen heden ten dage best wel een kostbare grap kan zijn. Contributies dienen te worden afgedragen – bij de ene club liggen die bedragen hoger dan bij de andere club. Gelukkig kunnen sporters in Den Haag nog gebruik maken van de ooievaarspas die er in 1974 echt nog niet was. Hopelijk wordt er de komende jaren niet op dit soort subsidies bezuinigd. Voor de ADO-herenselectie wordt op dit moment op de oude voetbalvelden van Triomph, HDV en de Ooievaars een prachtig trainingscomplex – omheind met vier meter hoge hekken – aangelegd. De grasmatten zijn onlangs met speciale machines spriet voor spriet de grond ingeperst. Het betreft een prachtige trainingsaccommodatie waarbij men aan de kant van het W.I.K.-veld gemakshalve vergeten is een speciaal toegangshek te realiseren. Dit kan betekenen dat als er vanaf het W.I.K.-veld een bal hoog over wordt geschoten men als het ware over het vier meter hoge hek dient te klimmen om duurbetaalde ballen op te halen – ballen die in 1974 nog echt van leer waren en een binnenbal hadden die zomaar kon klappen!
Ik wens u allen een sportief en gezond 2025 toe.
Rini Toet
30-12-2024
