Vorige week lag het grasveld van Graaf Willem II-VAC er uit na 12.30 uur en afgelopen zaterdag het zelfde verhaal bij SVC‘08. Gras is nou eenmaal een natuur product dus herstellen kost meer tijd dan voorkomen.
De beruchte “Kooi” op Houtrust, wie herkent deze nou niet!?
Nou denk ik ook dat we vroeger met minder genoegen namen. Dan kwam je met je tasje als jeugdspeler een terrein op en dan zag je een schitterend veld 1 meestal voor de kantine of zoals ze bij nette clubs vaak zeggen: het clubhuis (uitzondering is natuurlijk Voorwaarts Utile Dulce Combinatie, daar hebben ze een paviljoen;-)). Ik dacht dan altijd als ik daar toch een keer op mag spelen.
Zo wilde ik graag eens op De Diepput spelen en bleek het toch wel heel ver lopen als de bal uitging. Het hoofdveld van LenS lukte pas op recreatief niveau bij de senioren en bij de veteranen bleek het veld van ASC in Oegstgeest eigenlijk een draak van een veld te zijn.
Toen ik later met mijn zoon de velden af ging voor potjes voetbal waren er snel meer kunstgras velden als grasvelden. Verwende jongens zeiden we vaak als het niet liep bij een potje omdat het veld als eerste de schuld kreeg. Een voorwedstrijd tussen e-junioren van HBS en SVC‘08 op Craeyenhout deed ik aan mijn zoon doen voorkomen als een geschenk uit de hemel. Op het hoofdveld spelen tegen een club van stand, daar deed je een moord voor in mijn jeugd. Niets was minder waar, het laatste jaar dat er daar gras op het hoofdveld lag was die wedstrijd en vroor het met als extraatje stuifsneeuw. Zoonlief is keeper en dan valt er weinig te lachen op zo‘n veld.
Toch bleef het in mijn hoofd zitten dat je op veld 1 van DHC wilde spelen, maar dat is ook intussen kunstgras. Zelf speelde ik ook potjes op hybride velden, waarbij een face plant bij Foreholte en een met kunstgras gecamoufleerde spuit installatie dop(wetraveld?) bij SJC gierende en lachende spelers opleverden.
In de JO15 speelde mijn zoon een uitpotje bij Vitesse Delft en daar was ik toen zelf al jaren niet geweest, wat een mat! Ook Rozenburg en VVSB passeerden de revue. Schitterende hoofdvelden met natuurgras. Tot een paar weken geleden, toen zoonlief als reserve bij Voorschoten’97 moest zitten, hadden we het thuis of in de auto niet vaak over gras of kunstgras. Hij noemde dat veld een trage mat, niet te vergelijken met veld 1 van HBS (intussen kunstgras met sproei-installatie die bewust wel of niet wordt gebruikt). Dat klopte ook en bepaalde voor een deel de wedstrijd door inschattingsfouten en gebrek aan aanpassingsvermogen. Een week later speelde ze op het prachtige gras van Soccer Boys in Bleiswijk en daar riep dezelfde jonge keeper: ’Niet te doen pap, wat een knollentuin en het gras is net zo snel als een slak op valium!‘
Ik moet toegeven dat de kunstgras jongens het lastig hadden en dat het veld traag was maar was het vroeger dan allemaal zoveel beter? Nee, natuurlijk niet! Kijk eens naar deze beelden(1979) van de trainingsvelden van SVV Scheveningen. Geen gras te zien, geen mooie dopjes, geen mooie hesjes, geen trainingssetjes met initialen. Gewoon 4 ballen, 4 pionnen en knallen met die bak. De kooi was een begrip! Bij een plas in de goal op wedstrijddagen ging de riek in de grond en gingen 3 vaders zand strooien (dat zorgde voor mooie rode rosbief heupen!).
Ik speelde ooit op het eerste kunstgras in Den Haag tussen HMSH en GONA in de winter en een potje op gravel in Duitsland, wat een armoe! Tegenwoordig keuren we wedstrijden af omdat de kurk- en kokoskorrels zijn gaan drijven. Mis je een kans dan ligt het aan je roze plastic schoenen. Laat je een bal glippen dan ligt het aan het foam van je handschoenen.
Vroeger had je een polletje maar dat heeft Hans van Breukelen ook tot een slecht excuus gemaakt! Vroeger ging het om het spelletje nu om de randvoorwaarden.
Robert A. Lammerding
05-10-2020
