Het voetbal in de Haagse regio heeft een roemrijke historie. Dit was voor mij dan ook één van de redenen om in 2007 hier een website over te beginnen.
Al snel constateerde ik dat, wanneer men over ons mooie Haagse voetbalverleden praatte, het bijna altijd ging over bekende voetballers en clubs die ooit iets hadden bereikt in ons mooie voetbalwereldje. Natuurlijk kent iedereen Aad Mansveld, Lex Schoenmaker, Aad de Mos, John Bolman en Kees Mol, om zomaar enkele fenomenen te noemen. Uiteraard zijn we zeer trots op de prestaties van o.a. HBS, HVV, RVC, Quick, VUC, Scheveningen en TONEGIDO. Echter mijn mening was (en is) dat de Haagse voetbalhistorie veel meer is dan de hier eerder genoemde voetbaliconen en voetbalverenigingen.
Sterker nog, ik vind juist dat de Haagse voetbalhistorie grotendeels wordt bepaald door al die kleine voetbalverenigingen. U weet wel, die gezellige volksclubs met tal van markante personen. Juist van die clubs, die bijna allemaal ter ziele zijn gegaan, was nog maar weinig van terug te vinden en dreigden in de vergetelheid te raken. Deze voetbalclubs wilde ik via mijn website weer op de Haagse voetbalkaart zetten. Dit is me na twaalf jaar toch aardig gelukt, al zeg ik dat zelf. En uit ervaring weet ik het nu zeker, de mooiste verhalen komen steeds uit de voormalige HVB-klasse met zijn vele derby’s.
Eén van de vele Haagse derby’s uit de Haagse voetbalhistorie. Kranenburg-Oranjeplein in seizoen 1989-1990
De speurtocht naar al die verdwenen voetbalverenigingen, en vooral naar de oud-leden van deze clubs, liep voorspoedig. Mijn voordeel was dat voetballers uit de jaren zeventig en tachtig elkaar bijna allemaal kende. Loop maar een Haags koffiehuis binnen, de kans is dan erg groot dat je dan een “strijder” uit het Haagse voetbalverleden tegen het lijf aan loopt die ooit lid is geweest van zo’n volksclub.
Was vroeger nou echt alles beter en gezelliger? Nee hoor, dat niet want vooral in de eerder genoemde HVB-klasse ging het er soms pittig aan toe en gebeurde het regelmatig dat een wedstrijd de 90 minuten niet haalde. Toch was vroeger de saamhorigheid onderling veel groter. Mij persoonlijk is altijd de wedstrijd Paraat-VVM bijgebleven. Als toeschouwer was ik aanwezig bij deze echte “burenruzie” waarbij het er fel aan toe ging. Je zou overigens als beginnend scheidsrechter in de HVB maar zo’n wedstrijd toebedeeld krijgen! Toch wist de beste man (weet helaas zijn naam niet meer) het tot een goed einde leiden. En wat schetste mijn verbazing na het laatste fluitsignaal? De spelers die elkaar de hele wedstrijd het leven zo zuur hadden gemaakt schudden elkaar de hand. Sterker nog, een uurtje later liepen beide teams gezamenlijk de polonaise in de knusse kantine van Paraat waar uiteraard een “zangertje” optrad. Geweldig toch, en zo hoort het ook.
In de loop der jaren viel de ene na de andere volksclub weg en raakte hiermee dus in de vergetelheid. Ik ging de uitdaging aan en wilde die clubs weer bij elkaar krijgen en weer op de groene Haagse mat zien spelen. Hierdoor ontstond in 2010 het Haagse Voetbalhistorie Toernooi. Een toernooi alleen bestemd voor teams (oud-leden) van niet meer bestaande voetbalverenigingen uit de Haagse regio.
De doelstelling van dit toernooi was vrij simpel; spelers en oud-leden van die clubs weer bij elkaar zien te krijgen middels een vriendschappelijk toernooitje, de bekende derde helft gevolgd door een feestavond. Kortom, één grote gezellige voetbalreünie!
Bij gastheer v.v. Haagse Hout kwam in de eerste editie van het HVH-toernooi meteen al dit unieke aspect naar voren. Van de 12 deelnemende teams had ik de teams van VDS en TEDO gezamenlijk in één kleedkamer ingedeeld. “Zou je dit nu wel doen”, vroeg iemand aan mij. Nou ik had er achteraf spijt van! Spijt dat ik geen camera in die bewuste kleedkamer had geplaatst want de ene na de andere prachtige anekdote over vroeger kwam voorbij. En de verhalen werden alleen maar mooier (en groter) naarmate het volgende flesje bier naar binnen was gewerkt. Uiteraard kwamen de “clashes” van vroeger tussen VDS en TEDO ook veelvuldig ter sprake.
Die kleedkamer met oud spelers van VDS en TEDO gaf in één klap aan wat de doelstelling was van dit toernooi. Hier moest dan ook een vervolg op komen.
Het HVH-toernooi groeide uit zijn jasje en dus moesten we naar een groter complex en een grotere organisatie. De Hsv VUC kon ons die bieden en ook tot op de dag van vandaag waarmaken.
Hoogtepunt van ons Haagse voetbalhistorietoernooi was in het jaar 2015 met maar liefst 60 teams van niet meer bestaande voetbalverenigingen en massaal opgekomen publiek. Zelfs de landelijke pers besteedde hier aandacht aan want dit was uniek in Nederland. Het Haagse Voetbalhistorie Toernooi was een traditie geworden en eigenlijk niet meer weg te denken uit ons Haagse voetbalwereldje.
Helaas werd na 2015 het deelnemersveld ieder jaar wat minder. Logisch ook eigenlijk want (gelukkig) worden we allemaal ouder en hierdoor krijgen steeds meer teams moeite om een elftal bij elkaar te krijgen. Om toch mee te kunnen blijven doen werden zoons en kleinzoons opgetrommeld om het team compleet te krijgen, maar dit is natuurlijk niet de bedoeling van dit toernooi.
Ondanks het Haagse Voetbalhistorie Toernooi een traditie was geworden kwam ik vorig jaar met het besluit om na de tiende editie in 2019 het evenement op te gaan heffen. De belangrijkste reden is dat het mooie en unieke wat ik heb opgebouwd niet als een nachtkaars uit wil zien gaan, daar is het mij te dierbaar voor. Dit besluit is mij door vele deelnemers niet in dank afgenomen, zeker niet door “mijn” volksclubs waar ik een zwak voor heb. “Nu zien we elkaar jaarlijks niet meer” is het grote verwijt.
Zaterdag 15 juni a.s. moet op het complex van Hsv VUC een onvergetelijke dag gaan worden met de wens dat het de grootste voetbalreünie ooit in de Haagse regio wordt.
Voor mij persoonlijk zal het toch ook wel een moeilijke dag worden Tot slot van rekening heb ik toch even wat neergezet in die tien jaar. Tsja, het is toch een “kindje” van je geworden!
Rob Pronk
15 maart 2019
