In 1994 kwam er, na 60 jaar, definitief een einde aan de roemruchte Haagse sportvereniging Westerkwartier. Exact 20 jaar later komen oud-leden van Westerkwartier weer bijeen voor een reünie. Op vrijdagavond 20 juni zullen de rood-witte herinneringen worden opgehaald in het clubhuis van DUNO.
Met één van de mede-organisators, Rob Langeveld, blikken we terug in de prachtige historie van de “Rood-borstjes”, de bijnaam van Westerkwartier.
Rob vertelt dat de echte initiatienemers van deze reünie Henk Tramper en René Hoogland zijn. In de afgelopen 20 jaar zijn er wel eens kleine reünies geweest maar dat was dan meer een etentje rond de Kerstdagen. Ontzettend gezellig natuurlijk maar nu was het volgens Henk en René, die nog steeds actief lid is van de Hsv DUNO, het geschikte moment om een grote reünie te organiseren. Het is precies twintig jaar geleden dat Westerkwartier haar 60-jarig bestaan en tevens het einde van de club vierde. Dit gebeurde met een grote feestavond voor genodigden, in een grote tent achter de discotheek ‘Marathon.’ ,,Mijn hulp werd iets later ingeschakeld, mede omdat ik in de journalistiek werk en hierdoor vele mensen kan bereiken. Ik vind dit geweldig. Mijn moeder woont in Kijkduin en komt nog bijna dagelijks oud-Westerkwartier-leden tegen met wie ze dan een praatje mee houdt.”
Rob herinnert zich Westerkwartier als een echte vereniging van families. ,,Mijn vader Tinus voetbalde jarenlang bij Westerkwartier en ik kwam al in de kinderwagen op de club. Enkele keren per week was ons hele gezin op het complex aan de Duinlaan te vinden. Samen met mijn broertje Richard hebben wij de gehele jeugdafdeling van doorlopen. Zelf ben ik nooit een goede voetballer geweest, ik speelde later alleen maar in de lagere senioren-elftallen. Richard had wel degelijk voetbalkwaliteiten en heeft zelfs nog bij FC Den Haag onder contract gestaan. Martin van Vianen en Bertus van Spronsen waren toen de trainers.
Mijn eigen talenten lagen toch meer op het bestuurlijke niveau en minder op het groene gras. Zo heb ik bijvoorbeeld in de jeugdcommissie en activiteitencommissie gezeten en was ik lang bestuurslid.”
De voetbalvereniging Westerkwartier werd alleen maar groter. Op een gegeven moment telde de club liefst negen seniorenelftallen en bezat men een enorme jeugdafdeling. Westerkwartier was overigens een van de eerste clubs in Den Haag die begon met welpen-voetbal. In die tijd vond de KNVB het nog maar niets dat jongens op zo’n jonge leeftijd gingen voetballen maar men liet het daarbij niet zitten. Samen met onder meer Quick en HBS werden zodoende toch onderlinge wedstrijden voor de welpen georganiseerd.
Langeveld: ,,Zoals al eerder gezegd voetbalde Westerkwartier toen nog aan de Duinlaan, schuin tegenover Quick, naast PDK. De twee velden van PDK lagen dwars en de twee velden van Westerkwartier ernaast in de lengte. Door de enorme aanwas van leden werd dit terrein rond 1974 te klein.”
Toenmalig voorzitter Frans Bersch had inmiddels grote plannen met de club want hij wilde er een multisport-vereniging van maken. ,,Deze plannen kwamen in een stroomversnelling toen bij Kijkduin de “puinduinen” werden aangelegd en Westerkwartier hier een geheel nieuw complex aan de Machiel Vrijenhoeklaan kreeg toegewezen,”weet Langeveld zich nog te herinneren.
De Hsv Westerkwartier werd een vereniging met niet alleen voetbal maar ook softbal, tennis en biljart. Op 30 augustus 1975 verhuisde de vereniging van de Duinlaan naar de nieuwe velden aan de Machiel Vrijenhoeklaan.
,,Later ontstonden er binnen de club twee stromingen, het ene gedeelte wilde meer prestatie voetbal, het andere gedeelte bleef vasthouden aan het recreatieve voetbal. John Linse, sportjournalist en de vader van de latere bekende voetbalmakelaar Roger Linse, was op dat moment bezig met de Westerkwartier jeugd. De A1, B1 en C1 speelden op hoog niveau.”
De twee stromingen binnen de club en de verhuizing naar de Machiel Vrijenhoeklaan hebben achteraf de club geen goed gedaan. Weet ook Rob Langeveld. ,,Het nieuwe complex lag toch wel wat afgelegen in vergelijking met het oude complex aan de Duinlaan. Zodoende werd de jeugdafdeling langzamerhand uitgedund en volgde er bij de senioren vergrijzing, met in 1994 het trieste gevolg van het opheffen van de club. Het rood-witte van Westerkwartier zit nog steeds in mijn bloed. Ik heb aan deze club ook veel te danken. Aan oud voorzitter en clubicoon Frans Bersch heb ik zelfs nog mijn eerste baan in de journalistiek te danken. De heer Bersch werkte bij dagblad “Het Vaderland” en via hem rolde ik het communicatievak in.”
Dave Grondel
26 mei 2014
