Als je op internet de uitdrukking “ouwe jongens krentenbrood” googelt krijg je de volgende beschrijving te lezen; “Deze spreuk vertelt hoe je relatie met iemand is. Als je bijvoorbeeld iemand al jaren niet gezien hebt maar je hebt goede herinneringen aan hem en je komt hem ineens weer tegen, dan krijg je het gevoel alsof de tijd jaren heeft stil gestaan. Zo gezellig en vertrouwd is dat dan meteen weer”.
In de loop der jaren ben ik er achter gekomen dat dit gevoel onder de oud-voetballers, uit vooral de jaren zestig, zeventig en tachtig, sterk aanwezig is en daar geniet ik enorm van. Juist deze generatie voetballers zoeken elkaar toch telkens weer op en dit maakt onze Haagse voetbalhistorie zo uniek. Ons kent ons en vrienden voor het leven zou ik zo zeggen! Zouden de hedendaagse voetballers elkaar over twintig jaar ook nog opzoeken? Ik denk dus van niet.
Dit “verschijnsel” zie ik al jaren terug op ons Haagse Voetbalhistorietoernooi. Grote volwassen mannen die elkaar weer stevig de hand schudden of elkaar zelfs omhelzen als ze elkaar weer een tijdje niet hebben gezien. Ouwe Haagse jongens krentenbrood dus die allemaal één ding gemeen hebben; hun prachtige voetbalverleden, op welk niveau dan ook. Iedere ontmoeting is weer een happening. Zet maar een paar van die oud-voetballers bij elkaar en ze staan garant voor prachtige verhalen en anekdotes over hun voetbalverleden. Het respect voor elkaar is groot en dat zal altijd zo blijven.
Nu ik hier op ben gaan letten zie ik meer gelegenheden waar de “oud-strijders” uit de Haagse voetbalhistorie elkaar ontmoeten. Zo bezocht ik bijvoorbeeld op een aantal vrijdagavonden Clubhuis ’t Spuigat van de Jachtclub Scheveningen aan de haven. Hier startte zo’n zeven jaar geleden de oud-voetballers Karel Oosterbaan, Robbie Dorlas en Peter Korving een klaverjasavond. In eerste instantie alleen voor spelers van Duindorp SV. Begonnen werd er met zes tafels maar anno 2020 zit ‘t-Spuigat’, met 26 tafels met klaverjassers, helemaal vol met vele voetballers uit de gehele Haagse regio. Sterker nog, men werkt nu zelfs met een roulatiesysteem want de ruim honderd aanmelders kunnen ze niet allemaal kwijt. Het unieke van die ruim honderd klaverjassers is dat ze allemaal één ding gemeen hebben; ze hebben allemaal een Haagse voetbalachtergrond. Van oud-profs tot HVB-spelers, het is één eenheid. Het fanatisme is er bij sommige nog steeds, alleen nu niet bij het voetballen maar dus met klaverjassen. Al met al zijn het telkens weer super gezellige avonden waarbij toch ook weer de ene na de andere prachtige voetbal-anekdote de revue passeert.
Hans Lamens is ook zo’n gigant die het voor elkaar heeft gekregen om vele oud-voetballers weer bij elkaar te brengen d.m.v. Walking Football op de vrijdagmiddag bij Hsv DUNO. Een nieuwe voetbalvorm voor 60-plussers die, met alle respect, op hun oude dag nog lekker actief bezig willen zijn. Ik ben er nu tweemaal gaan kijken en het enthousiasme onder de voetballers is enorm. Anderhalf uur fanatiek bezig zijn en daarna gezellig bijkletsen in de kleedkamer onder het genot van een drankje en heerlijke muziek van o.a. Golden Earring, The Beatles en The Rolling Stones.
Hans Lamens maakt wat los onder die oud-voetballers, zo ook bij de inmiddels 85-jarige Hsv DUNO-icoon Ton van Wijngaarden. Nee voetballen dat doet Ton niet meer maar iedere vrijdag loopt hij vanaf zijn huis in de Tomatenstraat naar zijn “cluppie” toe en haalt dan bij het Walking Football de ballen op die naast worden geschoten. Vol trots laat Ton na anderhalf uur mij zijn stappenteller zien waarop stond vermeld dat hij inmiddels al ruim boven de zesduizend stappen zat. Ton zijn taak zit er echter na die anderhalf uur niet op want terwijl de Walking Footballers in de kleedkamer de ene na de andere “gouden-oude-hit” moeiteloos meezingen maakt hij alvast de hapjes voor ze klaar in het sponsorhome van DUNO. Ton en de inmiddels tot 28 uitgegroeide Walking Footballers bij DUNO kijken hier iedere week weer hartstochtelijk naar uit.
De populariteit van het Walking Football groeit enorm want ook bij o.a. Laakkwartier, SEV en Scheveningen zien we steeds meer oud-voetballers weer gezellig bij elkaar komen. Prachtig toch!
Zoals ik al eerder memoreerde, zullen de hedendaagse voetballers over twintig / dertig jaar ook elkaar nog opzoeken? Elkaar stevig de hand schudden of “high-fiven”? Walking Football spelen en daarna met elkaar gaan blowen of lachgas via een ballon inademen? Met z’n allen gaan gamen en daarna via Thuisbezorgd een shoarma bestellen? Zoveel respect voor elkaar hebben?
Nee joh, natuurlijk gaat dat niet gebeuren! Ik moet dan gelijk aan Harry Jekkers met ons Haagse volkslied “O O Den Haag” denken en dan vooral aan de tekst; “Want Den Haag is door de jaren zo veranderd, voor mij toch veel te vlug. ..”
Op enkele uitzonderingen na zullen de hedendaagse voetballers elkaar zelden meer zien. Dit toont dan toch weer aan dat de beleving en eensgezindheid onder de voetballers uit de jaren zestig, zeventig en tachtig zo uniek was.
Wat ben ik blij dat ik toch nog een gedeelte van die mooie Haagse voetbaltijden heb meegemaakt!
Rob Pronk
03-02-2020
