Het jaar 2020 zal bij de meesten van ons de geschiedenisboeken in gaan als rampzalig en oersaai. Rampzalig voor iedereen die door het COVID-19 virus is besmet en voor (bijna) iedereen die een eigen zaak heeft. Vooral de horeca was hiervan enorm de dupe. Met oersaai bedoel ik uiteraard de sociale contacten. Geen familiefeesten, geen concerten, geen vakanties en uiteraard weinig tot geen voetbal. Andere bedrijven en instanties profiteerden juist weer wel van het coronavirus en ik moet u eerlijk bekennen dat onze website daar ook onder viel. Begin december 2020 telde onze website namelijk al meer bezoekers dan het recordaantal van 2019.
Voetbal is de belangrijkste bijzaak in het leven zegt men toch altijd? Dit blijkt dan ook wel want in 2020 kwamen vele voetballiefhebbers plotseling in de problemen. Bijna het hele jaar geen wedstrijden, geen derde helft en zelfs de kantine (het clubhuis) werd verboden terrein. De verveling sloeg toe! Wat moet je nu doen dan? Zoiets hadden we namelijk nog nooit meegemaakt.

Uit verveling besloten vele “oud” voetballers maar eens de zolder op te duiken of de kelder in te gaan om al die oude plakboeken, foto’s en andere bijzondere voetbalherinneringen maar weer boven water te halen om daar maar een beetje doorheen te gaan bladeren. Tijdens het inzien van dit alles komt dan de ene na de andere prachtige herinnering weer naar boven en denk je bij jezelf; “wat heb ik toch een mooie en gezellige voetbalperiode meegemaakt”. Tevens besef je ook ineens hoe hard het leven wel niet gaat. Je komt namelijk ook elftalfoto’s uit je verleden tegen met daarop generatiegenoten waarvan sommige zelfs al van zijn overleden. Dat is dan weer de andere trieste kant van het verhaal.
Vele mensen zijn nog steeds gehecht aan al die mooie voetbalherinneringen. Misschien zijn ze later wel leuk om ooit nog aan hun kleinkinderen te tonen en daarbij te vermelden hoe “goed” opa ooit was of in wat voor gezellige en gemoedelijke tijd hij toen voetbalde.

Ook constateer ik de afgelopen jaren dat steeds meer oud voetballers hun persoonlijke voetbalherinneringen aan mij overdragen. Dit onder het motto; “bij jou komt het op de juiste plaats Rob, bij mij ligt het toch maar ergens ver opgeborgen”. Een hele eer dus dit stukje vertrouwen en daar ben ik best wel een beetje trots op.

Van al die gekregen voetbalherinneringen uit de Haagse voetbalhistorie besloot ik zo’n 2,5 jaar geleden een eigen privémuseum te gaan maken. Ik had hier voldoende ruimte voor en na een hele verbouwing en zorgvuldige inrichting was ik in oktober 2020 hiermee eindelijk klaar.

Zoals gezegd, ik dacht hier wel voldoende ruimte voor te hebben maar de coronaperiode gooide roet in het eten. Doordat al die oud voetballers uit verveling hun huis, de kelder en zolder gingen opruimen kwam er ineens wel heel veel historisch voetbalmateriaal mijn kant op. Erg belangrijk natuurlijk want voor hetzelfde geld gooit men het weg en dan kom ik nooit meer aan informatie / foto’s van vooral niet meer bestaande voetbalverenigingen uit de Haagse regio. Aan de andere kant moet ik nu wel ineens selectief te werk gaan want grotere ruimte heb ik helaas niet meer. Enorm balen dus want ik wil nog meer. Ik wil nog groter!

Dertien jaar website Haagse voetbalhistorie, ik moet zeggen dat het getal dertien voor mij zeker geen ongeluksgetal is gebleken want nog nooit is de site zo populair geweest. Zou dat dan zijn gekomen door het coronavirus of gewoon omdat oud-voetballers steeds meer hunkeren naar “ons” mooie en gezellige voetbalverleden?

Toch heb ik wel eens het idee dat een aantal mensen denken dat de site (en alles daar om heen) mijn vaste werk is. Diegene wil ik hiermee gelijk even uit de droom halen; dit is (en blijft) puur mijn hobby. Voor mij geldt helaas niet dat ik van mijn hobby m’n werk kan maken. Daarom moet ik ook wel eens mensen teleurstellen of vergeet ik, door de drukte, wel eens iemand te beantwoorden.

Vervolgens vraagt men ook regelmatig hoe ik dit allemaal toch vol houd. Ja dat vraag ik me zelf ook wel eens af maar gelukkig krijg ik wel heel veel steun van m’n schoonzoon Wesley Sturrus, webmaster Steffen Grijspaardt en uiteraard mijn vrouw! Laat ik het gewoon heel simpel zeggen; zonder deze belangrijke mensen voor mij had de site al lang niet meer bestaan.

Laatst bracht Fred Bodmann een bezoekje aan mijn privémuseum. Voor een ieder die Fred een beetje kent weet dat hij niet op z’n mondje is gevallen. Fred is zeg maar een ras Hagenees die gewoon zegt wat hij denkt en voelt. Recht uit het hart dus, ik hou daar wel van. Geheel uit het niets zei Fred ineens tegen mij; “Rob, weet je wel dat jij heel veel mensen gelukkig maakt”? Wat bedoel je Fred, vroeg ik een beetje verbaasd. Fred vertelde mij vervolgens dat niet alleen hij maar heel veel kennissen van hem dagelijks genieten van de site. Dat ze telkens weer die mooie historie en herkenbare foto’s uit hun Haagse voetbalverleden bekijken. Wat een mooi compliment besefte ik ineens, daar werd ik toch wel even stil van. Tegelijk besefte ik meteen dat juist zo’n opmerking DE rede is waar je het toch allemaal voor doet en me op de been houdt. Zoiets is voor mij persoonlijk veel belangrijker dan bijvoorbeeld twintig sponsoren, die hier overigens toch geen heil in zien.

Het jaar 2020 is dus voor de website een ongekend succes gebleken. Persoonlijk denk ik dus dat zo’n jaar met de website, en alles er om heen, nooit meer te evenaren is. Dit is voor mij alleen echt niet meer te doen. Tenslotte moet ik toch ook een beetje aan me zelf en aan mijn directe omgeving gaan denken. Laat ik maar op z’n Schevenings afsluiten; “Ik zie wel waar het schip strandt”!

Ik wens al onze bezoekers van de website en alle Vrienden van de Haagse Voetbalhistorie, die jaarlijks wel gelukkig de website financieel ondersteunen, een gelukkig, succesvol maar vooral gezond 2021 toe.

Rob Pronk
29-12-2020