De allereerste finale om de Haagsche Courant Cup was de enige uit de historie van dit Beker-toernooi die werd beslist via een dubbel duel. Het toen nietige Kranenburg was dicht bij een stunt tegen favoriet Texas DHB. René Pas (Kranenburg) en Leen de Graaf (Texas DHB) weten het nog als de dag van gisteren.
René Pas was nog betrekkelijk nieuw in het trainersvak, toen hij zich in mei 1980 met Kranenburg plaatste voor de finale van het eerste toernooi om de Haagsche Courant Cup. De tegenstander heette Texas DHB.
Die eerste finale was sowieso apart, omdat het twee wedstrijden betrof, uit en thuis.
“Wij waren, als HVB-hoofdklasser, de grote outsider. Texas DHB speelde toen immers in de 2e Klasse van de KNVB. Daar zat dus een groot verschil tussen. Die gasten kenden elkaar allemaal heel erg goed, dus de onderlinge rivaliteit was voor die twee wedstrijden al groot”, aldus Pas, die voor zijn Kranenburg-periode Postalia onder zijn hoede had.
Wij hadden een mooi elftal, vervolgde hij. Met Theo van Vliet in het doel en verder de karakter-jongens als Bert Heijsteeg, Joop Nieuwpoort, Paul Korver, Theo Polak, Robbie van der Vegt, Jan van der Kley en niet te vergeten Joop Nieuwenhuijzen. Normaliter had Ger Fens daar ook bij moeten zijn, maar als gevolg van een akkefietje had ik hem een disciplinaire schorsing opgezegd voor de finale-wedstrijden. Daar baalde hij enorm van. En niet alleen toen, maar ook nu nog steeds. In de loop der jaren ben ik Ger Fens nog met regelmaat tegen het lijf gelopen. We hebben nog steeds een goede verstandhouding, daar niet van, maar elke keer dat we elkaar treffen laat hij even fijntjes weten dat hij het me nog altijd zeer kwalijk neemt dat hij door mijn toedoen nooit een finale heeft gespeeld.
Kranenburg verweerde zich in het eerste duel overigens meer dan kranig. Wim Prosman bracht Texas DHB weliswaar vijf minuten voor rust aan de leiding, maar twee minuten voor het eindsignaal van scheidsrechter Flinterman schoot Bert Heijsteeg de Kranenburgers zowaar naar 1-1. Keken er bij dat eerste duel 800 toeschouwers toe, bij de return aan de Duinlaan waren er 1400 belangstellenden. René Pas; “een happening van jewelste, we hadden nog nooit voor zoveel publiek gespeeld. En we hielden keurig stand, 0-0 na negentig minuten. En ja, toen kwam die verlenging waarover ik eigenlijk niet meer wil praten. Het was de Wim Prosman-show. het werd uiteindelijk 4-0 en die dekselse Prosman scoorde ze alle vier”.
René Pas had in 1980 al in de gaten dat het HC-Cup-toernooi tot iets moois zou uitgroeien. Destijds hadden velen nog zoiets van: HC-Cup-toernooi, wat is dit nu weer? Maar zeker na de eerste finale wist ik zeker dat het toernooi zich stevig in de Haagse voetbalwereld zou gaan nestelen. Dat kon ook niet anders! En ik ben er trots op dat ik mag zeggen de eerste finale als trainer te hebben mogen meemaken, aldus Pas.
Een dissonant in de tweede wedstrijd was de polsbreuk die Texas DHB-speler Leen de Graaf opliep. “Er was geen sprake van opzet”, blikt Leen de Graaf terug op het voorval. “Het was gewoon een duel en ik viel ongelukkig. In het ziekenhuis is die pols in het gips gezet en vervolgens ben ik teruggekeerd naar de Duinlaan om nog een lekker biertje te drinken”.
Leen de Graaf omschrijft het Texas DHB van toen als een gezelligheidselftal met een brok karakter. “De kleine Aadje Buitendijk stond in het doel en verder maakten o.a. Leen Rog, Ben de Roode, Karel Oosterbaan, Wim Zwarts, Loekie van der Berg, John de Wolf en natuurlijk de broers Wim en Fred Prosman deel uit van dit elftal. Herbert Zuma was toen onze trainer.
Ik weet nog goed, vervolgt Leen de Graaf, dat we elkaar bij die tweede wedstrijd aankeken toen we het veld betraden. Wat een mensen…. normaliter waren we gewend om voor zo’n 200 toeschouwers te spelen, nu stonden er meer dan duizend. Ja dat gaf ons een enorme kick. En het einde was voor ons natuurlijk heel mooi. Wimpie Prosman schoot in die verlenging dus vier keer raak. Dat heb ik overigens niet gezien. Op dat moment zat ik namelijk in het ziekenhuis…
(Uit de jubileumuitgave van 25 jaar Haagsche Courant Cup uit de Haagse Courant van 26 mei 2005)
