Aangezien ik me voor mijn vijfde coronavaccinatie aan de Mozartlaan te Delft mocht melden toog ik afgelopen zaterdag naar de GGD-locatie in de nabijheid van de Delftse ziekenhuizen. Zonder dat ik hierbij vooraf had stilgestaan leidde de routeplanner mij naar de voormalige voetbal locatie van voetbalvereniging Delfia, waar velen van ons ooit tegen de zondag afdeling van D.F.C. Delfia of de jeugd op zaterdag gespeeld zullen hebben.
Toen ik afgelopen zaterdag bij het complex arriveerde en door een vrijwilliger naar de parkeerplaats werd geloodst was het voor mij helder en duidelijk dat de contouren van het Delfia-clubhuis, de kleedkamers en het tweede veld nog duidelijk te onderscheiden waren. Natuurlijk wist ik dat deze historische Delftse voetbalvereniging een aantal jaren geleden het complex had verlaten, echter dat ik vrijwel alles van deze oude club herkende was alleszeggend. Het gehele complex is nog steeds afgescheiden door een werkelijk schitterende bomenpartij waardoor het nog immer de rust van voorheen uitstraalt. De lichtmasten stonden er nog, de blauw witte kleuren aan de buitenzijde van de opstal deden mij denken aan goede oude tijden – gewoon gezellig dus – zelfs een deel van de veldafrastering herkende ik.
Dat er op deze locatie reeds een paar jaar niet meer wordt gevoetbald is duidelijk, dat de ballenvangers er nog hangen is opmerkelijk, dat de lichtmasten er gewoon nog staan doet mij vermoeden dat er ooit nog hoop is geweest om de club op deze locatie terug te laten keren. Dat veld twee volledig is begroeid met beplanting waar men in de Colombiaanse jungle jaloers op kan zijn is minimaal opvallend, dat als je via de oude ingang het clubhuis betreed je vaststelt dat aan de linkerzijde de lange bar ontbreekt is jammer, echter dat de rest van het pand met een beetje fantasie als vanouds herkenbaar is heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat er in deze kantine door velen – ook door de bezoekende voetbalelftallen – een gezellig feestje is gevierd. Want gezelligheid kende geen tijd bij deze volksclub die feitelijk het eerste clubhuis van de toekomst vormde. Was het immers niet zo dat o.a. oudjes uit de buurt hier al in de jaren tachtig overdags terecht konden voor activiteiten zoals klaverjassen, sjoelen en noem maar op. Ja dat was dus echt altijd een gezellige bedoening daar op ‘het kasteel’, zoals de locatie ooit in 1971 is genoemd.
Dat het in de laatste voetbaljaren op het complex moeizaam verliep is verklaarbaar – het eerste elftal werd in die periode nog wel eens met een tekort aan spelers geconfronteerd – de ene keer kwam men wel opdagen de andere keer niet – sommigen schijnen sinds die tijd blijkbaar voorgoed van de aardbodem verdwenen te zijn. Ben je lekker mee als trainer – echter dit kon in de tijd dat bijvoorbeeld Chris Treling of Martin Stoelinga daar trainer waren absoluut niet gebeuren. Uiteraard het was een andere tijd – echter onder aanvoering van genoemde grootheden stond er altijd wel een goed elftal. Het is niet zomaar dat diverse broers van Regi Blinker of de familie Van Gronsveld hun technische en tactische bagage op ‘Het Kasteel’ ten toon spreidden. Dat was overigens wel in de tijd dat er nog dug-outs – die staan er dus niet meer – aan de rand van veld 1 stonden en de toeschouwers vanaf het voor het clubhuis gelegen terras hun jongens stonden aan te moedigen.

Aanmoedigen deed trainer/coach en tevens sponsor Martin Stoelinga Рdestijds o.a. herkenbaar aan zijn geweldige krulsnor Рvanuit zijn hart. Dit kostte hem ooit een schorsing vanuit de burelen van de KNVB. Nu weet ik niet zeker of dit bij Delfia of Wippolder was Рdeze clubs trainde hij beiden afwisselend Рechter wat ik wel weet is dat ik Stoelinga ooit in een TV-nieuwsuitzending in een bakje van een hoogwerker langs het veld zag zitten. Dit was dus naar aanleiding van zijn door de KNVB opgelegde schorsing Рaangezien hij het met deze besluitvorming oneens was besloot hij de hoogwerker te huren en vanuit het bakje te wedstrijd te analyseren. Wat mij betreft ̩̩n van de meest opmerkelijke en amusante protesten ooit Рdie man moet heerlijke humor hebben gehad.

