In het clubblad (‘De Ridder’) van Graaf Willem II VAC lezen we in 2003 het volgende….
In 2003 zullen wij op Sportpark De Roggewoning ook meer te maken krijgen met de Noordelijke Randweg. Dit is de weg die in de toekomst Voorburg/Leidschendam via de Landscheidingsweg gaat verbinden met de toekomstige Hubertusviaduct. Deze werkzaamheden komen langzaam maar zeker onze kant op. Feit is wel dat ‘De Roggewoning’ in de toekomst met de fiets een stuk veiliger bereikbaar zou worden en dat is zeker voor de jeugd een enorm pluspunt.

Dit bericht lezende riep bij mij een schat aan herinneringen op. Allereerst maar iets over het veilig met de fiets naar de Roggewoning gaan. Het was 1948. Ik was 15 jaar en belast met de aan- en afvoer van de ballen. Ballen waren toen nog schaars, op de bon zelfs, en werden verzorgd door ‘pa’ Vogel, de vader van Wim, die in de Paramaribostraat een schoenmakersbedrijf had. Daar haalde ik zaterdags en zondags op de fiets de vier of vijf ballen op die die dag nodig zouden zijn. Die ballen hingen dan in een net over mijn voorwiel.

Het was ook de tijd dat de toenmalige Landscheidingsweg nog deels de spoorbaan was van Den Haag Hollandspoor naar het station Scheveningen, met een stationnetje aan de Buurtweg. Ik ben daar nog een keer aan de dood ontsnapt toen ik met de fiets, net en ballen, bijna onder de trein kwam omdat de stationswacht was vergeten de spoorbomen te sluiten.

De tweede herinnering heeft te maken met de Noordelijke Randweg en speciaal met de voorgangers daarvan. In 1930 werd door grondeigenaar Jochems de huur van Graaf Willem II VAC op Duindigt opgezegd en op 19 oktober 1930 kon Sportpark de Roggewoning worden geopend.
In 1935 kwamen er alweer plannen om een kustweg aan te leggen van Haarlem tot voorbij Den Haag en dan verder over de eilanden naar Antwerpen. De eerste plannen voor die weg lieten een groot verkeersplein zien juist waar Sportpark De Roggewoning lag en die dan geheel zou verdwijnen. Uiteindelijk is van die plannen niets gekomen, ook al zijn delen ervan in de loop der jaren wel uitgevoerd zoals de N206.

In 1963 werd er weer over gesproken, nu in combinatie met de Landscheidingsweg die toen geen spoorbaan meer had. Beide wegen zouden op elkaar aansluiten via een groot verkeersplein op De Roggewoning en dat zou het einde betekenen van het daar voetballen en hockeyen. Ik werd toen als voorzitter, min of meer in het geheim, benaderd door de voorzitter van HRC (de Haagse Rugby Club). Die had net twee terreinen aangeboden gekregen aan het nieuw aan te leggen Theo Mann Bouwmeesterpad en waren op zoek naar een geschikte club om de twee daarnaast geplande voetbalvelden te bespelen. Graaf Willem II VAC leek hun wel wat. Of wij belangstelling hadden?

We hebben dat toen diepgaand maar kort besproken. Het veiligheidsaspect was belangrijk want het was voor junioren alsmaar gevaarlijker om de steeds drukkere Landscheidingsweg, toen nog zonder stoplichten, over te steken. En twee velden leek niet zo gek want zoveel elftallen hadden we niet meer. Maar ja, er was al dertig jaar sprake van een risico en De Roggewoning lag er nog steeds prachtig bij. Je weet wel wat je hebt, niet wat je krijgt!
Dus maar niet besloten we en de voorzitter van HRC was teleurgesteld en kreeg later de voetbalvereniging VDS als buren.
Ik moet daar, veertig jaar na dato, nog steeds aan terugdenken als ik in het weekend over het Theo Mann Bouwmeesterpad langs HRC naar De Roggewoning fiets en het eco-viaduct over de Landscheidingsweg zie waarvan de twee velden van VDS jaren geleden ten offer vielen!

Frans Nieuwenhuis
Oud-voorzitter Graaf Willem II VAC
Uit ‘De Heraut’ van april 2003