Humor en plezier waaraan het bij de in 1907 opgerichte vereniging dus nooit heeft ontbroken. Velen hebben jaar in jaar uit acte de pr̩s̩ance gegeven op heerlijke carnavalsavonden of op zomeravondtoernooien die op het speciaal aangelegde boardingveld Рdirect rechts van de ingang gelegen Рwerden gespeeld. Dat hieraan door een veelheid aan Delftse bedrijven werd deelgenomen was prima, echter dat men hier met name in mei en juni op elke vrijdagavond van topspelers uit de regio kon genieten was meer dan opmerkelijk. Het zogenaamde boarding voetbal betrof destijds een intensieve gelegenheid, met name omdat men bijvoorbeeld via deze boarding met zichzelf een ̩̩n/twee combinatie kon opzetten. Na de vrijdagavondwedstrijden was het groot feest in het altijd gezellige en gemoedelijke clubhuis.

Dat de bar heden ten dage is vervangen door GGD-inschrijfloketten is de realiteit. Dat het boardingveld – inclusief kunstgras – er nog steeds onaangetast bij ligt was voor mij afgelopen zaterdag de reden even het veldje op te stappen. Dat het gehele veldje boven de boarding nog immer van vangnetten is voorzien – noem het ballenvangers – was voor mij de reden om te beoordelen of deze voetbalnetten wellicht nog elders gebruikt zouden kunnen worden. In ieder geval kunnen hiermee meer dan vijftig voetbaldoelen van netten worden voorzien – dat was voor mij duidelijk.

Om het verhaal compleet te maken ben ik nog even de geschiedenis van de club ingedoken. Dan kom je er dus achter dat Delfia tot van 1930 tot 1947 Delfia DVK heette, dat de club in 1907 op een vrijwel onbespeelbaar kleiveld haar wedstrijden afwerkte en dat men zich in die tijd in een soort van varkensstal moest omkleden/opfrissen. Dat professionals Chris Treling, Regie Brinker en Kevin Visser ooit bij Delfia hebben gevoetbald, dat bij het zestigjarig bestaan van de club werd opgetreden door Andre van Duijn en Rita Corita, dat men in de jaren twintig van de vorige eeuw in de derde klasse KNVB speelde en dat de eerste klasse destijds het hoogst haalbare niveau was, dat men vanaf 1930 in de vierde klasse KNVB actief was en men vanaf 1977 wederom een groot aantal jaren in de derde klasse uitkwam, dat er op het Delfia-terrein in de jaren negentig veel KNVB-jeugd selectiewedstrijden zijn gespeeld.

Kortom een club met een rijke voetbalgeschiedenis waarvan ik voor mijzelf concludeerde dat de vereniging niet meer zou bestaan – deze aanname is echter onjuist. In de formele KNVB-veteranencompetitie is een Full Speed Delfia elftal ingedeeld, verder heb ik kunnen vaststellen dat er een Delfia VR30+1 damesteam aan een KNVB vrijdagavondcompetitie deelneemt en dat er nog steeds een visclub en een klaverjasvereniging van toepassing zijn. Kortom, men traint, speelt en komt tezamen op het Full Speed terrein – hemelsbreed circa zevenhonderd meter gelegen van de voormalige Delfia-locatie. Wellicht kan de stap terug naar “Het Kasteel”, het clubgebouw dat ooit in 1971 werd gebouwd, ooit nog eens worden gemaakt. Ik weet het niet, echter de huidige GGD accommodatie kan met een beetje fantasie en renovatie zomaar in gebruik worden genomen. Vergeet dan s.v.p. niet het fraaie welkomstbord op het hek van de ingang alsmede de naam van de club aan de voorzijde van het clubgebouw in ere te herstellen!

Rini Toet
01-11-2022